Amosando publicacións coa etiqueta CIG. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta CIG. Amosar todas as publicacións

luns, maio 30, 2022

Contra a represión, solidariedade obreira - As centrais sindicais chaman a apoiar o indulto para Pintos - CIG, CCOO, UGT e CGT convocan manifestación en Ferrol o 31 de maio, ás 8 datarde, dende a Praza Amada Garcia (diante do edificio da Xunta) - Vídeo


MANIFESTACIÓN EN FERROL, EN SOLIDARIEDADE CON SUSO PINTOS, MARTES 31 DE MAIO, ÁS 8 DA TARDE, NA PRAZA AMADA GARCIA, DIANTE DO EDIFICIO ADMINISTRATIVO DA XUNTA DE GALICIA

Contra a represión, solidariedade obreira. As centrais sindicais chaman a apoiar o indulto para Pintos CIG, CCOO, UGT e CGT convocan manifestación o 31 de maio, ás 20h, dende o edificio da Xunta en Ferrol Ferrol indulto lei mordaza loita obreira persecución sindical represión Xesús Anxo López Pintos.

Ante a represión, unidade. Esa é a consigna que os responsábeis comarcais de CIG, CCOO, UGT e CGT de Ferrol lanzaron este luns para demandar o apoio de toda a clase traballadora á solicitude de indulto para o compañeiro Xesús Anxo López Pintos. Os catro representantes sindicais animaron tamén a participar na manifestación que o 31 de maio sairá ás 20 horas do edificio da Xunta en demanda de xustiza para Pintos, evitar a súa entrada no cárcere e que se consume este ataque á liberdade sindical.

Manuel Anxo Grandal (secretario comarcal da CIG-Ferrol), José Hurtado (secretario comarcal da CCOO en Ferrol), Jorge Ulla (da xestora de UGT de Ferrol) e Xaquín García (secretario da sección sindical da CGT en Navantia Ferrol) coincidiron en criticar a desmesura actuación da que foi vítima Pintos, tanto no relativo á súa detención como ao proceso xudicial posterior, valéndose da aplicación máis humillante da chamada lei mordaza, que a día de hoxe segue vixente.

"Unha vez máis temos que denunciar que se converteu a vítima en verdugo", aseverou Grandal, quen sostén que estamos ante unha "actuación teledirixida cun obxectivo claro para o Goberno naquel momento". Lembrou que na altura de outubro de 2012 había unha enorme conflitividade derivada das políticas austericidas e dos recortes de dereitos e liberdades e "esta foi unha das maneiras de exemplificar como ir contra a loita dos traballadores e das traballadoras". Porén, afirmou, "a represión non vai parar a loita obreira e menos aínda nesta comarca onde temos unha longa historia de represión".

O responsábel da CIG de Ferrol pediu solidariedade e que a cidadanía se mobilice para evitar que o compañeiro Pintos poida entrar na cadea. Unha posibilidade que cualificou de "inxusta e surrealista" e contra da que, adiantou, "chegaremos a todas as instancias que sexa necesario".

Aclarou Grandal que, tras emitirse a resolución do Tribunal Supremo que ratifica a condena da Audiencia Provincial, presentáronse as alegacións correspondentes para evitar que Pintos poida entrar no cárcere, pois aínda que foi condenado por un delito de atentado á autoridade a unha pena de seis meses de prisión, a situación do ex secretario da CIG de Ferrol agrávase porque ten pendente de execución outra condena de nove meses por defender as mariscadoras de Mugardos.

Solicitude de reunión coa ministra de Xustiza

Sobre a campaña polo indulto, explicou que a recollida de sinaturas se fará tanto nos locais sindicais, onde se poden recoller os pregos, como nos centros de traballo e tamén está prevista a colocación puntual de mesas nas rúas. Ademais, como o indulto "é unha decisión política que ten que decretar o Consello de Ministros e Ministras", as centrais sindicais van pedir unha reunión co delegado do Goberno en Galiza e audiencia coa ministra de Xustiza porque "se algún indulto se debe conceder e é de xustiza, é o de Pintos". Ademais, levaranse mocións de apoio aos plenos municipais dos concellos da comarca.

Intento de coartar a mobilización social

Pola súa anda, José Hurtado valorou que a sentenza de Pintos constitúe un ataque ao mundo sindical e un intento de coartar a resposta sindical, fronte á que chamou á unidade e á solidariedade de clase. Na mesma liña Jorge Ulla cualificou esta sentenza de "condena a todos os traballadores e traballadoras", rememorou a situación de crise na que se fixo a mobilización de outubro de 2012 e enmarcou o proceso de Pintos no contexto das "receitas de recortes" do Goberno de Mariano Rajoy. Para Xaquín García esta campaña a prol do indulto debe servir ademais como recordatorio "do que supuxo o Goberno do PP de ataque aos dereitos laborais e democráticos, que ten o máximo expoñente na lei mordaza".

NOVA RELACIONADA: Arrinca a campaña de recollida de sinaturas en apoio ao indulto de Pintos: Asina.

Ultima hora:

"A suspensión da pena é un paso importante pero cómpre que se faga xustiza co compañeiro Pintos" - As centrais manteñen a campaña polo indulto e a manifestación do 31 de maio en Ferrol | 25 de maio de 2022. | Ir á nova.


Fonte: Avantar.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
26 de maio de 2022 10:53

_______

venres, maio 20, 2022

Éxito da cuarta xornada de folga no metal da provincia da Coruña, que xa adianta novas mobilizacións - Malia a rotunda resposta dos traballadores e traballadoras do sector, a patronal mantén o seu inmobilismo


O metal da provincia da Coruña está desenvolvendo este xoves o cuarto día de folga en demanda dun convenio digno para o sector. Esta xornada pon final ao actual calendario acordado, mais diante do inmobilismo da patronal, as centrais sindicais xa avanzaron que a folga continuará e mesmo se intensificarán as mobilizacións para esixir un convenio con dereitos e que garanta o mantemento do poder adquisitivo dos salarios.

Nesta cuarta xornada de folga, que rexistra un seguimento similar ao dos días anteriores, na comarca da Coruña os piquetes informativos estiveron no polígono de Alvedro e diante das instalacións de Kimak e posteriormente a CIG-Industria celebrou unha asemblea de traballadores e traballadoras no edificio sindical para avaliar a folga e que camiño seguir.

Mentres en Ferrol, os piquetes desenvolvían a súa actividade dende ás 5:30 diante dos estaleiros e nos polígonos e por volta do mediodía, o persoal en folga saía en manifestación dende a porta principal de Navantia no Esteiro até a sede da Confederación de Empresarios de Ferrolterra. A este mobilización tamén se sumaron traballadores e traballadoras da empresa pública naval, que previamente tiveran unha asemblea no interior do estaleiro.

En Compostela, os piquetes informativos reuníanse sobre as 8:00 horas no Polígono do Tambre para saír até as portas do concesionario de Pérez Rumbao. Contra do mediodía, os traballadores e traballadoras en folga fixeron unha manifestación polas rúas do parque empresarial reclamando un convenio digno.

Malia o rotundo éxito desta primeiro calendario de folgas, a patronal mantén o seu inmobilismo e non retomou contactos coa representación social. Ante esta falta de movementos, a CIG-Industria xa avanza que nos próximos días se reunirán os sindicatos para trazar un novo calendario de mobilizacións máis intenso, que se levará as asembleas do persoal para a súa aprobación.

Neste senso, os secretarios da CIG-Industria da Coruña, Ferrol e Compostela, Eduardo Caamaño, Vicente Vidal e Benedicto Blanco, reclamáronlle novamente á patronal que retire a súa última proposta e se aveña a negociar nos termos da plataforma sindical, “porque o sector xa deixou ben claro co seguimento masivo da folga e das mobilizacións que non vai asumir un convenio que non garanta o mantemento do poder adquisitivo dos salarios e que recorte dereitos consolidados”.

De igual xeito, a federación de Industria da CIG advirte que hai puntos irrenunciábeis para este convenio como son a revalorización anual dos salarios referida no IPC real, ampliar o dereito de subrogación para todo o persoal sen distinción ou limitar a contratación a través de ETT, demandas estas últimas que teñen por obxectivo frear a precarización laboral do sector.

Non queda outro camiño que a loita

A CIG-Industria chama a todos os traballadores e traballadoras do siderometal da provincia da Coruña a loitar e incrementar a participación nas folgas e mobilizacións que se acorde convocar “porque só dando unha resposta contundente contra as pretensións da patronal, poderemos acadar un convenio colectivo digno e con dereitos. Non queda outro camiño que loitar”.

A Coruña/Ferrol/Compostela - 19 Maio 2022

Fonte: Avanta. | Baixo licenza Creative Commons by-nc-sa/2.5.
_______

venres, abril 29, 2022

A CIG convoca mobilizacións en cidades e vilas de toda Galiza este Primeiro de Maio - En Ferrol desde a Avenida de Esteiro e n'As Pontes desde a Praza do Hospital, ás 12 do mediodía - A central sindical reclama políticas públicas e salarios dignos para combater a pobreza


A CIG convoca 16 manifestacións para conmemorar o Primeiro de Maio, Día Internacional da Clase Traballadora, baixo o lema “Contra a pobreza, políticas públicas e salarios dignos”. A central sindical acompaña esta reivindicación cun paquete de propostas para facer fronte ao descontrolado incremento de prezos dos produtos básicos.



MANIFESTACIÓNS

A Coruña: 12h desde a Praza de Vigo

Cee: 12h na Praza Concha Blanco.

