Amosando publicacións coa etiqueta Revolta Árabe. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Revolta Árabe. Amosar todas as publicacións

martes, marzo 22, 2011

Comentario '12' - "Agresión Imperial" a Libia - Enlaces


Comentario '12' da nova que publica o xornal dixital estatal "Público" nun dos artigos sobre a "Agresión imperial" a Libia, onde as 21:39 do Luns 21 de Marzo de 2011, xa hai uns 546 comentarios de persoas rexistradas. Estes comentarios supoñen un auténtico debate popular sobre a situación en Libia. Polo seu interese publicamos en Ártabra 21 o Comentario '12' que se repite no '24', pois pretende dar unhas claves dun proceso de preparación da "Agresión Imperial" a Libia. Os interesantes enlaces amosan unha realidade que abre os ollos logo de que os medias convencionais privados persistiran nunha campaña de mentiras e manipulacións. Quen queira investigar, aquí ten um filón. Os enlaces están en inglés quen non coñeza o idioma, pode utilizar o Google Translate para traducir as web ao Galego.

Comentario '12', por ignatiusreilly ,
[para acceder a este enlace hai que estar rexistrado en "Público"].

20-03-2011 11:04

Se profundamos nos motivos desta "revolta popular", podemos mirar na seguinte páxina web: http://www.energy-pedia.com/

Trátase dunha web dirixida a persoas interesadas no mundo dos grandes negocios relacionados coa enerxía. Nela hai unha completa recompilación de noticias para investidores e empresarios do sector. Se pulsamos na marxe, accederemos ás News by region, desde onde podemos buscar noticias sobre Libia para un determinado ano. Interésannos as noticias desde 2009 ata hoxe. Se lles damos unha ollada rápida observaremos que menudean as que se refiren a novos achados petrolíferos en diversas rexións, tanto do deserto como do mar. Tamén, sobre todo conforme máis nos achegamos aos nosos días, figuran noticias sobre rescisións de contratos de explotación a diversas compañias. Hai un grupo de noticias moi curioso que vai desde mediados do ano 2010 ata case o día de antes da revolta nas que se nos conta que BP non fai máis que pospor a prospección marítima que estaba anunciada para 2010. Certamente, isto non é unha proba fehaciente de que BP xa sabía que ía haber unha revolta en Libia, pero desde logo trátase dunha notable casualidade.

Pero as noticias que máis nos interesan eu creo que son estas tres:

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=133583 : Gaddafi estuda a nacionalización das compañias petrolíferas extranxeiras.

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=133919 : Gaddafi instou aos libios a que apoien o seu plan para recuperar os ingresos do petróleo.

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=134161 : O Congreso retrasa o plan de reparto de petróleo de Gaddafi.

Vemos como a oposición a Gaddafi xorde precisamente de entre as elites políticas e non do pobo. Vemos como o Congreso Popular logra aprazar uns meses o plan de Gaddafi de repartir a riqueza directamente ao pobo, unha vez nacionalizado o petróleo. E vemos como tras eses meses, aparecen grupos armados dirixidos por un ex-ministro afirmando representar ao pobo.

Alguén pode crer que o pobo libio se vai opor a este plan, vai levantarse en armas para pedir a cabeza de quen se atreveu a propor a nacionalización do petróleo e a repartición directa dos seus beneficios a todos os libios?

Lendo estas noticias pode aínda manterse que as revoltas en Libia, ou mellor devandito, que o golpe de estado en Libia, é popular e xustificado

Fonte: http://www.publico.es/internacional/367078/en-directo-la-coalicion-reanuda-los-bombardeos-sobre-tripoli
___________________________

sábado, marzo 19, 2011

Imos à guerra!

Por Lupe Ces Rioboo
19.03.2011

Nom sei moi bem a quem lhe sorria o representante chinês quando alçou a mam no Conselho de Seguridade da ONU. Nom estou certa se foi ao representante francês, ao ruso ou à representante de USA. O que sim acertei foi a interpretar o que aquele sorriso vinha a dizer. Era a brincadeira de quem até o último momento joga co ocultamento da sua carta numha partida de baralha, convertendo numha trivialidade o feito terrorífico da aprovaçom dumha guerra de intervençom, num país soberano, por parte dumha coalizom de potencias estrangeiras.

Para resolver um conflito o último que se deve fazer é avivá-lo, ampliá-lo ou agravá-lo. Eis o que vem de fazer o Conselho de Seguridade sem tam sequer avaliar o informe de situaçom realizado polos seus enviados especiais a Líbia.

