Amosando publicacións coa etiqueta Sanidade. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Sanidade. Amosar todas as publicacións

luns, febreiro 09, 2015

Irresponsabilidade das autoridades sanitarias na asistencia das urxencias sanitarias


Fuco Buxán sobre a irresponsabilidade das autoridades sanitarias na asistencia das urxencias sanitarias
. | Desde a A.C. Fuco Buxan queremos chamar a atención sobre a irresponsabilidade das autoridades sanitarias en relación coas Urxencias sanitarias. | Profesionais e sindicatos levan desde 2013 avisando de que os recortes do Goberno poderían custar vidas humanas.


É demoledor o informe da Defensora do Pobo, Soledad Becerril: As urxencias hospitalarias no Sistema Nacional de Saúde: dereitos e garantías dos pacientes. Xaneiro 2015 elaborado xunto cos defensores do pobo de varias comunidades autónomas.

Mariano Rajoy, Esperanza Aguirre e outros cargos do PP negaron que se aplicaran recortes á Sanidade, pero o certo é que si se fixo: pecháronse plantas, limitáronse horarios de servizos, despediron a profesionais sanitarios, non se contratou persoal para substituír a traballadores en situación de baixa, entre outras medidas, e este é o resultado.

As urxencias hospitalarias son unha peza esencial para o bo funcionamento dos sistemas de saúde (en España xestionan 26 millóns de atencións ao ano e 6 de cada dez ingresos hospitalarios son de pacientes de urxencias), pero enfróntanse a moitos problemas cuxa solución excede das capacidades destes servizos.

O estudo analiza os problemas comúns ao conxunto dos servizos de urxencias, sen particularizar a situación de ningún deles.

Resúmense a continuación algunhas das corenta conclusións deste Estudo:

As medidas de ampliación ou renovación dos espazos físicos dedicados á atención de urxencias nos hospitais non resolven os problemas de presión asistencial e de saturación dos servizos, se non se introducen cambios na organización e xestión da realidade hospitalaria.

As ferramentas informáticas de xestión clínica, polo xeral, non adoitan ter en conta os requerimientos específicos da atención urxente e son percibidas polos profesionais como unha dificultade adicional que entorpece a necesaria axilidade e a propia seguridade da actividade asistencial.

A presenza suficiente de profesionais especializados e con experiencia na atención urxente non está garantida en todas as franxas horarias e todos os días da semá.

Os servizos de urxencias hospitalarios son ámbito de risco por estrés laboral, o que aconsella introducir ferramentas de xestión proactiva destes riscos.

As repetidas situacións de saturación dos servizos de urxencias dan lugar a un menoscabo da dignidade dos pacientes neles atendidos e pode vulnerar o dereito á intimidade e a confidencialidade dos seus datos de saúde.

A experiencia dos profesionais e os actuais métodos de xestión permiten prever o nivel de demanda asistencial ao longo de todo o ano, incluídos os periodos estivais ou vacacionais. A disponibilidade de recursos, camas hospitalarias e persoal, debe axustarse a esas previsións.

Nos servizos hospitalarios de urxencias é imposible garantir aos pacientes en fase terminal unha morte digna e preservar o duelo dos familiares.

A práctica do consentimento informado, verbal ou escrito, é insuficiente nos servizos de urxencias e debe ser asumida en toda a súa extensión polos profesionais sanitarios.

A atención en urxencias, polas súas características, incrementa os riscos para a seguridade dos pacientes e é causa dun maior número de efectos adversos.

Os inmigrantes en situación irregular teñen dereito a recibir do sistema público atención sanitaria de urxencia.

As persoas en situación de fraxilidade, especialmente con trastornos cognitivos, enfermidade mental ou discapacidad grave, deben poder ser atendidas con prioridade e débese facilitar o acompañamiento por familiares ou achegados, ou por persoal formado específicamente nesta atención.

Para a atención a pacientes vulnerables, con risco de maltrato ou de exclusión social, os sistemas de clasificación de pacientes poden incluír parámetros e información non estrictamente clínica, deberían ser aplicados protocolos específicos de asistencia, incluíndo a disposición de espazos reservados que preserven a intimidade destas persoas.

Ofrecer a debida atención a determinados colectivos, como os pacientes crónicos e pluripatológicos, as persoas de idade moi avanzada ou as persoas en exclusión social.

A específica atención ás persoas detidas ou en situación de custodia.

Os programas de calidade son unha esixencia legal e unha garantía para o adecuado funcionamento dos servizos de urxencias.

Os sistemas de reclamaciones e suxestións dos pacientes son unha ferramenta moi eficaz para garantir a calidade do servizo.

Fuco Buxán, A. C.
Rúa Armada Española, 32 baixo- 15406 - Ferrol
Apartado Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telefono. 981325492
www.fucobuxan.net
fucobuxan@yahoo.es

Enviado por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
9 de fevereiro de 2015 14:33
http://www.fucobuxan.net/
__________________

luns, decembro 22, 2014

Sobre o tratamento para a hepatite 'C' - Gasto farmacéutico, roubo social


O Sovaldi, cuxo custo para un tratamento pode ser no Estado Español de entre 25.000 a 60.000 euros, pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico que padecemos. | Este mesmo tratamento na India ten un custo previsto de 300 dolares, e en Egipto 900 euros | Fabricar un Sovaldi costa 3 euros e venden-no por 640.


A folga de fame protagonizada por Belén Martin fronte ao Hospital Ramón e Cajal para defender o dereito do seu marido a recibir o novo tratamento contra a Hepatite 'C' volveu a poñer sobre a mesa o papel da industria farmacéutica para asegurar o dereito á saúde.

O gasto brutal do novo tratamento, o Sovaldi, que non terminamos de saber si son 25.000 euros ou 60.000, pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico que padecemos. Evidentemente, as persoas afectadas impulsan un debate centrado en privilexiar o dereito a recibir o tratamento respecto de o seu custo. Non vou ser eu quen discuta esta premisa, pero paréceme que este problema merece un debate máis amplo, o do papel da industria farmacéutica.

Resulta paradoxal que este mesmo tratamento na India teña un custo previsto de 300 dólares. É dicir, resulta máis económico para as nosas administracións financiar unha viaxe á India e a compra dos medicamento alí a financiar ese tratamento no noso país. Utilizando un buscador de viaxes comprobei que por 600 euros poderiamos contratar os voos e o hotel para poder ir de Bilbao a Nova Delhi e volta. É dicir, sabendo que a cuestión non é tan sinxela, pero por 1.000 euros por paciente poderiamos financiar o tratamento contra a Hepatite 'C', con todo, Osakidetza ten reservados para o ano 2015, 10 millóns de euros para este concepto para atender a 123 pacientes co Sovaldi e 255 co Simeprevia.

A diferenza entre a India e Euskadi é que alí se prioriza o dereito á saúde, enfróntanse coas grandes empresas farmacéuticas e estas terminan acordando que o que pretendían ofrecer por 80.000 dólares ofértese por 300.

En todo caso, non é posíbel que unha cuestión tan básica como a saúde e a investigación necesaria para a creación de medicamentos se atope en mans de empresas privadas que unicamente pretenden asaltar as administracións públicas para enriquecerse. A investigación farmacéutica atópase absolutamente privatizada, as empresas privadas investigan, monopolizan o coñecemento creado mediante patentes e posteriormente rouban ao erario público e á poboación, en xeral, sabendo que necesitan das súas medicamentos.

Por unha banda, no ámbito público debese fomentar unha investigación que se poña ao servizo da sociedade. Cantos investigadores e investigadoras poderiamos financiar todos os anos con 10 millóns de euros? Ese coñecemento poderiamos utilizalo para fomentar unha industria farmacéutica pública que axude a curar enfermidades e non a enriquecer a empresas a costa de nosa saúde.

Doutra banda, o coñecemento monopolizado resulta un freo insostíbel á investigación. Non se pode permitir que unha empresa se aproveite do coñecemento xerado por toda a sociedade ao 95% para investigar o seguinte 5% e paralizar a investigación nese ámbito durante 20 anos porque lles protexe unha patente. Toda investigación baséase nun coñecemento básico que toda a humanidade ha ir xerando co tempo, as empresas aprópianse de todo ese coñecemento mediante unha patente, resulta inaceptábel.

Este é o resultado de deixar unha cuestión básica como os medicamentos en mans de empresas cuxo único fin é o lucro. Que pasaría si privatizásese completamente a sanidade? Podemos facernos unha idea. O que si sabemos é que todos os investimentos que poderiamos facer con todo o gasto farmacéutico, máis de 450 millóns de euros, nin máis nin menos.

Públicado en CAS Madrid | 21.12.2014

Coordinadora Antiprivatización da Sanidade - Cas Madrid
Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
22 de dezembro de 2014 18:47
http://www.plataformadspferrol.blogspot.com
_____________________

Artigos moi interesantes:

Sovaldi, o fármaco para a Hepatite 'C' máis caro do mundo. | A hepatite 'C', un virus que portan unhas 900 000 persoas en España, representa a principal causa de cirroses e cancro de fígado e é responsábel da metade dos 1.000 transplantes hepáticos que realiza o sistema sanitario español ao ano. Unha familia de novos fármacos está promocionándose como a panacea pese ás súas lagoas e ademais teñen un prezo imposíbel. Mentres, a vida de miles de persoas corre risco por iso. | O tratamento da Hepatite 'C' con sofosbuvir, marca Sovaldi, fabricado polo laboratorio Gilead, é o primeiro que chega a Europa e costa case 60.000 euros. Médicos e pacientes denuncian que nin sequera os casos máis graves están recibíndoo. En Estados Unidos ao sofosbuvir de Gilead coñéceselle como "o fármaco dos 1.000 dólares". | [Ir á web].