Compostela: 12h desde a Praza Roxa

Ribeira: 12h desde a Praza do Peixe

Ferrol: 12h desde o local da CIG (Avda. de Esteiro)

As Pontes: 12h na Praza do Hospital


Lugo: 12h desde o Edificio Sindical (Ronda da Muralla)

Foz: 12h na Delegación de Facenda

Ourense: 11.30h desde a Praza Maior

Verín: 12h na Praza do Concello

O Barco: 12h na Praza do Concello

Pontevedra: 11.30h desde a Ferreiría

Vilagarcía: 12h desde a Casa do Mar

A Estrada: 12h desde a Praza do Mercado

Vigo: 12h desde a Dobrada

Cangas: 18h na Praza do Concello


Neste ano o Primeiro de Maio ten lugar no medio da crítica situación económica e social pola carestía da vida na que xa viviamos, agravada polas consecuencias da guerra na Ucraína. A CIG propón un paquete de medida urxentes para atallar o impacto que os altos prezos dos bens e servizos básicos están a ter sobre as clases populares. Estas propostas, na liña das que xa se trasladaron aos Gobernos español e galego para avanzar nunha saída galega xusta da crise, requiren dunha decidida intervención pública e inciden en varios ámbitos para poder garantir unhas condicións de vida dignas. Entre as medidas destacan:


Electricidade

1.- Creación dunha Tarifa eléctrica especial que, durante 24 meses, fixe o prezo de referencia entre os 10 €/MWh e os 60 €/MWh para quen teña potencia contratada igual ou inferior a 15 kW.

2.- Implantar a Tarifa Eléctrica Galega mediante a eliminación do pagamento da peaxe de transporte e aplicando unha redución do 10% da tarifa mensual a quen teña o seu domicilio en Galiza, tendo en conta o carácter produtor e exportador de enerxía que ten o noso país.

3.- Limpar a factura dos cargos sen relación directa co funcionamento do sistema (fomento das enerxías renovábeis, custos extrapeninsulares e déficit de tarifa, etc.) e que sexan asumidos polos Orzamentos Xerais do Estado.

4.- Retirar do mercado maiorista (pool) para fixar o prezo da electricidade as centrais hidráulicas, as nucleares e gas para conseguir unha baixada xeneralizada no prezo da electricidade.

5.- Controlar e fixar límite ao beneficio obtido polas empresas eléctricas.

6.- Crear unha Empresa Pública Galega de Electricidade.

7.- Fiscalizar as concesións hidroeléctricas. Reverter as instalacións hidroeléctricas ao sector público, destinado os beneficios da produción a abaratar o custo da electricidade.

8.- Aplicar na tarifa o tipo mínimo do IVE (4%) e eliminar do imposto á xeración (7%) que as empresas produtoras repercuten nos recibos.

9.- Esixir compromisos industriais, de emprego e de participación pública para as empresas que opten á concesión de instalacións de produción de enerxía renovábeis.

10.- Crear e pór en funcionamento en Galiza (As Pontes) o Centro para a Competitividade e a I+D+i no Almacenamento de Enerxía.

Salarios

1.- Os incrementos salariais deberanse situar nos 1.226 euros/ano lineais (87 euros/mes 14 pagas) e incremento salarial do 4,50%.

2.- Incluír en todos os convenios a cláusula de revisión salarial con carácter retroactivo conforme ao IPC interanual acumulado.

3.- Aprobar as medidas necesarias para que as auditorías retributivas e os plans de igualdade conteñan medidas reais e eficaces para rematar coa fenda salarial e outras desigualdades.

4.- Fixar o salario mínimo interprofesional en 1.167 euros ao mes, que é o 60% do salario medio do Estado español, tal como recomenda a Carta Social Europea.

Emprego


1.- Prohibición de simultanear a aplicación dun ERTE con outras medidas de recorte: descolgues, modificación das condicións de traballo, mobilidade xeográfica, desregulación da xornada, etc.

2.- As empresas para podérense acoller ao ERTE estarán ao día na actualización das revisións salariais, completar até o 100% os salarios, e manter a todo o persoal temporal da empresa principal ou externas.

Combustibles

Fixación polo Goberno dun prezo máximo de gasolina e diésel mentres non se estabilicen os prezos e non se avance nunha solución fiscal xusta, tomando como base o prezo medio nas gasolineiras ao 24 de febreiro de 2022.

Mobilidade

Reforzar os servizos de mobilidade aumentando frecuencias e ampliando horarios para facilitar os desprazamentos, así como reducir as esixencias para o acceso a maiores descontos.

Alugueiro

Conxelación das cláusulas de actualización das rendas de alugueiro en todos os conceptos durante o ano 2022

1º de Maio de 2022

Confederación Intersindical Galega - CIG
https://www.cig.gal/
_______

martes, abril 19, 2022

A CIG convoca mobilizacións en todas as comarcas, o mércores 20 de abril, contra a carestía da vida - En Ferrol, será ás 12 do mediodía diante do edificio da Xunta de Galicia (Praza Amada Garcia) - A central sindical demanda, contra a pobreza, políticas públicas e salarios dignos


A CIG convoca para este mércores, día 20 de abril, asembleas e concentracións de delegadas e delegados en cidades e vilas galegas, baixo o lema “Contra a pobreza, políticas públicas e salarios dignos”.

Mobilizacións

✔ A Coruña: 12h Delegación do Goberno
✔ Ferrol: 12h, Edificio da Xunta
✔ Compostela: 12h, Praza de Galiza
✔ Ribeira: 12h, Praza do Concello
✔ Lugo: 12:30h, Subdelegación do Goberno
✔ Ourense: 11h, Subdelegación do Goberno
✔ Vigo: 12h, desde a rúa Vázquez Varela ata o Edifico da Xunta
✔ Pontevedra: 12h, Subdelegación do Goberno
✔ Vilagarcía: 12h, Oficina do INEM

Ante a crítica situación económica e social provocada pola carestía da vida na que xa viviamos, agravada polas consecuencias da guerra na Ucraína, a central sindical demanda, con estas mobilizacións que se insiren na campaña contra a carestía da vida, que se poñan en marcha toda unha serie de medidas urxentes para atallar o impacto que os altos prezos dos bens e servizos básicos están a ter sobre as clases populares. Propostas que requiren dunha decidida intervención pública e inciden en varios ámbitos para poder garantir unhas condicións de vida dignas.

A central sindical considera “indecente” que o Goberno acorde aumentar até un 2% do PIB en Defensa, sen dar solución á carestía de vida e ás graves carencias e necesidade sociais, servizos públicos e en defensa do emprego digno. Fronte a isto entende que a resposta á pobreza non poden ser máis políticas neoliberais como as que contén o chamado Plan de Resposta Económica á Guerra anunciado polo Goberno español, que busca, entre outros obxectivos,  a contención salarial, consolidando así os baixos soldos e a pobreza laboral.

Unha ofensiva que se completa co chamado Pacto de Rendas e as negociacións do acordo estatal de negociación colectiva onde, de novo, o diálogo social, UGT e CCOO, volven estar ao servizo do capital, e baixo a premisa de impor moderación salarial, imposibilitan calquera recuperación do poder adquisitivo dos salarios.

Publicado en Avantar. | 18 de Abril de 2022 | Baixo licenza Creative Commons (by-nc-sa/2.5).

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
18 de abril de 2022 22:07

_______

luns, abril 18, 2022

A CIG presentará os recursos legais que sexan precisos para impedir que se execute a sentenza contra o compañeiro Pintos - A central iniciará unha campaña a prol do indulto e convocará unha gran manifestación cidadá en Ferrol no mes de xuño


A CIG vai presentar todos os recursos legais que sexan precisos para impedir que o compañeiro e ex secretario comarcal da CIG-Ferrol, Xesús Anxo López Pintos, condenado por un delito de atentado á autoridade no marco dunha mobilización no ano 2012, teña que ingresar en prisión. Ademais, a central nacionalista iniciará unha campaña para pedir o seu indulto e promoverá unha convocatoria unitaria dunha gran manifestación en Ferrol no mes de xuño, na que chama a participar a toda a cidadanía porque o obxectivo de todo este  proceso “non é condenar a Pintos como persoa individual, senón perseguir e criminalizar a mobilización como ferramenta para mellorar as condicións laborais e de vida da clase traballadora”.


Así o anunciaron en rolda de prensa o secretario xeral da CIG, Paulo Carril, e o secretario comarcal da CIG de Ferrol, Manuel Anxo Grandal, quen informaron que estas accións se acordaron tras coñecerse a sentenza do Tribunal Superior que resolve o recurso presentado polo compañeiro Pintos contra a resolución condenatoria da Audiencia Provincial da Coruña.

Carril quixo trasladar a Pintos todo o apoio e a solidariedade do sindicato, avanzando que “como CIG, levaremos adiante todas as accións que sexan precisas e chegaremos as instancias que sexa necesario para demandar xustiza para o compañeiro, evitar que teña que entrar no cárcere e que se consume este ataque á liberdade sindical”.

A este respecto, Manel Grandal lembrou que a situación de Pintos vese agravada porque ten pendente de execución outra condena de nove meses por defender as mariscadoras de Mugardos, polo que, con esta nova sentenza condenatoria, podería entrar na cadea.

Recurso ao TC e indulto

A primeira destas accións será precisamente presentar alegacións pedindo a suspensión da execución da condena e, a partir de aí, recorrerase medidas como o recurso de amparo ante o Tribunal Constitucional. De desestimar o TC a solicitude, “non dubidaremos en acudir ao Tribunal Europeo de Dereitos Humanos en Estrasburgo e, de ser preciso, ao Comité Internacional de Dereitos Humanos da ONU”, explicouse.

De xeito paralelo, a CIG iniciará unha campaña para solicitar ao Goberno español o indulto de Pintos, á que chamamos a toda sociedade e organizacións sociais a que se sumen “porque ante a represión, a unidade debe ser total e sen fisuras, como foi a mobilización no Hotel Almirante en outubro de 2012”. O obxectivo é  acadar a amnistía do compañeiro “como símbolo de auténtica xustiza social ante as decisións inxustas dos tribunais, defensa das liberdades e posta en valor dunha vida de entrega militante na loita polos dereitos da clase obreira por parte de Pintos”.