Os submarinos atômicos, os porta-avions, os caças de combate, os avions pilotados por controle remoto ... nom vam ajudar à estabilidade, nem proteger vidas humanas ou praticar solidariedade como tam hipocritamente manifestava a Ministra de Defesa, Carmo Chacón. As armas som para matar e a guerra para destruir.

O representante francês no Conselho de Seguridade dizia que nom se disponha de muito tempo, mesmo falava de horas para que a intervençom fosse possível. A diferença parecia estar em que o regime de Gadafi podia em horas, estabilizar a situaçom e sufocar o levantamento armado contra do seu governo. O objectivo da operaçom militar internacional queda assim totalmente espido. Pretende-se umha intervençom para desestabilizar o país, acabar coas instituiçons do estado líbio e fazer-se cos recursos naturais (petróleo, gas e sobre todo auga), ademais de cumha muito cobiçada situaçom geopolítica na fronteira com muitos países de grande interesse, entre eles Egipto, Argelia e Niger.

Comecemos logo a despedir-nos do país africano coa maior esperança de vida, ou o mais alto no índice de desenvolvemento humano do continente da hambruna, a SIDA e as guerras fracticidas e os genocídios.

Um diligente Conselho de Seguridade, ante umha revolta armada, em menos de quinze dias pom a todo um povo baixo a ameaça dumha agressom armada a escala internacional. Esse mesmo conselho de Seguridade que nom é quem de fazer cumprir nem umha soa das muitas resoluçons de condena a Israel. O mesmo artrítico Conselho que se mostrou incapaz de parar o bombardeio à povoaçom de Gaza, ou tanta morte e destruçom em Iraque, Afeganistam, Congo, Somália ... O mesmo Conselho que olha para outra parte quando as tropas de Arabia Saudi, estes dias, acude ao chamado da monarquia de Barein para assassinar manifestantes, desta volta desarmados.

Seica a declaraçom de guerra no estado espanhol tinha que tê-la aprovado o Parlamento. Mais aló imos à guerra! sem que se nos consulte, e sem que poidamos valorar o calado desta decisom. Como contrasta a rapidez da intervençom coa lentitude da reacçom internacional ante o desastre de Japom!. Nom teria sido melhor mobilizar todos esses recursos armamentísticos para ajudar á povoaçom japonesa e enfriar o reator que tanto ameaça a vida por aquelas latitudes, e mandar a Líbia, como propunham os países do ALBA, umha delegaçom diplomática de “boa vontade” para intermediar entre as partes? Quem será essa oposiçom líbia? Que projeto político terá para Líbia? Que interesses representa que podem mercar o veto de potencias como Rusia ou China e mobilizar a flota da OTAN em quinze dias?

--
Blogue pessoal:
http://lupeces.blogspot.com/


Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
19 de março de 2011 12:28

_________________

Consello de Seguridade ONU declara a guerra a Libia nunha resolución non discutida con probas, ... con Walter Martínez en Dossier - Telesur - Vídeo 30 minutos

Walter Martínez [*]
Dossier -Telesur
18.03.2011

A ONU dá luz a verde a EEUU para invasión militar estranxeira en Libia.

O Consello de Seguridade da Organización de Nacións Unidas deu luz verde ao goberno de Estados Unidos e os seus aliados (Francia, Líbano e Reino Unido) para invadir militarmente a Libia, a través da aprobación dunha zona de exclusión aérea no país africano.

http://www.avn.info.ve/node/48664

ONU ratificou ser un órgano de extensión da política exterior estadounidense.

http://www.avn.info.ve/node/48654

Goberno libio aínda espera que comisión internacional evidencie verdadeiros feitos no país

http://www.avn.info.ve/node/48666


Zonas de exclusión aéreas: Unha historia con selo ianqui

http://www.avn.info.ve/node/48675


DOSSIER

Só India disiente, cuestiona a resolución - Resolución S-2011-142 ONU O.N.
consello de inseguridade da ONU.



Consello de Seguridade da ONU aproba resolución que autoriza uso da forza en Libia.

http://www.aporrea.org/tiburon/n177039.html


(menos informações)
Visualizar comentários, vídeos relacionados e muito mais

[*] Walter Martínez, xornalista venezolano, de orixen uruguaio, dirixe o programa Dossier.
_______

Principais puntos do texto da ONU que aproba o uso da forza en Libia - Fotos e Vídeo)

O Consello de Seguridade da ONU aprobou o pasado xoves, 18 de Marzo de 2011, o uso da forza para deter o avance do coronel Muamar Gadafi sobre os rebeldes libios. Velaquí os principais puntos da resolución votada polo Consello de Seguridade.

