Amosando publicacións coa etiqueta James Petras. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta James Petras. Amosar todas as publicacións

domingo, maio 26, 2019

Estados Unidos e Venezuela: Contexto histórico, ... Por James Petras


James Petras [*]
26.05.2019


Estados Unidos e Venezuela: Contexto histórico


Latinoamérica sufriu décadas de explotación e dominación por parte de Estados Unidos, pero tamén conta cunha historia de resistencia popular exitosa, incluíndo as revolucións de México, Bolivia e Cuba, e os movementos sociais e triunfos electorais posteriores en Brasil, Arxentina, Ecuador e Venezuela

Introdución

A hostilidade cara a Venezuela e as iniciativas estadounidenses para derrocar o seu goberno forman parte da longa e ignominiosa historia de intervencións de EUA en América Latina que se remonta á segunda década do século XIX.

En 1823, o presidente Monroe declarou na doutrina que leva o seu nome o dereito de EUA a manter afastados da rexión aos europeos, xunto co dereito de EUA a intervir para favorecer os seus intereses económicos, políticos e militares.

Imos resumir neste artigo as fases históricas da intervención política e militar de Estados Unidos na rexión co fin de favorecer os intereses das empresas e os bancos dese país, así como os movementos sociais e políticos latinoamericanos que se lle opuxeron ao longo do tempo.

 O primeiro período comprende desde finais do século XIX á década dos trinta, e inclúe intervencións dos marine, a implementación de ditaduras clientelares e a resistencia popular liderada por figuras revolucionarias no Salvador (Farabundo Martí), Nicaragua (Augusto Sandino), Cuba (José Martí) e México (Lázaro Cárdenas).

Despois resumiremos as intervencións posteriores á Segunda Guerra Mundial, o derrubamento de gobernos populares e a represión dos movementos sociais en Guatemala (1954), o golpe de Estado de Chile (1973) e a invasión de República Dominicana (1965), Granada (1982) e Panamá (1989).

Terminaremos examinando as iniciativas estadounidenses para derrocar o goberno venezolano (desde 1998 até a actualidade).

Política de Estados Unidos en América Latina: Democracia, ditaduras e movementos sociais


O xeneral estadounidense Smedley Butler resumía os seus 33 anos no exército afirmando que “[fun] un músculo que traballaba a favor das grandes empresas, Wall Street e os banqueiros [...] Contribuín a manter a salvo os intereses petroleiros en México en 1914. Axudei a que Cuba e Haití se convertesen en lugares decentes para que o National City Bank puidese recoller beneficios [...] Colaborei no saqueo de media ducia de repúblicas centroamericanas en beneficio de Wall Street. Axudei a purificar Nicaragua para o Banco de Brown Brothers entre 1902 e 1912. Favorecín os intereses da industria azucreira estadounidense en República Dominicana en 2016. Contribuín a que Honduras aceptase as compañías froiteiras en 1903 [...] Cando miro cara a atrás, penso que podería dar algúns bos consellos a Al Capone!”.

Nos primeiros 40 anos do século XX, Estados Unidos invadiu Cuba converténdoa nunha case colonia e repudiando o heroe da súa independencia José Martí; proporcionou asistencia militar e asesoría ao ditador do Salvador, asasinou o seu dirixente revolucionario Farabundo Martí e a 30.000 campesiños sen terra que pretendían a reforma agraria. Interveu en Nicaragua, combatendo o seu líder patriótico Augusto Sandino e instalou unha dinastía ditatorial dirixida polos Somoza, que se mantivo no poder até 1979. Tamén interveu en Cuba en 1933 para instaurar unha ditadura militar que reprimise o alzamento dos traballadores do azucre. Entre 1952 e 1958, Washington armou a Batista na súa loita contra o movemento revolucionario 26 de Julio, liderado por Fidel Castro. A finais dos trinta, EUA ameazou con invadir México cando o seu presidente, Lázaro Cárdenas, nacionalizou as compañías petroleiras estadounidenses e redistribuíu a terra entre millóns de campesiños sen acceso a ela.