Neste senso, Carril reiterou ás críticas á sentenza xudicial que condena a Pintos “cando el foi o agredido pola policía, tanto durante as cargas policiais que se sucederon naquela noite, como mentres permanecía detido e incomunicado na comisaría, onde sufriu maltrato e vexacións nas súa condición de persoa, de sindicalista e polo seu pensamento nacionalista e de clase”... “O que se está facendo aquí é converter a vítima en verdugo, pois en todo este proceso nin sequera se tivo en conta a denuncia por torturas presentada por Pintos”, subliñou.

Para acompañar a Pintos e amosar o rexeite social a esta condena, a CIG tamén promoverá a convocatoria dunha gran manifestación unitaria (como a convocada en outubro de 2019) cara a mediados do mes de xuño en Ferrol, na que anima a participar a toda a cidadanía, lanzando tamén un chamado ao resto de organizacións sindicais para que se sumen á mobilización.

Amordazar os dereitos e liberdades


Para o secretario xeral da CIG fica claro que "non podemos permitir máis retrocesos nos nosos dereitos, nin que se pretenda amedrentar e criminalizar a loita obreira por esixir emprego e salarios dignos e o dereito a ter unha vida en condicións dignas". E lamentou que, malia os compromisos programáticos, a denominada Lei Mordaza aprobada no seu día polo PP, xustamente para acalar e perseguir a loita social, non só continúa vixente, senón que a reforma que está tramitando “nin sequera suprime os aspectos máis lesivos da norma e séguense vulnerando os dereitos fundamentais de liberdade de expresión e de reunión”.

Carril referiuse ao contexto sociolaboral no que se produciu a mobilización e detención de Pintos en outubro de 2012, cunha comarca de Ferrol sumida nunha situación crítica, que se agudizou nestes anos pola perda da de emprego, o peche de empresas e as consecuencias do proceso dixitalización e de transición enerxética, que para nada está a ser xusto.

Fonte: Avantar - 8 de abril de 2022 | Baixo licenza Creative Commons (by-nc-sa/2.5).

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
15 de abril de 2022 09:44

_______

mércores, marzo 09, 2022

A CIG convoca manifestación nacional en Ferrol para este xoves 10 de Marzo, Día da Clase Obreira Galega 'Somos clase, somos nación. A loita continúa', lema escollido polo 50º aniversario das loitas de 1972


En 2022, 50 anos despois, a loita continúa, coas mesmas reivindicacións nun momento crítico, como o que estamos a vivir

Este ano cúmprense os 50 anos das loitas o 1972 desde as que construímos a historia contemporánea do movemento obreiro galego, por iso nesta data celebramos o Día da Clase Obreira Galega. Con tal motivo a CIG vai realizar unha manifestación nacional de delegadas e delegados o próximo xoves, que sairá ás 12:00 horas da porta de Navantia no Esteiro e rematará no monumento ao 10 de Marzo.

Conmemoramos o 50 aniversario dunhas loitas que comezaron en Ferrol no mes de marzo, continuadas meses despois en Vigo, e que tiveron no asasinato pola policía franquista dos traballadores da antiga Bazán, Amador e Daniel, a maior expresión da represión vivida nesas datas. Son os mártires dunha loita pola dignidade e pola liberdade, contra a precariedade das condicións de traballo, por salarios xustos e por defender a negociación colectiva en Galiza.

No ano 2022, 50 anos despois, a loita continúa, coas mesmas reivindicacións nun momento crítico, como o que estamos a vivir.

A entrada en vigor da nova reforma laboral, da reforma das pensións e doutras reformas que afectan á clase traballadora, teñen lugar cando a carestía da vida chega a cifras históricas, con altísimos prezos da electricidade, dos combustíbeis, dos alimentos e de moitos bens de consumo básicos.

Son reformas nas que nin recuperamos dereitos nin avanzamos en novos dereitos. En verdade estamos ante a consolidación das peores reformas aprobadas polos Gobernos de PSOE e PP na crise financeira, as que se engaden as que están executando o Goberno de PSOE/Unidas Podemos.

A desigualdade de xénero non rematou, continúa e mesmo vai a máis, sen que os gobernos asuman a súas responsabilidades para garantir os dereitos das mulleres.

É inaceptábel que, habendo maioría parlamentaria e un manifesto clamor popular e obreiro, se aposte por enterrar os dereitos, a través do diálogo social, e non se derroguen estas leis inxustas, non se aproben novas leis coas que se remate coa precariedade, a pobreza laboral, se pare a inflación e se garantan a xeración de empregos, salarios e pensións dignas.

Todas estas políticas son novos instrumentos que veñen favorecer as nefastas políticas do PP e de Feixoo en Galiza, sendo a peor solución para poder afrontar de xeito xusto a crise social e industrial que temos en Galiza, a destrución de emprego e aumento da emigración, e os cambios que se están a dar no mundo do traballo resultado dos procesos da descarbonización e dixitalización, e que todo isto está a ter graves consecuencias na destrución de emprego e de precariedade laboral.

A solución non pode ser máis neoliberalismo, máis recortes para satisfacer as duras esixencias impostas pola UE para acceder a uns fondos europeos que están a utilizar para salvar as grandes empresas e non o conxunto das maiorías sociais.

Neste contexto, e con máis dureza, estamos a confrontar na negociación colectiva, facendo fronte a toda esta situación, así como para impedir que nos rouben o dereito a negociar en Galiza os nosos convenios colectivos, decidindo nós de forma directa e democrática sobre as nosas condicións de traballo e non o fagan as cúpulas sindicais de UGT e CCOO desde Madrid.

Hoxe, máis que nunca, reivindicamos as orixes de onde vimos, co orgullo de formarmos parte dunha historia colectiva e dunha tradición sindical de loita, que ao longo destes anos nos ten levado a ser o que somos, a primeira forza sindical en representación sindical, afiliación e iniciativa social en Galiza. Se o 10 de Marzo é sempre unha data combativa para a CIG, 50 anos despois son moitos os motivos e as razóns para que así sexa. Reforzando a mobilización nas empresas e nas rúas para aumentar a nosa capacidade de confrontar, de avanzar nunha saída galega xusta da crise e para facer real o dereito a poder vivir e traballar dignamente na nosa Terra.

Publicado en Avantar. | 08.03.2022

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
9 de março de 2022 13:01

_______

domingo, febreiro 20, 2022

Palestra e Proxección do Audiovisual 'A semente de 1972' - Xoves 24 de febreiro ás 7 da tarde no Ateneo Ferrolán e o 3 de marzo na casa da Cultura de Fene


50 aniversario de marzo do 72

Palestra e Proxección do Audiovisual "A semente de 1972"

Coa participación de Alfonso Tellado, Anxo Currás e Teixido.

Diante do 50 aniversario do 10 de marzo de 1972, a CIG celebraremos os seguintes actos conmemorativos, con proxección do vídeo "A SEMENTE DE 1972" e posterior palestra:

✅ ATENEO FERROLÁN: xoves 24 de febreiro, 19 horas.

✅ CASA DA CULTURA DE FENE: xoves 3 de marzo, 19 horas.

#ALoitaContinua

#Ateneo #SomosCultura #Libros #ClubDeLectura #Ferrol #Galiza

Ateneo Ferrolán
Un lugar de encontro para a cultura dende 1879 na cidade.

e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.: +34 981 357 970 - 644.720.055 | Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | Ferrol (Galiza)
@ateneoferrolan | Blogger | Facebook | Faite soci@ on line! | Colabora con nos!


Info baseda na enviada polo:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-secretaria@ateneoferrolan.org-
18 de fevereiro de 2022 18:17

_______

xoves, febreiro 03, 2022

Hoxe en Ferrol na Praza de Armas ás 12 do mediodía - A CIG convoca concentracións este xoves 3 de febreiro para esixir a derrogación das reformas laborais - Demanda das forzas nacionalistas e de esquerda que non avalen co seu voto unha lexislación que consolida a precariedade


Con motivo do debate e votación no pleno do Congreso dos/as Deputados/as do RD/lei 32/2021, a CIG ten convocadas mobilizacións de delegadas e delegados o próximo xoves, 3 de febreiro, para amosar o seu total rexeitamento á nova reforma laboral. A central insta as forzas nacionalistas e de esquerda a non validar unha normativa que consolida a precariedade e reclama unha nova lexislación que permita recuperar os dereitos roubados e mellorar as condicións de traballo para termos emprego e salarios dignos.

HORAS E LUGARES DAS CONCENTRACIÓNS

A Coruña, ás 12h, na Delegación do Goberno (Praza de Ourense).
Vigo, ás 11, diante da Dirección Provincial do SEPE.
Pontevedra, ás 12h, na Subdelegación do Goberno
Ferrol, ás 12h, na Praza de Armas
Compostela, ás 11h, na Praza de Galiza.
Lugo, ás 12h, na Subdelegación do Goberno
Ourense, ás 11h, na Subdelegación do Goberno

Con estas concentracións a CIG dá continuidade ás mobilizacións realizadas o pasado domingo 30 de xaneiro contra este novo pacto social “que vén enterrar máis dereitos laborais e que significa consolidar as reformas de 2010 e 2012”, ao seguir dándolle a patronal todo o poder para que poida despedir fácil e barato, aplicar ERE, ERTE e modificacións substancias das condicións de traballo, baixar salarios e estender a precariedade e a pobreza laboral.

Esta reforma, pactada no diálogo social e que se quere impoñer no Congreso, é un novo instrumento que vai favorecer as nefastas políticas do PP e de Feijóo en Galiza e constitúe a peor solución para afrontar de maneira xusta a crise social e industrial que padece o noso país, a actual carestía da vida e os cambios que se están a dar no mundo do traballo resultado dos procesos da descarbonización e dixitalización.

Por iso, a CIG seguirá esixindo a derrogación inmediata das reformas laborais de 2010 e 2012 e reivindicando o dereito a negociar os convenios colectivos no noso país, de xeito que as persoas traballadoras poidamos decidir sobre as nosas condicións de traballo e que non sexan as cúpulas sindicais as que o fagan por nós dende Madrid.