... O Consello de Seguridade, expresando unha gran preocupación pola situación que se deteriora, a escalada de violencia e o número de vítimas civís.

Recordando a responsabilidade das autoridades libias de protexer á poboación libia.

Considerando que os ataques sistemáticos que teñen lugar en Libia contra a poboación civil poden ser asimilado a crimes contra a humanidade.

Expresando o seu determinación de asegurar a protección dos civís e das zonas habitadas por civís e a entrega rápida de asistencia humanitaria,

...
... Actuando en virtude do capítulo 7 da Carta de Nacións Unidas (que autoriza o uso da forza):

Pide o establecemento inmediato dun cesamento o lume e a detención completa da violencia e de todos os ataques contra civís.

Pide que as autoridades libias cumpran coas súas obrigacións en virtude do dereito internacional, incluído o dereito humanitario internacional ...

PROTECCIÓN DE CIVÍS

- "Autoriza aos Estados membro (..) a tomar todas as medidas necesarias (...) para protexer aos civís e as zonas habitadas por civís baixo a ameaza de ataques (polas forzas de Muamar Gadafi), incluída Bengasi, excluíndo unha forza estranxeira de ocupación baixo calquera forma e en calquera parte do territorio libio"


ZONA DE EXCLUSIÓN AEREA

- "Decide establecer unha prohibición de todos os voos no espazo aéreo de Libia de xeito de protexer aos civís"

- "Decide que esa prohibición (..) non incumbe aos voos cuxo único obxectivo é humanitario"

- "Autoriza aos Estados membro (..) a tomar todas as medidas necesarias para facer respectar a prohibición dos voos".

RESPECTO DO EMBARGO DE ARMAS

- "Decide para asegurar a estrita aplicación do embargo (resolto o 26 de febreiro), inspeccionar no seu territorio, incluíndo portos e aeroportos ou en alta mar, os barcos e avións que se dirixan a, ou proveñan de, Libia".

- "Deplora a utilización sistemática de mercenarios en Libia e pide a todos os Estados membro que respecten estritamente as súas obrigacións (?) e impidan que mercenarios armados vaian a Libia".

CONXELAMENTO DE HABERES


- "Decide que o congelamiento de haberes concierne a todos os fondos, haberes financeiros e recursos económicos, que son propiedade ou directamente controlados polas autoridades libias".

- "Afirma o seu determinación de garantir que os fondos conxelados (...) sexan desde o momento en que sexa posible, accesibles ao pobo libio".



Fonte: cubadebate
__________________

mércores, marzo 02, 2011

Jorge Valero, embaixador venezolano ante a ONU, denunciou que EE.UU. desexa quedar cos recursos petroleiros de Libia

O representante de Venezuela ante a Organización de Nacións Unidas (ONU), Jorge Valero, exhortou este martes aos países amantes da paz a deter a invasión promovida por Estados Unidos e os seus aliados para invadir Libia, co obxectivo de apropiarse da súa riqueza petroleira.

"Exhortamos a deter os plans de invasión en contra de Libia que foron anunciadas polo Departamento de Estado e o Petágono de EE.UU.", dixo Valero.

"Ningunha forza estranxeira está autorizada para intervir", no conflito libio engadiu.

O representante venezolano recalcou o "profundo pesar polos recentes acontecementos ocorridos en Libia", á vez que lamentou a perda de vidas humanas nese irmán país.

"Venezuela está ligada historicamente ao mundo árabe e africano, as nosas raíces nútrense desas milenarias culturas que deron achegues fundamentais para as construcións de relacións baseadas no respecto da soberanía e a independencia (...) por iso apoiamos que o pobo libio debe decidir o seu proprio destino sen inxerencia", aseverou.

Criticou "a dobre linguaxe" que tivo Estados Unidos nesta situación, que de xeito enérxico critican a morte dos libios e non aceptan que "é igual de dolorosa a morte de seres humanos que sofren a invasión de militares imperiais".

"É a hora da diplomacia para a paz e non para a guerra (?) rexeitamos a posición guerrerista, quen promoven a intervención militase a Libia, non buscan defender os dereitos humanos senón establecer un protectorado para violalos e aproveitarse dos seus recursos desta nación, especialmente os enerxéticos", exclamou.

