Amosando publicacións coa etiqueta Venezuela. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Venezuela. Amosar todas as publicacións

domingo, maio 26, 2019

Estados Unidos e Venezuela: Contexto histórico, ... Por James Petras


James Petras [*]
26.05.2019


Estados Unidos e Venezuela: Contexto histórico


Latinoamérica sufriu décadas de explotación e dominación por parte de Estados Unidos, pero tamén conta cunha historia de resistencia popular exitosa, incluíndo as revolucións de México, Bolivia e Cuba, e os movementos sociais e triunfos electorais posteriores en Brasil, Arxentina, Ecuador e Venezuela

Introdución

A hostilidade cara a Venezuela e as iniciativas estadounidenses para derrocar o seu goberno forman parte da longa e ignominiosa historia de intervencións de EUA en América Latina que se remonta á segunda década do século XIX.

En 1823, o presidente Monroe declarou na doutrina que leva o seu nome o dereito de EUA a manter afastados da rexión aos europeos, xunto co dereito de EUA a intervir para favorecer os seus intereses económicos, políticos e militares.

Imos resumir neste artigo as fases históricas da intervención política e militar de Estados Unidos na rexión co fin de favorecer os intereses das empresas e os bancos dese país, así como os movementos sociais e políticos latinoamericanos que se lle opuxeron ao longo do tempo.

 O primeiro período comprende desde finais do século XIX á década dos trinta, e inclúe intervencións dos marine, a implementación de ditaduras clientelares e a resistencia popular liderada por figuras revolucionarias no Salvador (Farabundo Martí), Nicaragua (Augusto Sandino), Cuba (José Martí) e México (Lázaro Cárdenas).

Despois resumiremos as intervencións posteriores á Segunda Guerra Mundial, o derrubamento de gobernos populares e a represión dos movementos sociais en Guatemala (1954), o golpe de Estado de Chile (1973) e a invasión de República Dominicana (1965), Granada (1982) e Panamá (1989).

Terminaremos examinando as iniciativas estadounidenses para derrocar o goberno venezolano (desde 1998 até a actualidade).

Política de Estados Unidos en América Latina: Democracia, ditaduras e movementos sociais


O xeneral estadounidense Smedley Butler resumía os seus 33 anos no exército afirmando que “[fun] un músculo que traballaba a favor das grandes empresas, Wall Street e os banqueiros [...] Contribuín a manter a salvo os intereses petroleiros en México en 1914. Axudei a que Cuba e Haití se convertesen en lugares decentes para que o National City Bank puidese recoller beneficios [...] Colaborei no saqueo de media ducia de repúblicas centroamericanas en beneficio de Wall Street. Axudei a purificar Nicaragua para o Banco de Brown Brothers entre 1902 e 1912. Favorecín os intereses da industria azucreira estadounidense en República Dominicana en 2016. Contribuín a que Honduras aceptase as compañías froiteiras en 1903 [...] Cando miro cara a atrás, penso que podería dar algúns bos consellos a Al Capone!”.

Nos primeiros 40 anos do século XX, Estados Unidos invadiu Cuba converténdoa nunha case colonia e repudiando o heroe da súa independencia José Martí; proporcionou asistencia militar e asesoría ao ditador do Salvador, asasinou o seu dirixente revolucionario Farabundo Martí e a 30.000 campesiños sen terra que pretendían a reforma agraria. Interveu en Nicaragua, combatendo o seu líder patriótico Augusto Sandino e instalou unha dinastía ditatorial dirixida polos Somoza, que se mantivo no poder até 1979. Tamén interveu en Cuba en 1933 para instaurar unha ditadura militar que reprimise o alzamento dos traballadores do azucre. Entre 1952 e 1958, Washington armou a Batista na súa loita contra o movemento revolucionario 26 de Julio, liderado por Fidel Castro. A finais dos trinta, EUA ameazou con invadir México cando o seu presidente, Lázaro Cárdenas, nacionalizou as compañías petroleiras estadounidenses e redistribuíu a terra entre millóns de campesiños sen acceso a ela.

Tras a derrota do fascismo (1941-1945), produciuse un crecemento significativo de gobernos socialdemócratas en América Latina, aos que EUA se opuña. En 1954, derrocou o presidente electo de Guatemala, Jacobo Arbenz, que expropiara as plantacións bananeiras da United Fruit Company. Apoiou un golpe militar en Brasil en 1964, que mantivo o poder vinte anos. En 1963, derrocou o goberno de Juan Bosch, elixido democraticamente, e invadiu República Dominicana para evitar un levantamento popular. En 1973 apoiou o golpe militar chileno que derrocou o presidente socialista Salvador Allende e sostivo o réxime militar do ditador Augusto Pinochet durante case vinte anos. Posteriormente, EUA ocupou Granada en 1983 e Panamá en 1989.

Estados Unidos sostivo os réximes dereitistas da rexión que apoiaban os oligarcas da banca e as grandes compañías estadounidenses, os mesmos que explotaban os recursos, os traballadores e os campesiños.

Mais a comezos dos noventa, poderosos movementos sociais encabezados por traballadores, campesiños, funcionarios de clase media, médicos e profesores desafiaron a alianza entre as elites gobernantes de EUA e as distintas nacións. En Brasil, o Movemento dos Sen Terra, que agrupaba a 300.000 campesiños, conseguiu a expropiación de grandes latifundios improdutivos; en Bolivia, os mineiros e campesiños indíxenas, incluíndo aos cocaleiros, fixeron caer a oligarquía. En Arxentina, as folgas xerais e os movementos masivos de desempregados conseguiron botar os gobernantes corruptos aliados do City Bank. O éxito dos movementos nacionalistas e populistas levou á convocatoria de eleccións libres que gañaron presidentes progresistas de esquerdas en toda América Latina, especialmente en Venezuela.

Venezuela: eleccións democráticas, reformas sociais e triunfo do presidente Chávez

En 1989, os programas de austeridade impostos polo presidente de Venezuela, co respaldo de EUA deron paso a manifestacións de protesta (o Caracazo) fortemente reprimidas pola policía e o exército, que causaron centos de mortos e feridos. Hugo Chávez, un oficial do exército, rebelouse e apoiou a revolta popular. Foi detido, encarcerado, posteriormente liberado e presentouse como candidato á presidencia. En 1999 resultou elixido por unha ampla marxe sobre a base dun programa de reformas sociais, nacionalismo económico, fin da corrupción e independencia política.

Washington iniciou entón unha campaña de hostilidades para que Chávez se unise á guerra global do presidente Bush en Afganistán e o resto do mundo. Pero Chávez negouse a someterse, afirmando: “Non se combate o terror co terror”. A finais de 2001, o embaixador de EUA reuniuse coa elite empresarial e un sector do exército para destituír a Chávez mediante un golpe de Estado que se produciría en abril de 2002. O golpe apenas durou 24 horas. Máis dun millón de persoas, a meirande parte residentes dos barrios de chabolas, marcharon cara ao palacio presidencial co apoio dos militares leais. Derrotaron o golpe e restituíron a Chávez. A partir de aí, Chávez gañou unha ducia de eleccións democráticas e referendos ao longo da década seguinte. O presidente Chávez triunfou, en boa medida, grazas ao seu amplo programa de reformas socioeconómicas a favor dos traballadores, desempregados e clase media.

Construíu máis de dous millóns de casas e apartamentos, que se distribuíron de forma gratuíta entre as clases populares; centos de clínicas e hospitais que ofrecían sanidade gratuíta nos barrios máis pobres; universidades, escolas de formación e centros médicos para estudantes de baixa renda con acceso libre.

[*] James PetrasJames Petras, analista político escritor, activista e sociólogo USAméricano. .

Fonte: Avantar - 21.05.2019 | Artigo tirado do sitio web Rebelión, do 18 de maio de 2019. | Baixo Licenza Creative Commons by-nc-sa/2.5/.

Artigo tirado do sitio web Rebelión, do 18 de maio de 2019.
____________

martes, abril 30, 2019

Desactivado un novo intento de golpe de estado promovido por oposición en Venezuela - O vicepresidente de Comunicación venezolano, Jorge Rodríguez denunciou as accións golpistas dun reducido grupo de militares e instó ao pobo a preservar a paz


O vicepresidente de Comunicación venezolano, Jorge Rodríguez denunciou as accións golpistas dun reducido grupo de militares e instó ao pobo a preservar a paz.