Hepatite 'C', Sovaldi e porqué os fármacos son tan caros. | Por Miguel Jara | 21 de decembro de 2014. | O caso dos enfermos de hepatite C sen tratamento está poñendo en cuestión o prezo dos medicamentos e como se marcan estes. Sovaldi, o fármaco que din que é efectivo para combater a enfermidade ten un custo en España de entre 25.000 e 60.000 euros. Isto pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico actual. | [Ir á web].
____________

mércores, outubro 01, 2014

A saúde do galego, dez anos despois, ... Por Pablo Vaamonde - A dez anos do Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega


Por Pablo Vaamonde [*]
01.10.2014

Semella que foi onte e xa van aló dez anos. O Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega (PXNLG), no que tiven a honra de participar, foi aprobado por unanimidade no Parlamento galego en setembro de 2004.  É, con toda certeza, un dos feitos máis positivos dos sucesivos mandatos de Manuel Fraga ao frente da Xunta de Galicia.  Houbo quen prognosticou, xa na década dos setenta do pasado século, que o galego morrería antes de que pasasen trinta anos. Trabucouse, por fortuna, e o galego, malferido e atacado nos últimos tempos, resiste en moitas capas da sociedade. Segue a ser unha lingua viva e aínda maioritaria, que usamos a diario miles de persoas. Pero hai un serio problema: o seu uso é cada vez menor nas novas xeracións urbanas. Debemos traballar todos para evitar o lingüicidio, e nesa tarefa os sanitarios temos un papel importante para mellorar a saúde do noso idioma.

Houbo un desenvolvemento lexislativo, despois da morte do dictador, que favoreceu a recuperación do galego. A Constitución de 1978, o Estatuto de Autonomía (1981), a Lei de Normalización Lingüística (Lei 3/1983) e o citado PXNLG (2004) foron avances moi importantes. A maiores do avance normativo houbo outros elementos moi positivos para revitalizar o idioma: a existencia de medios de comunicación en galego (TVG, radio e prensa escrita), o Xabarín e o Luar (elementos galeguizadores onde os haxa) e a perseverancia incombustible dos colectivos que traballan a prol da lingua e de boa parte da comunidade educativa, que non cesan no seu labor a pesar dos atrancos impostos desde o poder.

No ámbito sanitario o galego está practicamente ausente. Sobrevive nos centros de saúde do medio rural, mais nos centros urbanos e nos hospitais a presenza da nosa fala é residual. No PXNLG rercórdase que “calquera manual deontolóxico dirá que o primeiro que precisa un enfermo é sentirse acollido de maneira personalizada. Neste caso, acollido na súa propia lingua, ese código lingüístico que leva directamente á afectividade da persoa que se quere auxiliar”.

Mais en Galicia dáse o fenómeno da ocultación da propia lingua: o paciente galegofalante inicia o contacto co médico en castelán, pois supón que ese é o seu idioma e pretende instalarse nese territorio lingüístico para facilitar a súa axuda profesional. É preciso, tal como reflicte o PXNLG, que os profesionais fagamos unha oferta positiva. Debe ser o profesional sanitario, de calquera nivel asistencial, “quen realice o camiño de aproximación lingüística ao paciente e non ao revés”. Tamén se recorda no PXNLG que a utilización da lingua galega na área médica contribúe a desbloquear o galego e a impulsar o seu uso mesmo noutras áreas pola elevada consideración social que teñen os servizos sanitarios favorece que as medidas de normalización do galego que neles se poñan en práctica resulten exemplares e teñan un impacto positivo na poboación, así como polo gran número de contactos que os cidadáns teñen co sistema sanitario, que multiplica o rendemento das actividades de promoción do idioma que se efectúen no dito sector.

A sanidade é clave para o mantemento e a recuperación do idioma galego e os profesionais debemos implicarnos nesta tarefa pois debemos garantir que ninguén se sinta discriminado polo uso do idioma e porque o uso compartido da lingua favorece a empatía e o entendemento entre o doente e o sanitario. A implicación dos profesionais é clave, e tamén a Administración sanitaria debe apoiar o uso do galego nos servizos de saúde.  Mais cómpre recoñecer que a porcentaxe de profesionais comprometidos co galego é baixa e que a Administración amosa, cada vez con máis descaro, o seu absoluto desprezo polo idioma. A chegada ao poder de Núñez Feijoo en 2009 (que alimentou o inexistente conflito lingüístico para conseguir rédito electoral) provocou un grave retroceso na galeguización do sector e freou as tímidas medidas impulsadas polo goberno de Pérez Touriño.

Os altos cargos de Sanidade e dos hospitais empregan a cotío o castelán, agás honrosas excepcións. A documentación interna dos centros sanitarios e as aplicacións informáticas non usan o galego como idioma principal. E todo isto sucede mentres segue vixente a Instrución 11/2005 sobre o emprego do galego nos documentos da Consellería de Sanidade e do Sergas, na que se establece con claridade que “deberá empregarse o idioma galego nas comunicacións escritas, orixinais ou normalizadas, que se produzan nos ámbitos de actuación da Consellería de Sanidade e do Sergas”.

O PXNLG fai unha análise da situación do idioma na sanidade, delimita os puntos fortes e débiles do galego no sector e propón unha serie de obxectivos e medidas a implementar para procurar a recuperación e potenciación do galego neste ámbito. Non se restrinxe só á relación médico-paciente nin á actividade asistencial pública e privada, senón que tamén explicita medidas aplicables non ámbitos da Farmacia, a Veterinaria, os Colexios profesionais e os centros de formación. Todas as medidas propostas son factibles e viables, con baixo custo e grande rendibilidade para a potenciación do idioma. Mais falta o principal: a decisión política. O actual goberno non impulsa medidas de mellora do idioma senón todo o contrario. Esa dinámica provoca que o galego estea cada vez menos presente nas actuacións públicas da Administración sanitaria e na vida cotiá dos centros sanitarios. Tamén ten unha presenza residual nos Colexios profesionais e nas Facultades de Medicina, Veterinaria e Farmacia.

Ante esta situación de parálise un grupo de sanitarios crearon en 2011 a Irmandade da Sanidade Galega (ISAGA) que ten o propósito de recoller as propostas do PXNLG e impulsar unha rede crecente de profesionais comprometidos coa lingua para promover actuacións dirixidas a recuperar a presenza do galego no mundo sanitario. En liña co PXNLG reclamaron á Administración sanitaria, por medio dun manifesto, que se cumpra a Instrución 11/2005, de forma que o idioma galego figure en toda a sinalización interna e externa dos Centros Sanitarios, e que a documentación escrita elaborada nos Centros Sanitarios para usos internos e externos (circulares, notas interiores, folletos, follas de instrucións, formularios, etc.), sexa redactada integramente en galego. Tamén solicitan da Administración que nos servizos de recepción e de atención ao usuario de todos os centros sanitarios de Galicia, o  saúdo e o primeiro contacto cos usuarios (telefónico ou de presenza física) se faga sempre en galego, que sexa a lingua inicial e preferente nos soportes informáticos e nos programas utilizados nos centros sanitarios e administrativos do Sergas, e que os directivos do Sergas utilicen acotío o noso idioma no desempeño do seu labor e nas comparecencias públicas.

Fíxose entrega pública deste documento ao representante da Administración sanitaria no transcurso da III Asemblea anual de ISAGA, celebrada en novembro de 2013 na sede da Real Academia de Medicina e Cirurxía de Galicia. Ainda non houbo resposta.

(Texto escrito a petición de Prolingua, para conmemorar os dez anos do PXNLG).

Blogue persoal de Pablo Vaamonde:

Pavillón de Repouso

http://pablovaamonde.blogspot.com.es/

[*] Pablo Vaamonde, nado na Baña en 1956. É médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña e responsable do Programa de Formación Continuada de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006. Tamén foi membro da Comisión Sectorial de Sanidade que elaborou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, colaborador habitual dos medios e autor de tres libros de narrativa: O fillo do emigrante (2002), O mes de abril (2004), Luz Divina e outros retratos (2006). Recibiu o Premio Lois Peña Novo en 2005, polo seu compromiso na promoción e defensa da língua de Galicia e é colexiado de Honra con Emblema de Prata (2007) do Colexio Oficial de Médicos da provincia de A Coruña.

Publicado no seu Blogue persoal | 30.09.2014.

Enviado por:
Inácio Martínez
-inaciogz@gmail.com-
29 de stembro de 2014 23:59

________________________

domingo, agosto 17, 2014

O medo ao Ébola, ... Por Pablo Vaamonde


Por Pablo Vaamonde [*]
17.08.2014


O virus do Ébola provoca unha enfermidade hemorráxica grave e potencialmente mortal. Este mes de agosto os medios de comunicación non falan doutra cousa. Semella que fose unha doenza nova mais non é así. O primeiro caso coñecido data de 1976 (Zaire) e desde a década dos noventa varios países africanos (Guinea, Congo, Nixeria, Liberia) veñen declarando todos os anos casos de morte provocados por este virus. Este verán a dimensión da epidemia foi superior á de anos anteriores. Preto de mil persoas morreron por esta causa e a OMS declarou a situación, a primeiros de agosto, como unha “emerxencia sanitaria internacional”.

Non cómpre menosprezar a gravidade da situación, pero hai que lembrar que este non é o principal problema de saúde dese continente. As principais causas de mortalidade en África son a SIDA, a malaria, as enfermidades diarreicas, a tuberculose.  Os africanos sofren, enferman e morren prematuramente pola pobreza e a desnutrición, polas deficientes condicións de vida e a falta de auga potable, pola violencia social e a falta de horizonte para as súas vidas. Por iso cruzan desertos durante meses e expoñen as súas vidas no mar e tentan saltar as barreiras que lles coloca o mundo occidental. Virán máis, moitos máis, para fuxir do inferno sen saída que teñen nos seus países de orixe.