Asegurou que o chamado á división é "outra das tácticas utilizadas por potencias imperiais, estimulando divisións relixiosas, políticas e de calquera xénero" co obxectivo de "conducir a guerras que adoitan utilizarse para xustificar a invasión estranxeira".

Neste sentido, reiterou a proposta que o presidente venezolano, Hugo Chávez, fixese este luns, de crear unha comisión internacional de boa vontade que ademais de buscar a paz en Libia, propoña o diálogo entre as forzas de Muammar Ao Gaddafi e a oposición, en aras da reconciliación do pobo libio.

"Imploramos que se aboquen a traballar pola paz neste país (...) para a unidade soberana e a integridade territorial de Libia", dixo.

Tamén fixo un chamado aos bloques rexionais, incluídos a Alianza Bolivariana para os pobos da nosa América (ALBA), a Unión Europea (UE) e a Unión Africana para que participen de xeito activo e pronúnciense contra o intervencionismo no pobo libio.

Saudou aos pobos árabes "que están en proceso de revolución pacifica e justiciera" e reiterou a condena á violencia. "Non permitamos que en Libia se desenvolva a lóxica da morte entre irmáns dunha mesma nación".

Nesta sesión extraordinaria da Amblea Xeral da ONU, Venezuela reservouse o voto da resolución A65-L60 que expulsou a Libia da organización multiestatal.

Valero explicou que sobre a violencia en Libia hai moita desinformación a nivel internacional e polo tanto, indicou que "se debe esperar o informe da comisión internacional designada por ese organismo" para que desta forma, a decisión sexa precedida por "unha investigación obxectiva e crible sobre a veracidade das acusacións".

"Ningún país pode ser condenado a priori", concluíu.




Fonte: TeleSur
____________________

xoves, febreiro 24, 2011

Revolta árabe: o presidente líbio, rumo ao precipício?, ... por Robert Fisk


Há alguns dias, enquanto o coronel Kadafi enfrentava a ira do seu povo, ele se reuniu com um velho conhecido árabe e passou 20 minutos de quatro horas perguntando-lhe se conhecia um bom cirurgião plástico para levantar as bochechas. É – tenho que dizê-lo tratando-se deste homem ? – uma história verdadeira. O ancião não tinha um bom aspecto, com o rosto inchado. Parecia a face de um louco, um ator de comédia que entrou na tragédia em seus últimos dias, desesperado pela última maquiagem, a chamada final para a porta do teatro.

Robert Fisk [*]
24.02.2011

Então também o velho, paranoico e lunático zorro da Líbia – o pálido, infantil ditador nascido em Sirte, dono de sua própria guarda pretoriana feminina e autor do ridículo Livro Verde, que uma vez anunciou que chegaria com seu cavalo branco a uma cúpula dos não alinhados em Belgrado –vai cair por terra. Ou já caiu. Na noite de segunda, o homem que vi pela primeira vez há mais de três décadas, saudando com solenidade uma falange de homens rãs uniformizados de preto que marchavam derretendo as nadadeiras no pavimento ardente da praça Verde em uma noite tórrida de Trípoli, durante um desfile militar de sete horas, parecia estar a caminho do fim, perseguido – como os ditadores da Tunísia e do Egito –por seu próprio povo enfurecido.

As imagens no Youtube e no Facebook relatam a história com um realismo granulado e opaco, a fantasia trocada por incêndios e quartéis de polícia em chamas em Bengasi e Trípoli, por cadáveres e homens armados, por uma mulher que se inclina com a pistola na mão desde a porta de seu automóvel, por uma multidão de estudantes –seriam leitores da literatura do tirano? – fazendo em pedaços uma réplica de seu espantoso livro. Tiros, chamas e gritos pelo celular: o epitáfio de um regime o qual todos apoiamos de quando em quando.

E aqui, só para focar nossa mente no cérebro de um desejo excêntrico, vai uma história verdadeira. Há alguns dias, enquanto o coronel Kadafi enfrentava a ira do seu povo, ele se reuniu com um velho conhecido árabe e passou 20 minutos de quatro horas perguntando-lhe se conhecia um bom cirurgião plástico para levantar as bochechas. É – tenho que dizê-lo tratando-se deste homem ? – uma história verdadeira. O ancião tinha um mau aspecto, com o rosto inchado, simplesmente a face de um louco, um ator de comédia que entrou na tragédia em seus últimos dias, desesperado pela última maquiagem, a chamada final para a porta do teatro.