O vicepresidente de Comunicación de Venezuela, Jorge Rodríguez, informou este martes que se procedeu a desactivar a un reducido grupo de militares que intentan promover un golpe de Estado no país.

A través da súa conta en Twitter, o funcionario alertó das actividades deste grupo sublevado.

"Informamos ao pobo de Venezuela que nestes momentos estamos enfrontando e desactivando a un reducido grupo de efectivos militares traidores que se situaron no Distribuidor Altamira para promover un Golpe de Estado contra a Constitución e a paz da República", sostivo Rodríguez.

Na rede social, o funcionario instou ao pobo venezolano "a manterse en alerta máxima para, xunto á gloriosa Forza Armada Nacional Bolivariana, derrotar o intento de vez e preservar a paz".

Á súa vez, o ministro de Defensa do país, Vladimir Padrino López rexeitou o movemento golpista e ratificou o seu respaldo ao Goberno constitucional que preside Nicolás Maduro.

"Os pseudo líderes políticos que se colocaron á fronte deste movemento subversivo, empregaron tropas e policías con armas de guerra nunha vía pública da a cidade para crear zozobra e terror", sostivo o funcionario na mesma rede social.

"A este intento agregouse a ultraderecha golpista e asasina, que anunciou a súa axenda violenta desde fai meses.Chamamos ao pobo a manterse en alerta máxima para,xunto á gloriosa Forza Armada Nacional Bolivariana,derrotar o intento de vez e preservar a Paz. Venceremos".

- Jorge Rodríguez (@jorgerpsuv) 30 de abril de 2019

"A FANB mantense firme en defensa da Constitución Nacional e as súas autoridades lexítimas. Todas as unidades militares despregadas nas oito Rexións de Defensa Integral reportan normalidad nos seus cuarteis e bases militares, baixo o mando dos seus comandantes naturais".

- Vladimir Padrino L. (@vladimirpadrino) 30 de abril de 2019

Fonte: Telesur. 30.04.2019

Telesur sinal en Vivo:
https://www.telesurtv.net/el-canal/senal-en-vivo

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
30 de abril de 2019 14:20

___________

martes, febreiro 05, 2019

Colectivos de Ferrol sumaron-se á mobilización internacional contra a inxerencia imperialista e do golpe de estado en Venezuela, cunha concentración no Cantón - Inclue vídeo do acto e listado de medios para manterse inform@ e derrotar o cerco mediáticos


A tardiña do 5 de febreiro,  un numeroso grupo de persoas deron-se cita no Cantón de Ferrol, para amosar a súa repulsa ante inxerencia imperialista en Venezuela e contra o intento de golpe de estado.

O acto que consistiu nunha concentración e a lectura dun comunicado asinado por 12 colectivos, asociacións, sindicatos e partidos, en solidariedade co pobo venezolano, música venezolana e a sinatura dun escrito dirixido aos medios de comunicación pedindo unha información veraz e onde estean representadas as opinións de todas as partes en conflito.


https://youtu.be/x9iJIHVHwFs

---

LISTADO DE SITIOS PARA MANTERSE INFORMAD@ E DERROTAR O CERCO MEDIÁTICO.
INDISPENSÁBEL.

SEGURAMENTE QUEDARON FORA MOITOS MEDIOS.
A IDEA É QUE ESTA LISTA MEDRE

*NODAL* (Internacional)

 *Negra del Sur* (Revista)

 *La Señal Medios* (Noticias)

 *Hamartia* (Revista)

 *Garganta Poderosa* (Revista)

 *El Orden Mundial* (Internacionales)

 *Eppa* (Noticias economía)

 *Diario Contexto* (Noticias)

 *Annur TV* (Internacionales)

 *Anfibia* (Revista)

 *Tiempo Argentino* (Noticias)

 *Revista Crisis* (Revista)

 *Revista Ajo* (Revista)

 *Revista Veintitrés* (Revista)

 *Redeco* (Noticias)

 *VoltaireNet* (Internacionales)

 *RNMA* (Noticias)

 *Página 12* (Noticias)

 *Realpolitik* (Noticias)

 *Razón y Revolución* (Noticias)

 *Question Digital* (Internacional)

 *El periódico de la vaca* (Revista)

 *Panamá Revista* (Revista)

 *OtherNews* (Internacionales)

 *Nueva Sociedad* (revista)

 *Nuestras Voces* (noticias)

 *Notas* (Noticias)

 *Nexos* (Revista)

 *Marcelo Falak* (Blog)

 *Letra P* (Noticias)

 *Katehon* (Internacionales)

 *Investigación* (Internacionales)

 *Anred* (Noticias)

 *Infobaires* (Noticias)

 *La Izquierda Diario* (Noticias)

 *Voces Globales* (Internacionales)

 *El Destape* (Noticias)
)
 *Sin Permiso* (Internacional)

 *Revista Sudestada* (Revista)

 *Question Unlp* (Revista)

 *Voces en el Fénix* ( Revista)

 *Lemonde* (Revista)

 *El Disenso* (noticias)

 *El Ortiba* (Noticias)

 *Telesur* (internacional)

 *Rebelión* (Internacionales)

 *7D* (Noticias)

 *Horizontes del Sur* (Revista)

 *El Estadista* (Revista)

 *En Orsai* (Noticias)

 *Contrapunto* (Revista)

 *AM750* (Radio)

 *Del Plata* (Radio)

 *Futurock* (Radio)

 *Radio Rebelde* (Radio)

 *Radio Cooperativa* (Radio)

 *FM La Patriada* (Radio)

 *Radio Gráfica* (Radio)

 *FM La Tribu* (Radio)

 *Radio Megafon* (Radio)

 *Bastión Digital* (Noticias)

 *RT* (Internacionales)

*La Tecla N*(Revista)

*Sermos Galiza*
____________________

luns, febreiro 04, 2019

Para amosar a repulsa á inxerencia imperialista en Venezuela e contra o intento de golpe de estado, diversos colectivos, asociacións, sindicatos e partidos, convocaron unha concentración en solidariedade co pobo venezolano que terá lugar o martes 5 de febreiro ás 19:30hs no Cantón de Ferrol


Para amosar a repulsa á inxerencia imperialista en Venezuela e contra o intento de golpe de estado, diversos colectivos, asociacións, sindicatos e partidos, convocaron unha concentración
en solidariedade co pobo venezolano que terá lugar o martes 5 de febreiro ás 19:30hs no Cantón de Ferrol.

Persoas a nivel particular e diferentes entidades como: Asociación Cultural Fuco Buxán, BNG-Ferrol, CIG- Ferrol, Erguer - Estudantes da Galiza, EU-Narón, EU-Ferrol, Ferrol en Común, Fundaçom Artábria, Narón por Diante, Marea de Ferrol, PCPE-Comunistas de Galiza-Forxa e Podemos-Ferrol acordaron unir-se ao movemento internacional que se está mobilizando en todo o mundo, contra a inxerencia imperialista en Venezuela que despois de case dúas décadas de agresións e bloqueo económico, promoveu un segundo golpe de estado coa autoproclamación de Juán Guaidó  como presidente. E convocar unha concentración este martes 5 de febreiro ás 19:30hs no Cantón de Ferrol e acordou apoiar o manifesto que transcribimos a continuación.

Galiza Con Venezuela

Pola soberanía dos pobos


O pobo irmán da Venezuela está a sofrer un Golpe de Estado que ataca o goberno escollido nas urnas do Presidente Nicolás Maduro, que pretende destruír a Revolución Bolivariana e o seu proxecto de independencia e soberanía e que nós, desde a Galiza, rexeitamos frontalmente, firmemente, sen reticencias.

Un Golpe de Estado que parece protagonizado pola dereita opositora -oligárquica, apátrida e sometida aos intereses estranxeiros-, porque o 23 de xaneiro, aproveitando a data simbólica que conmemora a caída do ditador Marcos Pérez, un dos seus deputados, Juan Guaidó, se encaramou a un escenario preparado de antemán e se autoproclamou “presidente encargado” do país. Un Golpe de Estado cuxos líderes aseguran seguir a Constitución, pero que invoca artigos que, na realidade, non son aplicábeis á situación que previamente eles mesmos crearon. Un Golpe de Estado que descoñece á mantenta que Venezuela xa ten un Presidente, eleito democraticamente en 2013 e de novo en 2018, con máis de 6 millóns de votos e do 67% dos votos emitidos. Foron eleccións libres, como recoñeceron os centos de observadores internacionais, a pesar de que unha parte da oposición (precisamente a que agora se amotina) decidise non se apresentar.