Fonte: Avantar | 01.02.2022

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
02 de fevereiro de 2022 8:00

_______

sábado, xaneiro 22, 2022

Non á fraude da nova reforma laboral - A CIG convoca 11 mobilizacións o domingo 30 de xaneiro para esixir a derrogación real das reformas laborais - En Ferrol ás 12 do mediodía en Esteiro

A CIG, como xa anunciara a pasada semana, convoca unha xornada de mobilizacións nas sete cidades e en Vilagarcía, Viveiro, Ribeira e Cee para o domingo 30 de xaneiro, en rexeitamento á fraude que supón a nova reforma laboral e para esixir a derrogación das reformas impostas dende o ano 2010. Ademais, o día que se celebre o Pleno do Congreso no que se convalide o RD/lei 32/2021, que previsibelmente será o 3 de febreiro, a CIG tamén se concentrará diante Delegación do Goberno na Coruña e nas Subdelegacións de Pontevedra, Ourense e Lugo.

Ademais, esta xornada de mobilizacións do domingo 30 vaise desenvolver de xeito conxunto en Galiza, Euskal Herria e Catalunya en resposta ao novo ataque á clase traballadora que supón esta reforma laboral que significa maior precariedade e o aumento da centralización da negociación colectiva.

Non á fraude da nova reforma laboral

Coa aprobación do RD/Lei 32/2021, o Goberno de PSOE e Unidas Podemos incumpriu a promesa que tantas veces anunciara, posto que non se derroga a reforma laboral de 2012 imposta polo PP.

No acordo do “diálogo social” do que emana esta nova normativa, tanto o Goberno como UGT e CCOO pregáronse aos intereses da patronal. O pacto social evidénciase unha vez máis como o enterrador dos dereitos dos traballadores e das traballadoras. O texto desta nova reforma, ademais de manter as medidas máis lesivas da do PP, incorpora outras novas que favorecen o empresariado á conta, outra vez, da clase obreira:

✔ O despedimento segue a ser igual de fácil e barato e mantense a barra libre das empresas para os despedimentos colectivos.

✔ Non se recuperan os salarios de tramitación nos despedimentos improcedentes.

✔ Non se recupera a nulidade dos despedimentos en fraude de lei.
   
✔ Segue en vigor o 10% da desregulación da xornada laboral.
   
✔ Incorpóranse novos contratos de formación e temporais, e modalidades de ERTE, que afondarán na precariedade. Ademais, créase unha nova modalidade de traballador/a precario/a baixo o novo contrato fixo-descontinuo.

✔ A nova modalidade de ERTE facilita o traspaso de cartos públicos a través das bonificacións nas cotas a Seguridade Social, mentres argumentan que a caixa das pensións está quebrada.

✔ Mantense a prevalencia do convenio estatal fronte aos convenios galegos e provinciais, e tamén que os convenios de empresa poidan empeorar os convenios sectoriais, agás nos salarios

Nin pacto social, nin reforma laboral!

Domingo 30 de xaneiro, mobilízate coa CIG!

Horas e lugares das mobilizacións:

    ✔ A Coruña: ás 12h, na Praza de Vigo.
    ✔ Ferrol: ás 12h, no local sindical CIG na Avda. do Esteiro.
    ✔ Lugo: ás 12h, no Edificio Sindical (Ronda da Muralla).
    ✔ Ourense: ás 11.30h, no Edificio Sindical (Parque de San Lázaro).
    ✔ Pontevedra: ás 12h, na Praza da Ferrería.
    ✔ Santiago de Compostela: ás 11.30h, na Praza Roxa.
    ✔ Vigo: ás 12h, desde a Dobrada.
    ✔ Vilagarcía: ás 12h, na Casa do Mar.
    ✔ Viveiro: ás 12h, na Praza do Concello.
    ✔ Ribeira: ás 12h, na Praza do Concello.
    ✔ Cee: ás 12h, diante do Concello

Fonte: Avantar - 17.01.2022

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
22 de janeiro de 2022 8:46

_______

luns, xaneiro 10, 2022

A CIG e o BNG coinciden na necesidade de que o trámite parlamentario sirva para derrogar a reforma laboral - Delegacións das dúas organizacións, cos seus máximos responsábeis á cabeza, mantiveron unha reunión para abordar a nova normativa - Vídeo


O que se aprobou non é unha reforma laboral, senón un cambio lexislativo co que se pretende consolidar a peor versión da reforma do PP

Carril denuncia que estes cambios laborais foron pactados de xeito antidemocrático e excluínte


A CIG e o BNG coincidiron hoxe na necesidade de que o trámite no Congreso dos Deputados/as sirva para lograr unha verdadeira derrogación das anteriores reformas laborais ao RD/Lei aprobado no Consello de Ministras/os o pasado 28 de decembro. Delegacións das dúas organizacións, encabezadas polos seus máximos responsábeis, Paulo Carril e Ana Pontón, mantiveron unha xuntanza para poñer en común os cambios introducidos na lexislación laboral polo Goberno español de PSOE e Unidas Podemos.

Ao remate do encontro -no que tamén participaron a secretaria de Organización e o secretario de Negociación Colectiva, Emprego e Industria da CIG, Susana Méndez e Paco Sío, así como o deputado do BNG no Congreso, Néstor Rego- tivo lugar unha comparecencia diante dos medios de comunicación na que o secretario xeral da CIG explicou que o reunión serviu para constatar que “estamos ante unha non derrogación da brutal reforma laboral” aprobada polo PP en 2012 e que xa fora iniciada en 2010 polo PSOE. Dúas reformas laborais que levaron mesmo convocar unha folga xeral polo que significaba de “golpe de estado” aos dereitos da clase traballadora.

Carril denunciou que pese a “todo o envoltorio e a propaganda” coa que a presentan non é non reforma laboral, senón unha modificación lexislativa “coa que se pretende consolidar a peor versión posíbel da reforma laboral de 2012”, tendo en conta que pivota sobre dous aspectos que a central considera moi negativos.

O primeiro, a pretensión de configurar un mercado laboral no que o despido camiña cara a ser case libre pola facilidade que o empresariado ten para levalo adiante e porque resulta absolutamente barato, “cuestión que esta non reforma non toca”. E en segundo lugar, o feito de que se avance cara a un marco no que se pretende crear unha realidade de permanente temporalidade, eventualidade e inseguridade laboral a través de diferentes cambios introducidos na tipoloxía de contratos, “o que agora se chama flexiseguridade, pero que non deixa de ser precariedade”.

Ademais, mantense o poder absoluto da patronal á hora de tomar decisións sobre despidos individuais e colectivos, modificacións substanciais das condicións de traballo e descolgues salariais. Así como a estrutura da negociación colectiva, na que a prevalencia dos convenios estatais significa impedir os marcos propios de relacións laborais a través dos convenios autonómicos ou provinciais, “que se teñen demostrado unha ferramenta fundamental da clase traballadora para a conquista de dereitos e de mellora das condicións laborais”.

Deste xeito o protagonismo directo dos traballadores/as vese completamente anulado nunha reforma que pretende facer prevalecer “de forma moi agresiva” os marcos estatais da negociación colectiva e doutros mecanismos que contén para regular as condicións de traballo, como son os ERTE.

Ao mesmo, tempo continúan a prevalecer os convenios colectivos de empresa sobre os de sector. “Por iso a suba de salarios non é garantía de nada, xa que nos podemos atopar -como xa dicíamos cando a reforma de 2012- con dúas empresas do mesmo sector que aplican o convenio colectivo provincial pero que optan por descolgarse mediante un convenio propio, polo que pagarán o mesmo pero terán condicións laborais distintas. De xeito que nunha, por exemplo, o cadro de persoal traballará 50 horas máis que na outra”.

Por todo isto, Carril incidiu que esta reforma non se traduce en absoluto nunha restitución de dereitos nin tampouco no recoñecemento de novos dereitos ante unha situación tan grave como a que atravesa o mundo do traballo, especialmente en Galiza como consecuencia da crise industrial que padecemos polos procesos de dixitalización e robotización produtiva “ou pola mal chamada transición enerxética, que é máis un proceso de demolición”.

Fomento da precariedade

No que ten que ver cos aspectos referidos á contratación, o máximo responsábel da CIG censurou que a temporalidade “seguirá campando ás súas anchas” e fixo fincapé na fraude que significa o cambio na tipoloxía dos contratos sen pretender facer unha modificación lexislativa que permita erradicar a temporalidade e a precariedade.

Lamentou que apenas se incorpora á normativa o que xa se estaba a gañar mediante sentenzas xudiciais, así como que se pretenda tamén a universalización do fixo descontinuo e a ampliación das posibilidades das ETT, “que están no mundo do traballo dende 1994 e constitúan unha auténtico mercadeo de man de obra barata”. Neste senso, lembrou que durante a pandemia milleiros de traballadores/as de ETT foron vítimas do paro porque as medidas do “escudo social” non chegaron a eles/as.

Outra cuestión que criticou foi o fomento sa precariedade a través dos novos contratos formativos, polo que a pouca mocidade galega que non teña emigrado será “carne de canón” da explotación laboral, co complemento perfecto deste “cóctel molotov” que é a aprobación da lei orgánica de Formación Profesional. Xa que a través desa falsa formación dual para integrar a mocidade no mundo do traballo o que se busca é precarizar as condicións laborais da xente nova, que seguirá tendo baixos salarios.

Tampouco vemos que o convenio colectivo de actividade sexa un freo para a subcontratación, senón unha porta para que as empresas poidan seguir a cometer fraude e continúe a discriminación salarial e de condicións de traballo”. Porque as empresas subcontratas ou multiservizos que teñan convenio propio poderán manter esta situación discriminatoria.

En definitiva, para Carril os cambios introducidos son “insuficientes, inxustos ou inexistentes” e fan que se a anterior reforma “era mala” esta sexa “aínda peor”. Unhas modificacións feitas mediante actuacións “profundamente antidemocráticas e excluíntes”, tendo en conta que se pactaron no marco do chamado diálogo social e á marxe dos ámbitos institucionais aos que as organizacións sindicais máis representativas teñen dereito, entre elas a CIG.