Nesta hora, Saif al-Islam Al-Kadafi, fiel recriador de seu pai, teve que entrar em cena enquanto Bengasi e Trípoli ardiam e ameaçar com caos e guerra civil se os líbios não voltassem para a casa. Esqueçam-se do petróleo, do gás, anunciou este bobalhão abastado. Haverá guerra civil. Acima da cabeça do amado filho na televisão estatal, um Mediterrâneo verde parecia emanar de seu cérebro. É um bom obituário, se pensamos bem, para quase 42 anos de governo de Kadafi.

Não é exatamente como o rei Lear, quando ameaçava fazer tais coisas -sejam quais forem, não sei-, e que serão o terror da terra, mas sim como outro ditador em um bunker diferente, convocando exércitos diferentes que o salvaram em sua capital e colocando a culpa de sua própria calamidade nos ombros de seu povo. Mas esqueçam-se de Hitler: Kadafi seguiu uma carreira solo: Mickey Mouse e profeta, Batman e Clark Gable, Anthony Quinn no papel de Omar Mukhtar, em “O Leão do Deserto”, Nero e Mussolini (versão 1920) e, ao fim, inevitavelmente, o maior ator de todos: Muammar Kadafi.

Escreveu um livro intitulado “Fuga do inferno e outros contos”, muito apropriado para as infelizes circunstâncias atuais, e exigiu uma solução de um só Estado para o conflito palestino-israelense, que seria chamado de Israeltina.

Pouco depois expulsou a metade dos palestinos residentes na Líbia e disse a eles para marchar na direção de sua terra perdida. Abandonou ruidosamente a Liga Árabe por considerá-la irrelevante –um breve momento de sensatez, é preciso admiti-lo– e chegou a uma cúpula no Cairo confundindo deliberadamente a porta de um banheiro com a do salão de conferências até que o califa Mubarak o conduziu com um sorriso que denunciava sofrimento.

Se o que testemunhamos é uma verdadeira revolução na Líbia, logo poderemos –se os empregados das embaixadas ocidentais não chegarem antes e cometerem um pouco de pilhagem séria e desesperada– procurar nos arquivos de Trípoli e ler a versão líbia sobre o atentado contra o vôo 722 da UTA, em Lockerbie, sobre as bombas na discoteca de Berlim, em razão dos quais muitos civis árabes e a própria filha adotiva de Kadafi morreram nos ataques vingativos dos Estados Unidos, em 1986; sobre o fornecimento de armas para o IRA e os assassinatos de opositores dentro e fora do país; sobre o assassinato de um policial britânico; sobre a invasão ao Chade e as negociações com magnatas petroleiros britânicos (recaia a desgraça sobre nós neste ponto); a verdade acerca da grotesca deportação de Al Megrahi, o suposto autor do atentado em Lockerbie, demasiado doente para morrer, que talvez pudesse hoje revelar alguns segredos que o zorro da Líbia –junto com Gordon Brown e o procurador geral da Escócia , porque todos são iguais no cenário mundial de Kadafi– prefeririam que não soubéssemos.

Fonte : Página/12

Tradução para Carta Maior: Marco Aurélio Weissheimer -23.02.2011

[*] Robert Fisk -Maidstone-Inglaterra, 1946, é xornalista e escritor inglés. Correspondente en Oriente Medio para o periódico británico "The Independent" e columnista do xornal "Público". Está casado coa xornalista americana Lara Marlowe. Vive en Beirut, Líbano, onde reside desde hai máis de 25 anos.   Escribiu sobre os conflitos de Irak e afganistan [wikipedia].

Enviado por:
Carta Maior
-cadastro@cartamaior.com.br-
23 de fevereiro de 2011 23:45
_________________

domingo, febreiro 13, 2011

Cobertura Especial da Revolta Árabe


Desde Ártabra 21 contribuímos a difundir unha información, con noticias, vídeos, audios, imaxes, opinións, ... ao marxe dos medios convencionais. Son enlaces de interese que ofertan unha cobertura especial sobre a Revolta Árabe:


En TeleSur:

[Clicar na imaxe para ver a páxina especial - 18 días de protestos poñen fin a 30 anos de ditadura]


En Carta Maior:

REVOLTA ÁRABE - Clique para ver a página especial
[Clicar na imagem para ver a página especial - 18 dias de protestos põem fim a 30 anos de ditadura]


En IPS - Inter Press Service:


[Cliclar na imaxe para ver a páxina especial - 18 días de protestos poñen fin a 30 anos de ditadura]
_____________________