Tras a derrota do fascismo (1941-1945), produciuse un crecemento significativo de gobernos socialdemócratas en América Latina, aos que EUA se opuña. En 1954, derrocou o presidente electo de Guatemala, Jacobo Arbenz, que expropiara as plantacións bananeiras da United Fruit Company. Apoiou un golpe militar en Brasil en 1964, que mantivo o poder vinte anos. En 1963, derrocou o goberno de Juan Bosch, elixido democraticamente, e invadiu República Dominicana para evitar un levantamento popular. En 1973 apoiou o golpe militar chileno que derrocou o presidente socialista Salvador Allende e sostivo o réxime militar do ditador Augusto Pinochet durante case vinte anos. Posteriormente, EUA ocupou Granada en 1983 e Panamá en 1989.

Estados Unidos sostivo os réximes dereitistas da rexión que apoiaban os oligarcas da banca e as grandes compañías estadounidenses, os mesmos que explotaban os recursos, os traballadores e os campesiños.

Mais a comezos dos noventa, poderosos movementos sociais encabezados por traballadores, campesiños, funcionarios de clase media, médicos e profesores desafiaron a alianza entre as elites gobernantes de EUA e as distintas nacións. En Brasil, o Movemento dos Sen Terra, que agrupaba a 300.000 campesiños, conseguiu a expropiación de grandes latifundios improdutivos; en Bolivia, os mineiros e campesiños indíxenas, incluíndo aos cocaleiros, fixeron caer a oligarquía. En Arxentina, as folgas xerais e os movementos masivos de desempregados conseguiron botar os gobernantes corruptos aliados do City Bank. O éxito dos movementos nacionalistas e populistas levou á convocatoria de eleccións libres que gañaron presidentes progresistas de esquerdas en toda América Latina, especialmente en Venezuela.

Venezuela: eleccións democráticas, reformas sociais e triunfo do presidente Chávez

En 1989, os programas de austeridade impostos polo presidente de Venezuela, co respaldo de EUA deron paso a manifestacións de protesta (o Caracazo) fortemente reprimidas pola policía e o exército, que causaron centos de mortos e feridos. Hugo Chávez, un oficial do exército, rebelouse e apoiou a revolta popular. Foi detido, encarcerado, posteriormente liberado e presentouse como candidato á presidencia. En 1999 resultou elixido por unha ampla marxe sobre a base dun programa de reformas sociais, nacionalismo económico, fin da corrupción e independencia política.

Washington iniciou entón unha campaña de hostilidades para que Chávez se unise á guerra global do presidente Bush en Afganistán e o resto do mundo. Pero Chávez negouse a someterse, afirmando: “Non se combate o terror co terror”. A finais de 2001, o embaixador de EUA reuniuse coa elite empresarial e un sector do exército para destituír a Chávez mediante un golpe de Estado que se produciría en abril de 2002. O golpe apenas durou 24 horas. Máis dun millón de persoas, a meirande parte residentes dos barrios de chabolas, marcharon cara ao palacio presidencial co apoio dos militares leais. Derrotaron o golpe e restituíron a Chávez. A partir de aí, Chávez gañou unha ducia de eleccións democráticas e referendos ao longo da década seguinte. O presidente Chávez triunfou, en boa medida, grazas ao seu amplo programa de reformas socioeconómicas a favor dos traballadores, desempregados e clase media.

Construíu máis de dous millóns de casas e apartamentos, que se distribuíron de forma gratuíta entre as clases populares; centos de clínicas e hospitais que ofrecían sanidade gratuíta nos barrios máis pobres; universidades, escolas de formación e centros médicos para estudantes de baixa renda con acceso libre.

[*] James PetrasJames Petras, analista político escritor, activista e sociólogo USAméricano. .

Fonte: Avantar - 21.05.2019 | Artigo tirado do sitio web Rebelión, do 18 de maio de 2019. | Baixo Licenza Creative Commons by-nc-sa/2.5/.

Artigo tirado do sitio web Rebelión, do 18 de maio de 2019.
____________

luns, novembro 29, 2010

"Eu teño dúbidas agora destas documentacións de WikiLeaks" ..., "WikiLeaks no revela verdadeiras políticas de EE.UU." ... "Non hai contido político en cables revelados por Wikileaks " ..., di James Petras

O usamericano, James Petras, sociólogo e analista político de esquerdas, ten dubidas sobre os verdadeiros obxectivos da publicación dos documentos de EEUU no portal WikiLeaks. Di que esta publicación pode que "tape máis do que destapa".

Por que hai tantos cables criticando sen mencionar o verdadeiro ataque de Estados Unidos e Israel?, preguntou-se James Petras.