Nós sabemos, porén, que toda esta operación ridícula e ao mesmo tempo irresponsábel non é cousa desa fracción opositora. Guaidó e o resto de personalidades que inmediatamente correron a refuxiarse na embaixada de Colombia en Caracas son apenas os títeres dun poder que leva desde 2002 tentando destruír a Revolución Bolivariana e que ten a súa sede en Washington e os seus ollos permanentemente postos nos recursos naturais venezuelanos.

Un poder que xa destruiu e continúa a destruír países no seu propio beneficio, de Siria á Ucrania, do Iraque á Libia, e que alimentou todas as ditaduras da América Latina, cos seus correspondentes Golpes de Estado: Pinochet en Chile, Videla na Arxentina, Banzer en Bolivia, Somoza en Nicaragua, Noriega en Panamá, Stroessner en Paraguai, Trujillo na República Dominicana, Batista en Cuba, etc., ou, máis recentemente, os chamados «golpes brandos» en Paraguai, en Honduras, no Brasil. Ese mesmo poder que desde hai anos mantén o bloqueo sobre os activos de Venezuela no estranxeiro -millares de millóns de dólares cuxo secuestro pavimenta unha crise económica real que a oligarquía golpista venezolana promete resolver recorrendo ás migallas humanitarias dos Estados Unidos e ao Fondo Monetario Internacional. Ese mesmo poder que leva anos a exercer a guerra comercial, mediática e diplomática contra a Revolución, que tratou por todos os medios de desmontar o proceso de integración latino-americana impulsada por Hugo Chávez e Fidel Castro e que en 2015 acusou o goberno do Presidente Nicolás Maduro de representar unha “ameaza para a súa seguranza nacional” por non deixar de exercer a soberanía da Venezuela en todos os frentes e en todas as circunstancias. Por outras palabras: por non se deixar roubar e rapinar. Mas ese poder, que é o poder do capitalismo sen fronteiras e sen escrúpulos, non só actúa desde Washingon. Do outro lado do Atlántico Norte tamén varios países da Unión Europea esqueceron o dereito internacional e se creron en disposición de daren ultimatos a un país soberano. Entre eles, o Estado español; o mesmo estado que, cunha man, exixe eleccións “libres” (que só serán “libres” se gañar a oligarquía) mentres coa outra envía forzas policiais para impedir como sexa un referendo de autodeterminación en Catalunya e que mantén presos e presas políticas dispersadas nos seus cárceres. Non nos sorprende, porén. O Estado español nunca deixou de acariciar en secreto a idea imperialista de que o que acontece en Venezuela, en Bolivia, en Cuba, en Nicaragua é unha cuestión de “política interna”, como expresou recentemente o seu ministro de relacións exteriores, Josep Borrell. Non nos sorprende, porque o enfrentamos todos os días, pero non por iso deixamos de condenalo. Señor Josep Borrell, señor Pedro Sánchez, hai moitos anos que América Latina se soubo libertar do seu imperio en decadencia. Primeiro con Bolívar, San Martín, Sucre ou Martí; e despois cos axentes da Segunda Independencia. Deixen América Latina tranquila. Deixen Venezuela vivir en Paz e progresar no modelo de país que a súa poboación escolleu maioritariamente.

Paren o Golpe de Estado na Venezuela!

Paren de dar ultimatos ridículos e de recoñecer títeres!

Respeiten a democracia e a soberanía dos pobos!

Galiza, 30 de Xaneiro de 2019.

#GalizaVenezuela

Asinan:

Asociación Cultural Fuco Buxán

Bloque Nacionalista Galego - Ferrol

CIG - Unión Comarcal Ferrol

Erguer - Estudante da Galiza

Esquerda Unida - Ferrol

Esquerda Unida Narón

Ferrol en Común

Fundaçom Artábria

Narón por Diante

Marea de Ferrol

Partido Comunista dos Pobos de España - Comunistas de Galiza - Forxa

Podemos Ferrol
_______

xoves, xaneiro 31, 2019

A eurodeputada galega Lídia Senra condena o apoio do Parlamento Europeo ao golpe de Estado en Venezuela e pide respecto ao dereito internacional - Instigada polo PP, PSOE e Ciudadanos, a Eurocámara toma partido na desestabilización da política interna venezolana a favor de Guaidó - Senra dirixiuse hoxe mesmo á Alta Representante da UE para subliñar a pertinencia de apoiar un diálogo responsábel a nivel internacional


Senra condena o apoio do PE ao golpe de Estado en Venezuela e pide respecto ao dereito internacional. | Instigada polo PP, PSOE e Ciudadanos, a Eurocámara toma partido na desestabilización da política interna venezolana a favor de Guaidó. | Senra dirixiuse hoxe mesmo á Alta Representante da UE para subliñar a pertinencia de apoiar un diálogo responsábel a nivel internacional.


O Parlamento Europeo vén de aprobar unha resolución na que os grupos socialista (S&D), popular (PPE), liberal (ALDE) e conservador (ECR) rexeitan os principios máis básicos da democracia atacando á soberanía de Venezuela a través do recoñecemento dun presidente autoproclamado fóra do marco constitucional. Diante desta decisión, a eurodeputada Lídia Senra quere reiterar a enérxica condena do Grupo da Esquerda Unitaria Europea-Esquerda Verde Nórdica “tanto á autoproclamación de Guaidó como á estratexia a través da cal se está a pretender lexitimar unha intervención extranxeira en Venezuela apoiada por Estados Unidos e o denominado Grupo de Lima”.

Ademais, a eurodeputada galega do GUE/NGL dirixiu hoxe unha pregunta escrita á Alta Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade e Vicepresidenta da Comisión Europea, Federica Mogherini, na que expresa a súa crítica á posición totalmente inxerencista adoptada pola Unión Europea.

En primeiro lugar, Senra lembra a Mogherini que o intento de golpe de Estado promovido pola oposición venezolana, no que se inclúe a autoproclamación do diputado Guaidó como “presidente interino”, vulnera en si mesmo a propia Constitución da República Bolivariana de Venezuela.

Seguidamente, chama a atención sobre o comportamento que a UE vén adoptando dende un principio neste contexto, onde destaca unha chamativa vontade de inxerencia nos asuntos internos deste país. “Gustaríame saber cal é o interese detrás de que algúns dos Estados membro da UE apoiaran a realización dun debate promovido por Donald Trump no  Consello de Seguridade da ONU co obxectivo de respaldar a autoproclamación de Guaidó, incumprindo claramente o principio de non intervención e vulnerando a soberanía do pobo venezolano”.

Senra considera que a firme predisposición do ente comunitario a tomar partido na política interna de Venezuela non se corresponde co seu declarado respecto ao dereito internacional e aos principios da Carta das Nacións Unidas, dado que esta sinala no Artigo 2 do Apartado 7 que ningunha das súas disposicións autoriza ás Nacións Unidas a intervir nos asuntos que son esencialmente da xurisdición dos Estados. “Vai apoiar a Alta Representante unha intervención estranxeira promovida polos Estados Unidos en Venezuela, violando polo tanto o Dereito Internacional e indo mesmo en contra do criterio do Consello de Seguridade das Nacións Unidas?”, cuestiona Senra á Alta Representante da UE, “E dado que o dereito internacional tamén rexeita as accións unilaterais por parte dos Estados, que opinión lle merecen as sancións económicas impostas contra o pobo venezolano?”, inquire.

Apelando ao desenvolvemento dun marco de relacións internacionais enfocado á estabilidade e á paz, Lídia Senra incide en que a UE ten só dúas opcións ante a escalada de tensións provocada pola oposición venezolana, “ou ben posicionarse a favor do diálogo inclusivo no país ou todo o contrario, apoiar irresponsabelmente o golpe de Estado recoñecendo a Guaidó”.

Senra, asinante da moción presentada polo GUE/NGL durante a actual sesión plenaria -e que finalmente non foi votada ao ser aprobada en primeiro lugar a proposta polos grupos conservadores-, advirte “Dende o GUE/NGL rexeitamos a tentativa de golpe de Estado en Venezuela, exiximos o fin da inxerencia internacional e dicímoslle á UE que o petróleo é do pobo venezolano, e que querer manter o nivel de vida dos máis ricos de Europa non lles dá dereito a apoiar o golpe, nin a atacar ao pobo de Venezuela, nin a roubarlle os seus recursos. Non máis sangue por petróleo”.

