Vicenç Navarro acaba de publicar un artigo sobre o que está pasando en Estados Unidos: un pobo que quere ir lonxe [o que non din os medios de comunicación] e un Obama que non termina de aprenderse a letra das cancións que quere cantar o pobo. O transcribo abaixo e de paso poño este vídeo de Peter Seeger e Bruce Springsteen cantando o himno das esquerdas estadounidenses ao que alude Vicenç. Juan Torres López
Que está ocorrendo en EE.UU.?
Por Vicenç Navarro
Publicado no xornal dixital "El PLURAL"
20 Febreiro de 2009
A énfase que os medios de información deron á figura de
Obama ocultou unha mobilización popular en EE.UU que adquiriu un ton claramente
antiestablishment, que fixo posible a candidatura e vitoria de
Obama. En contra do que se presenta, non é
Obama o que creou un movemento senón o movemento de protesta fixo un
Obama posible. Unha mobilización especialmente interesante foi a mobilización dos sindicatos que esixen unha expansión dos dereitos laborais moi restrinxidos en EE.UU.
A atención mediàtica cara á figura do candidato, agora
Presidente Obama, presentándoo como o xerador dun movemento popular, significou que se descoñeza a gran mobilización popular que está existindo en EE.UU. e que fixo a elección de
Obama posible.
O enorme descrédito das institucións políticas representativas que existe en EE.UU., consecuencia da percepción xeneralizada entre as clases populares de que tales institucións non representan os intereses da poboación senón os dos grupos financeiros, económicos e corporativos que financian as campañas electorais dos políticos, explica que todos os candidatos das últimas eleccións tivesen que presentarse como
anti-Wáshington.
Wáshington representa -aos ollos da maioría da cidadanía- a maridaxe da clase política co que se chama naquel país
the Corporate Class, a clase empresarial que inclúe as grandes empresas do país.
Esta mobilización
anti-Wáshington preséntase en formas diferentes. Unha delas é a mobilización dos sindicatos presionando ao
goberno Obama para que pase unha lei [
ao cal comprometeuse na campaña electoral] que facilite a sindicalización dos traballadores, un dereito moi restrinxido en EE.UU. debido ao enorme poder da
Corporate Class. Segundo as últimas enquisas, nada menos que o 73% da poboación que traballa desexaría ter tal Lei. O 68% dos traballadores non sindicalizados desexarían estalo, pero temen facelo pois non é infrecuente que un traballador sexa despedido por intentar sindicalizar aos seus colegas no posto de traballo. O despedimento implica non só a perda do salario senón tamén a atención sanitaria do traballador e da súa familia. Hoxe o 62% dos cidadáns estadounidenses obteñen a súa cobertura sanitaria a través da súa empresa. Os empresarios negocian [
os altamente descentralizados convenios colectivos] cos seus empregados e traballadores non só os salarios, senón tamén a cobertura sanitaria, pagando ás compañías de seguro sanitario a póliza para o aseguramiento privado. Esta é, por certo, a proposta de reforma sanitaria que fixeron en España os partidos conservadores e liberais, como o PP e o CIU, co obxectivo de facilitar o aseguramiento privado da sanidade [
mediante a desgravación do aseguramiento privado colectivo]. En EE.UU. cando un traballador perde o seu traballo, perde tamén a súa cobertura sanitaria, o cal explica o enorme medo que ten o traballador a perder o seu posto de traballo. Estados Unidos é o país onde hai menos días perdidos como consecuencia de folgas. A disciplina laborar sostense en base a que os beneficios sociais [
incluíndo os sanitarios] contrólanos os empresarios. Por iso é polo que as asociacións empresariais opóñanse á cobertura sanitaria universal [
nas que sexa o goberno o que financie e garanta a cobertura sanitaria] pois lles privaría do poder controlar á forza de traballo. Explícase así porque os sindicatos foron os axentes sociais que presionaron máis parta conseguir a universalización dos beneficios sanitarios en EE.UU.
Pero outra demanda dos sindicatos é o poder conseguir o dereito de sindicalización. É dicir que o sindicato poida existir nunha empresa cando a maioría de traballadores así o pida. Este dereito tan elemental non existe en EE.UU. O empresario ten, na práctica, o poder de controlar o proceso das eleccións. Esta demanda sindical será un dos puntos de batalla na época
Obama. O mundo empresarial loitará ata o último momento para que esta proposta non se converta en Lei.
Pero esta mobilización sindical está recuperando a historia da loita polos dereitos laborais en EE.UU. Figuras que eran prohibidas e que habían estado vetadas nos medios de comunicación durante todos estes anos están sendo agora recoñecidas. Un dos momentos máis emotivos nas festas de inauguración do
Presidente Obama foi precisamente cando medio millón de persoas que asistiron ao concerto de Wáshington [
o domingo antes do día da Inauguración] seguiron a última canción do concerto que, por petición popular, foi de Peter Seeger [
que xunto con Woody Guthrie foran os fundadores da canción de protesta do mundo do traballo fronte á enorme explotación de clase que existe en EE.UU.] que estivo vetado nos maiores medios de información de EE.UU. por moitos anos. Peter Seeger cantou, xunto con
Bruce Springsteen [
que se referiu a Peter Seeger, de 89 anos, como o seu mestre e a súa inspiración], o himno das esquerdas estadounidenses
This Land is your Land [
Esta Terra é a túa Terra], utilizando a letra orixinal da canción que había estado prohibida durante todos estes anos. A multitude cantou ao unísono cunha gran emotividade. Era o principio do fin de
McCartyismo. Non estaba programado, pero o acto foi dunha enorme emotividade. O
Presidente electo Obama, sentado na primeira fila, sorría e se balanceaba ao ritmo da canción. Pero era obvio que non sabía a letra orixinal da canción, os seus beizos sorrían pero non podía seguir as palabras da canción. Era o ritmo da multitude o que facía mover a
Obama, pero sen que este cantase aínda a mesma canción. Aí está o futuro reto da mobilización popular, que
Obama aprenda a letra e o espírito daquela canción, ata hai pouco prohibida e marxinada naquel país.
Sítio persoal de Viçent Navarro López
http://www.vnavarro.org/wp/
Sítio persoal de Juan Torres López
http://www.juantorreslopez.com/
Sitio do Observatorio Social
http://www.observatoriosocial.org/
______________
Comité Cidadán de Emerxencia