Mais habitamos un mundo dominado polo medo. Vivimos nunha “sociedade do risco” (Ulrich Beck) e cada certo tempo xorde un perigo, unha ameaza ou unha doenza descoñecida que ocupa as portadas dos xornais e provoca o pánico xeral. Existe unha auténtica maquinaria para fabricar medos colectivos como mecanismo de dominación social. El Roto ten unha viñeta maxistral na que un executivo di: “Tivemos que asustar á poboación para tranquilizar aos mercados”. Naomi Klein (A doutrina do shock) explicou moi ben como os temores globais son contaxiados desde o poder para xustificar o recorte de dereitos, as actuacións xenófobas, a limitación das liberdades. O pánico provocado por certas doenzas (gripe aviaria, gripe A, que resultaron non ser tan perigosas como dicían) foi utilizado tamén para favorecer certos negocios multimillonarios. As doenzas que causan maior mortaldade en África non teñen grande interese para as empresas farmacéuticas; o mundo occidental tampouco fai gran cousa para aliviar a pobreza extrema, a fame endémica e as guerras crónicas que provocan miles e miles de mortos. Pero hai indicios de que, no caso do virus Ébola, tamén hai intereses económicos potentes que tentan sacar beneficio do medo global. Vexamos.

-O negocio. Polo momento non se produciu ningún caso de contaxio do Ébola fóra de África. Pero neste brote de 2014 houbo dous estadounidenses infectados, que foron trasladados a EEUU para ser tratados cun preparado experimental (ZMapp). Trátase dun cóctel de tres anticorpos monoclonais que está na primeira fase de ensaio clínico e só foi probado con simios. Os seus resultados son totalmente incertos e, por iso, o tratamento estándar para o Ébola segue a ser a terapia de apoio. Este foi o “soro milagroso” aplicado ao misioneiro español Miguel Pajares (repatriado de forma tardía e nunha peripecia rocambolesca) que morreu aos cinco días de chegar a Madrid. Mais, mesmo no caso de que este remedio chegase a demostrar a súa eficacia, non sería posible atallar a epidemia en África con este tipo de fármacos, polo seu elevado custe e pola extraordinaria dificultade para a elaboración. Habería que empregar estratexias de prevención e detección precoz, que son factibles pero non ofrecen espazo de negocio para as empresas farmacéuticas.

-O marketing. A empresa Mapp Bio leva varios anos buscando un tratamento para este virus en colaboración co Departamento de Defensa dos EEUU. O soro agora utilizado está fabricado con plantas do xénero nicotiana, que tamén se utiliza para o tabaco. Por esa razón a produción corre a cargo da empresa Kentucky Bioprocessing (filial da empresa tabacalera americana Reynolds). O tratamento administrado a estas tres persoas podería representar, de ser exitoso, a mellor campaña de marketing deste produto. O falecemento do misioneiro español pode provocar certa desconfianza. Pero o certo é que a curación do Ébola cotiza no Nasdaq: as acción de Tekmira, empresa de Vancouver que está ensaiando unha vacina para este virus, aumentaron case un 40% nunha semana. Tamén resulta interesante observar como a industria farmacéutica aparece de novo aliada co Departamento de Defensa dos EEUU e coas empresas tabaqueras.

-A repatriación. Miguel Pajares, misioneiro infectado polo Ébola, foi repatriado desde Liberia, o sete de agosto, para ser tratado en Madrid. Faleceu cinco días despois. O centro designado para o seu tratamento, o Hospital Carlos III,  foi unha referencia estatal e internacional para a investigación e o tratamento de doenzas infecciosas e tropicais e para afrontar situacións sanitarias de gravidade. Os seus profesionais teñen un gran prestixio e cualificación. En 2013 o goberno madrileño converteu este centro especializado nun hospital de media estancia, dedicado a atender pacientes derivados doutros hospitais da Comunidade e pechou o Servizo de Urxencias. A repatriación do relixioso español obrigou a evacuar o Hospital, a reabrir a porta de Urxencias e a recuperar os dispositivos de atención para emerxencias que foran desmontados oito meses antes. Tiveron que reabrir a sexta planta do Hospital (con habitáculos de “presión negativa” imprescindibles para atender este tipo de pacientes) e montar a toda presa medidas e equipos de illamento. Toda esta montaxe mediática da repatriación e o tratamento co “soro milagroso” (mentres a ministra Mato estaba agochada), tentou demostrar unha situación de normalidade, mais non hai tal: o Hospital Carlos III xa non está en condicións para atender unha situación de emerxencia ou facer fronte a unha epidemia.

Pretenden que esta intervención sexa vista pola poboación como unha actuación humanitaria. Non se nega. Pero tamén podemos preguntarnos, como fan os responsables da Marea Branca de Madrid (MEDSAP), por qué se denega diariamente atención sanitaria a numerosos colectivos neste país e por qué se abandona á súa sorte a persoas, da mesma Orde San Xoán de Deus, tamén infectados polo virus (a relixiosa Chantal Pascaline morreu en Liberia). Tamén cómpre lembrar que este virus non comezou neste mes de agosto. A OMS só decretou a emerxencia internacional cando houbo vítimas occidentais. Pero ninguén fai nada para axudar aos africanos que sofren, padecen e morren no máis absoluto abandono.

Blogue persoal de Pablo Vaamonde:

Pavillón de Repouso

http://pablovaamonde.blogspot.com.es/

[*] Pablo Vaamonde, nado na Baña en 1956. É médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña e responsable do Programa de Formación Continuada de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006. Tamén foi membro da Comisión Sectorial de Sanidade que elaborou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, colaborador habitual dos medios e autor de tres libros de narrativa: O fillo do emigrante (2002), O mes de abril (2004), Luz Divina e outros retratos (2006). Recibiu o Premio Lois Peña Novo en 2005, polo seu compromiso na promoción e defensa da língua de Galicia e é colexiado de Honra con Emblema de Prata (2007) do Colexio Oficial de Médicos da provincia de A Coruña.

Publicado no seu Blogue persoal | 14.08.2014.

Enviado por:
Inácio Martínez
-inaciogz@gmail.com-
17 de agosto de 2014 10:45

________________

mércores, decembro 11, 2013

De novo foi masiva a resposta no segundo día de Folga na Sanidade Pública Galega e miles de persoas nas rúas de Ferrol, como no resto da Galiza


Galicia coida a súa sanidade na rúa


Algo máis que un toque de atención e moitísimo máis que unha protesta laboral. Milleiros de persoas culminaron este martes nas rúas das principais localidades galegas a folga xeral no Servizo Galego de Saúde. Mesmo por riba das expectativas, a ducia de cidades e vilas que acolleron as protestas acolleron verdadeiras riadas humanas contra os "recortes" e "privatizacións", unhas marchas que tiveron especial incidencia na Coruña, en Vigo, en Ferrol ou en Compostela. Coa folga desdeñada pola Xunta dende antes do seu inicio, as organizacións sindicais calculan que o seguimento da protesta superou o 80%, moi por riba do 20% calculado calculado polo Goberno entre "trampas", din. Animadas pola resposta do persoal, os sindicatos sairon á rúa ao carón da cidadanía para advertir da necesidade de coidar a sanidade pública fronte a quen a quere "desmantelar, converténdoa nun nicho de negocio para empresas amigas, vendéndoa por pezas ao mellor postor".
Milleiros de persoas manifestáronse nas principais localidades galegas
"Non á privatización", "hai que recortar o Partido Popular" ou berros a favor da "sanidade universal" porque "ninguén é ilegal" foron a música de fondo dunhas protestas que resistiron con estoicismo o frío para advertir de que as medidas que a Xunta di que non existen xa están aquí. Como exemplos, citan paso a mans privadas da xestión de departamentos como "a plataforma loxística, cociñas e lavandarías, mantemento ou raios", os novos repagamentos ou a derivación masiva de doentes á privada mediante a lei de garantías, acabada de aprobar, converten a sanidade.
Feijóo mantén que a folga foi secundada por "moi poucas" persoas
O persoal sanitario, advirte, "non está disposto a participar" desta operación, tampouco a cambio de "incentivos ligados ao aforro" que son "pan para hoxe e fame para mañá". Horas antes das mareas humanas contra os "ataques" á sanidade Feijóo encargábase de minusvalorar a folga e as manifestacións. Despois de que a conselleira de Sanidade evidenciase que se trataba dunha folga "política" Feijóo reduciuna a unha mobilización "preventiva", toda vez que non hai "motivo para a preocupación". El, asegura, leva "vinte anos dedicándome á sanidade e dende entón se comenta que pode haber interese por privatizar a sanidade. Nada disto vai pasar e quen protestou foron "moi poucas" persoas.

A Galería Fotográfica e da A.C. 'Fuco Buxán'.

Recomendamos entrar na noticia orixinal en Praza Pública con comentarios, vídeos e galerías fotográficas.

Publicado no xornal Praza Pública 11 de decembro de 2013 Licenza Creative Commons by-sa.

Praza  Pública precisa de Ti:
A forza de Praza Pública son os seus lectores e lectoras. Praza é un medio da súa comunidade de lectores. A existencia do xornal depende das achegas realizadas por todos nós [+info].
________

Centrais Sindicais: ______

venres, decembro 06, 2013

Defendamos a Sanidade Pública, apoiemos as mobilizacións e folgas das traballadoras e traballadores na súa defensa e na defensa dos seus dereitos sociolaborais - 9 e 10 de Decembro Folga Xeral, e concentracións e manifestacións

Todas as medidas introducidas, nos últimos tempos, polo Goberno do Partido Popular, encabezado por Alberto Núñez Feijóo, están encamiñadas á mercantilización da sanidade pública, convertela nun negocio para o Capital. Este proceso leva a rebaixar o servizo público de saúde, até o seu parcial deterioro. A Conselleira Rocío Mosquera Álvarez cumpre o papel de xestora deste desmantelamento da sanidade pública, para entregala, paso a paso, coa introdución de privatizacións, copagos, repagos, peche de camas, lexislando..., para deixar nas mans de corporacións e empresas privadas o "negocio da sanidade", a venda e entrega da xestión de todo canto servizo presta o SERGAS e outros da Consellería de Sanidade.

