Amosando publicacións coa etiqueta Convención dos Dereitos das Crianzas. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Convención dos Dereitos das Crianzas. Amosar todas as publicacións

martes, outubro 30, 2018

Moeche xa é oficialmente “Concello Amigo da Infancia” recoñecido por UNICEF


A noticia coñecíase esta mesma mañá coa chegada dunha comunicación do Comité Español da UNICEF na que a delegación deste organismo internacional informaba ao Concello do seu recoñecemento como nova Cidade Amiga da Infancia, dentro da convocatoria de candidaturas para o período 2018-2022. A distinción vén respaldar o labor do consistorio a prol da integración da rapazada na toma de decisións da axenda municipal e o desenvolvemento de políticas dirixidas a garantir os seus dereitos. Moeche convértese deste xeito nun dos 114 concellos do Estado que obteñen o galardón por primeira vez -en total son 274-, ao igual que outros sete municipios galegos que se suman ao de Castrelo de Miño, o único que ostentaba o título até o momento.

Beatriz Bascoy mostrábase “contentísima” tras coñecer a decisión da Secretaría Permanente do programa Cidades Amigas da Infancia. E non é para menos, o título é froito de case tres anos de traballo “feito integramente en Moeche con moito esforzo e dedicación por parte do persoal municipal, da comunidade educativa do CEIP San Ramón e tamén da propia rapazada, que se implicou na iniciativa desde o primeiro momento”.

O acordo da concesión da distinción adoptouse onte mesmo no seo de UNICEF Comité Español, quen lle trasladou ao Concello os parabéns polo seu traballo en favor da implementación “de políticas e medidas que melloran o benestar da infancia e a adolescencia no municipio”, ademais de destacar o seu compromiso coa Convención sobre os Dereitos do Neno e coa promoción “dunha cidadanía democrática con e para a infancia”.

Xunto coas felicitacións, o comunicado remitido hoxe pola UNICEF é tamén un convite para a cerimonia de entrega dos galardóns, que terá lugar no Pazo de Exposicións e Congresos de Oviedo o próximo 27 de novembro.

Porén, a obtención do distintivo de Concello Amigo da Infancia -ao que tamén accederon en Galicia os municipios de Cabanas, Carnota , Ourense, O Porriño, Redondela, Teo e Tomiño- non queda só nun título e unha foto, senón que leva aparellado estar en disposición de termar do proxecto no tempo. As convocatorias de novas incorporacións fanse cada dous anos e cada catro é necesario renovar os selos concedidos, algo que só se consegue mantendo mecanismos reais de participación infantil e adolescente e cunha estratexia a longo prazo que conte coa cativería e a mocidade como interlocutores válidos na toma de decisións sobre o territorio.

Moeche traballou duro para chegar a obter o recoñecemento, pero o grande reto empeza agora”, comenta Beatriz Bascoy. “Unha vez dado o paso de que os nenos e nenas teñan voz xa non hai volta atrás. É unha cuestión de dereitos, pero tamén a maneira de xerar apego territorial e, hai que dicilo, de garantir no futuro o relevo xeracional na institución e no tecido asociativo. Os nenos e nenas que hoxe poden decidir, tamén decidirán mañá”.

Unha idea de 2015

O camiño para chegar ata aquí empezouse a andar hai case tres anos como idea, aínda que foi en agosto de 2017 cando o pleno municipal acordou adherirse ao selo da UNICEF. Dous meses despois aprobouse a configuración que tería o Consello Local da Infancia e a Adolescencia -CLIA- e maila Mesa de Coordinación Interna de Participación Infantil, encargada de estruturar participación e de levar ao papel tanto a diagnose da situación de partida como o plan de actuacións, nutrido en boa parte polas achegas expresadas nos plenos polos nenos e nenas.

Un dos últimos pasos deste traxecto foi a constitución formal do CLIA -máximo órgano de representatividade das nenas e nenos do municipio- o pasado mes de xullo. O consello está formado por 9 persoas adultas -membros do goberno, dos grupos políticos, da ANPA e profesorado do CEIP San Ramón- e 10 rapaces e rapazas con idades comprendidas entre os 8 e os 16 anos quen, ademais, tamén integran o Grupo Municipal Infantil. Este último vén sendo un órgano executivo que se reúne mensualmente para achegar ideas e demandas do colectivo ou para solventarlle dúbidas ao propio Concello sobre como orientar políticas e actuacións dirixidas á infancia e a mocidade.

Fonte: Web oficial do Concello de Moeche.

Cidade Amiga da Infancia
https://ciudadesamigas.org/
________

xoves, agosto 09, 2018

AGAMME ante a reunion de Pedro Sánchez e a ministra de xustiza, Dolores Delgado, con Save The Children e o pianista James Rhodes - A Lei Integral Contra a Violencia cara á Infancia no horizonte


A situación de vulnerabilidade das crianzas, garda relación coa febleza e incipiencia do movemento na defensa dos Dereitos da Infancia. Un movemento que ten como reto a dificultade da autoorganización  do propio suxeito do movemento, as crianzas. É por iso que cada vez que unha iniciativa, por pequena que sexa, aparece no camiño como oportunidade para avanzar, non queda outra que parabenizarse.