Bruxelas, 31 de Xaneiro de 2019.

Oficina de LÍDIA SENRA
EURODEPUTADA GALEGA
Grupo da Esquerda Unitaria Europea/
Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL)
Comisión de Agricultura
Comisión de Pesca
Asamblea Paritaria África, Caribe, Pacífico-UE
0034 609 845 861
Willy Brandt, 02M025 (Bruxelas)
Louise Weiss, T05018 (Estrasburgo)
lidia.senra@europarl.europa.eu

http://lidiasenra.gal/

Twitter | Facebook

Enviado por:
SENRA RODRÍGUEZ Maria Lidia OFFICE
-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
31 de janeiro de 2019 16:26

__________________

#GalizaVenezuela
_________________________

Constituíu-se en Ferrol unha plataforma para amosar a repulsa á inxerencia imperialista en Venezuela, contra o intento de golpe de estado e en solidariedade co pobo venezolano, para o cal convocou-se unha concentración que terá lugar o vindeiro martes 5 de febreiro ás 19:30hs no Cantón de Ferrol - Manifesto


Constituíu-se en Ferrol unha plataforma para amosar a repulsa á inxerencia imperialista en Venezuela, contra o intento de golpe de estado e en solidariedade co pobo venezolano, para o cal convocou-se unha concentración que terá lugar o vindeiro martes 5 de febreiro ás 19:30hs no Cantón de Ferrol.


O pasado mércores 31 de febreiro, no Ateneo Ferrolán tivo lugar unha Asemblea Aberta, coa participación de numerosas persoas a nivel particular e diferentes entidades como a Asociación Cultural Fuco Buxán, o Bloque Nacionalista Galego, a CIG - Unión Comarcal Ferrol, a Marea de Ferrol, o Partido Comunista dos Pobos de España - Comunistas de Galiza - Forxa e Podemos que acordaron unir-se ao movemento internacional que se está mobilizando en todo o mundo, contra a inxerencia imperialista en Venezuela que despois de case dúas décadas de agresións e bloqueo económico, promoveu un segundo golpe de estado coa autoproclamación de Juán Guaidó  como presidente. A plataforma que nace para promover accións contra o intento de golpe de estado, está aberta a novas incorporacións, convocou a súa primeira acción para o vindeiro martes 5 de febreiro e acordou apoiar o manifesto que transcribimos a continuación.

Galiza Con Venezuela

Pola soberanía dos pobos


O pobo irmán da Venezuela está a sofrer un Golpe de Estado que ataca o goberno escollido nas urnas do Presidente Nicolás Maduro, que pretende destruír a Revolución Bolivariana e o seu proxecto de independencia e soberanía e que nós, desde a Galiza, rexeitamos frontalmente, firmemente, sen reticencias.

Un Golpe de Estado que parece protagonizado pola dereita opositora -oligárquica, apátrida e sometida aos intereses estranxeiros-, porque o 23 de xaneiro, aproveitando a data simbólica que conmemora a caída do ditador Marcos Pérez, un dos seus deputados, Juan Guaidó, se encaramou a un escenario preparado de antemán e se autoproclamou “presidente encargado” do país. Un Golpe de Estado cuxos líderes aseguran seguir a Constitución, pero que invoca artigos que, na realidade, non son aplicábeis á situación que previamente eles mesmos crearon. Un Golpe de Estado que descoñece á mantenta que Venezuela xa ten un Presidente, eleito democraticamente en 2013 e de novo en 2018, con máis de 6 millóns de votos e do 67% dos votos emitidos. Foron eleccións libres, como recoñeceron os centos de observadores internacionais, a pesar de que unha parte da oposición (precisamente a que agora se amotina) decidise non se apresentar.

Nós sabemos, porén, que toda esta operación ridícula e ao mesmo tempo irresponsábel non é cousa desa fracción opositora. Guaidó e o resto de personalidades que inmediatamente correron a refuxiarse na embaixada de Colombia en Caracas son apenas os títeres dun poder que leva desde 2002 tentando destruír a Revolución Bolivariana e que ten a súa sede en Washington e os seus ollos permanentemente postos nos recursos naturais venezuelanos.

Un poder que xa destruiu e continúa a destruír países no seu propio beneficio, de Siria á Ucrania, do Iraque á Libia, e que alimentou todas as ditaduras da América Latina, cos seus correspondentes Golpes de Estado: Pinochet en Chile, Videla na Arxentina, Banzer en Bolivia, Somoza en Nicaragua, Noriega en Panamá, Stroessner en Paraguai, Trujillo na República Dominicana, Batista en Cuba, etc., ou, máis recentemente, os chamados «golpes brandos» en Paraguai, en Honduras, no Brasil. Ese mesmo poder que desde hai anos mantén o bloqueo sobre os activos de Venezuela no estranxeiro -millares de millóns de dólares cuxo secuestro pavimenta unha crise económica real que a oligarquía golpista venezolana promete resolver recorrendo ás migallas humanitarias dos Estados Unidos e ao Fondo Monetario Internacional. Ese mesmo poder que leva anos a exercer a guerra comercial, mediática e diplomática contra a Revolución, que tratou por todos os medios de desmontar o proceso de integración latino-americana impulsada por Hugo Chávez e Fidel Castro e que en 2015 acusou o goberno do Presidente Nicolás Maduro de representar unha “ameaza para a súa seguranza nacional” por non deixar de exercer a soberanía da Venezuela en todos os frentes e en todas as circunstancias. Por outras palabras: por non se deixar roubar e rapinar. Mas ese poder, que é o poder do capitalismo sen fronteiras e sen escrúpulos, non só actúa desde Washingon. Do outro lado do Atlántico Norte tamén varios países da Unión Europea esqueceron o dereito internacional e se creron en disposición de daren ultimatos a un país soberano. Entre eles, o Estado español; o mesmo estado que, cunha man, exixe eleccións “libres” (que só serán “libres” se gañar a oligarquía) mentres coa outra envía forzas policiais para impedir como sexa un referendo de autodeterminación en Catalunya e que mantén presos e presas políticas dispersadas nos seus cárceres. Non nos sorprende, porén. O Estado español nunca deixou de acariciar en secreto a idea imperialista de que o que acontece en Venezuela, en Bolivia, en Cuba, en Nicaragua é unha cuestión de “política interna”, como expresou recentemente o seu ministro de relacións exteriores, Josep Borrell. Non nos sorprende, porque o enfrentamos todos os días, pero non por iso deixamos de condenalo. Señor Josep Borrell, señor Pedro Sánchez, hai moitos anos que América Latina se soubo libertar do seu imperio en decadencia. Primeiro con Bolívar, San Martín, Sucre ou Martí; e despois cos axentes da Segunda Independencia. Deixen América Latina tranquila. Deixen Venezuela vivir en Paz e progresar no modelo de país que a súa poboación escolleu maioritariamente.

Paren o Golpe de Estado na Venezuela!

Paren de dar ultimatos ridículos e de recoñecer títeres!

Respeiten a democracia e a soberanía dos pobos!

Galiza, 30 de Xaneiro de 2019.

#GalizaVenezuela

Asinan:

Asociación Cultural Fuco Buxán

Bloque Nacionalista Galego - Ferrol

CIG - Unión Comarcal Ferrol

Marea de Ferrol

Partido Comunista dos Pobos de España - Comunistas de Galiza - Forxa

Podemos Ferrol
_______

mércores, xaneiro 30, 2019

Asemblea Aberta en Solidariedade co Pobo Venezolano e contra a inxerencia imperialista: Autoconvocatoria para hoxe mércores 30 de xaneiro, ás 7 da tarde, no Ateneo Ferrolán


En réxime de Autoconvocatoria, está convocada unha Asemblea Aberta para hoxe mércores 30 de xaneiro, ás 7 da tarde, no Ateneo Ferrolán.

Onte, recebemos unha proposta de autoconvocatoria, das compañeiras e compañeiros de Fuco Buxán, diante da situación en Venezuela, onde está en marcha un golpe de estado, organizado polo goberno estadounidense e a oligarquía venezolana, despois de anos de acoso político e económico imperialista até conseguir a case extenuación do pobo venezolano.

