Amosando publicacións coa etiqueta Plataforma Prolingua. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Plataforma Prolingua. Amosar todas as publicacións

luns, decembro 22, 2014

Ai, eu non vos fun!, ... Por Xabier P. DoCampo - Feijoo responsabiliza ás familias de que haxa menos pícaros que falen galego

Por Xabier P. DoCampo [*]
22.12.2014


"Feijoo responsabiliza a las familias de que haya menos niños que hablen gallego"
(Faro de Vigo, 12.12.2014)

Sr. Presidente, pois si, a cousa é culpa das familias que non lles falan galego aos rapaces polos que tanto se preocupa o seu goberno para que aprendan galego nos colexios e nos institutos. E fixo moi ben dicilo, pois está demostrado que as familias teñen coiro duro para aguantar con todo. Non esquezamos que segundo vostede, tamén foron as familias as que o obrigaron a facer ese Decreto de Plurilingüismo destinado a rebaixar todo o posíbel a presenza do galego nas aulas e, por extensión, na sociedade galega enteira. Vostede non quería, pero as familias obrigárono, que vostede se resistía a canto lle mandaban os seus patróns de Madrid, só estaba atento ao que querían as familias galegas.

Estou convencido de que está preocupado polo devalar da nosa lingua entre os galegos e galegas máis novos (os vellos xa non é doado facernos mudar de andadura, e mira que nos poñen atrancos para vivirmos a diario na nosa lingua), eses que segundo vostede tanto e tan ben aprenden o galego que saben que voda se escribe con uve e que non se di crisis senón crise, aínda que despois vostede diga crisi, que non é nin unha cousa nin a outra. Ben, dicía que a vostede o asunto tráeo tan preocupado que soubo dedicarlle tempo ao problema até dar coa causa: culpa das familias. Faltoulle dicir aquilo de “a min que me rexistren”, pero fixo ben non dicilo, non fora ser que o rexistrasen.

Xa postos tamén lle puido botar a culpa á igrexa católica, tan preocupada pola familia cristiá e tan desapegada do galego, xaora, xa o di o refrán: “a igrexa é lume, a familia estopa, vén o demo e sopra”. Penso que con isto vostede podería verse libre de responsabilidade para sempre e diante da Historia, foi mágoa que non se decatase a tempo. Porque eu sei que a vostede lle gustaría saber onde reside o problema, por iso dixo isto de que son as familias, mesmo pensei que, coma aquel Diablo cojuelo de Vélez de Guevara, fora polos tellados levantando tellas e lousas para ver que se falaba na casa dos seus conselleiros, asesores e colaboradores e de aí tirara a conclusión: son as familias.

E isto terá solución? Eis a pregunta que de seguro lle fai pasar noites en branco, arrepentido daquel tempo no que aconsellado polo ABC, La Razón, La Gaceta... e outros paladíns da democracia e da Constitución, se deixou ir e espallaron a teoría da “imposición” (recoñecerame que foi unha manobra maligna, demoníaca. Foi unha “virguería” da mentira como arma política). Xa sei, xa sei que foi un momento de debilidade. Pois mire, e dígollo con toda a humildade, teña por seguro que si, con iso e  todo,  hai remedio. Que alivio, non si? Estou ben certo que sente unha lixeireza no corpo ao se ver libre da ameaza de perda da nosa lingua.

Agora vén a segunda pregunta: e como? Para min que ben o sabe, é moi doado. Nin sequera lle faría falta mudar as persoas que lle redactan os decretos, ordes, normas... que vostede asina e que levan ás familias a pensar que se o goberno de Galicia lexisla contra a lingua propia, non ven por que han ser eles os que fagan o traballo de coidar de mantela. Pero se vostede muda de actitude e di: de agora en diante imos defender a lingua propia de Galicia e levar a cabo accións que garantan o seu futuro, os seus mandados poñeranse ao conto felices, que outra cousa non serán, pero vasalos xenuflexos non os hai máis. E xa non digo nada se alguén lles di que de desaparecer o galego nin vostede nin eles serán necesarios, o pouco que vai quedar poderá levalo o goberno central poñendo aquí un encargado de obra. Mesmo vostede que tanto respecto ten por Castelao a quen cita día si e día tamén, podería dicirlles aos seus subordinados e ás familias galegas que “se aínda somos galegos é por obra e graza da lingua”.