Este é o caso do efecto que produciu, e mesmo que poida producir, a figura mediatica de James Rhodes, vítima de agresións sexuais continuadas na infancia, redactando unha carta e conseguindo unha entrevista co Presidente do Goberno e a Ministra de Xustiza Dolores Delgado, co acompañamento de Save The Children. Unha carta e entrevista que centrou por uns días o interese mediatico nun dos problemas máis agochados da nosa realidade, a violencia contra a Infancia, e o tabú de todos os tabús, o abuso sexual de menores e a resposta institucional ante estes delitos.

AGAMME, ante a posibilidade de que no mes de setembro comece unha iniciativa para a aprobación dunha Lei Integral Contra a Violencia cara á Infancia, quere manifestar:

1º Que a iniciativa debera recoller as propostas de asociacións e profesionais que levamos traballando neste campo, levando adiante iniciativas como a que conseguiu que se abrise unha investigación por parte da Comisión Europea, sobre a praxe xudicial no estado español en relación, entre outras, aos nenos, nenas e adolescentes vítimas de violencia sexual.

2º Que o goberno español debe comprometer enerxía e orzamentos, non só para promover e aprobar a lei, senón para desenvolvela e facela cumprir.

3º Que paralelamente á redacción e aprobación da lei, debe impulsar iniciativas que comecen a paliar os danos que a mala praxe xudicial infrinxe sobre as crianzas vítimas de violencia sexual e as súas familias, maiormente nais, froito da aplicación do SAP, inexistente Síndrome de Alienación Parental; aplicación da terapia da ameaza; falta de formación de funcionariado, operadores xudiciais e resto de profesionais que interveñen no proceso, ou a falta de medios (cámaras Gesell..) Trátase de comezar a aplicar, por exemplo, medidas como as que propón a UNICEF, publicadas no 2013, na “Guía de Boas Prácticas para a abordaxe de crianzas e adolescentes vítimas ou testemuñas de abuso sexual e outros delitos”

Desde AGAMME facemos un chamamento aos movementos sociais, e ás organizacións e redes de profesionais para que podamos converter esta oportunidade que se abre, nunha realidade de avance na defensa dos dereitos das crianzas.

Contacto:

Agamme Asociación Galega contra o Maltrato a Menores, nace co obxectivo de conseguir melloras na protección á infancia e a adolescencia e na defensa dos seus dereitos.
agammeferrol@gmail.com

http://www.agamme.org/

https://www.facebook.com/Agamme.org

https://twitter.com/_AGAMME
____________

martes, marzo 29, 2016

Condena da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores á actuación dun xulgado de Cartagena que entregou, por vía de urxencia, a custodia dunha nena de catro anos a seu pai, contra o que permanece aberto un procedemento por abusos sexuais cara á pequena


AGAMME (Asociación Galega contra o Maltrato a Menores) condena a actuación dun xulgado de primeira instancia de Cartagena que entregou a custodia dunha nena de catro anos a seu pai, contra o que permanece aberto un procedemento por abusos sexuais cara á pequena.

O xulgado actuou con urxencia na retirada da custodia á nai da nena, facendo referencia a un suposto trastorno de personalidade. Ao respecto, AGAMME quere deixar constancia da irregular actuación do xulgado, pois ningunha avaliación de saúde mental concluíu que a muller padeza trastorno algún e no procedemento non participou ningún profesional de saúde mental.

AGAMME destaca a gravidade da decisión xudicial, contradicindo o indicado polo xulgado de instrución respecto á necesidade de protexer a indemnidade sexual da nena. Non só non se protexeu á pequena senón que foi entregada baixo o coidado único do seu presunto agresor.

Obsérvase no comportamento do xulgado, así como dos-as profesionais que informaron no procedemento, un posible sesgo xenófobo ao pretender aplicar o concepto ideolóxico e non científico da suposta síndrome de Ulises, dada a procedencia peruana da nai da nena.

AGAMME denuncia que esta forma de operar do sistema xudicial ante os abusos incestuosos cometidos por proxenitores non é unha excepción, senón máis ben un patrón. Este é un caso máis no cal a aplicación da terapia da ameaza (como parte da suposta síndrome de alienación parental, sap) empurrou ao sistema a producir sobre a xa danada vítima unha ferida engadida, a da vitimización institucional.

AGAMME solicita a participación de todos os organismos públicos competentes e as organizacións de dereitos de infancia e de dereitos da muller a promover a redacción dunha declaración institucional como punto de partida para a erradicación desta práctica e permitir o acceso efectivo á xustiza ás vítimas de abusos incestuosos a mans dos seus proxenitores.

Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME)
agammeferrol@gmail.com

http://www.agamme.org/

https://www.facebook.com/Agamme.org

Foto: sede dos xulgados de Cartagena (Murcia).

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
28 de março de 2016 16:0
8

______________

xoves, novembro 20, 2014

25 anos da Convención dos Dereitos das Crianzas: Onde van os dereitos dos nenos e das nenas?