Debe chamar-nos a atención a rapidez coa que a deita española racionou en apoio ao intento de golpe de estado PP, Ciudadanos, Vox,... e mesmo como non Felipe González, ... E outro dato de interese analítico, para incrédulos foi a rapidez coa que Donald Trump recoñeceu ao autoproclamado Juan Gaidó, e os case simultáneo apoios por parte dos gobernos satélites do imperialismo usamericano e o goberno neoliberal de Canada, o que amosa que estamos ante un plan deseñado pola administración norteamericana, proba diso foi o chamamento previo do vice-presidente, Mike Pence, a manifestarse até rematar co goberno de Nicolás Maduro.

"Venezuela ten problemas moi graves. Ao seu pobo creáronlle todos os problemas do mundo as clases oligárquicas que dominaron ese país durante moitos anos", din desde Fuco no seu escrito de proposta.

"Hoxe atópanse diante dunha nova  ameaza de golpe de estado para defender os intereses e os privilexios desas mesmas clases e baixo a dirección do intervencionismo histórico dos USA e coa axuda dos seus peóns, na procura de cambiar a vontade da maioría do pobo venezolano", continua manifestando no seu escrito.

Mesmo no Consello de Seguridade da ONU, na súa sesión extraordinaria (8452nd), do pasado sábado 26 de xaneiro, promovida por Estados Unidos, foi rexeitada unha proposta que pretendía o respaldo ao golpe de estado e o recoñecemento do autoproclamado presidente Juán Guaidó. (O monicreque usurpador).

Estamos vivindo unha situación onde xoga un papel fundamental os medios de comunicación, as novas circulan a grande velocidade e a manipulación informativa, con ocultacións d feitos e propagando a mensaxe ditada polos poderes do imperio que impoñen vontades e xustifican o intervencionismo pola grave situación socioeconómica provocada por anos de intervencionismo na vida do pobo venezolano, impoñendo sancións, bloqueando a súa economía e incautando as súas divisas depositadas no exterior ou produto de transaccións económicas, ... e mesmo interferindo nas redes sociais na propagación de falsas noticias... e unha longa Lista de inxerencias que o imperialismo non deixou de facer na última década contra o país caribeño.

"O pobo venezolano necesita toda a solidariedade e toda a axuda posíbel dos que non estamos nin xordos nin cegos e sabemos ben das agresións e rapinas que padeceu e padece toda Sudamérica e outros moitos pobos do mundo". Din no0 seu escrito desde Fuco Buxán.

Para rematar fan a proposta de autoconvocatoria en Asemblea Aberta: "Para tratar este importante asunto e mesmo ver de organizar en Ferrol unha mobilización de denuncia e solidariedade co pobo venezolano, así como outras iniciativas que poidan formular-se, vos propoñemos a celebración duna xuntanza aberta e en réxime de autoconvocatoria, par o MÉRCORES DÍA 30 XANEIRO ás 19:00 hrs. no ATENEO FERROLÁN".

---

Nova relacionada en Ártabra 21:

Unha sesión de urxencia do Consello de Seguridade da ONU revelou unha clara división sobre as posíbeis solucións á crise en Venezuela - Foi rexeitada a proposta do goberno de Estados Unidos que pretendía dar-lle lexitimidade ao intento de golpe de estado - Vídeo da sesión con todas as intervencións. | Ir á Web.
_____

domingo, xaneiro 27, 2019

Unha sesión de urxencia do Consello de Seguridade da ONU revelou unha clara división sobre as posíbeis solucións á crise en Venezuela - Foi rexeitada a proposta do goberno de Estados Unidos que pretendia dar-lle lexitimidade ao intento de golpe de estado - Vídeo da sesión con todas as intervencións


División no Consello de Seguridade con respecto a Venezuela

Unha sesión de urxencia do Consello de Seguridade da ONU revelou unha clara división sobre as posíbeis solucións á crise en Venezuela. Estados Unidos e algunhas nacións europeas e latinoamericanas apoian a un "presidente interino" autoproclamado, mentres que Rusia e outro grupo de países de diversas rexións recoñecen a soberanía do Estado venezolano e chaman ao diálogo. Venezuela considera que se trata dun intento máis de vez de Estado e a ONU urge á moderación e a traballar unidos polo benestar dos venezolanos.

Nunha reunión extraordinaria promovida por Estados Unidos, o Consello de Seguridade debateu este sábado sobre a situación en Venezuela contando coa presenza de máis de 30 oradores, que incluíron ao secretario de Estado estadounidense, Mike Pompeo, e ao secretario do Exterior venezolano, Jorge Arreaza, ademais doutros chanceleres latinoamericanos.

Rosemary DiCarlo, subsecretaria xeral da ONU para Asuntos Políticos e Construción da Paz, foi a primeira relatora da mañá cun informe no que advertiu a preocupante crise política que vive o país suramericano e o grave impacto humanitario que esta ten na poboación venezolana.

"Debemos facer todo o que podamos para evitar un empeoramento das tensións. Debemos tratar de axudar na procura dunha solución política que permita que os venezolanos gocen de paz, prosperidade e de todos os seus dereitos humanos", dixo.

A reunión urxente do Consello prodúcese despois de que o pasado 23 de xaneiro o deputado líder da Asemblea Nacional de Venezuela se autoproclamara "presidente encargado" mentres se convocaba a eleccións, o que desatou unha serie de mobilizacións a favor e en contra desta acción. Durante esas protestas, houbo algúns incidentes violentos e reportáronse 20 presuntas mortes. O presidente constitucional, Nicolás Maduro, inaugurara o seu segundo mandato dúas semanas antes, de acordo co resultado das eleccións celebradas en maio de 2018.

No seu discurso, DiCarlo referiuse á situación en Venezuela como "extrema" e asegurou que ten unha dimensión económica e política.

"A poboación é afectada de xeito sistémica, case todos os venezolanos, 30 millóns, padecen a hiperinflación e o colapso dos salarios reais; a escaseza de alimentos, medicinas e subministros básicos; o deterioro dos servizos de saúde e educación; o deterioro de infraestrutura básica como a auga, a electricidade, o transporte e os servizos urbanos", sinalou.

DiCarlo subliñou a urxencia de resolver as diferenzas entre os actores internos e internos en beneficio dos venezolanos.

"Debemos guiarnos polo propósito de conseguir o benestar do pobo venezolano e traballar xunto"

"Hai visións diverxentes sobre cal debe ser o futuro de Venezuela. Pero todos debemos guiarnos polo propósito de conseguir o benestar do pobo venezolano e traballar xuntos para que as súas necesidades sexan satisfeitas", concluíu.

Opinións divididas

As posicións atopadas sobre a mellor vía cara a unha solución en Venezuela foron a constante do debate. Por unha banda, Estados Unidos e un grupo de países que incluíron a Perú, Colombia, Brasil, Alemaña e o Reino Unido, entre outros, descoñeceron ao Goberno venezolano e apoiaron a Guaidó como "presidente interino", obxectando o resultado das eleccións e alegando que esa nación constitúe unha ameaza á paz e seguridade internacional, ademais de responsabilizar aos seus dirixentes da crise económica e humanitaria que xerou o desprazamento de millóns de persoas.

O secretario de Estado Mike Pompeo afirmou que Cuba está detrás do Goberno "opresor" e "antidemocrático" de Nicolás Maduro e instou aos Estados a "tomar partido".

"É o momento de que todos os países tomen partido. Non máis demoras, non máis xogos. Ou están coas forzas da liberdade ou están con Maduro e caos... Chamamos a todos os membros do Consello de Seguridade a apoiar a transición democrática en Venezuela e o papel que ten nela o presidente interino Guaidó", apuntou.

"É o momento de que todos os países tomen partido"

Os países que comparten ese punto de vista fixeron eco do discurso de Pompeo e Alemaña, pola súa banda, dixo que daban ás autoridades de Venezuela un prazo de oito días para dimitir.

No outro lado do espectro, Rusia encabezou a un cúmulo de gobernos (China, Guinea Ecuatorial, Sudáfrica, Bolivia, Cuba e outros) que se opuxeron ás ameazas e ultimátum a Venezuela, obxetaron que fose unha ameaza internacional e pugnaron polo respecto á súa soberanía e dereito a resolver os seus asuntos sen inxerencias estranxeiras, segundo as leis internacionais e a Carta da ONU.

Rusia lamentou que o "xogo sucio" de Estados Unidos chegase ao Consello de Seguridade e acusou a ese país e os seus seguidores de estar detrás da inestabilidade e os intentos de vez en Venezuela.

"Si algo representa unha ameaza á paz é a descarada e agresiva postura de Estados Unidos e os seus aliados enfocada a depoñer ao presidente de Venezuela electo lexítimamente", afirmou o embaixador ruso ante a ONU, Vassily Nebenzia.

