Tivemos resposta de Edurne, grazas a tod@s - Un novo desafiuzamento que xa está en marcha, en Tui, este Venres 4 de Novembro de 2011, necesita unha Acción - Consellos en caso de anuncio de desafiuzamento - Manifesto de Afectad@s pola Hipóteca - Correos-e - Enlaces

[Foto: Manifestación Contra os desafiuzamentos, por unha vivenda para tod@s 25.09.2011]

Un novo desafiuzamento, que xa está en marcha, en Tui -Baixo Miño, este Venres 4 de Novembro de 2011, necesita unha Acción.
_____________

Nota aclaratoria: Por falta de coordinación, puxemos, nun principio, que Erdune Cajal era d'A Coruña, e resulta que vive en Tui, na comarca do baixo Miño. Ela enviou a mensaxe a "SOSDesafiuzamentos d'A Coruña" por iso o da confusión. Hoxe mesmo quedaron de ir até o Banco e logo aos servizos sociais. O desafiuzamento está previsto para o venres 4 de Novembro, a hipoteca é co Banco Popular.
_____________

Unha tudense desempregada enviaba un SOS desesperado, trátase de Edurne Cajal. Os colectivos solidarios e de acción, solicitaban axuda para localizar a Edurne.

Onte, 30 de Outubro de 2011, chegaban correos, e postába-se nas redes sociais, ... unha mensaxe urxente, con orixe en Chamamento URXENTE recibido dende "Stopdesafiuzamento d'A Coruña". A Ártabra 21, chegaba desde as Mesas de Converxencia e Acción - Rede de Converxencia Social "Praza Pública" de Ferrol:

Correo recibido dende "Stopdesafiuzamento d'A Coruña"
¡¡¡¡ URXENTE DIFUNDE !!!!, NECESITAMOS LOCALIZAR A ESTA MULLER. DÉMOSLLE UN TELEFONO DE CONTACTO PERO NON COMUNICOU CONNOSCO. SE ALGUÉN A COÑECE QUE SE POÑA EN CONTACTO CONNOSCO. ¡¡¡¡DIFUNDE¡¡¡¡¡ Este é a súa mensaxe de desesperación:

"Edurne Cajal:

O día 4 de Novembro virán cambiar a fechadura da miña casa. O banco adxudicouna. Logo de 14 anos na mesma empresa quedeime no paro, roguei ao banco para que me dese un "respiro" de dous anos sen pagar recibos e denegáronmo. Durante este tempo, ano e medio porque unha avogada de oficio tratou de mediar, non VIVÍN e tamén durante este período faleceu o meu único fillo. Totalmente bloqueada só se me ocorre "desaparecer" o día anterior e que cando cheguen a cambiar a fechadura teñan que chamar ao xuíz para o levantamento do meu cadáver. É TERRIBLE!"

Desde as Mesas De Converxencia ..., enviaron a seguinte mensaxe:

Mandamos esta mensaxe:

"Ola, és ti a autora deste texto?. Se é así contacta con nós, saúde!"

ao que nós respondeu:

"Ola: si son eu. Sinto vergoña pero cando che sentes cunha soidade absoluta é bastante máis sinxelo dicir o que che está pasando a unha "rede". Mañá irei ao banco para "suplicarlles" que me concedan unha semana máis, aínda que supoño que será inútil posto que o xulgado xa ten a "orde" de cambiar as fechaduras o venres día 4. Este último mes falei co procurador que leva o tema para que mediase pero me contestou que o secretario do xulgado só actúa os venres e que a data é inamovible.

Moitísimas grazas por estar aí. Un abrazo. Edurne Cajal".

Facilitámoslle uns números de teléfono para que se poña en contacto con nós, e poder axudala e asesorala con tódolos medios ao noso alcance. Agardamos resposta dela. Como se pode apreciar nas súas verbas, a vergoña que debían ter OS BANCOS e Entidades Financeiras tena ela.

Un saúdo a tod@s, e grazas pola difusión.

-----

Enlaces de interese d'A Coruña:

• https://n-1.cc/pg/groups/372403/desahucios-corua/
  
  
• http://www.stopdesahuciosacoruna.tk/
  
  
• http://www.acampadacoruna.com/

Rede de Asembleas e Barrios e Vilas d'A Coruña:

• http://www.15m-acoruna.com/

-----

Consellos prácticos para persoas e familias con problemas

- Cales son os obxectivos da PAH? Frear os desafiuzamentos que xa están en marcha e que se aprobe a dación en pago (que a entrega da vivenda liquide a débeda pendente) para os debedor de boa fe a piques de perder a súa vivenda habitual.