Breve comentario nunha entrevista en TeleSur



Segundo o escritor e analista James Petras, os cables confidenciais da diplomacia estadounidense revelados por Wikileaks non teñen contido político, senón que se trata de apreciacións e ataques persoais sobre Presidentes e altos funcionarios. Di Petras que os diplomáticos de EEUU ou son superficiais ou algo falta nos cables publicados.



O analista político internacional James Petras destacou este luns que o portal Wikileaks aínda non revelou as verdadeiras intencións que o Goberno de Estados Unidos ten para atacar ás nacións progresistas do mundo.

Os documentos de Wikileaks aínda "non revelan as verdadeiras políticas de Estados Unidos co resto do mundo". "Por que non mencionan o apoio de EE.UU. a terroristas que operan en Irán pondo coches bomba e matando científicos?", preguntouse Petras en entrevista para teleSUR.

"Polo menos ata agora, Wikileaks non está presentado máis cables que revelan sobre practícalas norteamericanas, por exemplo practicas de asasinos israelís que colaboran coa CIA (Axencia Central de Intelixencia)?", subliñou.

Petras preguntouse "Por que hai tantos cables criticando sen mencionar o verdadeiro ataque de Estados Unidos e Israel. Hai selección de cables".

O atentado bomba ao nordés de Teherán (capital) de Irán, que cobrou a vida dun científico iraniano e deixo feridos a tres persoas "é unha indicación de que están implementando as políticas anunciadas polo Estado de Israel de asasinar a calquera oficial vinculado con calquera programa nuclear" con fins cívicos e medicinais.

"Non necesitamos buscar en Wikileaks, é noticia pública que Israel traballa con grupos terroristas para lanzar estes actos, eles mesmos din que infiltraron a varios axentes operando en Irán", subliñou.

O analista político salientou que o sito Web non "fai mención sobre Wáshington e a súa intromisión da política en Venezuela. WikiLeaks non produciu nada diso, só comentarios dun embaixador francés atacando ao presidente (Hugo) Chávez".

Petras manifestou as súas dúbidas sobre a documentación da páxina Web. "Eu teño dúbidas agora destas documentacións de WikiLeaks".

Indicou que WikiLeaks non "revela máis cousas importantes, os cables sobre Venezuela só falan dunha embaixador francés dicindo mentiras, que Brasil está cansado das políticas do presidente Chávez".

"Eu creo que hai cousas nos documentos que son moi negativos sobre os gobernantes, pero son só ataques persoais, non teñen contidos", sinalou.

Wayne Madsen

Pola súa banda, o escritor e analista político, Wayne Madsen, tamén entrevistado por teleSUR, considerou que "hai acusacións lexítimas en canto a estes documentos".

"Nestes documentos é o mesmo patrón, os adversarios Israel son os que están saíndo afectados", sostivo.

O analista insistiu en que é necesario investigar se os documentos filtrados en WikiLeaks "foron seleccionados para beneficiar a uns países e prexudicar a outros".

Ata a data son poucos os países que se pronunciaron respecto da onda de documentos publicados por Wikileaks.

O correspondente de teleSUR no Medio Oriente, Hisham Wannous informou este luns que ningún país árabe emitiu unha postura firme sobre o tema durante este fin de semana.

Sinalou que só o presidente iraniano, Mahmoud Ahmadineyad "restou importancia ás publicacións e considera que é manobra norteamericana para incrementar o caos entre os países árabes".

Wannous indicou que medios de comunicación de Siria fixeron referencia que "os documentos carecen de autenticidade".

Agregou que a prensa "sinala que os documentos foron emitidos por parte de Estados Unidos para que as nacións non cheguen a adoptar posturas unidas".

Wikileaks

Wikileaks, segundo explícase na rede "é un sitio web independente, sen publicidade nin axudas públicas, que publica informes anónimos e documentos filtrados con contido sensible en materia relixiosa, corporativa ou gobernamental, preservando o anonimato dos seus informantes".