"Si algo representa unha ameaza á paz é a agresiva postura de Estados Unidos"

Agregou que a "inxerencia flagrante" de Estados Unidos cara a Venezuela non conseguiu o apoio que necesita na area internacional e indicou que a súa estratexia non é nada novo, "é un caso típico de ameaza á paz creado polo recurso da forza", unha mostra máis de que considera a América Latina unha zona exclusiva de interese estadounidense, enfatizou.

Logo de sinalar que esa postura constitúe unha violación á Carta da ONU, abogou por un diálogo nacional para a reconciliación.

No mesmo tenor, os países que comparten a posición rusa, advertiron que o derrocamento do Goberno de Venezuela sentaría un precedente moi perigoso de consecuencias funestas que poderían estenderse a outras nacións no futuro. Do mesmo xeito, recordaron as crises xeradas recentemente no medio Oriente e o norte de África trala destitución de gobernos lexítimos noutros países.

México e Uruguay, polo seu lado, reiteraron o seu recoñecemento ao Goberno constitucional venezolano e referendaron a súa iniciativa de facilitar un diálogo entre todas as partes implicadas, dentro e fóra de Venezuela, para evitar un maior deterioro da situación e achar unha solución negociada e pacífica á crise, sempre con respecto absoluto á soberanía e independencia do país.

"Venezuela non está soa"

Na súa quenda ao micrófono, o canciller venezolano indicou que quedou demostrado que o seu país non está só fronte aos intentos de vez de Estado orquestados por Estados Unidos "e os seus satélites" na rexión e afirmou que o Goberno venezolano está aberto ao diálogo, citando como exemplo o proceso en Santo Domingo, abandonado pola oposición no último minuto.

Jorge Arreaza rexeitou categóricamente calquera presión, imposición ou inxerencia estranxeira e preguntou por que non se han cuestionado nas instancias do multilateralismo as ameazas estadounidenses do uso da forza contra o seu país.

Considerou que a intención de derrocar ao Goberno venezolano é "descarado, evidente". "Vénselle as costuras por todos lados a este intento de vez de Estado. É unha estratexia moi burda", engadiu.

Arreaza acusou aos detractores de Venezuela de pouco rigor nos datos en que basean as súas imputacións. "Dinse moitas mentiras", acoutou.

"Ninguén conseguirá que haxa unha guerra civil en Venezuel"

Á postura alemá e doutros países europeos, o ministro venezolano, respondeu desafiándoos a celebrar eleccións no Reino Unido ou en España, por exemplo. "Non teñen ningún dereito a lanzarnos ningún ultimátum", declarou.

Finalmente, asegurou que ninguén conseguirá que haxa unha guerra civil en Venezuela, como pretenden algúns, e agradeceu as iniciativas en favor do diálogo para pechar a súa participación subliñando que Venezuela "é irrevocabelmente libre e independente".

Fonte: WEB da ONU - 26 de xaneiro, de 2019 - Paz e seguridade. | Ir á Web.

Foto: ONU/Manuel Elias. | Jorge Arreaza, ministro de Asuntos Exteriores de Venezuela, fala no Consello de Seguridade.


A situación en Venezuela (República Bolivariana de) - Consello de Seguridadel, sesión 8452nd. | Ir á Web.

___________________

xoves, xaneiro 05, 2017

As 10 vitorias do Presidente Maduro en 2016, ... Por Ignacio Ramonet - Todo se presentaba moi complicado a inicios de 2016 para as autoridades de Caracas. Principalmente por tres razóns...


Por Ignacio Ramonet [*]
05.01.2017

No ano máis duro e máis longo, no que tantos apostaron polo seu tropezo, o Presidente Nicolás Maduro, sorteando todos os escollos, todas as trampas e todas as dificultades, demostrou a súa talla excepcional de home de Estado. E de líder indestrutíbel da Revolución Bolivariana

Todo se presentaba moi complicado a inicios de 2016 para as autoridades de Caracas. Principalmente por tres razóns: 1) a oposición neoliberal gañara as eleccións lexislativas de decembro 2015 e controlaba a Asemblea Nacional; 2) os prezos do petróleo, principal recurso de Venezuela, caeran ao seu nivel máis baixo nos últimos decenios; 3) o presidente estadounidense Barack Obama asinara unha orde executiva na que declaraba que Venezuela representaba unha "inusual e extraordinaria ameaza para a seguridade nacional e a política exterior de Estados Unidos".

Ou sexa, en tres campos decisivos -político, o económico e o geopolítico- a revolución bolivariana parecía estar á defensiva. Mentres que a contrarevolución, tanto interna como externa, pensaba ter, por fin, o poder en Venezuela ao alcance da man.

E todo isto nun contexto de guerra mediática de longa duración contra Caracas que comezou coa chegada ao poder de Hugo Chávez en 1999 e intensificouse a partir de abril de 2013. Alcanzando uns niveis inauditos de violencia logo da elección do presidente Nicolás Maduro.

Esta atmosfera de agresivo e permanente acoso mediático produce unha insidiosa desinformación sobre Venezuela que confunde ata a moitos amigos da Revolución Bolivariana. En particular porque, nesta era da "post-verdade", a práctica da mentira, da fraude intelectual e do engano descarado non é sancionado por ningunha consecuencia negativa, nin en términos de credibilidade, nin de imaxe. Todo vale, todo serve nesta "era do relativismo post-factual", e nin sequera os feitos ou os datos máis obxectivos son tomados en consideración. Tampouco se acepta o argumento -tan obvio no caso de Venezuela- do complot, daconxura, da conspiración. De antemán, o novo discurso mediático dominante denuncia e ridiculiza o "pretendido complotismo" como un inaceptable argumento dunha "vella narrativa" que non é de recibo...

Todo pois, a principios de 2016, aparecía moi costa arriba para o presidente de Venezuela. Até o punto de que o achacoso opositor neoliberal Henry Ramos Allup, pasabelmente embriagado pola súa maioría parlamentaria permitiuse asegurar, en xaneiro de 2016 durante o seu primeiro discurso como presidente da Asemblea Nacional, que "nun lapso non maior a seis meses" sacaría do poder a Nicolás Maduro. Inspirándose sen dúbida no golpe de Estado institucional contra a presidenta Dilma Rousseff en Brasil e apostando por unha vitoria nun eventual referendo revocatorio.

Así estaban as cousas cando o presidente Maduro, nunha maxistral secuencia de xogada de xadrez que ninguén viu vir e perfectamente legais segundo a Constitución, sorprendeu a todo o mundo. Renovou, como era o seu dereito, aos membros do Tribunal Supremo de Xustiza (TSX), órgano superior do Poder Xudicial, cuxa Sala Constitucional ten a última palabra en materia de interpretación da Constitución.

Saturada de soberbia, a oposición cometeu entón dous erros mayúsculos:

1. Decidiu ignorar as advertencias do TSX e sesionar con tres deputados do estado Amazonas cuxa elección, en decembro de 2015, estaba baixo suspensión cautelar por irregularidades. Ante esa afronta, o TSX ditaminou obviamente que a incorporación dos tres deputados "non electos regularmente" retiraba toda validez ás decisións da Asemblea Nacional. De feito, o TSX declarou en desacato (desobediencia) á Asemblea e determinou que "se considerarán nulas todas as súas decisións". De tal modo que -polos seus propios erros- a Asemblea non só non conseguiu lexislar nin controlar ao goberno senón que, como o recoñecen prestixiosos especialistas en dereito constitucional, se anulou a si mesma, dilapidou o seu poder e se autodisolveu. Esta foi a primeira gran vitoria de Nicolás Maduro en 2016.

2. No seu obsesivo afán de derrocar ao presidente, a oposición antichavista tamén decidiu ignorar os requisitos legais (Art. 72° da Constitución), en términos de etapas imprescindíbeis e de pasos esixidos polos regulamentos xurídicos, para lanzar un referendo revogatorio en 2016. Aí os opositores fracasaron igualmente de xeito estrepitosa.

E iso constituíu outra gran vitoria de Nicolás Maduro.

Aínda así chegou un momento, cara a marzo-abril de 2016, en que todo se complicou enormemente. Porque ás embestidas habituais das forzas hostís á Revolución Bolivariana veu a sumarse unha impresionante seca, a segunda máis grande desde 1950, e calores extremas causados polo fenómeno El Niño. En Venezuela, o 70 por cento da enerxía xérase por hidroelectricidade e a principal central hidroeléctrica depende do embalse El Guri. Ao reducirse as choivas, os niveis deste embalse diminuíron case ao nivel mínimo.