- Xa non podo facer fronte á miña hipoteca, que fago? Ás persoas que xa teñen o problema encima, desde a PAH dánlles esta serie de consellos prácticos:

1. Verifíque se o pago da hipoteca está garantido mediante unha póliza de seguro para desempregados.

2. Se renegocia a débeda co banco estude atentamente as novas condicións. Desde a PAH non aconsellan optar polo mero adiamento da débeda se isto repercute nun maior interese máis tarde, pois supón postergar e aumentar o problema.

3. Se a vivenda está suxeita a unha actividade profesional ou empresarial e o afectado declárase en concurso non se pode iniciar a execución.

4. Unha vez poxada a vivenda pódese solicitar unha prórroga do prazo de desaloxo por circunstancias persoais, e para iso hai que acudir aos servizos sociais.

5. Pida unha cita cos servizos sociais e solicite por escrito unha vivenda alternativa ante a posibilidade de quedar na rúa.

6. Solicite aos servizos sociais un informe da situación da familia. Con este informe pódese acudir ao Instituto Galego da Vivenda e Solo, ou ao propio Concello, e solicitar unha alternativa habitacional. Aínda que a resposta deste organismo sexa negativa, dispor dunha copia desta petición facilita a obtención do adiamento do prazo de desaloxo.

- Canto diñeiro me poden embargar do soldo? Esta é unha das principais dúbidas dos afectados. A cantidade inembargable a todo o mundo é 696,93 euros (o salario mínimo interprofesional máis o 10%). Ademais, por cada membro da familia sen ingresos propios, a cantidade increméntase noutros 126,6 euros. É dicir, no caso dunha familia formada por unha nai con dous nenos, a cantidade inembargable é de 950 euros. Da parte do salario que supere os 696 euros pódese embargar unha porcentaxe que varía en función do soldo e outros factores. Varios exemplos: A unha persoa sen fillos que gañe 850 euros ao mes, pódenlle embargar 65 euros. Se gaña 1.400 euros, 162 euros. E se gaña 2.000, 363 euros.

- Como contactar?

En Ferrol:

mesasdeconverxenciaferrolterra@gmail.com

acampadaferrol@gmail.com

-----

Manifesto da Plataforma de Afectados pola Hipoteca (PAH)

CONTRA A FRAUDE HIPOTECARIA, POLO DEREITO Á VIVENDA

MANIFESTO

A Plataforma denuncia que:

1. Hai miles de familias en situacións dramáticas, sen poder pagar a hipoteca ou a piques de deixar de pagala. Moitas están xa en fase de execución hipotecaria, polo que temen ser desafiuzadas nos próximos meses. A mala regulación do sistema bancario español fai que non só corran o risco de perder as súas casas e quedar na rúa, senón tamén de manter parte da débeda, xa que agora os bancos están taxando as mesmas vivendas a prezos inferiores .

2. A administración non está propondo ningunha solución. A "moratoria ICO", anunciada polo goberno, non só non resolve o problema senón que o apraza e complícao ao aumentar os intereses. Ademais, os criterios de aplicación deixan fóra ás familias en situación de maior vulnerabilidade e en moitos casos os bancos néganse a aplicala, xa que non están obrigados.

3. As persoas hipotecadas denunciamos que somos vítimas dunha fraude hipotecaria xeneralizada e dunhas cláusulas contractuais abusivas. Foron os bancos os que facilitaron e outorgaron hipotecas a pesar de que moit@s de nós non eramos suxeitos de crédito e tiñamos uns ingresos baixos. Sobrevaloraron a tasación da vivenda , inflando o prezo, e aumentando así a débeda contraída. Pero a lista de irregularidades non acaba aquí: comisións abusivas; contratación obrigada de seguros caros e inútiles; intereses variables referenciados ao euribor máis uns diferenciais desorbitados; información sesgada, cando non enganosa, sobre posibles aumentos da hipoteca, etc. Todo iso cunha finalidade inequívoca: optimizar beneficios e sortear os controis de risco que todo sistema crediticio razoable debería ter.