"Perda do dereito á asistencia sanitaria para algúns colectivos; copagamentos de ambulancias, ortopróteses e medicamentos; peche de camas co conseguinte aumento das listas de espera; aprobación da Lei de Garantías, pola que as persoas que leven certo tempo en lista de espera serán derivadas á privada; privatización de cociñas, lavanderías, servizos de mantemento de aparataxe, xestión de diagnóstico por raios; derivación obrigatoria dos accidentes de tráfico leves á privada; afastamento da poboación das especialidades de medicina; falta de substitución de profesionais, ..."

Os vindeiros luns e martes, días 9 e 10 de decembro, as organizacións sindicais, CCOO e CIG, e varios sindicatos de médicos, convocan unha Folga Xeral na Sanidade Pública Galega, para denunciar o desmantelamento e privatización á que nos está sometendo o Partido popular -PP, coas súa políticas neoliberais, en consonancia coa política xeral de desmantelamento do sector público en todos os sectores: Servizos Sociais, Dependencia, Ensino, Sanidade, Concellos, ...

En Ferrol como en moitas cidades e vilas da Galiza, van ter lugar, concentracións cidadáns diante dos centros de Saúde e Hospitais, así como o Martes, 10 de Decembro, unha Manifestación Comarcal con saída ás 6 da tarde, de diante do Centro de Saúde Fontela Maristany, na Praza da Porta Nova (Praza de España).

SOS Sanidade Pública e a Plataforma en Defensa da Sanidade Pública da Área Sanitaria de Ferrol (na que está integrado o noso Colectivo Ártabra 21), apoian estas mobilizacións.

As outras mobilizacións en diferentes vilas e cidades da Galiza:
  • O Barco Hospital Comarcal. 20h.
  • Ourense Pavillón dos Remedios. 20h.
  • Burela Hospital da Costa. 20:30h.
  • Vigo Hospital Xeral. 20h.
  • Lugo Edificio Multiusos Xunta de Galiza. 20h.
  • Pontevedra Porta Principal Hospital Provincial 20h.
  • Santiago Praza Roxa 20h.
  • A Coruña Casa do Mar (Avda do Exército) 20h.
  • Barbanza Centro de Saúde 20h.
  • Monforte Praza de España 20h.
  • O Salnés Porta principal Hospital do Salnés 14h.
  • Cee Porta Principal Hospital Virxe da Xunqueira. 12h.
PARTICIPA !
DEFENDE OS TEUS DEREITOS !
A SAÚDE NON É UN NEGOCIO, A SAÚDE É UN DEREITO !
POR UNHA SANIDADE, PÚBLICA, UNIVERSAL E SEN COPAGOS!



Nota.- Para ampliar as dúas follas informativas anteriores clica dentro da imaxe.
_________________

xoves, decembro 05, 2013

Aprobacion da Lei Garatias Sanitarias destinada, fundamentalmente, a favorecer aos hospitais privados concertados e a crear un mercado sanitario público-privado en Galicia

Nota AGDSP aprobacion Lei Garatias Sanitarias

O Goberno Galego aprobou, grazas á maioría absoluta,  a denominada Lei de Garantías de Prestacións Sanitarias que fixa un máximo de 60 días de espera para intervencións quirúrxicas e 45 para consultas e probas diagnósticas; posibilita a libre elección de medicos, enfermeira e hospital; a segunda opinión medicas sobre algunhas enfermidades ; posibilidade de manifestar instrucións previas ; e a recibir información sobre dereitos e deberes dos pacientes.

Deste xeito considera que:
  1. A Lei é innecesaria e un refrito lexislativo, xa que estas medidas están recolleitas en múltiples leis Estatais e Autonómicas.
  2. Pon limite o tempo de espera, que si se supera da dereito a ir a un centro privado (pagado con diñeiro público). A Xunta sabe que os tempos fixados son  imposibles de levar á práctica tralos recortes de persoal e da actividade dos centros públicos (en Vigo o 68% dos pacientes espera máis dun ano e o 22,8% máis de dous , cun crecemento do 64% no último año), como consecuencia os centros privados recibiran centos de pacientes a pagar con diñeiro público. Ademais a Lei beneficiará aos enfermos máis ricos que podan pagar as intervencións e esperar a que o sistema devólvallas.
  3. A Libre elección de medico/a xa está recoñecida desde fai anos, a de enfermeira/o atenta contra a estrutura dos equipos en Atención Primaria, e a  de hospital en toda a Comunidade Autónoma, impedirá a planificación dos recursos e ten como obxectivo final abrir un mercado sanitario en  toda a CCAA,  facilitando que os hospitais privados podan conseguir  clientes en toda Galicia (pagados cos orzamentos públicos).
  4. O dereito á unha segunda opinión, instrucións previas e información sobre dereitos e obrigas, xa está recoñecido de xeito exhaustiva polo ordenamento vixente.
Em resumo e  unha  lei no máis puro estilo de marketing político (para mellorar a imaxe dunha administración deteriorada polos copagos, recortes e privatización), destinada fundamentalmente a favorecer aos hospitais privados concertados e a crear un mercado sanitario público-privado en Galicia.

Asociacion Galega para a Defensa da Sanidade Pública
mmargar1951@gmail.com
Móbil: 669704177

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
4 de dezembro de 2013 12:52
www.plataformadspferrol.blogspot.com

______________

domingo, novembro 17, 2013

Denuncian a orden do SERGAS remitida ás empresas de ambulancias que se ocupan do transporte sanitario urxente para o traslado dos feridos menos graves de accidentes de tráfico a clínicas privadas

Ante as noticias de que a Xunta de Galicia elaborou un protocolo remitido ás empresas de ambulancias que se ocupan do transporte sanitario urxente para o traslado dos feridos menos graves de accidentes de tráfico a clínicas privadas, mentres que os maior gravidade fágano aos hospitais públicos, a Asociación Galega para a Densa dá Sanidade Pública quere comunicar que esta medida supón:

1.- Un paso máis na privatización da asistencia sanitaria, ao obrigar ás ambulancias (servizos tamén privatizados) a trasladar pacientes a centros privados. Isto xa se vén facendo desde fai algún tempo desde os servizos de información sanitarias (tamén privatizados) nos que se anima a pacientes pendentes de intervención quirúrgica a acudir a centros privados concertados.

2.- Unha descapitalización do sistema alentada pola propia administración sanitaria pública que selecciona aos enfermos menos custosos para os centros privados e quédase cos máis graves cuxo tratamento s máis elevado.

3.- Esta estratexia supón un apoio descarado ao sector privado para que se lucre con fondos públicos, que ten a súa explicación polos conflitos de intereses dos dirixentes políticos, que saen e entran da administración desde o sector privado (porta giratoria). Non hai que esquecer que a mesma Conselleira era gerente dun centro privado do grupo POVISA, cando foi nomeada para o seu cargo de responsabilidade pública.

4.- Desde a AGDSP esiximos a retirada desta medida de apoio económico ao sector privado, mentres se recortan dereitos a pensionistas, doentes crónicos, discapacitados, ou con graves enfermidades como o cancro que deben pagar pare dos tratamentos fornecidos nos hospitais

Asociacion Galega para a Densa da Sanidade Pública

mmargar1951@gmail.com

669704177

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
17 de novembro de 2013 19:49
http://www.plataformadspferrol.blogspot.com
_________________

venres, outubro 18, 2013

Hoxe, venres 18 de Outubro comezan, ás 17:30hs, as I Xornadas sobre a Sanidade Pública, en Ferrol Terra, cunha Mesa Debate sobre a 'A Contrarreforma Sanitaria'


I XORNADAS SANIDADE PÚBLICA

Ferrol, 18 e 19 de Outubro de 2013.
Salón de Actos da Fundación NovaGaliciaBanco.
Na Praza do Cantón
.

Hoxe, venres 18 de Outubro comezan, ás 17:30hs, as I Xornadas sobre a Sanidade Pública, en Ferrol Terra, cunha Mesa Debate sobre a 'A Contrarreforma Sanitaria' (Recortes/Repagos/Privatizacións o RD Lei 16/2012 e a Lei de Garantías Sanitarias), moderada por Xosé Miguel López, presidente da Asociación Veciñal de Esteiro, un dos promotores e impulsores da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública da Área Sanitaria de Ferrol. Nesta primeira Mesa das Xornadas, esta previsto que participen como relatores o Dr. Pablo Vaamonde García e o Dr.Manuel Martín García.

Posteriormente está previsto, ás 19:00hs que comece a segunda Mesa Debate, moderada polo concelleiro de Narón Dr. Manuel A. Ramos Rodríguez, sobre 'A Atención Primaria: a prioridade necesaria e o Gasto Farmacéutico', participando como relatores o Dr.Jesús Sueiro Justel e o Dr.Bernardino Pardo Teijeiro.

Mañá continuaran as Xornadas co seguinte Programa:

Sábado 19 de Outubro

Ás 11:00hs  Mesa Debate: 'A Relación Público/Privada' ( Incompatibilidades, Concertos, Listas de Espera, Xestión).

Moderada por Ana Jesús López Díaz, Directora da Oficina para a Igualdade de Xénero da Universidade da Coruña. E participando como relatores: a Dra. Mª Luísa Lores Aguín e o Dr. Carlos Piñeiro Díaz.


Ás 12:30hs Mesa Redonda: 'Pacto político pola Sanidade Pública, Universal e Gratuíta'.