Por iso cargou contra o feito de que se pretenda aprobar no Congreso dos Deputados/as sen posibilidade algunha de debate, “tendo en conta que xa naceu viciada porque se reduciu a unha negociación falta de transparencia e de participación democrática”. Por iso a semana pasada a CIG interpelou as forzas políticas soberanistas e de esquerdas a frear “este intento de golpe de estado ás relacións laborais”.

Finalmente, agradeceulle ao BNG que comparta a visión da central sindical a respecto da reforma e que apoie a reclamación de camiñar cara a unha “verdadeira e auténtica derrogación” das reformas anteriores “para recuperar os dereitos roubados e para conseguir novos dereitos”.

Fronte común no Congreso

Pola súa banda, a voceira nacional do BNG, Ana Pontón, apelou á necesidade de derrogar a reforma do PP para recuperar dereitos, enfrontar as graves eivas que padece o mundo do traballo e camiñar cara a unhas relacións laborais “que deixen atrás problemas estruturais como o paro, a precariedade, a falta de dereitos ou a fenda salarial” e denunciou que o RD/Lei aprobado polo Goberno non cumpre a promesa de derrogala.

Por iso cualificou de “decepcionante” este cambio lexislativo e considerou que a derrogación da reforma depende do traballo que se faga nas vindeiras semanas no Congreso dos Deputados/as durante a tramitación do RD/Lei. “É moi grave que se manteña o despido barato e outros dos aspectos máis lesivos dunha reforma que supuxo máis precariedade, perda de dereitos e menos oportunidades”, sinalou.

En consecuencia, o deputado do BNG no Congreso, Néstor Rego, apelou á necesidade de que as modificacións normativas se tramiten como proxecto de lei e non como real decreto para permitir un “cambio en positivo” que se traduza na completa derrogación da reforma, denunciou que supoñen un incumprimento tanto de promesas electorais das forzas que integran o Executivo español como de compromisos asinados por escrito e amosou a súa confianza en que a presión social obrigue o Goberno a derrogar a reforma do PP.

Finalmente, anunciou que a súa organización xa iniciou contactos con outras forzas soberanistas con representación no Congreso, como ERC ou Bildu, para facer unha fronte común contra un cambio normativo “lesivo para os intereses da maioría social”, tal e como a CIG reclamou publicamente a semana pasada.



Fontes: Avantar. - 03.01.2022 | Canle BNG. - 03.01.2022

Documentación

✔ Real Decreto-lei 32/2021, de 28 de decembro, de medidas urxentes para a reforma laboral, a garantía da estabilidade no emprego e a transformación do mercado de traballo.  | Ir ao BOE.

Relacionado

Reforma laboral: consolida o modelo neoliberal. | Por Manuel Mera - 03 Xan 2022 | Ir á Web.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
5 de janeiro de 2022 14:53

_______

martes, decembro 28, 2021

CIG empraza as forzas nacionalistas e de esquerda a impedir a continuidade da reforma laboral do PP que supón o texto pactado no 'diálogo social' - O RD/Lei aprobado no Consello de Ministr@s consolida a precariedade e a centralización das relacións laborais


A CIG empraza as forzas nacionalistas e de esquerdas a emendar na súa totalidade no trámite parlamentario a reforma laboral aprobada este martes no Consello de Ministras e Ministros e non validar co seu voto un "diálogo social" que se ten convertido no enterrador dos dereitos da clase obreira. Porque canto máis se coñece do texto acordado entre o Goberno español, CCOO, UGT e a patronal máis se confirma, como xa denunciamos o pasado 23 de decembro, que non estamos ante a derrogación das reformas anteriores, senón diante da súa actualización para adaptala ás duras e inxustas esixencias da UE para acceder aos fondos Next Generation.

"Esta é unha reforma inxusta que consolida, con novas formas, a precariedade e a centralización das relacións laborais e que non permite, polo tanto, a recuperación dos dereitos roubados nin avanzar na conquista de novos dereitos para a clase traballadora", denuncia o secretario xeral da CIG.

Paulo Carril advirte que na actual situación de crise económica e industrial que atravesamos, con especial crueza en Galiza, esta reforma afondará no empobrecemento, así como facilitará a destrución do tecido produtivo "ao amparar as decisións empresarias tomadas unilateralmente", como a aplicación dos despedimentos colectivos ou as modificacións substancias das condicións de traballo.

Ataque ao marco galego de relacións laborais

Denuncia que hai un reforzo sen precedentes do marco estatal que cualifica de "ataque frontal" ao marco galego de relacións laborais tanto na negociación colectiva como en calquera outro ámbito do mundo do traballo. "A capacidade de introducir melloras nos convenios provinciais ou galegos verase imposibilitada por esta nova reforma, xa que dende o ámbito estatal poderanse seguir bloqueando as melloras conquistadas nos ámbitos de negociación máis próximos, onde as traballadoras e os traballadores teñen maior capacidade de incidir", alerta Carril.

No relativo ao novo sistema de ERTE, subliña que a patronal terá “carta branca” e flexibilidade total, “máis da que xa tiña, para mandarnos ao desemprego con todas as facilidades, gratis e a conta do nosos salario e a prestación por desemprego”. Con este novo sistema, insiste, teremos “menos salario, máis paro e crearanse menos postos de traballo, xa que a patronal terá na súa man pasarnos ao ERTE con máis facilidade”.

Ademais, constitúe un ataque á liberdade e pluralidade sindical xa que, no texto aprobado, toda a referencia ás xestións destas regulacións temporais queda en mans dos sindicatos estatais, laminando o dereito de representación de miles de traballadoras e traballadores que nos seus respectivos territorios apostan por sindicatos combativos e de contrapoder como a CIG.

A trampa do diálogo social

Xunto a isto, Carril entende que as declaracións do presidente da CEOE asegurando que non van consentir cambios no texto lexislativo durante a tramitación parlamentar, exemplifica a imposibilidade de abordar no diálogo social a derrogación íntegra e real das reformas laborais de 2010 e 2012, mais tamén o carácter profundamente antidemocrático deste marco de negociación, que sen soporte xurídico ningún pretende suplantar os órganos lexislativos, cedendo todo o control en política laboral á patronal.

"Durante meses vendéronos que a derrogación da reforma laboral ía chegar da man do diálogo social. Hoxe confírmase a trampa: nin hai derrogación nin tampouco unha lexislación que permita a creación de novos dereitos que fortalezan a clase traballadora nun momento de crise, sobreexplotación e de medre da precariedade".

Por iso, o secretario xeral da CIG reitera o chamado ás forzas nacionalistas e de esquerdas a non avalar co seu voto esta reforma porque "non se pode lexitimar que primeiro se acorde no diálogo social e logo se diga amén no Congreso".

A este respecto, Carril lamenta a renuncia expresa do sindicalismo e da esquerda española a pelexar por outro modelo económico e social e a súa aceptación do neoliberalismo como "a solución", mentres seguen empeorando as condicións de vida das maiorías sociais e "se negan os marcos propios de decisión das nosas relacións laborais".

Fonte: Avantar. | Baixo licenza - by-nc-sa/2.5 CreativeCommons.

_______

martes, novembro 30, 2021

En Ferrol como noutros lugares da Galiza, a CIG mobilizarase este mércores 1 de decembro para que a clase traballadora non pague a saída da crise - Na defensa do emprego e da industria, por uns salarios e pensións dignas e pola derrogación das reformas


A CIG convoca, para o vindeiro día 1 de decembro, mobilizacións en comarcas e vilas porque, camiño do final do ano, os orzamentos do Estado e da Xunta confirman o que desde a central sindical se viña advertindo: que estamos ante unha profunda crise que se multiplicou coa pandemia e que, para afrontala, nin a Xunta de Galiza nin o goberno do Estado están a adoptar as medidas necesarias para que non sexan, unha vez máis, a clase traballadora e o pobo galego quen a paguemos.

MOBILIZACIÓNS

- Vigo, 11:00h. saída da sede provincial do SEPE (rúa Canovas del Castillo).
- Pontevedra, 11:00h. saída do Edificio da Xunta (rúa María Victoria Moreno).
- Ferrol, 12:00h. saída da Tesourería do INSS.
- A Coruña, 11:30h saída do Edif Administrativo de Monelos (rúa Vicente Ferrer).
- Lugo, 11:00h saída do Edificio do INSS (Av. Madrid).
- Ourense, 10:30h saída da Subdelegación do Goberno.
- Verín, 12:00h Praza do Concello
- O Barco, 12:00h Praza do Concello
- Compostela, 12:00h desde o Pazo de Raxoi (Presidencia da Xunta).

Polo aumento dos salarios

O secretario xeral da CIG, Paulo Carril, denuncia que a imparábel escalada da factura eléctrica “está a provocar estragos nas economías familiares, na actividade económica e na industrial, mentres o oligopolio enerxético acumula cada vez máis beneficios”. Unha situación que está provocando o incremento dos prezos de todos os produtos, nomeadamente dos básicos: a bolsa da compra ou a gasolina que son precisamente os que consume a clase traballadora.

Entrementres, os salarios non soben na mesma medida, o que, segundo Carril está a colocar nunha “situación crítica” á xa empobrecida clase traballadora, “facendo máis real que nunca aquilo de que ter un traballo non garante unha viva digna”.

Na defensa do emprego e da industria

O secretario xeral da CIG advirte que os procesos de dixitalización e descarbonización están aumentando as ameazas económicas, industriais, sociais e laborais para o conxunto da clase traballadora e para o desenvolvemento soberano dos pobos e das nacións do mundo.

O emprego é cada vez máis temporal e precario, como constata a EPA do terceiro trimestre, que demostra a escandalosa perda de postos de traballo na Industria e na Construción en Galiza. Un total de 8.800 menos a consecuencia do proceso de desmantelamento que sofren, de Norte a Sur, os nosos sectores produtivos”, afirma o secretario xeral da CIG.