Desde o Congreso de Wáshington planéase suxerir ao Goberno de Barack Obama que investigue se o grupo Wikileaks debe sumarse á lista de organizacións que EE.UU. considera como "terroristas". En tanto, o responsable do portal, Julian Assange, enfronta acusacións de suposta violación en Suecia.

teleSUR/kg-ld-PR

Fonte: http://www.telesurtv.net/
________________________

Enlaces de interese:

http://wikileaks.org/

http://twitter.com/wikileaks

http://www.waynemadsenreport.com/

http://petras.lahaine.org/

http://www.democracynow.org/
__________________________

venres, maio 01, 2009

Interesante entrevista con James Petras

PETRAS: "O DA INFLUENZA PODERÍA SERVIR COMO UNHA CAMPAÑA CONTRA OS INMIGRANTES PORQUE O 70 POR CENTO DOS INMIGRANTES DE ESTADOS UNIDOS VEÑEN DE MÉXICO"

Comentarios para CX36 Radio Centenario do sociólogo norteamericano, Prof. James Petras. Luns 27 de abril de 2009

"Non teño unha idea clara de que os alcances desta enfermidade deban provocar unha campaña mundial no sentido de que temos problemas aquí con máis mortos. Por exemplo o número de desocupados que están cometendo suicidios aumentou enormemente, moitas veces máis que o número de afectados. Segundo, os afectados que temos polo menos en Norteamérica, son xente que non está nin hospitalizado. Son xente enferma que recibe algún tratamento e nada máis, pero xeraron unha campaña mediática en todos os medios de comunicación provocando un pánico ou un medo xeneralizado"

"A atención que lle están dando a esta suposta epidemia está substituíndo todas as noticias sobre o aumento de bancarrotas e desemprego"

"Podería servir como unha campaña contra os inmigrantes porque o 70 por cento dos inmigrantes de Estados Unidos veñen de México"

Entrevista:

Chury: Oíntes, estamos no horario das noticias internacionais aquí en radio Centenario, en Mañás de Radio, que veu discorrendo esta mañá cos temas que vostedes coñecen, pero neste momento xustamente María dos Anxos indícame que xa está en liña Petras, a quen lle damos os bos días e a benvida. Como che vai James?

Petras: Moi ben, aquí estamos con moita saúde e esperando a túa chamada.

Chury: Alégrome moitísimo desa boa saúde e de saída preguntaríache cal é o punto central do teu traballo neste momento

Petras: Bo, polo menos as chamadas que recibimos de varias partes do mundo ata esta mañá, tratan o tema da influenza, a enfermidade porcina.

Chury: Ese é un tema que primeiro se manexou como que era un problema que ocorría en México pero parece abarcar outras partes do mundo xa, non?

Petras: Si, en casos limitados hai que tomar en conta que esta epidemia non alcanzou ningún nivel de gravidade. Non digo que non é serio, que non nos debemos preocupar. Pero a atención que lle están dando aquí está substituíndo todas as noticias sobre o aumento de bancarrotas e o desemprego e teño a sospeita que están utilizando esta epidemia -supostamente epidemia cunha ducia de casos só-, como unha forma de desviar a atención dos fracasos económicos: o aumento da desocupación, etc.

Non teño unha idea clara de que os alcances desta enfermidade deban provocar unha campaña mundial no sentido de que temos problemas aquí con máis mortos. Por exemplo o número de desocupados que están cometendo suicidios aumentou enormemente, moitas veces máis que o número de afectados. Segundo, os afectados que temos polo menos en Norteamérica, son xente que non está nin hospitalizado. Son xente enferma que recibe algún tratamento e nada máis, pero xeraron unha campaña mediática en todos os medios de comunicación provocando un pánico ou un medo xeneralizado. E tamén creo que podería servir como unha campaña contra os inmigrantes porque o 70 por cento dos inmigrantes de Estados Unidos veñen de México, particularmente no Sur-oeste, Texas e California. E temos que tomar en conta se iso podería servir como outra forma de discriminar contra os mexicanos, contra México, contra os inmigrantes.

En todo caso, aquí hai intereses en xogo e como dicía, as dimensións polo menos ata agora, do problema, non ten relación coa campaña que están lanzando por todos os medios, privados, oficiais, etc.

Chury: Onte tivemos oportunidade de ver o de México e máis que un anuncio pareceunos unha montaxe televisiva o tema da pandemia. Non se se é erróneo pero iso pareceunos.

Pareceunos tamén -e coincidimos- que ten que ver cos inmigrantes.