Moderada por Germán Castro Tomé, ex-director do xornal comarcal Diario de Ferrol, e paricipando no acto membros dos  Grupos parlametarios de PP, PSOE, AGE e BNG, da cámara Galega. Conta-se coa presencia de: Miguel Angel Santalices Vieira (Grupo PP - sen confirmar ou substitut@),  Beatriz Sestayo Doce (Grupo PSdeG-PSOE), Eva Solla Fernández (Grupo AGE ) e Mª. Montserrat Prado Cores (Grupo BNG).

Algúns datos de interese das persoas relatoras
:

Pablo Vaamonde García: Médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006.

Manuel Martín García: Especialista en Medicina Familiar e Comunitaria, portavoz de SOS Sanidade Pública e presidente da Federación de Asociacións en Defensa da Sanidade Pública do Estado Español | Exerce no Centro de Saúde de Seixo en Pontevedra.

Jesus Sueiro Justel: Presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) | Exerce no Centro de Saúde Concepción Arenal de Santiago | Promotor da campaña de obxección de conciencia para seguir atendendo ás persoas inmigrantes en situación irregular fronte ao RD Lei 16/2012.

Bernardino Pardo Teijeiro: Especialista en Medicina Familiar e Comunitaria | Exerce no Centro de Saúde de Nadela en Lugo | Vicepresidente de ASPNAIS, asociación dedicada ao coidado de discapacitados | Colabora con Unicef e Adega.

Maria Luísa Lores Aguín: Especialista en Radioloxía, coautora do libro A Saúde como Negocio da editorial Laiovento | Pertence a Federación de Asociación para a Defensa da Sanidade Pública | Ex Directora Asistencial do Complexo Hospitalario de Pontevedra | Exerce no Complexo Hospitalario de Pontevedra.

Carlos Piñeiro Díaz:  Médico de Atención Primaria no Centro de Saúde de Narón.Master en Saúde Pública.Fundador de AMICOR (Asociación de Amigos do Corazón). Colaborador de AGAVIDA( Asociación Galega de Víctimas do Amianto).
---
Organiza as Xornadas: a Plataforma en Defensa da Sanidade Pública da Área Sanitaria de Ferrol, integrada na plataforma galega 'SOS Sanidade Pública'.
______________

Os negocios na Sanidade Pública, ... Por Pablo Vaamonde

Por Pablo Vaamonde [*]
18.10.2013


O goberno central e as autonomías gobernadas polo PP están a adoptar decisións moi relevantes no terreo sanitario impulsados por dous tipos de motivacións: por razóns ideolóxicas e por afán de lucro

O PP está a impoñer medidas –como o RD 16/2012- que nos devolven a unha sanidade dualizada (porta para os ricos, porta para os pobres; aseguramento privado para os poderosos, beneficencia para os máis necesitados) na que sectores da poboación cada vez máis amplos quedarán excluidos da cobertura sanitaria universal, que constitúe un elemento clave para a cohesión social e a equidade. As medidas impostas co desenvolvemento desta lei levan a milleiros de persoas ao borde da pobreza e a exclusión social, mentres os seguros privados están a aumentar o seu mercado de forma progresiva. A ideoloxía clasista  e supremacista dos actuais dirixentes é a que os impulsa a impor estas decisións (incumplindo de forma basta as promesas electorais, ainda tan próximas). 

Mais hai outra razón poderosa para a toma de decisións desde o poder político: a busca de lucro privado a costa do diñeiro público. Lembremos que arredor do corenta por cento do orzamento das Comunidades Autónomas vai destinado aos servizos sanitarios. É moito diñeiro o que move a sanidade pública para que os actuais dirixentes -e os empresarios e financeiros afíns que actúan como lobbys-  o deixen circular, para o beneficio colectivo, sen tentar a súa apropiación. 

O Sistema Nacional de Saúde (SNS) español é un dos máis eficientes do mundo, pois consegue uns excelentes indicadores de saúde cunha inversión do PIB das máis baixas da contorna. Mais con todo, desde a publicación do Informe Abril en 1991, a dereita española repite continuamente as mesmas falacias: o sistema sanitario é insustentable, e faise preciso separar financiación de provisión dos servizos pois a xestión privada é mais eficiente que a pública.

Os servizos públicos son viables se hai vontade política de apoialos (aumentando os ingresos públicos cunha fiscalidade progresiva), e o sector privado –os chamados mercados-  xa ten probada a súa inoperancia: empresarios e sector financeiro son os responsables da crise que agora castiga aos traballadores. As experiencias noutros países tampouco apoian as medidas externalizadoras: a privatización dos hospitais do Reino Unido, en tempos de Margaret Thacher, provocou un grave deterioro do NHS, ata aquel momento un referente a nivel internacional. Mais, en contra de toda evidencia, o PP impulsa sen desmaio as medidas privatizadoras do SNS. A privatización pode ser completa (mediante a concesión da xestión hospitalaria a unha empresa) ou parcial (por medio das chamadas externalizacións, que poñen en mans privadas aquelas parcelas da actividade sanitaria con máis posibilidades de lles producir beneficios).

-O primeiro hospital privatizado en España foi o de Alzira (Valencia), inaugurado en 1999, xestionado por unha Unión Temporal de Empresas (UTE) mediante unha concesión administrativa: a Generalitat paga un canon anual pola poboación atendida  e a empresa encárgase da xestión completa do hospital. Mais as contas non saían e en 2003 o goberno valenciano rescatou Alzira e incrementou o seu canon. A pesar desta experiencia negativa as privatizacións continuaron e hoxe sabemos o resultado: o 20% da poboación de Valencia recibe asistencia sanitaria mediante este modelo de concesión, a sanidade valenciana está en quebra e a empresa que puxo en marcha Alzira, Ribera Salud, hoxe é un xigante da sanidade, que xestiona numerosos servizos en todo o Estado (sobre todo en Valencia e Madrid).  Sen reparar nas consecuencias negativas desta experiencia, o PP segue a impulsar a privatización completa dos centros sanitarios: en Madrid, en Castela-A Mancha, en Galicia. A intensa contestación social contra destas medidas e o clima de incerteza que vive o sistema financeiro fan que moitos destes proxectos avancen con dificultade ou mesmo estean parados neste momento (como o novo hospital de Vigo, donde a UTE responsable do proxecto non foi capaz de conseguir financiamento para continuar a construcción). Mais os dirixentes do PP teñen un plan B: alí donde non é posible a privatización completa do hospital realizan externalizacións masivas e impulsan experimentos como as Unidades de Xestión Clínica (UXC) que facilitan o camiño da privatización de amplas áreas da actividade sanitaria.

-As externalizacións. En todas as comunidades se realizan, mais en Galicia Núñez Feijóo xa avisou hai tempo: é partidario de privatizar todo o que non sexa o núcleo duro da sanidade. Xa existían tarefas privatizadas  (hostelería, seguridade, limpeza, mantemento, cociña), pero comezou unha carreira contrarreloxio que aínda non rematou. Os servizos de información, a central de chamadas, a plataforma informática,  a central de compras, o centro de almacenamento e suministro etc. Todas estas áreas foron entregadas a mans privadas para a súa xestión.  A última privatización coñecida é a da xestión da alta tecnoloxía diagnóstica e terapéutica. Mediante a figura administrativa do “diálogo competitivo”  o Sergas cede ás empresas privadas do sector o control da renovación tecnolóxica dos seus centros cun contrato que pode chegar aos 200 millóns de euros. A Administración abandoa o seu deber de control e supervisión e concédelle ás empresas a capacidade de decidir a implantación de novas tecnoloxías diagnósticas, moi caras e con problemas técnicos non resoltos, polo que non se utilizan ainda para o diagnóstico clínico (en Europa nin nos EEUU) por non estar debidamente avaliadas  nin contrastada a súa relevancia para a práctica clínica. O Sergas pagará os custes, os pacientes asumirán os riscos –de someterse a exploracións pouco avaliadas-, e as empresas poderán conseguir elevados beneficios.

-As Unidades de Xestión Clínica. Esta proposta obedece a un propósito. Alí donde non poidan privatizar o hospital enteiro tentarán privatizar determinadas áreas clínicas, sobre todo aquelas que poidan proporcionar máis beneficio económico. Os promotores desta estratexia mezclan, con toda a intención, propostas clinicas e organizativas (integración de Primaria e Especializada, coordinación de niveis,  impulso dos procesos asistenciais) con cuestións xerenciais e laborais que non teñen ningunha relacion. Para promover a coordinación asistencial non é preciso modificar o réxime xurídico do persoal nin a persoalidade xurídica das unidades que a levan a cabo.

O Ministerio de Sanidade e o chamado “Foro da Profesión Médica” acordaron que “se promoverá un marco jurídico específico del profesional médico del SNS y un modelo de retribución voluntario vinculado a la gestión clínica que favorezca los principios de excelencia profesional y de gobernanza del sistema sanitario público”.  Isto supón que o persoal que se integre deberá aceptar a laboralización, coa perda dos dereitos que hoxe ten o persoal estatutario, e as UXC poderán constituírse en empresas autónomas con personalidade xurídica propia e con participación do sector privado. Isto representa un serio perigo para o futuro dos centros sanitarios e do seu persoal. Poderán crear microempresas dentro dos centros para competir entre sí e coa posibilidade de dar entrada a empresas sanitarias, industria farmacéutica e de tecnoloxía sanitaria na provisión e xestión dos servizos.  Este desorden vai facilitar a prevalencia dos intereses privados sobre os criterios de servizo público. O SNS pode quedar fragmentado en numerosos reinos de taifas, dos que sacarían beneficio o capital privado e os grupos empresariais. O Sergas xa está a promover as UXC nas áreas sanitarias e vai publicar un Decreto para amparar este proxecto. Se non atopa resistencia continuará nesta estratexiaprivatizadora, que beneficia ás empresas e á pléiade de xerentes que hoxe viven do sistema, mais representa un severo prexuicio para os traballadores sanitarios e os usuarios da sanidade pública.