Diante disto, nas concentracións demandarase tamén un verdadeiro Plan Galego de Recuperación económica, industrialización, creación de emprego digno, defensa dos servizos públicos e dos dereitos laborais e sociais que garanta o dereito a vivir e traballar dignamente na nosa terra.

Pola derrogación das reformas laborais

A CIG vén demandando a derrogación da reforma laboral desde que se aprobou. Porén, e malia as promesas do goberno de coalición, segue vixente “mentres se monta un paripé mediático para manter despois os seus aspectos máis lesivos, cumprindo así os requisitos impostos pola UE para poder acceder aos famosos fondos NextGeneration, que están pensados ademais para destinar ás empresas e non ás persoas”, denuncia o secretario xeral da CIG.

Por unhas pensións dignas xa

Carril advirte tamén de que a reforma das pensións, en proceso de tramitación no Congreso, non só non derroga as de 2011, do PSOE, e 2013, do PP, senón que reafirma as daniñas medidas que “precisamente están a provocar que en Galiza miles de persoas xubiladas e pensionistas cobren pensións de miseria”.

Unha reforma que introduce ademais novas medidas como o aumento das cotizacións, que agrava aínda máis as nefastas consecuencias das anteriores reformas.

Unha situación “propiciada polos sindicatos estatais que participan en componendas co poder económico, no chamado diálogo social,desprestixiando a loita sindical; renunciando a dar a batalla ideolóxica e política necesaria para contribuír a un cambio real do actual modelo económico e social; validando as políticas dos gobernos e contribuíndo á desmobilización da clase traballadora galega”.

Por iso a CIG aposta pola mobilización por acumular “Forza para Avanzar” para dar unha resposta contundente a estes ataques e conquistar políticas alternativas coas que na Galiza poidamos exercer o dereito a vivir e traballar dignamente na Nosa Terra.

Fonte: Avantar. 19.11.2021
_______

xoves, novembro 11, 2021

Estado español: que acontece coas pensións? ... Por Miren Etxezarreta


É necesario considerar que a pensión é un dereito de cidadanía. É necesario pasar de ver a pensión como un salario diferido por traballar para vela como dereito de cidadanía. A reforma necesaria debe modificar o sistema de pensións cara a un sistema público, universal e non vinculado ao exercicio do traballo

Por Por Miren Etxezarreta [*]
11.11.2021


O tema das pensións está a ocupar espazos importantes nos medios. Que está a acontecer coas pensións? Que desde hai varios anos se puxo en cuestión o sistema de financiamento das pensións públicas, manifestando a preocupación de que non haxa diñeiro para pagalas no futuro -o que chaman a súa sostibilidade-. Din que agora vivimos máis que antes, e é necesario pagar as pensións durante moitos máis anos. E que, ademais, somos cada vez máis persoas para cobrar as pensións mentres que hai menos traballadores para financialas. Máis pensionistas, durante máis anos e menos traballadores por pagar as pensións... semella lóxico que non haxa diñeiro. Todo isto deu lugar a diferentes cambios no sistema, sempre para reducir as pensións, entre os que destacan dúas amplas reformas en 2011 (PSOE) e 2013 (PP). Isto levou a un amplo debate que segue actualmente.

Un gran número de pensionistas no Estado español non aceptan os termos propostos nas reformas anteriores e levan anos afirmando a súa sostibilidade, reivindicando que se eliminen as reformas de 2011 e 2013 e que se estableza un sistema de pensións seguro e que permita pensións decentes. Nunha loita permanente de gran vitalidade e orixinalidade coa que xeraron unha gran dinámica reivindicativa. O debate é agre e envelenado e pasaron moitas cousas que non podemos recoller aquí. Hai moitos materiais escritos sobre o tema, aos que remitimos o lector interesado, por exemplo o libro "El cuento de las pensiones", de Editorial Icària.

O actual Goberno volve propor unha nova reforma. Está a propoñela dividida en dúas etapas: a primeira, “Medidas en vigor antes de finalizar 2021”, nas que se incluíron as máis favorábeis aos pensionistas e xa foron aprobadas no Consello de Ministros do 17 de agosto de 2021, e a segunda “Medidas para 2022”, para a que se reservaron as máis duras.

Algunhas mudanzas -un caramelo que axude a tragar unha medicina amarga: grazas á loita que os pensionistas levan a cabo desde hai varios anos- foron froito desta loita. Entre as máis significativas, cómpre sinalar que, ante a continua afirmación de que as pensións públicas son insostíbeis, recoñécese explicitamente que poden ser sostíbeis, o que é máis relevante do que parece; que se afirmou que o mecanismo de revalorización permanente das pensións será o IPC de cada ano e que, se é negativo, as pensións non diminuirán (aínda que neste punto, a letra pequena dá lugar a certa inquietude, xa que se afirma que “se pode estudar a posibilidade de índices de revalorización das pensións distintas do IPC”, o que case sempre conduce a un índice de revalorización inferior a este. Conseguiuse que algúns gastos que satisfai agora a Seguridade Social (SS) e non corresponden ás pensións contributivas deixen de ser satisfeitos por esta institución (denomináronos como “gastos impropios”). Estes gastos recargan enormemente nos orzamentos da SS -estimáronse ao redor de 23.000 millóns de euros ao ano-, cando deberían ser satisfeitos polos orzamentos do Estado, e así o déficit actual da SS se reduciría moi considerabelmente.

Tamén se está debatendo acerca do que sucederá co denominado factor de sostibilidade que consiste noutro coeficiente redutor das pensións que se estableceu en 2013 por mor do aumento da esperanza de vida, ao considerar que, se se vai a vivir máis anos, é lóxico que se cobre menos cada ano para equiparar as pensións futuras coas actuais. É unha “equidade interxeracional” que prexudica seriamente os pensionistas porque “vivirán demasiado”, e que os pensionistas queren que se derrogue. Aínda non o conseguiron e o Ministerio afirma que se discutirá en breve para substituílo por outro factor de equidade interxeracional distinto, pero que, se non se chega a un acordo respecto diso, o establecerá o Ministerio.

Debátese así mesmo sobre o “Período de cotización para computar a pensión”. Aquí hai bastante confusión: na reforma de 2011 aumentouse o período para calcular o cómputo da pensión cos salarios de 15 a 25 anos e as recomendacións do Pacto de 2020 sinalaban que o pensionista podería elixir os mellores anos de cotización, mais esa recomendación non se plasmou. Co mercado de traballo existente agora, como serán os 25 anos do traballador? Poderá chegar aos 25 anos de cotizacións neste contexto de contratos laborais moi curtos?

Para engadir á confusión, filtrouse que, pola contra, para calcular a pensión o ministro propoñía que se pasase non só de 15 a 25 senón que se computasen de 25 a 35 anos dos salarios. O cambio, segundo El País, supoñería unha diminución das pensións en torno ao 8%. Esta proposta, que figuraba nos borradores previos, foi negada despois polo ministro, que alegou unha mala explicación e comprensión do tema, e finalmente non foi incluída na versión final.

Tamén se conseguiron outras vantaxes de interese, como as referentes a aumentar certos ingresos do sistema -o estado realizará transferencias ao redor do 2% do PIB cada ano á SS-; aumentarase o límite máximo das pensións, a loita contra a fraude, revisaranse as cotizacións e prestacións dos autónomos, o réxime de viuvez, os dereitos dos bolseiros, etc. Mais non se logrou que a actualización segundo o IPC se fixe permanentemente e se inclúa nos orzamentos ou na Constitución, segundo as reivindicacións dos pensionistas.

O conseguido até o de agora permite dicir que é principalmente a loita dos pensionistas o que levou a mellorar algúns aspectos importantes das pensións, o que mostra que unha actitude activa e enérxica é necesaria e útil. Pero faltan outros moitos aspectos que só se lograrán se se continúa co traballo para conseguilos. Para empezar, non se derrogaron as reformas de 2011 (PSOE) e a de 2013, pero ademais estase propoñendo outra serie de cambios que supoñen graves problemas para os pensionistas. Entre eles:

Prolongación voluntaria da idade de xubilación mediante incentivos económicos. Como anteriormente o aumento da idade de xubilación foi motivo de moitas loitas reivindicativas de rexeitamento, agora probarán de forma máis sutil: introducen o aumento da idade de xubilación voluntaria, proporcionando un incentivo económico para os que sigan traballando despois do idade de xubilación. Queren que os maiores sigan traballando voluntariamente despois dos 67 anos, que será a próxima idade de xubilación. Parecen esquecer que se trata dun país con máis de 3,5 millóns de parados, mozos maioritariamente!

Por iso, establecen como incentivo un plus do 4% sobre o importe da pensión correspondente por cada ano de atraso na xubilación. O incentivo poderase cobrar como unha porcentaxe adicional para sempre ou nun pagamento único ao xubilarse. Seica pretenden ir diminuíndo as pensións públicas e que os traballadores para poder vivir sigan traballando?

Ignoran totalmente o carácter do mercado de traballo. Consideran que o traballador é libre para elixir o que quere facer no traballo. Pero difire moito de ser así. O traballador dificilmente ten esa liberdade. Nun mercado de traballo desastroso para os traballadores, de postos de traballo en precario e de salarios baixos, con frecuencia a xubilación é a última saída que lles queda aos traballadores fronte ao paro. Non se pode ignorar a natureza do mercado de traballo para ver o que pode ocorrer nas pensións. De feito, as reivindicacións das condicións de traballo e salarios son as mesmas que as dos pensionistas. É necesario unir ambos os aspectos se se quere ter éxito e avanzar cara a unha sociedade máis xusta e satisfactoria.

Ademais, as empresas aceptarán que os traballadores decidan permanecer nos seus postos de traballo? É de temer que só o farán se se lles proporcionan, por outra parte, outro tipo de beneficios: “Para evitar que as empresas recorran ás xubilacións anticipadas, estableceranse tamén beneficios para as que conserven nos seus cadros de persoal os traballadores de maior idade”. Esquecendo así as importantes exencións que xa están concedidas para as cotizacións dos traballadores maiores de 60/65 anos desde 2001.