Para que as familias valoren a nosa lingua e sintan que falala e transmitila aos seu fillos é cousa boa, é preciso que vexan que vostedes, os que mandan, tamén a valoran,  a usan e llela falan aos seus fillos (ben sei que vostede non os ten, pero é un falar). Que as familias visen que fan campañas de prestixio da lingua nesa prensa que tantos favores lle debe a vostede, que sempre foi  xeneroso con ela. Que lles  esixe aos xornais que, a cambio de tantos cartos, acepten o bilingüismo de 50 % que vostede predica. Ou que as radios que se concederon co compromiso de facer unha boa parte da súa programación en galego, cumpran. Con isto as familias xa terían algo de prensa en galego e nas casas escoitaríase a lingua de Galicia.

Tamén tería que ditar normas polas que fose obrigatorio no comercio o mesmo nivel de galego que hai para a “imposición lingüística” do uso do castelán, e dito isto, xaora, en defensa da liberdade dos clientes que verían igual trato para as dúas. Igual habería que facer para a xustiza, para o notariado, para a banca... mesmo para a igrexa, pero aí xa non sei se manda vostede, o que pasa é que o digo porque como anda sempre todo revolto.

Podería eu seguir a lle escribir páxinas e páxinas cousas que pode facer por, pero é innecesario. Vostede ben sabe o que hai que facer para desarmar a tendencia maligna de que as familias rompan a cadea da transmisión do idioma, mesmo hai malvados que din que o sabe tan ben, que por iso non o fai, pero iso dino eses, non eu. Eu penso que se quere pode facelo. Se non o fai vostede serán outros, pero alguén o terá que facer. A lingua galega vai prevalecer e vai sobrevivir a vostedes e aos seus descendentes, non lle caiba dúbida que noutras peores se viu e saíu adiante.  Son vostedes moi pequenos para acabar con cousa tan grande como é a nosa lingua. Agora falta saber se o vai facer vostede ou temos que ir pensando na remuda.

Fonte: http://www.prolingua.gal/.

[*] Francisco Xabier Puente Docampo, coñecido popularmente como Xabier P. DoCampo, nado en Rábade o 5 de abril de 1946, é un mestre, escritor, contacontos, actor de teatro, guionista e promotor da lingua e a cultura galega, ademais de animador á lectura e experto en bibliotecas escolares. Membro de ProLingua.
__________

mércores, outubro 01, 2014

A saúde do galego, dez anos despois, ... Por Pablo Vaamonde - A dez anos do Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega


Por Pablo Vaamonde [*]
01.10.2014

Semella que foi onte e xa van aló dez anos. O Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega (PXNLG), no que tiven a honra de participar, foi aprobado por unanimidade no Parlamento galego en setembro de 2004.  É, con toda certeza, un dos feitos máis positivos dos sucesivos mandatos de Manuel Fraga ao frente da Xunta de Galicia.  Houbo quen prognosticou, xa na década dos setenta do pasado século, que o galego morrería antes de que pasasen trinta anos. Trabucouse, por fortuna, e o galego, malferido e atacado nos últimos tempos, resiste en moitas capas da sociedade. Segue a ser unha lingua viva e aínda maioritaria, que usamos a diario miles de persoas. Pero hai un serio problema: o seu uso é cada vez menor nas novas xeracións urbanas. Debemos traballar todos para evitar o lingüicidio, e nesa tarefa os sanitarios temos un papel importante para mellorar a saúde do noso idioma.

Houbo un desenvolvemento lexislativo, despois da morte do dictador, que favoreceu a recuperación do galego. A Constitución de 1978, o Estatuto de Autonomía (1981), a Lei de Normalización Lingüística (Lei 3/1983) e o citado PXNLG (2004) foron avances moi importantes. A maiores do avance normativo houbo outros elementos moi positivos para revitalizar o idioma: a existencia de medios de comunicación en galego (TVG, radio e prensa escrita), o Xabarín e o Luar (elementos galeguizadores onde os haxa) e a perseverancia incombustible dos colectivos que traballan a prol da lingua e de boa parte da comunidade educativa, que non cesan no seu labor a pesar dos atrancos impostos desde o poder.