Blogue persoal de Pablo Vaamonde:

Pavillón de Repouso

http://pablovaamonde.blogspot.com.es/

[*] Pablo Vaamonde, nado na Baña en 1956. É médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña e responsable do Programa de Formación Continuada de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006. Tamén foi membro da Comisión Sectorial de Sanidade que elaborou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, colaborador habitual dos medios e autor de tres libros de narrativa: O fillo do emigrante (2002), O mes de abril (2004), Luz Divina e outros retratos (2006). Recibiu o Premio Lois Peña Novo en 2005, polo seu compromiso na promoción e defensa da língua de Galicia e é colexiado de Honra con Emblema de Prata (2007) do Colexio Oficial de Médicos da provincia de A Coruña.

Publicado no seu Blogue persoal | 17.10.2013.

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
17 de outubro de 2013 23:48

http://www.plataformadspferrol.blogspot.com/

________

martes, outubro 15, 2013

Primeiras Xornadas en Defensa da Sanidade Pública, en Ferrol Terra - Ferrol, 18 e 19 de Outubro de 2013


Primeiras Xornadas en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol Terra.
Ferrol, 18 e 19 de Outubro de 2013


Venres día 18

Ás 17:30 horas. Mesa Debate:
A Contrarreforma Sanitaria.
Recortes/Repagos/Privatizacións o RD Lei 16/2012 e a Lei de Garantías Sanitarias.
Ponentes:Dr. Pablo Vaamonde García e Dr.Manuel Martín García.

Ás 19 horas. Mesa Debate:
A Atención Primaria: a prioridade necesaria e o Gasto Farmacéutico.
Ponentes: Dr.Jesús Sueiro Justel e  Dr.Bernardino Pardo Teijeiro.

Sábado 19

Ás 11 horas Mesa Debate:
A Relación Público/Privada ( Incompatibilidades, Concertos, Listas de Espera, Xestión).
Ponentes:Dra. Mª Luísa Lores Aguín e Dr. Carlos Piñeiro Díaz.

Ás 12:30 H Mesa Redonda:
Pacto político pola Sanidade Pública, Universal e Gratuíta.
Ponentes: Grupos parlametarios de PP, PSOE, AGE e BNG.


Quen son as persoas relatoras nestas xornadas informativas , reivindicativas e de debate público:

Pablo Vaamonde García: Médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006.

Manuel Martín García: Especialista en Medicina Familiar e Comunitaria, portavoz de SOS Sanidade Pública e presidente da Federación de Asociacións en Defensa da Sanidade Pública do Estado Español. Exerce no Centro de Saúde de Seixo en Pontevedra.

Jesus Sueiro Justel: Presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC). Exerce no Centro de Saúde Concepción Arenal de Santiago. Promotor da campaña de obxección de conciencia para seguir atendendo ás persoas inmigrantes en situación irregular fronte ao RD Lei 16/2012.

Bernardino Pardo Teijeiro: Especialista en Medicina Familiar e Comunitaria. Exerce no Centro de Saúde de Nadela en Lugo. Vicepresidente de ASPNAIS, asociación dedicada ao coidado de discapacitados. Colabora con Unicef e Adega.

Maria Luísa Lores Aguín: Especialista en Radioloxía, coautora do libro A Saúde como Negocio da editorial Laiovento. Pertence a Federación de Asociación para a Defensa da Sanidade Pública. Ex Directora Asistencial do Complexo Hospitalario de Pontevedra. Exerce no Complexo Hospitalario de Pontevedra.

Carlos Piñeiro Díaz: Médico de Atención Primaria no Centro de Saúde de Narón.Master en Saúde Pública.Fundador de AMICOR (Asociación de Amigos do Corazón). Colaborador de AGAVIDA (Asociación Galega de Víctimas do Amianto).

Descarga aquí o díptico das xornadas.


__________________

martes, outubro 01, 2013

A actual crise non deixa títere con cabeza. Os recortes chegan xa a todos os ámbitos, até ao chamado o gran alicerce do Estado de Benestar - Interesante documentario en V-Televisión : "Informe V" Sa, sa, ... A saúde da Sanidade Galega- Vídeo

«Informe en V» Sa, sa (cap.2-28/09/13)

A actual crise non deixa títere con cabeza. Os recortes chegan xa a todos os ámbitos, até ao chamado o gran alicerce do Estado de Benestar. Informe en V analizou o pasado sábado a saúde da sanidade galega. Médicos, políticos, expertos e pacientes explicarán en que están afectando os recortes no orzamento sanitario. Podemos xogar con nosa saúde? Cal pode chegar a ser a factura de reducir o orzamento nos nosos coidados? Chegará a sanidade de todos a mans da empresa privada? Todas as respostas, en Informe en V.


http://www.vtelevision.es/informativos/informeenv/2013/09/29/0031_90_189227.htm


Local Veciñal:
Rúa Fernando VI,
Bloque I baixo
Ferrol -15403
Telef. 981933223
avesteiro@galicia.com
http://avesteiro.blogspot.com/


Información baseada na enviada po:
avesteiro
-avesteiro@galicia.com-
1 de outubro de 2013 08:27
_____________

sábado, setembro 28, 2013

A sanidade e os servizos sociosanitarios en risco de desmantelamento


OS SERVIZOS DE SAÚDE E SOCIO-SANITARIOS EN RISCO DE DESMANTELAMENTO

O Goberno de Rajoy, fiel aliado das políticas da Unión Europea, deseñadas polo Fondo Monetario Internacional, Banco Mundial e a Organización Mundial do Comercio, en beneficio dos grandes bancos, Fondos de Investimento e grandes multinacionais, está embarcado nunha xigantesca manobra de desmantelamento dos servizos públicos básicos de todo o Estado, que abarca as pensións, a educación pública, a sanidade ou os servizos de atención á vellez e a discapacidade.

Os datos aportados por prestixiosos investigadores dos sectores afectados explican que se pretende recortar gasto público suprimindo as prestacións aos sectores de baixo nivel económico da poboación e de escasa capacidade de pago (o 60% dos asalariados que gañan menos de 1.000 euros ao mes, os maiores de 65 anos que supoñen o 20% da poboación e perciben unha pensión media de 850 euros mensuais, ou os mozos que soportan un 57% de paro) e crear unha rede de servizos en poder das grandes multinacionais e fondos de investimento que prestarán estes servizos con carácter lucrativo mediante diñeiro público e as achegas dos beneficiarios con capacidade adquisitiva (1/3 da poboación).

O Goberno sabe que pode perder as próximas eleccións polo que está acelerando a aplicación destas medidas en todos os servizos e CCAA, para deixar todo ben atado e obrigar ao goberno que gañe a aceptar unha situación de feitos consumados sen posibilidade de marcha atrás.

1.- Reforma do Sistema de Atención á Dependencia:

O goberno enviou á UE o "Programa Nacional de Reformas. Reino de España 2013", para demostrar a súa vontade de seguir pola senda da redución do déficit público, que contempla tres grupos de recortes á Lei de Dependencia

Preténdense recortar 599 millóns de euros en 2012, 1.108 millóns en 2013 e 571 millóns en 2014.
  • Modificación e simplificación dos procesos de valoración das persoas dependentes e os servizos prestados.
  • Supresión a retroactividade no pago das prestacións económicas (contemplado pola Lei para que as persoas con dereitos a prestacións trala valoración da mesma cobrasen desde o momento en que se lles recoñecerá o dereito)
  • Potenciación da colaboración público privada (para favorecer a penetración de empresas multinacionais).
  • Atraso na incorporación ao sistema das persoas beneficiarias con menor grado de dependencia.
  • Recorte da prestación económica dos coidadores non profesionais, que se rebaixa entre o 15 e o 30% (188 millóns) e deixar de pagar a seguridade social aos coidadores non profesionais, familiares no seu maior parte (300 millóns anuais).
  • Incremento da aportación dos beneficiarios (copago) nun 50% (recorte de 339 millóns de euros en 2013).
  • Adecuar as prestacións ás necesidades reais dos dependentes (revisión das valoracións xa realizadas de face a reducilas)
  • Priorizar os servizos profesionais (a cargo de empresas multinacionais) sobre as prestacións económicas (a cargo de familiares) para o que se planta unha revisión dos procesos. (recorte de 489 millóns de euros).
A Reforma do Sistema de Atención á Dependencia supón un recorte de 2.220 millóns de euros en tres anos e deixado sen atención a 256.000 discapacitados, aínda que o obxectivo final é desmantelar todo o dispositivos previsto pola Lei (como anunciou Rajoy no seu programa electoral) para permitir as multinacionais de servizos sociosanitarios apropiarse destes servizos, como fixeron xa no Reino Unido.

2.- Lei para a Racionalización e Sostenibilidade da Administración Local:

Pretende recortar de 1.800 millóns de euros anuais nos servizos sociais que prestan os concellos (servizos de apoio á familia, de prevención e inserción social, vivendas tuteladas, centros de día, infantís e de atención a persoas con discapacidade, comedores de persoas maiores ou servizos de promoción da muller e de atención e acolleita a inmigrantes), deixando sen atención 1.167.784 persoas. A isto hai que engadir outros servizos como as 567 residencias que atende a 30.117 persoas maiores ou 2.718 vivendas tuteladas.