Petras: Si, hai moitos controis agora, ata hai anuncios do goberno de que os norteamericanos non deben viaxar a México pero como contrapartida en todos os sitios de transporte, en aeroportos, na fronteira, hai enormes controis agora. Ata a xente está correndo ás farmacias para comprar máscaras de hospitais para calquera lugar ao que viaxan. Aínda non pecharon as escolas e sitios públicos pero están incitando á xente a sentirse insegura e depender do goberno. En momentos en que a xente empeza a cuestionar a incompetencia do goberno ou a incapacidade de enfrontar o problema e iso crea un enorme medo e dependencia sobre os programas do goberno e crea unha situación de dependencia persoal e un sentido de impotencia fronte a algo moi grave. Pero tivemos outras ocasións, recordas o medo do ántrax? 50 persoas en todo o mundo morreron de ántrax e gastaron 40 mil millóns de dólares nesa campaña fraudulenta. Non podemos descontar que as compañías farmacéuticas con todas as drogas que teñen, puidese ser as principais beneficiarias desta alarma.

Chury: A venda de antivirais por exemplo, aumentou impresionantemente.

Petras: Si, entón ata que teñamos datos concretos, eu quedo coas miñas dúbidas de toda esta ameaza que debemos enfrontar. Ata agora hai menos de 2 ducias de casos en todo Norteamérica pero parece que estamos enfrontando a praga...

Chury: As sete pragas de Exipto.

Petras, o de Ecuador, sorprendeuche, como o viches?

Petras: Non, eu estiven en Ecuador o ano pasado conversando tanto con xente de esquerda crítica a Correa como con apoyantes de Correa, funcionarios de Correa e é evidente que as medidas que tomou, polo menos as medidas populistas en relación coa construción de hospitais, escolas, e concesións dalgúns alimentos, concesións a pequenas industrias, construíron unha forte simpatía cara a Correa, particularmente entre as clases populares. E esta marxe conseguida é porque os candidatos en contra son xente moi desprestixiada como Lucio Gutiérrez, Novoa o bananero. Son políticos descastados, corrompidos, botados. Eu creo que nese sentido Correa é unha figura que representa as aspiracións dunha gran maioría dos ecuatorianos. Digo aspiracións porque en realidade Correa non tocou a gran banca, non tomou medidas contra as grandes multinacionais, non expropiou ningunha mina. Neste sentido é moito máis do centro que o presidente Chávez, pero suficientemente populista en relación co pobo para conseguir esta maioría abafadora. E agora, fronte á crise económica e a depresión das reservas que están baixando e que tiña a percepción de acumular reservas, entón é un bo momento para presentarse a eleccións porque en seis meses creo que Correa terá que tomar medidas moito máis radicais, cara a un lado ou cara a outro.

Neste sentido creo que este momento é moi oportuno porque recibe o beneficio das medidas populistas sen ter que impor ningunha política de austeridade fronte á crise económica, particularmente agora que hai moitos ecuatorianos volvendo desde España cara a Ecuador. Traen diñeiro nalgúns casos, aforros, pero en todo caso o prezo do petróleo está caendo e é a principal exportación de Ecuador entón debemos ver. Por exemplo 57 % do petróleo segue en mans de capitais estranxeiros; as concesións mineiras son moi xenerosas coas empresas estranxeiras; o contrato de telecomunicación tamén é unha medida que facilita grandes ganancias e estas medidas pódense tragar, no sentido de non provocar oposición, porque están acompañadas coas medidas populistas. Pero cando o goberno perda recursos para seguir coas medidas populares hai que pensar nalgúns cambios estruturais.

Neste aspecto aínda as decisións duras están fronte ao próximo goberno e Correa ten maiorías no Congreso, ten maiorías entre as rexións, entre os gobernos locais entón non hai forma de evitar asumir a responsabilidade polo que vai pasar. Pero en todo caso eu persoalmente creo, con todas as críticas que teño das medias medidas que tomaron, que é unha vitoria contra as pretensións imperialistas de EE.UU.

Chury: Hai un novo Estados Unidos, un mesmo Irán e un mesmo Israel?

Petras: Bo, mesmo no sentido que non hai un gran cambio en EE.UU. no substancial. As medidas económicas aínda están canalizadas cara a Wall Street, aos bancos. Aquí a política militarista segue con aumento de actividades e tropas en Afganistán e Paquistán, agresións en Iraq ultimamente. A política de Obama non cambiou as grandes liñas de Bush e hai moito continuísmo tanto económico como político, a pesar do sorriso e a amabilidade do personaxe. Pero de fondo non vimos ningunha ruptura.

