"Transilvania" de Josele Santiago
Por César Luquero
20.12.2017
O significativo non sempre ocorre en primeiro plano. Nin sequera dentro de campo. Os mestres do relato audiovisual aplícanse este conto ao planificar a posta en escena.
Josele Santiago tamén sabe como funciona a cousa. Por elo aventurase máis alá da umbría para construír a súa nervada narrativa, adentándose en zonas que requiren un enfoque musical e lírico moi específico. "
Transilvania", quinto álbum a nome do madrileño, é outra mostra do seu arroxo creativo.
A obra de
Josele -
por conta propia ou con Los Enemigos- forma parte dunha tradición xa secular. El estudouna en profundidade, cultivando nos seus esixentes sucos durante máis de tres décadas con notable resultado. O feito é que ao noso home – un tipo inquedo, que gusta de aprender o que non coñece – o corpo pedíalle un cambio de rexistro. A idea de gravar con outras premisas sónicas xunto a Raúl Fernández "
Refree" –
cotizado músico e produtor de currículo impresionante – roncáballe dende tempo atrás. Así que dito e feito.
No outono de 2016,
Josele e
Raúl comezaron a rexistrar "
Transilvania" no estudo que este último ten na Cidade Condal. A xefatura na ponte de mando segue sendo das cancións, pero o uniforme que locen –
os tecidos, as botonarías, os accesorios, os tocados – entoxase moi diferente do habitual. Naquelas sesións caseiras, feitas con tempo por diante e sen que o reloxo acuciara en demasía, domina o talante lúdico e prospectivo. Existe indagación, probas e descubrimentos valiosos.
Escoitase un clarinete, un banjo, un armonio, mellotrones, moogs e demais sintes de vello. Que ninguén se asuste. Tamén resoan as guitarras eléctricas e vibran as cordas de nailon. Atopámonos ante un disco que preserva a esencia do autor, aída que ofrece unha perspectiva diferente sobre a súa música, renovada e tonificante. Un disco de rock, de todos os xeitos.
Cando remataron as sesións do Estudio Calamar,
Josele e
Refree reuniuse con
Xarim Aresté (
guitarras) e a súa portentosa banda -
Ricard Sohn (
piano e teclados),
Miquel Sospedra (
baixo),
Ermengol Mayol (
batería) - nunha contorna totalmente diferente. Enclavada entre viñas no corazón do Penedés tarraconense,
La Casamurada é unha masía case milenaria reconvertida nun estudo. Ofrece salas amplías con eco non adulterado, moita luz natural e toda a tranquilidade do mundo. Un lugar idóneo para gravar ao vivo e sen agobios, subliñando a contrastada textura das novas composicións. Cancións “
a tope de grano”, tales como o potente branco e negro de
Álex Rademakers, autor das fotos que ilustran a face e o envés do álbum.
A plácida xestación do disco tampouco nos debe chamar a enganos porque "
Transilvania" é un traballo inquietante que reflicte o convulso estado das cousas. Depredación, fanatismo e confusión nun contexto social, político e económico dominado polo mal. A loita necia, o todos contra todos e contra todo. Medo e asco nos primeiros anos do novo século. Decepción. A náusea está de volta e parece que non ten présa por marcharse.
Calquera que seguise a impoñente traxectoria de
Josele Santiago sabe que é un compositor preclaro. Un artesán que prefire negar a embaucadora maior do talento e os superpoderes para encomendarse a unha virtude máis terreal. A paciencia. El ten moita cando o que está en xogo son as cancións. Nesta ocasión, pasaron o corte doce. Son do seu pai éa súa nai, polo que "
Transilvania" ten un rango dinámico tan amplo e, ao mesmo tempo, unha asombrosa coherencia interna. Os seus modelos de perfección particulares son os mesmos –
Randy Newman, Bob Dylan, Ray Davies, Todd Rundgren, Dr.John – pero a antena segue estando enchufada e orientada na boa dirección. No álbum atopamos rastros de Francisco Casavella e de Julio Verne. Da música popular brasileira e do blues rural. De "
Spotlight" e de "
La Profecía". Do soul sureño e do flamenco. Incluso faise notar a impronta daqueles meses de traballo xunto áos
Very Pomelo de Aresté fai algunhas tempadas.
Cando falamos de
Josele, facémolo dun escritor coa súa propia voz que, aos seus 52 anos, segue incorporando recursos a un corpus lírico sen dubida extraordinario. Fascina ese dominio da arte menor, o vigor expresivo que irradian algunhas estrofas escuálidas, o propósito co que se colocan os sinais de puntuación éo ton xeral dunhas letras en permanente conflito coa trivialidade, que abordan cuestións de escarpada orografía sen servilismo, relacións que se dislocan, especies a punto de extinguirse, crimes imperdoables, ameazas globais, a empatía que brilla pola súa ausencia. Incluso nas cancións de amor, que algunha hai en “
Transilvania”, detectase ese malestar xeral.
A expresión artística con verdadeiro peso específico convida a considerar preguntas e suxire algunhas respostas. E non aparta a mirada nin pasa de largo ante a realidade, por moi desagradable que esta sexa.
Josele Santiago -
guitarra, caderno e boli en ristre- segue disposto a levantar acta nas súas cancións de aqueles sucesos que soen escapar dos radares convencionais. Imponse escoitalo. Músicos como este son poucos.
Teatro Jofre - Ferrol
sábado 23 de decembro ás 21:00 h (
Apertura portas: 20:30h)
Entradas 8€ (
Anticipada) - 12€ (
Billeteira)
A través do portal www.ataquilla.com
https://entradas.ataquilla.com/ventaentradas/es/otras-musicas/teatro-jofre/7980--josele-santiago-presentando-transilvania-o-seu-novo-album.html
Na Billeteira do Teatro Jofre - Teléfono de contacto 981 94 42 45
[
*]
César Luquero, xornalista e consultor especializado en música e cultura pop. En
twitter .
---
Narsés Mira
BABEL de SONS
+ 34 698 188 416
babeldesons@gmail.com
https://
www.facebook.com/BABELdeSONS/
https://twitter.com/BabeldeSons
Ferrol - A Coruña - Galiza
Enviado por:
Babel de Sons
-babeldesons@gmail.com-
20 de dezembro de 2017 04:07
__________________