A Lei contempla retirar as competencias en servizos sociais ás entidades locais (máis de 2,5 millóns de beneficiarios deixarán de recibir servizos sociais dos concellos) para trasladalas a Comunidades Autónomas que carecen de capacidade económica polos recortes introducidos nos seus orzamentos pola Ley de Estabilidad Presupuestaria, e ás que non lles quedará máis opción que pechar estes servizos e privatizar os máis rendibles para o sector privado

3.- Recortes en Asistencia Sanitaria Pública:

Redución de máis de 7.000 millóns de euros a través da redución da actividade dos servizos asistenciais; a pechadura de centros e reducións de persoal; a Ley 16/2013 introduzo os  copagos a pensionistas, enfermos que precisan próteses, traslados en ambulancia ou medicamentos especiais; a supresión do dereito á asistencia aos mozos maiores de 26 anos que nunca han cotizado (57% do total), amas de casa divorciadas e a 900.000 inmigrantes, e están previstos recortes na carteira de servizos que abran paso aos seguros privados complementarios.

Estas medidas han ir acompañados de privatizacións nos servizos como as concesións de obra pública; o financiamento e xestión privada de hospitais e centros de saúde; privatización de hospitais, servizos de laboratorio e de diagnóstico por imaxe; a cesión ás multinacionais e fondos de investimento das plataformas informáticas, teléfonos de información, centrais compras ou a planificación e xestión dos recursos dos Servizos de Saúde Autonómicos.

Entre as consecuencias de etas medidos cabo destacar a limitación de acceso a medicamentos, incremento das listas de espera, aumento da mortalidade por enfermidades evitables ou a redución da esperanza de vida.

A última medida que podemos considerar de extremada crueldade é que os enfermos con cancro e outras patoloxías graves, deberán pagar as medicinas que se lles fornezan nos hospitais, algo inhumano e irracional xa que non supoñerá ningún aforro relevante para o sistema. Probablemente a intención do Goberno coa súa aplicación é xerar temor e desmoralización da poboación e convencer á UE da vontade para aplicar as medidas de austeridade que esta lle esixe.

Esta política supón que a maior parte da poboación, e especialmente a máis necesitada de asistencia e axuda sanitaria e social, vai quedar desprotexida fronte a enfermidade e a discapacidade, mentres que unha minoría social con gran capacidade económica e de pago, fará un uso intensivo e irracional duns recursos que quedarán en mans de bancos e grandes fondos de investimento internacional

É necesario e urxente articular unha alianza social e profesional en sanidade e servizos sociais que paralice o máis pronto posible esta estratexia do Goberno de Rajoy e a Troika (UE, Banco Mundial e Fondo Monetario Internacional), antes de que sexa demasiado tarde. Á mesma deberán estar invitados todas a organizacións cidadás, de usuarios, profesionais, sindicais, políticas, ONGs, concellos, grupos parlamentarios, movementos sociais, pequenos empresarios, etc., superando e aparcando as lexítimas discrepancias políticas ou ideolóxicas.

Consideramos que o primeiro paso debería se runa Gran Convención para elaborar un Manifesto en Defensa dos Servizos Sociais Públicos, definir uns obxectivos e unha estratexia consensuados e aprobar un calendario de grandes mobilizacións. Non queda moito tempo.

Manuel Martin Garcia
mmargar1951@gmail.com
mobil 669704177

Asociación Galega para a Defensa da Sanidade Pública

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
26 de setembro de 2013 23:51

______________

martes, maio 21, 2013

A Plataforma en Defensa da Sanidade Pública convoca unha nova Asemblea Plenaria


CONVOCATORIA DA PLATAFORMA EN DEFENSA DA SANIDADE PÚBLICA DA ÁREA SANITARIA DE FERROL

A Comisión Permanente desta PDSP de Ferrolterra, CONVOCA a todas as entidades a unha xuntanza de ASEMBLEA PLENARIA o vindeiro día 22 de Maio  ás 18 horas no local da A.V. de Esteiro.

Enviaremos informacións puntuais que afectan a sanidade pública a medida que van sucedéndose os motivos e circunstancias de especial importancia en canto a mobilizacións e Documentos que se están debatendo, como por exemplo, a Lei do Aborto, Centros de Orientación familiar, políticas de atención á Muller, Drogodependencia, inmigración..etc.
            
Lembrar que se está a convocar unha MOBILIZACIÓN contra a LEI do ABORTO do PP para o día 16 de Xuño co apoio de SOS Sanidade Pública Galicia e organizacións feministas.
            
Informamos da reunión de SOS SANIDADE este pasado Luns - día 6- en Compostela, onde a proposta de PDSP Ferrolterra, acordase  CONVOCAR  unha grande MANIFESTACIÓN  o Xoves - día 27 de Xuño - en todas as Comarcas e Areas Sanitarias de Galicia contra o proxecto de LEI de Sanidade que vai presentar o Partido Popular no Parlamento Galego.
            
ORDE DO DÍA
  1. Lectura e aprobación, se procede, ACTA anterior.
  2. Informe económico.
  3. Valoración Manifestación 3 de Marzo. Estado actual sanidade pública.
  4. Informacións SOS Sanidade Pública. Documentos - Mobilizacións.
  5. Organización Xornadas informativas PDSP Ferrolterra.            
  6. Esperamos a vosa presenza co fin de participar na reivindicación social dunha Sanidade Pública de calidade.
Recibide os nosos maiores saúdos e cumprimentos.

Ferrol, a 8 de Maio de 2013
 A Comisión Permanente

http://plataformadspferrol.blogspot.com.es/

http://www.sos-sanidadepublica.org/

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
20 de maio de 2013 23:22

___________________

domingo, marzo 03, 2013

Varios miles de persoas, en Ferrol, na mobilización en Defensa da Sanidade Pública - Comunicado Final e Fotos


Este Domingo, pasadas ás 12 do mediodía, varios miles de persoas acudiron á chamada da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública da Área Sanitaria de Ferrol. A marcha percorreu varias rúas de Ferrol,  para defender a sanidade pública, contra o seu desmantelamento, a súa privatización e o repago.

Transcribimos a continuación, o moi interesante comunicado leído ao final da Manifestación Comarcal, por Lucia Meizoso e Elena Casal, no nome da Plataforma.

Comunicado

Mobilización Comarcal en Ferrol 03.03.2013.


Bos días veciñas e veciños de Ferrolterra. Recibide un saúdo da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol.Hoxe defendendo á Sanidade Pública como tamén estivemos o pasado domingo defendendo aos estaleiros públicos.

A sanidade pública é unha conquista da cidadanía, non foi un regalo de ninguén, e cos defectos que haxa que corrixir (un deles as excesivas listas de espera) é comparable a calquera sanidade pública do mundo.

O dereito á protección á saúde  se recolle nos artigos 41 e 43 da Constitución e no Estatuto de Autonomía de Galicia, no seu artigo 33.

 Estes dereitos están ameazados pola falla de recursos co que o goberno da Xunta atenaza ao Servizo Galego de Saúde, co conseguinte menoscabo da calidade asistencial .

Desde a chegada do Partido Popular á Xunta de Galicia e aos gobernos doutras comunidades como Madrid, Valencia e Castela La Mancha, a Sanidade Publica esta sendo motivo de negocio para que beneficie a empresas constructoras como Sacyr Vallehermoso, empresas aseguradoras como Asisa, Adeslas, USP, DKV, Sanitas, Capio Sanidade, Ribera Salud, bancos e mesmo a empresas farmacéuticas,e a empresas como EULEN que tamén queren facer negocio coa Sanidade Pública a costa de encarecer a prestación do servizo, construír centros de peor calidade  e a costa de precarizar  e reducir o emprego.

Un exemplo claro de que pretende facer o Partido Popular coa Sanidade Pública témolo no Hospital de Vigo , que ía custar 590 millóns de euros con financiamento público e coa proposta actual da Consellería cando rematen os 20 anos de concesión , chegará ós 1.800 millóns de euros. Tres veces máis

Se pretende trasladar a Galicia modelos, que no seu pais de orixe, o Reino Unido na época de Margareth Thacher, xa fracasaron, que descapitalizaron o sistema público e que mesmo o Partido Conservador Británico xa anunciou que vai abandonar . Lembrades a David Cameron pedindo perdón pola morte de centos de cidadans do Reino Unido como consecuencia da aplicación desas políticas sanitarias?. Lembrades o fracaso das Fundacións Sanitarias en Galicia promovidas por Núñez Feijoo e o seu mentor Romay Becaría?

A Sanidade Pública é sostible o que é insostible e o roubo e o negocio sen risco co que se pretende privatizar a xestión da mesma.

Se pretende xustificar, unha medida absolutamente política, con a falla de recursos e a crise.

Agora que a moitas empresas do ladrillo se lles acaba o negocio, pretenden seguir facendo cartos a conta da privatización da Sanidade Pública. Os impostos da cidadanía teñen que ir a financiar directamente á Sanidade Pública  e non para as empresas que queren facer negocio con ela.

Hai que recordar que cando este modelo de implantou en Madrid e Valencia estabamos en plena bonanza económica, o que demostra que e unha medida absolutamente política de aposta por un modelo fracasado e que non ten absolutamente nada que ver coa crise económica.

Para o Partido Popular e CiU o proceso privatizador de divide en tres fases:

Primeira: Privatizar a xestión,co que se empeora a calidade asistencial.

Segunda: Como a calidade asistencial, coa xestión privada, empeora hai que facer seguros privados.

Terceira: Se temos un seguro privado para que temos que estar financiando a Sanidade Pública.

Ese e o futuro ao que nos queren levar.

Unha sanidade privatizada precisa de xente enferma, é o seu negocio, polo que non inviste en políticas preventivas.

Quen poida pagar recibirá determinados servizos e quen non poida pagar non os recibirá eses tratamentos. Haberá unha sanidade de dúas velocidades.

Ten isto que ver coa crise ou é converter a saúde nun negocio para unhas cantas empresas en detrimento da calidade asistencial na sanidade pública?.

Non hai ningún documento económico que demostre o aforro da privatización.