En Israel eu creo que se podemos marcar matices, é unha maior derechización, unha postura política máis racista, máis colonialista con este novo goberno ultradereitista e sen ningún sinal de que o goberno estea disposto a negociar cos palestinos nin moito menos a deixar de roubar terras dos pobos nas terras ocupadas. Segue a agresividade, os asasinatos case diarios. Un un día, dous ao outro día... E segue coa intransigencia porque sente que os grupos xudeus sionistas en EE.UU. están en control da postura de Wáshington.

En relación con Irán tampouco vemos unha postura diferente. Irán segue expondo a súa política nuclear en favor do uso civil, Estados Unidos segue buscando ampliar as sancións económicas. Irán ten unha postura de status quo para o Medio Oriente, un recoñecemento do seu poder relativo, pero con disposición de discutir con EE.UU. problemas como Afganistán; como estabilizar Iraq; como crear un ambiente menos confrontacional.

E coas eleccións próximas en Irán, eleccións dentro dos parámetros islámicos moi democráticas, con moitos candidatos, pero non hai un recoñecemento en Wáshington de que hai moitos intereses positivos en Irán polo menos en relación coa loita contra o terrorismo. Pero Wáshington segue tratando de tachar a Irán como terrorista porque apoia gobernos elixidos como Hamás. Partidos e movementos democráticos no Líbano como Hezbollá que participa no goberno ata, etc. Entón eu creo que Irán segue funcionando entre os países de Medio Oriente e Wáshington aínda está nunha liña de non recoñecer as necesidades de Irán. Irán necesita desenvolver novas formas de enerxía e é lexítimo en todo o mundo desenvolver enerxía nuclear. Irán está disposto a abrirse a inspeccións pero segue a política de negar que Irán ten un rol lexítimo no Medio Oriente e iso é o dogmatismo que segue infestando o goberno de Wáshington. Non tomou conciencia das realidades de que Wáshington non pode ditar a política enerxética a Irán, non pode negar a lexitimidade do goberno de Hamás.

O líder de Hamás está invitado a dar unha teleconferencia no Parlamento inglés. Os países en América Latina en forma unánime rexeitan a política de EE.UU. con Cuba; a OTAN rexeita mandar tropas de combate a Afganistán; Europa non está de acordo co plan financeiro de Wáshington entón Estados Unidos con Obama viven noutro mundo, segue insistindo en políticas que non teñen ningún respaldo.

A pesar que os medios de comunicación deron enorme publicidade favorable a Obama, se un analiza coidadosamente cada área de importancia, temos que concluír que son fracasos, que EE.UU. queda só estendendo as tropas en Afganistán só, canalizando miles e millóns aos bancos mentres Alemaña e outros países están retirando fondos e buscando estimular as súas propias industrias e non o sector financeiro. China crece a 6,5 % o primeiro trimestre entón hai unha decadencia, dogmatismo, que está afectando a realidade de Wáshington pero aínda os medios non recoñecen que realmente a estratexia de Obama está fracasando en todos lados.

Chury: A actitude asumida pola presidenta arxentina Cristina Fernández no G 20 cando polo tema do presidente de Sudán non pousou para a foto e cando iniciou este o seu discurso retirouse da reunión. Que supuxo isto realmente?

Petras: Bo, ela está facendo moita política con Israel e o lobby xudeu en Estados Unidos e este xesto é un saúdo a este grupo que visitou Arxentina, ten os seus representantes en Arxentina e tamén Cristina Fernández quere ter este lobby como amigo en Wáshington porque sente que é un grupo influente e pensa que podería favorecer as relacións entre Wáshington e Arxentina entón para ela é moi barato criticar a calquera país islámico ou árabe: Irán, Sudán ou o que sexa e non ten nada que ver cos intereses de Arxentina. Hai que anotar que mentres critica a Sudán ou Irán, non di nada sobre as atrocidades de Israel en Gaza. Se estivese realmente preocupada polos dereitos humanos, debe ser consistente. Debe criticar tanto as violacións de Estados Unidos e Israel, como dos países islámicos porque é moi hipócrita elixir un país e non o outro.

Chury: Petra, como sempre, agradézoche moitísimo o esclarecemento de varios temas e a promesa de atoparnos o luns como sempre.

Petras: Agora estamos en reversa. Hoxe aquí temos 30 graos mentres alá debe estar máis frío.

Chury: Está un pouco máis frío pero estamos xenerosamente protexidos e estamos por encima dos 20 graos, bastante cómodos aínda.

Petras: Parece que si.

Chury: Un abrazo Petras.

01.05.2009
Autor: CX36 Radio Centenario - Fonte: Kaosenlared
________________