Un ano máis asistimos á efeméride da Convención dos dereitos do Neno e da Nena e un ano máis facemos reconto de todo o que queda por camiñar para acadar o horizonte lexislativo e ético que marca a Convención. Un horizonte que é como unha caste de sistema métrico da humanización (ou deshumanización) da sociedade á que pertencemos, unha fita reactiva que fai subir as cores a un sistema económico e político que o pobo xa non acepta máis porque vulnera os seus principios máis básicos.

Como no movemento clásico dunha onda mariña, dúas forzas opostas están a piques de entrar en colisión: a das grandes estruturas de poder por unha banda, a das persoas atacadas nos seus dereitos máis básicos, pola outra. O noso é un Estado cheo de vítimas: persoas sen vivenda, sen traballo nin posibilidade de atopalo, baixo a mirada escrutadora de institucións que, lonxe de dedicarse á protección perante o risco de exclusión, actúan a modo de medios de control e penalización das persoas. Pero incluso partindo desta idea non podemos obviar unha cousa, alí onde haxa vítimas as persoas menores de idade vano ser en maior medida: de forma máis severa, con menos posibilidades de remover a súa situación, con menos alternativas para actuar social e politicamente para promover un cambio, frecuentemente polivitimizados-as porque son o último escalón social, xunto con persoas discapacitadas e anciás (produtividade?).

Vemos como van caendo as garantías no noso esquema político, social e económico.

Os nenos e as nenas de hoxe non teñen igual acceso á educación nin á sanidade; o seu dereito á vivenda estase pervertindo no “dereito” a ser ingresados-as en centros ou dados en acollemento se as súas familias non poden asumir a perda da vivenda (desemprego prolongado, desafiuzamento realizado por entidades para a pura especulación);

O dereito a que se obre en base ao seu interese superior é a maior das falacias porque, tal e como se pon en práctica o seu interese superior non é o que asegura o goce dos seus dereitos, senón o que mellor lle parece a quen ten que tomar as decisións que atinxen aos nenos e nenas;

Os nenos, nenas e adolescentes seguen a ser silenciados-as, desautorizados-as, tratados-as de pouco veraces e fiables (pensa o ladrón…, as persoas adultas mentimos nunha porcentaxe moitísimo superior, os nenos e as nenas non menten, sobre todo cando piden axuda porque son vítimas);

O seu acceso á xustiza segue a ser precario pola persistencia de prexuízos que impiden a defensa dos seus dereitos e intereses; pola escasa e incorrecta formación dos equipos profesionais que serven información aos xulgados para a toma de decisións (puntos de encontro, equipos forenses, equipos técnicos de menores), todos eles sen formación específica na área de atención a vítimas ou testemuñas menores de idade e por suposto tampouco en canto á Convención dos Dereitos do Neno e da Nena; pola inexistencia dunha formación específica de profesionais do ámbito xurídico en canto aos dereitos dos nenos e das nenas nos procedementos xudiciais; pola pasividade dunha Fiscalía que en demasiadas ocasións vemos permanecer allea aos intereses das vítimas menores de idade nos procedementos civís.

Namentres, agardamos a chegada de reformas lexislativas que se anunciaron como clave para o avance da CDN, pero que levan encuberta a perpetuación e a xustificación xurídica dunha gran cantidade de prexuízos que impiden o goce de dereitos dos nenos e nenas en procedementos xudiciais. O outro proxecto de lei que vai modificar radicalmente o panorama de dereitos de infancia -a lei de custodia compartida, coa súa aplicación de tábula rasa con salvedades en casos extremos- parte dunha contradición con dous dos que o Comité de Dereitos do Neno e da Nena considera dereitos básicos: o dereito a que se obre en base ao interese superior do neno e da nena (de cada un-unha deles-as, non como algo xenérico) e o dereito a seren escoitados en calquera asunto que teña relevancia na súa vida (recentemente, a sentenza STS 4233/2014 establece a obrigado cumprimento deste dereito).

Neste escenario non hai lugar para a celebración, senón para a reflexión: é perentorio paralizar o avance das macroestruturas que están a impoñer a perda de dereitos das masa populares, é preciso restaurar os dereitos dos nosos nenos e nenas non só porque teñen dereito a un futuro ou porque eles-as son o futuro, senon porque é hoxe cando son nenos e nenas, mañá xa non o serán máis. A perda do momento presente en espera dun futuro esperanzador pode significar que a futura persoa adulta sexa despoxada dunha fase esencial no seu desenvolvemento, a súa infancia. A persoa adulta vitimizada na súa infancia mantense en suspenso nese momento ao longo de toda a súa vida, sempre e cando a súa situación de vítima non fose correctamente resolta.

Os nosos nenos e as nosas nenas teñen dereito á infancia, a unha infancia digna, e é un deber de cada un e cada unha de nós, incluído o Estado e as súas institucións, lograr que isto sexa así.

Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME),
Ferrol, a 20 de novembro de 2014

Web de AGAMME:
http://www.agamme.org/

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
20 de novembro de 2014 21:34
________________________