En Estados Unidos se gasta moito máis en saúde que no Estado Español, xa que a maior parte das prestacións son privadas, ten peores indicadores de saúde que en toda a Unión Europea e por suposto que no Estado Español,  tanto en vacinacións como en medicina preventiva, mortalidade infantil, mortalidade materna. Por eso  queren reformar o seu sistema sanitario incrementando a asistencia pública mirándose no espello da Unión Europea e do Estado Español, se quere ir a establecer un modelo máis público, máis universal e que de cobertura a cada vez mais persoas, como sucede no Estado Español.

Necesitamos unha aposta decidida pola Sanidade Publica e nesa liña faise preciso a  derrogación da Lei 15/97, que permite esas xestións privadas.

En Galicia, grazas á actual Xunta, estase indo xusto no sentido contrario e cara a privatización de servizos, reducción de prestacións, establecemento de Repago e da precarización e á reducción do emprego como xa sucede en Madrid, Valencia e Catalunya e agora tamén en Castela- La Mancha co goberno de Dolores de Cospedal.

A  Xunta de Galicia reduciu,de 2011 a 2013 máis de 116 millóns de euros os orzamentos da do Sergas, 103 millóns so na Atención Primaria, o que fai que cada vez con máis frecuencia se colapsen os Hospitais de Agudos debido a que os recortes en Atención Primaria impiden que os médicos de familia poidan atender debidamente aos pacientes crónicos no seus domicilios. Os recortes en Atención Primaria reducen a calidade asistencial e colapsan as Urxencias Hospitalarias e o Hospitais de Agudos.

Xa se detecta a reducción de contratacións en casos de enfermidade, permiso, vacacións etc, non se substitúe a ese persoal co que o calidade asistencial diminúe.

Tamén se paraliza o Plan de Mellora da Atención Primaria  e o Plano de Saúde Mental e Drogodependencia. Vemos os graves problemas que, polos recortes, están a sufrir Asfedro. Lazos e outras entidades socio sanitarias, que comprometen a súa existencia .

Mentres isto sucede se seguen incrementando os concertos con Hospitais e clínicas privadas, un exemplo e Povisa en Vigo, que é o centro que ten a maior lista de espera, ó que se lle pagan 72 millóns de euros cada ano, nunha aposta clara por empeorar a prestación sanitaria publica favorecendo que os cidadáns e cidadás acudan a sanidade privada que ademais trata de desprenderse da atención sanitaria aos doentes crónicos, endosándosllos á Sanidade Pública e buscando doentes de maior rendibilidade económica como poden ser os de Cirurxía Traumatolóxica. Temos o exemplo do Juan Cardona que recibe 6.5 millóns de euros cada ano do Sanidade Pública.

Non se aplica o decreto de incompatibilidades e se mira para outro lado, sabendo de situacións e comportamentos  que aquí en Ferrol son escandalosos. Todos sabemos o que pasa en Ferrol con determinados profesionais, que exercen na pública e na concertada, e a Administración que tamén o sabe non actúa.

Se segue a tratar pola Sanidade Publica, como enfermidades comúns, enfermidades profesionais, nun claro interese de favorecer as Mutuas que serían quen terían que custear eses procesos e que permitirían ós traballadores e traballadoras unha maior retribución e non pagar os medicamentos.

No que se refire a esta Área Sanitaria hai unha falla total de compromiso, deixando paralizados tódolos proxectos que se tiña previsto facer logo de que o Hospital Naval se incorporou o Sergas e compromiso de investimento de 63 millóns de euros para a súa mellora, non foi respectado polo Partido Popular.

Non se fai unha utilización plena de tódolos recursos  sanitarios públicos desta Área Sanitaria, e vemos como ao Novóa Santos se lle está  deixando sen contido asistencial, se cadra para pechalo.

Precisamos a creación dun Centro de Referencia de Enfermidades Profesionais nesta comarca onde temos milleiros de persoas afectadas pola asbestose e outras patoloxías de carácter profesional.

Non hai orzamento, no 2013, para a construción dos novos Centro de Saúde de A Capela, Cedeira e Narón . Nin tampouco para  a ampliación do Fontenla Maristany.
Temos sen rematar Centro de Saúde de As Somozas, sen rematar a ampliación do Centro de Saúde de Serantes  e non hai orzamento para a reforma da parte vella de Serantes.

Segue pechado, sen ningunha razón, Consultorio da Graña. O Pleno do Concello de Ferrol, por unanimidade, acordou demandar da Xunta de Galicia a súa reapertura inmediata e o Alcalde de Ferrol, Sr. Rey Varela, non fixo ningunha xestión, nin diante da Consellería de Sanidade nin diante da Xunta de Galicia, para conseguir ese obxectivo. Ese é o compromiso de Rey Varela coa cidade de Ferrol.

Tamén se acaba de pechar o Consultorio do Seixo en Mugardos.

Xa se fala de pechar o consultorios de Ferrol Vello, Maniños, Pedroso, o Val, Mera e  Espasante e tamén da supresión de Puntos de Atención Continuada en Concellos pequenos.

Xa se estableceu o repago farmacéutico para pensionistas, moitos deles están deixando de tomar a súa medicación por non poder pagala, e se incrementou o dos traballadores en activo. Vaise implantar o cobro dun euro por receita, o que supón penalizar a enfermidade e ademais crear aínda máis desigualdades. Deixase de financiar as próteses, ortopróteses, cadeiras de rodas, etc. Todos estes recortes e repagos van producir un grave problema sanitario.

O cobro do transporte sanitario non urxente, que vai afectar de maneira clara aos que teñen que facer Diálise, Rehabilitación, Radioterapia, etc., incide, novamente, no colectivo de pensionistas, que en Galicia ten as pensións máis baixas do Estado

Xa ten falado, repetidas veces o Sr. Feijoo de cobrar pola comida hospitalaria e cando se estableza a nova carteira básica de prestacións na Sanidade Pública, poderase ver como prestacións que agora temos, desaparecen.

Especialmente grave é o Real Decreto Lei 16/2012 que deixa sen cobertura a maiores de 26 anos que nunca cotizaron, a persoas maiores que nunca cotizaron e, sobre todo aos inmigrantes, nunha actitude completamente xenófoba se lles priva da prestación sanitaria e se lles pretende criminalizar dicindo que consumen moitos recursos sanitarios o que é absolutamente falso. O colectivo de inmigrantes consume moi poucos recursos sanitarios. O Tribunal Constitucional ven de admitir a trámite recursos contra aspectos dese Decreto, especialmente na exclusión dos inmigrantes sen papeis da Atención non Urxente e de vincular a Tarxeta Sanitaria a ter cotizado á Seguridade Social.

Debemos reiterar que a Sanidade Pública é sostible e que os recortes que está a implantar o PP son ideolóxicos, non teñen nada que ver coa crise e si co seu modelo neoliberal de converter a Sanidade Pública nun negocio para os seus amigos.

O Estado Español inviste, de media, 1500 euros por persoa e ano en prestación sanitaria está á cola da UE e Galicia aínda inviste menos que o resto do Estado . Por cada 9 euros que se dedican á Sanidade Pública na Unión Europea en Galicia se dedican 6 euros e, aínda así, temos unha Sanidade Pública equiparable á de calquera país da UE que en incidencia, por exemplo, do cancro de mama está catro punto por debaixo da UE, grazas as políticas preventivas.

Con pouco investimento se están a obter grandes resultados, non hai máis que ver a esperanza de vida.

1500 euros por persoa e ano en Sanidade Pública. Sabedes canto custa á cidadanía o rescate e saneamento da Banca Privada? Pois 1850 euros por persoa e ano, para non recibir nada a cambio.

Hoxe estamos aquí porque “A saúde non e un negocio”. Foi unha conquista dos traballadores e traballadoras deste país e temos que defendela. É unha legado que recibimos dos nosos pais e que temos a obriga de deixarllo  aos nosos fillos e fillas.

Quen acaba de malgastar  millóns de euros en socorrer ós bancos e ás Caixas para que os seus directivos cobren millóns de euros de indemnizacións, dinnos que a Sanidade Pública é insostible? É ofensivo e insultante que se nos diga iso.

Sr Núñez Feijoo a súa mala xestión e os escasos recursos que a Xunta de Galicia lle dedica á Sanidade Pública é a que pode acabar cun sistema que, ademais de salvar vidas, é un dos máximos xeradores de emprego en Galicia.

Pretende Vostede Sr. Núñez Feijoo, aniquilar á Sanidade Pública?. Lémbrese de que ata os catro colexios médicos provinciais de Galicia, por vez primeira, rexeitan a política sanitaria da Xunta de Galicia e que a “Defensora del Pueblo” ven de denunciar a política sanitaria do Goberno do Estado.

Os que votaron ao Partido Popular en Galicia, Madrid, Valencia ou Castela la Mancha non o fixeron para que se privatice e aniquile o ben máis prezado que temos e que en épocas de crise e de desemprego faise aínda máis necesario: A Sanidade Pública.

Saiba Vostede Sr. Feijoo que os cidadáns e cidadás de Galicia, como estamos facendo hoxe en Ferrol, como onte fixeron en Burela, como farán o día 14 en Vigo e día 21 en Pontevedra, non llo imos a permitir e nos imos mobilizar cantas veces sexa preciso.

A Sanidade Pública non se vende, se defende e a Plataforma pola Defensa da Sanidade Pública de Ferrol imos defendela.

A saúde non é un negocio . Non á privatización da Sanidade Pública.

Moitas grazas.

En Ferrol Terra a 3 de Marzo de 2013

Correo-e:
plataformadspferrol@gmail.com

Blogue:
http://plataformadspferrol.blogspot.com/

Plataforma Galega SOS-SANIDADE PÚBLICA

Fotos de Susete'70.
______________