Noutras palabras, que os xubilados -seguramente os que teñen pensións moi baixas- sobrevivan por medio de combinar as súas baixas pensións con salarios tamén moi baixos (porque a certas idades só se conseguen traballos deste tipo).

Non queda máis remedio que preguntarse pola razón dese intento con máis de tres millóns de parados no país. Onde está a liberdade do pensionista?, seguro que seguir traballando é “voluntario”? Tamén supón perder diñeiro respecto das cotizacións realizadas; pero e especialmente supón dividir os pensionistas entre quen terá pensións normais e quen as terá máis altas porque traballa máis anos, con graves divisións no movemento reivindicativo dos pensionistas. Ademais, se unha persoa traballou toda a vida, por que debe seguir traballando na súa xubilación? Só pode ser porque a pensión non é suficiente.

Estímulo ás pensións privadas de empresa. Para a parte de Reforma prevista para o próximo ano, proponse outra novidade moi grave: seguindo o modelo do Banco Mundial e a OCDE, apóstase por impulsar a implantación efectiva de plans complementarios de empresa. As pensións de empresa consisten nun compromiso de realizar pensións privadas para todos os membros dunha empresa, de adscrición individual.

Até o de agora, para estimular as pensións privadas o Goberno concedía unha desgravación fiscal no IRPF que podía chegar até os 8.000 euros ao ano para as persoas que contratasen un plan de pensións privado. Os pensionistas debateron moito sobre estas desgravacións, rexeitándoas. Actualmente o Informe recomenda diminuír as desgravacións por pensións individuais (prevese que do máximo de 8.000 a 2.000 euros), pero... van aumentar os estímulos nas pensións colectivas de empresa até os 10.000 euros. Se non queres caldo, dúas cuncas! O obxectivo é que nunha década o 80% dos traballadores teñan un plan de pensións privado con esta fórmula.

Isto supón avanzar descaradamente cara á privatización das pensións, seguindo as recomendacións do Banco Mundial e a OCDE que queren que as pensións públicas contributivas diminúan e aumenten as da base privada que, ademais, recomendan sexa obrigatoria (o que chaman segundo base).

Ademais, as achegas a estas pensións privadas normalmente corren a cargo do empregador e empregado a partes iguais (seguro que este financiamento non se ten en conta despois nas negociacións dos convenios?). É dicir, estimúlase os traballadores que dediquen parte dos salarios (ou dos aforros) a contratar pensións privadas. Xa son numerosas en Euscadi como Entidades de Previsión Social Voluntaria (EPSV).

Se logran que unha maioría de traballadores teña pensións privadas é probábel que diminúan as reivindicacións para as públicas e, ademais, aumentará a división entre os traballadores; entre os que teñan postos de traballo e salarios decentes e poidan optar a pensións privadas e todos os demais -precarios e temporais sobre todo-, que deberán quedar coas mínimas pensións públicas.

Todo isto supón estimular moi fortemente o establecemento de pensións privadas para os traballadores asalariados. Permite ver que o tema da chamada crise das pensións públicas cómpre situalo nos intereses financeiros que queren aproveitar as grandes masas de diñeiro que se moven coas pensións para obteren máis beneficios privados.

Non é verdade que non existe diñeiro para as pensións públicas. E, ademais, quen garante que existen para as privadas? Non hai moitos bancos que crebaron e deixaron os seus depositantes sen pensións? Merece máis crédito a sostibilidade dun banco privado que as finanzas estatais? As pensións deben financiarse por medio do erario público como se financian todos os demais gastos sociais (educación, sanidade, exército, monarquía, infraestruturas, etc.), por que deben financiarse de xeito diferente as pensións? A verdadeira razón para a chamada “crise das pensións públicas” non é outra que o feito de que existe moito diñeiro para os entes financeiros, que buscan xestionar por todos os medios.

Aínda que non é o obxectivo deste artigo, cómpre referirse ao desastre que son as pensións privadas para os pensionistas (moi arriscadas, con perdas pola inflación e moi caras), o que mostra que quen as ve positivas está a aceptar que as públicas non son suficientes e é necesario realizar pensións privadas. Estas pensións “complementarias” consisten en que os pensionistas contraten plans de pensións privados coas institucións financeiras, privadas tamén. É unha brutal privatización das pensións.

Para os entes financeiros é moi conveniente conseguir que se leven a cabo pensións de grandes empresas para todo o persoal, que se establecen polo xeral a través de convenios colectivos, en lugar de ter que conseguir un gran número de pólizas individuais. Nestes convenios, os sindicatos teñen sempre un importante papel. Isto significa que, cando os sindicatos aceptan esta práctica, se converten en cómplices da privatización das pensións (levan varios anos asinando convenios con este sistema), e as desgravacións sinaladas aumentan a súa importancia. Os sindicatos propóñense seguir estimulando as pensións privadas, atrévense a impulsar abertamente a privatización das pensións? É bastante triste contemplar sindicatos importantes vinculados á privatización dun dereito social tan necesario, cómplices dos intereses dos entes financeiros.

En definitiva, aproveitarase a que chaman "a reforma das pensións" para facilitar e estimular a privatización das pensións.

Deterioración das condicións para as xubilacións anticipadas. Deberiámonos referir tamén á deterioración que se propón para as xubilacións anticipadas, o que supón de novo ignorar as condicións do mercado de traballo que conducen a elas, pero non podemos seguir por razóns de espazo.

Con todo, é imposíbel eludir mencionar o importante papel da Unión Europea en todo este proceso, xa que a reforma das pensións (diminuílas e privatizalas) é unha das condicións impostas pola Unión para poder acceder aos mesmos fondos europeos para a reconstrución, dos que tanto se espera. Así mesmo, a UE elaborou recentemente o proxecto PEPP, Proposta sobre un Proxecto Paneuropeo de Pensións Individuais, co que se pretende reunir até 700.000 millóns de euros de depósitos e para o que está disposto a participar no orzamento con sumas importantes. Como poden dicir que non hai diñeiro para as pensións públicas, pero estar disposto a apoiar as privadas?

Isto mostra claramente o enorme poder do sistema financeiro global para asegurar o apoio dos entes públicos internacionais.

En resumo, as reivindicacións dos pensionistas lograron conquistar algúns aspectos importantes, mostrando que a loita é necesaria e útil. Isto supón que é necesario seguir loitando polas pensións e a sociedade que se desexa.

Os pensionistas son persoas cidadás como as demais e os seus dereitos deben financiarse con impostos se as contribucións non son suficientes. As pensións serán financiadas por toda a sociedade e non só polos traballadores activos. Doutra forma, é unha subvención “oculta” aos beneficios e ao capital, que non paga polo mantemento dos pensionistas.

Pero non se trata de quedar aí. Os pensionistas tamén queren participar en todas as loitas por unha sociedade xusta e equitativa. Saben que os procesos sociais son modificábeis. Os pensionistas ven e aceptan a necesidade de modificar o discurso e os sistemas de dereitos sociais -entre eles, as pensións-, e máis nunha época na que cada día hai menos emprego e é máis precaria. É necesario considerar que a pensión é un dereito de cidadanía. É necesario pasar de ver a pensión como un salario diferido por traballar para vela como dereito de cidadanía. A reforma necesaria debe modificar o sistema de pensións cara a un sistema público, universal e non vinculado ao exercicio do traballo. Existen varias fórmulas para iso.

Os pensionistas saben o que queren. estiveron sempre activos e continuarano estando. Nin a COVID nin as reformas impedirán que sigan a loitar por unha sociedade xusta e feliz para todos.

[*] Miren Etxezarreta Zubizarreta, doutora en Economía pola London School of Economics e a Universdad Autónoma de Barcelona, actualmente é catedrática emérita de Economía aplicada na UAB e membro do grupo de Economistas Europeos por unha Política Económica Alternativa e do Seminario de Economía Crítica Taifa.

[Artigo tirado do sitio web catalán La Directa, do 2 de novembro de 2021]

Fonte: Avantar. | 8 de novembro de 2021
_______

martes, outubro 12, 2021

O VIII Congreso da CIG elixe a nova Executiva Confederal e a Paulo Carril como secretario xeral - Carril aposta por consolidar a CIG como primeira forza, ser referentes do feminismo de clase e reforzar a loita pola soberanía nacional - Vídeo


A CIG celebrou hoxe o seu VIII Congreso, o primeiro como a forza sindical con máis representación en Galiza, como xa o era en afiliación e en capacidade de mobilización. Unha xornada de debate na que, baixo o lema "Forza para Avanzar", máis de 600 delegados e delegadas actualizaron o modelo de organización e definiron as liñas de acción sindical que guiarán o traballo a desenvolver nos vindeiros catro anos. O VIII Congreso reelixiu ademais a Paulo Carril como secretario xeral, que recibiu 464 votos a favor, 35 en branco e 7 nulos e renovou a súa Executiva confederal que foi respaldada por 477 votos a favor, 29 en branco e 3 nulos.


Fonte: Avantar.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
12 de outubro de 2021 08:23

_______

mércores, outubro 06, 2021

Acto de homenaxe e lembranza en Ferrol a ‘Gallego Soto’ e a Patagonia Rebelde, esta quinta feira, 7 de outubro - A CIG organiza un acto de conmemoración daquela revolta con representantes de sindicatos arxentinos e chilenos.


A CIG vai realizar esta quinta feira, 7 de outubro, un acto de conmemoración do centenario das loitas obreiras da Patagonia Rebelde e unha lembranza do que foi o seu líder, Antonio Soto, coñecido na Arxentina como "Gallego Soto".

As 17:00 horas farase unha ofrenda floral na casa natal de Soto (situada na rúa Pardo Baixo, nº18) e ás 18:00 horas haberá unha conferencia-coloquio no Teatro Jofre de Ferrol.

Neste acto intervirán o secretario xeral da CIG, Paulo Carril; o responsábel de Relacións Internacionais da CIG, Xosé Lois Rivera Jácome; Eduardo Estévez en representación da CTA-A de Arxentina; e Bárbara Figueroa, en representación da CUT-Chile.