A contrarevolución tratou de aproveitar esta circunstancia para multiplicar os sabotaxes eléctricos, buscando a crear caos enerxético, malestar social e protestas. O perigo era maiúsculo porque ao problema eléctrico sumábase, por efectos da persistente seca, a falta de auga potábel...

Pero o Presidente Maduro actuou de novo con celeridade e adoptou medidas drásticas: decidiu a substitución de millóns de lampadas incandescentes por aforradores; ordenou o substitúo dos vellos acondicionadores de aire por outros de nova tecnoloxía aforradora; estableceu o medio día laboral na administración pública e decretou un plan especial de aforro nacional do consumo eléctrico e de auga.

Grazas a estas audaces medidas, o Presidente conseguiu evitar o colapso enerxético. E obtivo así una das súas máis populares vitorias do ano 2016.

Outro dos problemas importantes (quizais o máis grave) que tivo que enfrontar o Goberno -consecuencia en parte da guerra económica contra a revolución bolivariana- é do abastecemento alimentario. Hai que recordar que antes de 1999, o 65 por cento da poboación vivía en situación de pobreza e que só o 35 por cento podía gozar dunha alta calidade de vida. Ou sexa, de cada dez venezolan@s só tres consumían regularmente carne, polo, café, millo, leite, azucre... Mentres que, nos últimos 17 anos, o consumo alimentario (grazas ao investimento social masiva da revolución) disparouse nun 80 por cento.

En si, este cambio estrutural explica por que, de súpeto, a produción nacional de alimentos, moito máis importante do que se cre, resultou insuficiente.

Como a demanda aumentou masivamente, tamén se disparou a especulación. E ante unha oferta estruturalmente limitada, os prezos eleváronse vertixinosamente. E se expandiu o fenómeno do mercado negro ou "bachaqueo". Moitas persoas compraban os produtos subvencionados polo Goberno a prezos inferiores ao do mercado para vendelos a prezos superiores ao mercado. Ou os "exportaban" masivamente aos países veciños (Colombia, Brasil) onde os revendían polo dobre ou o triplo do seu prezo subvencionado. De tal modo que Venezuela se "desangraba" dos seus dólares -cada vez máis escasos polo derrube dos prezos do petróleo- para alimentar a uns "vampiros" que lle arrebataban os produtos de primeira necesidade aos máis humildes, á vez que se enriquecían de xeito excepcional. Semellante inmoralidade non podía continuar.

Unha vez máis o Presidente Maduro decidiu actuar con man firme. Primeiro -moi importante- cambiou a filosofía da axuda social. E corrixiu un erro maiúsculo que se levaba cometendo en Venezuela desde facía lustros. Decidiu que o Estado, no canto de subvencionar os produtos, debía subvencionar ás persoas. Para que só os pobres, os que realmente o necesitan, tivesen acceso aos produtos subvencionados polo Goberno. Para todos os demais, o produto vende-se ao seu prezo xusto establecido polo mercado. O cal evita a especulación e o bachaqueo.

E segunda medida decisiva o Presidente anunciou que, a partir de agora, o Goberno poñería todo o seu empeño en cambiar o carácter económico do país para pasar dun "modelo rentista" a un "modelo produtivo". A este respecto, o Presidente definiu "15 motores" para reanimar a actividade económica tanto do sector privado como do sector público e da economía comunal.

Esas dúas decisións esenciais converxen nunha orixinal creación imaxinada polo Presidente Maduro: os CLAP (Comités Locais de Abastecemento e Produción) que constitúen unha nova forma de organización popular. Fogar por fogar, os representantes das comunidades organizadas entregan, a prezo regulado, bolsas repletas de alimentos. Moitos destes alimentos son de nova produción nacional. Os CLAP deberían abastecer, nos próximos meses de 2017, a unhas catro millóns de familias humildes. Garantindo a alimentación do pobo. Rubricando así unha nova gran vitoria do Presidente Maduro.

Outra vitoria non menor neste ano 2016 tan difícil constitúea o récord obtido en materia de investimento social que alcanzou o 71,4 por cento do orzamento do país. É un récord mundial. Ningún outro Estado no planeta dedica case as tres cuartas partes do seu orzamento ao investimento social.

En materia de saúde, por exemplo, o número de establecementos hospitalarios multiplicouse por 3,5 desde 1999. E o investimento nun novo modelo humano de saúde pública multiplicouse por dez.

A Misión Barrio Dentro, cuxo obxectivo é atender aos enfermos nas áreas urbanas máis humildes do país, realizou case 800 millóns de consultas e salvado a vida dun millón 400 mil persoas. As universidades de medicina formaron a 27 mil novos médicos. E outros 30 mil deben obter o seu diploma en 2017. Oito Estados alcanzaron unha cobertura de Barrio Dentro 100% en 2016, cando a meta era de seis.

Outra vitoria social fundamental, non mencionada polos grandes medios dominantes, é a alcanzada en materia de adultos maiores que reciben unha pensión de xubilación. Antes da revolución apenas o 19 por cento dos xubilados recibían unha pensión, o resto subsistía a miúdo na miseria ou a cargo dos seus familiares. Este ano 2016, a porcentaxe de persoas xubiladas que reciben unha pensión (aínda que non poidan cotizar á seguridade social durante a súa vida laboral activa) alcanzou o 90 por cento. Un récord en Sudamérica.

Outra vitoria espectacular -e que tampouco mencionan os grandes medios dominantes- é a conseguida pola Misión Vivenda encargada de construír vivendas sociais, a prezo regulado, para as familias venezolanas humildes.

En 2016, esta Misión entregou nada menos que 359 mil vivendas (a título de comparación, un país desenvolvido como Francia apenas construíu, en 2015, 109 mil vivendas sociais). A iso hai que engadir as 335 mil vivendas rehabilitadas no marco da bonita Misión Barrio Novo, Barrio Tricolor. Unha Misión particularmente eloxiada polo xenio da arquitectura Frank Gehry, autor do Museo Guggenheim de Bilbao e do Museo Louis Vuitton en París, que declarou desexar involucrarse nela. De tal modo que estamos falando de case 700 mil vivendas sociais entregadas en 2016. Unha cifra sen equivalente no mundo.

Desde que iniciou o seu mandato, en 2013, o Presidente Maduro xa entregou preto dun millón e medio de vivendas a familias modestas. Récord mundial pasado baixo silencio por todos os medios hostís á revolución bolivariana. E que até moitos amigos omiten ás veces de mencionar.

Recordemos, para terminar, algunhas das brillantes vitorias conseguidas no ámbito xeopolítico. Por exemplo, impedir que a Organización de Estados Americanos (OEA), dominada por Washington, condenase a Caracas como o pretendía o secretario Xeral desta organización, Luís Almagro, quen invocaba a Carta Democrática contra Venezuela.

Ou o éxito da XVII Cume do Movemento dos Países Non Alineados (MNOAL) realizada en setembro de 2016 no Centro de Convencións Hugo Chávez da illa Margarita coa presenza de numerosos xefes de Estado e de Goberno e de representantes de cento vinte países que aportaron a súa solidariedade a Venezuela.

En fin, neste campo a principal vitoria do Presidente Maduro, quen efectuou varias xiras internacionais con ese obxectivo, foi o logro inaudito dun acordo entre países OPEP e Non-OPEP para a redución concertada das exportacións de petróleo.

Este acordo histórico, asinado en novembro de 2016, freou de inmediato o deterioro dos prezos dos hidrocarburos que se esborrallaban desde mediados de 2014 cando excedían os 100 dólares por barril.

Grazas a esta vitoria capital, os prezos do petróleo -que estaban en 24 dólares en xaneiro- excedían os 45 dólares a final de decembro 2016.

Así pois, no ano máis duro e máis longo, no que tantos apostaron polo seu tropezo, o Presidente Nicolás Maduro, sorteando todos os escollos, todas as trampas e todas as dificultades, demostrou a súa talla excepcional de home de Estado. E de líder indestrutible da Revolución Bolivariana.


Publicado en  'El Correo del Orinoco' | 01.01.2017 | Ir á Web.

[*] Ignacio Ramonet Míguez [Redondela 1943], xornalista, escritor, altermundista... Ir á Galipedia.