No ámbito sanitario o galego está practicamente ausente. Sobrevive nos centros de saúde do medio rural, mais nos centros urbanos e nos hospitais a presenza da nosa fala é residual. No PXNLG rercórdase que “calquera manual deontolóxico dirá que o primeiro que precisa un enfermo é sentirse acollido de maneira personalizada. Neste caso, acollido na súa propia lingua, ese código lingüístico que leva directamente á afectividade da persoa que se quere auxiliar”.

Mais en Galicia dáse o fenómeno da ocultación da propia lingua: o paciente galegofalante inicia o contacto co médico en castelán, pois supón que ese é o seu idioma e pretende instalarse nese territorio lingüístico para facilitar a súa axuda profesional. É preciso, tal como reflicte o PXNLG, que os profesionais fagamos unha oferta positiva. Debe ser o profesional sanitario, de calquera nivel asistencial, “quen realice o camiño de aproximación lingüística ao paciente e non ao revés”. Tamén se recorda no PXNLG que a utilización da lingua galega na área médica contribúe a desbloquear o galego e a impulsar o seu uso mesmo noutras áreas pola elevada consideración social que teñen os servizos sanitarios favorece que as medidas de normalización do galego que neles se poñan en práctica resulten exemplares e teñan un impacto positivo na poboación, así como polo gran número de contactos que os cidadáns teñen co sistema sanitario, que multiplica o rendemento das actividades de promoción do idioma que se efectúen no dito sector.

A sanidade é clave para o mantemento e a recuperación do idioma galego e os profesionais debemos implicarnos nesta tarefa pois debemos garantir que ninguén se sinta discriminado polo uso do idioma e porque o uso compartido da lingua favorece a empatía e o entendemento entre o doente e o sanitario. A implicación dos profesionais é clave, e tamén a Administración sanitaria debe apoiar o uso do galego nos servizos de saúde.  Mais cómpre recoñecer que a porcentaxe de profesionais comprometidos co galego é baixa e que a Administración amosa, cada vez con máis descaro, o seu absoluto desprezo polo idioma. A chegada ao poder de Núñez Feijoo en 2009 (que alimentou o inexistente conflito lingüístico para conseguir rédito electoral) provocou un grave retroceso na galeguización do sector e freou as tímidas medidas impulsadas polo goberno de Pérez Touriño.

Os altos cargos de Sanidade e dos hospitais empregan a cotío o castelán, agás honrosas excepcións. A documentación interna dos centros sanitarios e as aplicacións informáticas non usan o galego como idioma principal. E todo isto sucede mentres segue vixente a Instrución 11/2005 sobre o emprego do galego nos documentos da Consellería de Sanidade e do Sergas, na que se establece con claridade que “deberá empregarse o idioma galego nas comunicacións escritas, orixinais ou normalizadas, que se produzan nos ámbitos de actuación da Consellería de Sanidade e do Sergas”.

O PXNLG fai unha análise da situación do idioma na sanidade, delimita os puntos fortes e débiles do galego no sector e propón unha serie de obxectivos e medidas a implementar para procurar a recuperación e potenciación do galego neste ámbito. Non se restrinxe só á relación médico-paciente nin á actividade asistencial pública e privada, senón que tamén explicita medidas aplicables non ámbitos da Farmacia, a Veterinaria, os Colexios profesionais e os centros de formación. Todas as medidas propostas son factibles e viables, con baixo custo e grande rendibilidade para a potenciación do idioma. Mais falta o principal: a decisión política. O actual goberno non impulsa medidas de mellora do idioma senón todo o contrario. Esa dinámica provoca que o galego estea cada vez menos presente nas actuacións públicas da Administración sanitaria e na vida cotiá dos centros sanitarios. Tamén ten unha presenza residual nos Colexios profesionais e nas Facultades de Medicina, Veterinaria e Farmacia.