Antonio Soto Canalejo (nado en Ferrol en 1987) foi o secretario xeral da Sociedade Obreira de Río Gallegos, sindicato que en 1920 convocou a folga xeral que daría inicio á loita obreira coñecida como Patagonia rebelde, que tivo o seu punto álxido no segundo semestre de 1921 cando os obreiros rurais en folga tomaron numerosas estancias en reposta ao incumprimento por parte da patronal do acordo laboral asinado meses antes.

Gallego Soto tivo que fuxir a Chile para escapar da durísima represión que o goberno arxentino levou a cabo contra os obreiros e folguistas, calculándose que foron fusilados ou asasinados uns 1500 traballadores durante todo o conflito.

Este acto enmárcase nos actos organizados pola CIG arredor do VIII Congreso Confederal que terá lugar este sábado, día 9 de outubro, en Santiago de Compostela.

Publicado en Nós Diario. | 06.10.2021

Faite Asinante de Nós Diario
_______

sábado, setembro 18, 2021

NON á estafa da luz ! - Este domingo 19 de setembro, ás 11 da mañá na Praza de Armas, en Ferrol - A CIG convoca 20 concentracións en cidades e vilas e propón 8 medidas a adoptar de forma inmediata para garantir o acceso á electricidade como ben básico


A CIG convoca 20 concentracións en cidades e vilas, o 19 de setembro, para dicir NON á estafa da luz. | Propón 8 medidas a adoptar de forma inmediata para garantir o acceso á electricidade como ben básico.

NON á estafa da luz ! -

Este domingo 19 de setembro, ás 11 da mañá na Praza de Armas, en Ferrol


A CIG ten convocadas para o vindeiro domingo, día 19 de setembro, un total de 20 concentracións en cidades e vilas de toda Galiza baixo o lema “NON Á ESTAFA DA LUZ, Recuperación das Centrais Hidroeléctricas, Tarifa Eléctrica Galega”. A central sindical fai un chamamento a participar nestas mobilizacións diante do imparábel medre da factura da luz e a impunidade coa que actúan as eléctricas pero, sobre todo, tal e como denunciou o secretario xeral, Paulo Carril, diante do “nulo papel que tanto o goberno galego como o español están a facer para garantir, con políticas públicas, o acceso á electricidade do conxunto do pobo en condicións accesíbeis”.

Carril fai este chamamento “coa lexitimidade e autoridade das moitas propostas e iniciativas que desde a CIG levamos anos facendo, para poñer fin ao réxime de oligopolio, á mafia das empresas eléctricas, que por decisións de todos os Gobernos españois gozan dun marco regulatorio e tarifario acorde aos seus exclusivos intereses”.

Especialmente “lamentábel e desprezábel” considera o papel do PP e da Xunta. Máis despois das súas políticas en favor das mesmas, “nomeadamente as que explotan os nosos ríos”, matizou, e da súa “permanente oposición a que en Galiza puideramos dar solucións como as que a CIG ten defendido e levado ao Parlamento Galego”.

A este respecto lembra as diferentes ILP promovidas pola central sindical nos últimos anos -que o PP no Parlamento Galego rexeitou-, como a da tarifa eléctrica galega, a da recuperación das Centrais Hidroeléctricas ou as propostas da CIG para dar solución á industria electrointensiva. Así como na recente tramitación da Lei de Cambio Climático e Transición Enerxética e nas propostas feitas en outubro do ano pasado para “Unha saída galega xusta da crise”.

Propostas que demostran que “existen mecanismos legais, que é posíbel se hai vontade política, garantir prezos xustos da enerxía”, afirma. Un ben de consumo de primeira necesidade que, ao seu entender, “obriga aos poderes públicos a recoñecer a enerxía como un dereito universal de todas as persoas ao benestar social e a adoptar medidas de intervención no sector eléctrico para garantir unha vida digna e un desenvolvemento económico, social e industrial que cree postos de traballo”.

Colonización enerxética

Carril denuncia ademais que toda esta gravísima situación de alza nos prezos da electricidade, ten lugar nun momento no que Galiza se atopa diante dun novo proceso de “colonización enerxética” que no franquismo destruíu os ríos e agora vai polas terras e montes, “mentres se mantén a moita xente na pobreza enerxética e comarcas enteiras de Galiza camiño da desertización social e industrial, sen plans alternativos de ningún tipo de reindustrialización”.

Canda isto advirte que as grandes empresas eléctricas “están a aproveitar a ocasión do negocio eólico para facer o seu lavado verde, sen ter previamente reparado a súa débeda ecolóxica nin resolto o impacto social xerado”.

Por iso demanda unha verdadeira transición ecolóxica galega “ordenada, xusta, ao servizo do País, cunha xestión pública que poña fin ao oligopolio das grandes eléctricas”.

Sector estratéxico para Galiza

O secretario xeral da CIG fai especial fincapé no valor estratéxico que para Galiza ten o sector enerxético, polo que representa no seu PIB e por ser un factor relevante para a produción industrial. Denuncia que, porén, ao longo dos anos, “por decisión políticas, Galiza foi especializándose na xeración de electricidade con enormes custes socias e medio ambientais e sen poder tirar proveito desta actividade”. Nese sentido lembra que “en Galiza exportamos, nos últimos anos, unha media do 30% en favor doutros territorios e do seu desenvolvemento económico, social e industrial mentres en Galiza, pechan empresas, medra o desemprego e continua a emigración”.

Ademais critica ao Goberno español do PSOE e UP por trasladar toda solución “ao xogo do puro e duro do libre mercado, confiando que con máis renovábeis en produción, o prezo baixará”.

Propostas de actuación inmediata

Sobre a mesa pon unha serie de medidas a adoptar por parte dos gobernos español e galego, no marco das súas competencias, vía Decreto e outras ferramentas legais para levalas adiante. Propostas que a CIG ten presentado en numerosas ocasións, que non foron atendidas polos distintos gobernos e cuxa aplicación tería evitado chegar á actual situación:

1.- O recoñecemento da enerxía como dereito fundamental a unha vida digna que obriga ás Administracións Públicas a desenvolver e fomentar políticas públicas de intervención no sector eléctrico coas que garantir o aceso de todas as persoas á mesma.

2.- Reversión das instalacións hidroeléctricas que teñan rematado e rematen a concesión, destinado os beneficios da produción hidroeléctrica a abaratar o custe da electricidade.

3.- Creación dunha Empresa Pública Galega de Electricidade que xestione as centrais hidroeléctricas cuxa concesión vaia vencendo e, tamén, controle as participacións accionariais que ten a Xunta noutras empresas enerxéticas.

4.- Fiscalización das concesións hidroeléctricas en vigor de acordo á lexislación de augas vixente en Galiza e no Estado español a fin de garantir que a enerxía reservada en favor das Administracións Públicas se destina a baixar o prezo da electricidade.

5.- Modificar o sistema tarifario, limpando a factura de todas as peaxes que non teñen relación directa co funcionamento do sistema eléctrico, coa produción de electricidade: primas renovábeis, custes extrapeninsulares...

6.- Retirada do pool, do mercado maiorista, para fixar o prezo da electricidade, as centrais hidráulicas e as nucleares.

7.- Modificar transitoriamente os impostos que actualmente están presentes na tarifa eléctrica e que pagan inxustamente as persoas consumidoras mentres non entren en vigor as medidas anteriores, reducindo o tipo máximo de IVE actual, do 21%, ao 4% que se aplica aos produtos básicos e, así mesmo, que as empresas deixen de repercutir nas usuarias e usuarios o 7% do imposto á xeración.

8.- Implantación da tarifa eléctrica galega, dunha tarifa eléctrica máis baixa en Galiza, partindo dunha redución do 30% das peaxes do sistema eléctrico.

Pola súa banda, Fernando Branco, responsable do sector de Enerxía da CIG explica que destas medidas, hainas de impacto inmediato na factura da luz e medidas a máis longo prazo. A curto prazo salienta a redución da fiscalidade ao 4%, que está agora no 21% para empresas, PEMES e consumos comerciais e, temporalmente no 10% para consumo doméstico, que teñen menos de 10 kw de potencia contratados. E limpar da factura aquelas peaxes que non teñen a ver co propio sistema eléctrico: as primas de renovábeis, que son 6.000 millóns de euros ao ano e os extra custos extrapeninsulares para compensar solidariamente o alto prezo da xeración de electricidade que teñen en Canarias, Baleares, Ceuta e Melilla, uns 750 millóns de euros ao ano. Ambas partidas que “deberían de estar en orzamentos do Estado” e non na factura. “Sería máis xusto socialmente porque ao estar no recibo afecta tanto a unha traballadora de Citröen como a Florentino, pero se está en orzamentos do Estado quen máis contribúe é quen máis gaña”.

Medidas para mudar o sistema eléctrico

Respecto das outras medidas subliña que, aínda que non teñen impacto inmediato “hai que facelo xa”, como a recuperación das centrais hidroeléctricas, que considera que teñen que ir a unha empresa pública galega de electricidade que as xestione. “Non hai ningún motivo para que esas centrais sigan sendo xestionadas por mans privadas, algunhas desde hai máis dun século, forzando ao límite a Lei de Augas”.

Tamén reclama a modificación do sistema de casación de prezos no mercado maiorista, o chamado pool, que pagan todas as tecnoloxías por igual e sempre a custo da máis cara. “Iso é un disparate xa de presente, pero máis de futuro, porque sempre imos ter algunha tecnoloxía cara que vai entrar a producir pola propia demanda enerxética que se prevé no futuro”.

Sobre esta cuestión demanda que se saquen do mercado dúas tecnoloxías que “están súper amortizadas e que non emiten CO2”, como as nucleares e as hidroeléctricas. Tecnoloxías que, casualmente, están en posesión de Naturgy, Iberdrola e Endesa e que teñen unha posición de forza no mercado. “Por iso hai que retiralas do mercado maiorista e ir a un sistema de fixación de prezos”, conclúe.

Fonte: Avantar.
_______