Enviado por:
Manuel Angel Rodríguez Carballeira
-lalan1954@gmail.com-
2 de janeiro de 2017 07:35

___________

martes, decembro 08, 2015

O Consello Nacional Electoral Venezolano CNE, xa actualizó os resultados das eleccións parlamentarias deste 6 de decembro: MUD: 107 deputados, GPP/PSUV: 55 e 3 RE-indíxenas


O Consello Nacional Electoral actualizou os resultados das eleccións parlamentarias deste 6 de decembro. Na súa páxina web reflexa que a Mesa da Unidade Democrática obtivo 107 deputados fronte aos 55 obtidos polo GPP/Psuv, quedando pendentes por adxudicar dous curules.

No primeiro boletín oficial do poder electoral, presentado pola presidenta do CNE, Tibisay Lucena, a medianoite deste luns, a MUD obtivera 99 deputados e o Psuv só 46, unha maioría contundente e histórica nos últimos 16 anos.

Jesús Torrealba, secretario executivo da Mesa da Unidade Democrática, sostivo en conferencia de prensa que a oposición logrou 112 deputados e "estanse pelexando catro máis".

De alcanzar esa cifra a oposición lograría unha maioría cualificada esencial para aprobar leis habilitantes e leis orgánicas que organizan o resto dos poderes e serven de marco a outras leis; designar ou remover aos maxistrados do Tribunal Supremo de Xustiza, aos rectores do Consello Nacional Electoral, a fiscal xeral, o contralor xeral e o defensor do pobo; convocar a unha Asemblea Constituínte e aprobar unha reforma constitucional, entre outros temas.

O dirixente dixo á prensa que estes resultados deben levar a todos os actores políticos e en particular á alianza opositora a "reinventarse" porque "unha cousa é unirse para resistir e outra cousa é unirse para gobernar".

Así mesmo, suscitou que o oficialismo debe "dixerir unha derrota e xerar un novo tecido dirixente que teña legitimidade efectiva na súa propia base e aprender a relacionarse co país non desde a agresión e a ameaza senón desde a proposta e o traballo".

A Mesa da Unidade Democrática (MUD) no Zulia obtivo 13 deputados para A Mesa da Unidade (MUD) no Zulia obtivo 13 deputados. Mentres o GPP / PSUV só alcanzou dous deputados no circuíto 3 que agrupa aos municipios Mara e Guajira.

A coalición opositora consolidouse na rexión con 1.027.334 de votos (60,24%) no voto lista; mentres que o GPP / PSUV só chegou a 619.068 (36,30%).

A Asemblea Nacional está integrada por 167 deputados e deputadas, dos cales 113 son nominais, 51 por lista e 3 son indíxenas.

As decisións segundo o tipo de maioría son:

84 deputados 1/2 1 |Maioría simple:
  • Utilízase en todas as decisións que se sometan a votación, con excepción daquelas nas que a Constitución esixe outra maioría. As súas facultades van desde a elección da súa propia xunta directiva ata a aprobación do Orzamento nacional.

100 deputados 3/5 partes |Maioría cualificada:
  • Remove ou censura á Vicepresidencia Executiva.
  • Remove ou censura a ministros do gabinete executivo.
  • Aproba Lei Habilitante que faculta ao Executivo para legislar temas determinados, durante un período limitado.

111 deputados 2/3 partes |Maioría cualificada:

  • Acorda a separación temporal dun deputado ou deputada do seu cargo.
  • Crea e suprime comisións permanentes.
  • Elabora ou modifica leis orgánicas
  • Aproba reformas constitucionais para sometelas a referendo popular.
  • Convoca a unha Constituyente.
  • Remove maxistrados do Tribunal Supremo de Xustiza (TSJ)
  • Designa integrantes do Consello Nacional Electoral.
Web oficial do CNE:
http://www.cne.gob.ve/web/index.php

Fonte: Aporrea.org / CNE / Panorama - www.aporrea.org
07/12/15 - www.aporrea.org/actualidade/n282395.html
Gráfico que mostra a relación de poder entre a MUD e GPP
Credito: CNE
_____________

O chavismo perde, que pasará agora en Venezuela?, ... Por Pascual Serrano


Por Pascual Serrano [*]
08.12.2015


A dereita convéncenos de que a esquerda é democrática pero só cando non goberna. | O chavismo perde, que pasará agora en Venezuela?


Por fin non houbo fraude en Venezuela. A fraude electoral produciuse nas eleccións dos últimos 16 anos cando gañaba o chavismo. Estas son as primeiras eleccións que gaña a dereita e, xa que logo, sen fraude. É a diferenza entre democracia e ditadura. Cando gaña a dereita é democracia e si non, é ditadura. A dereita que gañou é a mesma que até agora non recoñecía as anteriores vitorias do movemento bolivariano. Por iso até este domingo os grandes medios e portavoces neoliberais -venezolanos, españois e do resto do mundo- denunciaban que ía haber unha fraude. Gañaron, xa non fan falta novos recontos e xa non botan de menos aos observadores internacionais.

Déronse conta de que agora recoñecerán que Venezuela non era unha ditadura? É porque a dereita convéncenos de que a esquerda é democrática pero só cando non goberna. Si por algunha excepcional razón a esquerda gaña unhas eleccións (Segunda República Española, Allende en Chile, Chávez en Venezuela...), inmediatamente o país convértese en ditadura, e só a chegada dun goberno de dereitas, polas urnas ou polas armas -a vía é un detalle insignificante-, garante a volta á democracia.

Segundo PP, Cidadáns e PSOE en Venezuela gañou a liberdade. Até agora non gañaba a liberdade porque non gañaba a dereita.

Aínda que o que cambia é a maioría parlamentaria e non o presidente, os nosos medios e políticos de dereita xa non falarán tanto do presidente de Venezuela. Deixaremos de oír o nome de Maduro. Como sucede co nome do presidente de Portugal ou o de México. Quen os coñece? Alí todo vai ben, e si algo non vai ben a culpa non é do presidente.

A partir de agora, as manifestacións da oposición (agora chavista) xa non serán noticia, si morre ou é encarcerado algún opositor (agora chavista) non sairá nos xornais. Seica ven noticias de manifestacións ou opositores mortos en Colombia?

Si algún chavista golpea unha cacerola en protesta contra a maioría parlamentaria de dereitas será terrorista, non un loitador pola democracia e a liberdade. Iso era até agora.

Os novos deputados maioritarios poderán cantar rancheiras e ver paxarariños sen que nos riamos deles.

Os venezolanos que viven en Estados Unidos a partir de agora deixan de ser exiliados en Estados Unidos para ser residentes.

Até hoxe eran os roxos os que debían irse a Venezuela porque tanto lles gustaba Chávez e Maduro. Seguro que agora serán todos os españois de dereitas os que empezarán a irse a Venezuela.

As cifras de delincuencia e asasinatos volverán ser como antes do chavismo, é dicir, as mesmas, pero xa non sairán na prensa española.

Agora xa non haberá colas nos supermercados. Todo grazas a que os produtos deixarán de estar subvencionados polo goberno e quen non teña diñeiro non poderá compralos, non fará falta que gaste o seu tempo facendo colas.

En conclusión, circulen e vaian esquecéndose de Venezuela que alí xa deixará de haber problemas: nin mobilizacións, nin delincuencia, nin inflación. De momento non haberá corresponsais de prensa para contalo. Gobernan os bos.

Pascual Serrano | @pascual_serrano | 07.12.2015 - 19:48h |
Fonte: http://pascualserrano.net/ | http://www.eldiario.es/.


[*] Pascual Serrano (Valencia, 1964), xornalista e escritor, ensaísta, analista de medios e os seus grupos empresariais. Escribiu numerosos libros moi críticos cos medios de comunicación como grandes grupos empresariais. Foi cofundador do xornal dixital Rebelion.org, xornal senlleiro da media alternativa, coñecido e consultado millóns de veces en todo o mundo. Colabora con varios medios españois e latinoamericanos abordando medios de comunicación e política internacional. O seu último libro é A prensa morreu: viva a prensa! (La prensa ha muerto: Viva la Prensa!  - Editorial Península. Barcelona).

http://www.pascualserrano.net

Contas do xornalista en facebook e twitter.

Buscando a Pascual Serrano no buscador libre DuckDuckGo.

Copyleft: Pascual Serrano permítese a reprodución de todos os textos aloxados na súa páxina citando autor e fonte.

---
Foto postada por Ártabra 21: Felipe González en venezuela apoiando á contrarevolución (9 de Xuño de 2015).
_________________