Ante esta situación de parálise un grupo de sanitarios crearon en 2011 a Irmandade da Sanidade Galega (ISAGA) que ten o propósito de recoller as propostas do PXNLG e impulsar unha rede crecente de profesionais comprometidos coa lingua para promover actuacións dirixidas a recuperar a presenza do galego no mundo sanitario. En liña co PXNLG reclamaron á Administración sanitaria, por medio dun manifesto, que se cumpra a Instrución 11/2005, de forma que o idioma galego figure en toda a sinalización interna e externa dos Centros Sanitarios, e que a documentación escrita elaborada nos Centros Sanitarios para usos internos e externos (circulares, notas interiores, folletos, follas de instrucións, formularios, etc.), sexa redactada integramente en galego. Tamén solicitan da Administración que nos servizos de recepción e de atención ao usuario de todos os centros sanitarios de Galicia, o  saúdo e o primeiro contacto cos usuarios (telefónico ou de presenza física) se faga sempre en galego, que sexa a lingua inicial e preferente nos soportes informáticos e nos programas utilizados nos centros sanitarios e administrativos do Sergas, e que os directivos do Sergas utilicen acotío o noso idioma no desempeño do seu labor e nas comparecencias públicas.

Fíxose entrega pública deste documento ao representante da Administración sanitaria no transcurso da III Asemblea anual de ISAGA, celebrada en novembro de 2013 na sede da Real Academia de Medicina e Cirurxía de Galicia. Ainda non houbo resposta.

(Texto escrito a petición de Prolingua, para conmemorar os dez anos do PXNLG).

Blogue persoal de Pablo Vaamonde:

Pavillón de Repouso

http://pablovaamonde.blogspot.com.es/

[*] Pablo Vaamonde, nado na Baña en 1956. É médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña e responsable do Programa de Formación Continuada de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006. Tamén foi membro da Comisión Sectorial de Sanidade que elaborou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, colaborador habitual dos medios e autor de tres libros de narrativa: O fillo do emigrante (2002), O mes de abril (2004), Luz Divina e outros retratos (2006). Recibiu o Premio Lois Peña Novo en 2005, polo seu compromiso na promoción e defensa da língua de Galicia e é colexiado de Honra con Emblema de Prata (2007) do Colexio Oficial de Médicos da provincia de A Coruña.

Publicado no seu Blogue persoal | 30.09.2014.

Enviado por:
Inácio Martínez
-inaciogz@gmail.com-
29 de stembro de 2014 23:59

________________________

xoves, febreiro 04, 2010

Presentación no Ateneo Ferrolán do libro "55 mentiras sobre a lingua galega": Este Venres 5 de Febreiro de 2010


Venres día 5 Febreiro de 2010, ás 20,:0 horas, no Ateneo Ferrolán.

PRESENTACIÓN DO LIBRO:

"55 mentiras sobre a lingua galega"

ProLingua, plataforma civil comprometida coa defensa da lingua galega, presentará o próximo venres día 5 de febreiro a súa primeira publicación: "55 mentiras sobre a lingua galega", compendio de textos coordinado por Xosé Henrique Costas, profesor da Universidade de Vigo.

O libro ofrece unha análise dos prexuízos máis comúns que difunden "os negocionistas do idioma". Trátase segundo os seus promotores, dunha "reacción organizada, limpa e contundente contra as difamacións dos que buscan o esmorecemento da lingua propia de Galiza".

O libro é un argumentario sinxelo, ao tempo que sólido e rigoroso, que axuda a superar as valoracións e interpretacións subxectivas e ideoloxizadas que se teñen feito sobre a lingua desde ópticas partidistas que nalgúns casos só teñen por obxectivo frear a normalización de usos da lingua no propio país galego.


Na cidade de Ferrol o libro será presentado por Xosé Manuel Sardiña, Xosé Lastra Murais e Xosé Manuel López.

A presentación será simultánea en outras 63 localidades.
Edita LAIOVENTO
LIGAZÓN ao blogue de ProLingua.


Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org
http://www.ateneo-ferrolan.blogspot.com
_______________________