Non negamos a nosa parte de responsabilidade ao asinar un contrato que a día de hoxe non podemos manter, a pesar das condicións fraudulentas en que se pactaron moitas destas hipotecas. Con todo, ata agora o índice de morosidade das familias permaneceu incriblemente baixo. A diferenza dos bancos, que ante o estalido da crise non dubidaron en esixir diñeiro público, as familias endebedadas cumpriron os compromisos adquiridos mentres dispuxeron dun emprego e os intereses permitíronllo. Agora que xa non poden facelo, a resposta das entidades crediticias foi intentar renegociar a favor da entidade ou o recurso fulminante á execución hipotecaria. Cun agravante: dada a "desvalorización" sufrida polos pisos, é posible que quen os perda siga debendo diñeiro á entidade que astutamente endebedouno.

Ademais deste cúmulo de irregularidades e despropósitos, non debemos esquecer a responsabilidade das distintas administracións públicas que desenvolveron unha lexislación que só promoveu o acceso a unha vivenda en réxime de propiedade como única forma de acceso a unha vivenda estable e segura e que na práctica significou o sobreendeudamento das familias, marxinando outras formas de acceso á vivenda como o aluguer. A desgravación fiscal da compra, a inestabilidade e inseguridade dos inquilinos ante unha lei de arrendamentos urbanos que defende os intereses do propietario, a desregulamentación do mercado hipotecario que permite hipotecas a 50 anos, a inexistencia dun parque público de aluguer e a falta de control e restrición sobre o crédito, empuxaron a milleiros de familias a endebedarse por encima das súas posibilidades para acceder a unha vivenda.

Ademais os bancos, xunto a inmobiliarias, administracións e medios de comunicación, durante moitos anos repetiron que alugar era tirar o diñeiro, que era moito mellor comprar e que os prezos dos pisos nunca baixarían. Baixo estas condicións, inmobiliarias, bancos e caixas aproveitaron ese contexto obxectivo e dedicaron todo o seu aparello propagandístico a incentivar a compra e o sobreendeudamento.

Por todo iso a asemblea de afectados pola hipoteca esixe solucións. Solucións que son xustas, posibles e que xa que se están aplicando noutros lugares:

a) Parar os desafiuzamentos, tanto das familias hipotecadas como dos avalistas, ata que se atope unha solución á súa situación. Garantir aos afectados o acceso á xustiza gratuíta para poder defenderse nos procesos de execución. En calquera caso garantir que ningunha persoa quede en situación de desamparo habitacional: un Estado democrático respectuoso dos Dereitos Humanos non pode permitir que miles de familias queden na rúa á vez que millóns de pisos permanecen baleiros á espera de ser un negocio rendible.

b) Regular a dación en pago, de maneira que se o banco executa a hipoteca e se queda a vivenda, a débeda queda liquidada, como sucede noutros países da UE ou en EEUU. É un abuso bancario que estean expulsando á xente das súas casas e encima esíxanlles o pago de 20, 50 ou ata 100 mil euros.

c) Conversión do parque de vivendas hipotecadas de primeira residencia en parque público de aluguer social. Que a administración force ás entidades financeiras a asumir os prezos reais das vivendas facendo que os bancos renuncien a unha porcentaxe significativa da débeda hipotecaria para que, a continuación, a administración compre a vivenda a prezo de vivenda protexida de réxime xeral e o antigo propietario poida permanecer nela como inquilino de vivenda protexida, a condición de que cumpra os requisitos establecidos para ser beneficiario da mesma. Así, non só se axudaría ás familias hipotecadas, senón que gañaría toda a sociedade ao aumentar o parque de vivenda pública en aluguer. Unha versión desta medida estase aplicando xa no País Vasco, polo que se trataría de estendelo ao resto de comunidades autónomas.

d) Realización dunha Auditoría social sobre o funcionamento do mercado hipotecario. Existen indicios fundados que nos indican que a cidadanía foi obxecto dunha gran fraude que debe ser investigado para poder establecer as responsabilidades de entidades empresariais, bancarias, así como das institucións públicas. A mesma auditoría debería aclarar onde foron a parar os beneficios millonarios que se xeraron durante o boom inmobiliario.

e) Establecer os mecanismos, as reformas e as políticas necesarias para que o acceso a unha vivenda adecuada non volva ser xamais un negocio para uns poucos e unha escravitude para as familias traballadoras. No caso do mercado hipotecario, establecer por lei que o pago da cota mensual hipotecaria en ningún caso sexa superior ao 30% dos ingresos da persoa ou unidade familiar, a un prazo máximo de 20 anos.

Invitamos ás persoas afectadas a sumarse a esta Plataforma: a unión é o mellor xeito que temos agora para vencer o medo, as ameazas e os abusos dos bancos.

Tamén invitamos a entidades e colectivos sociais a apoiar este manifesto, porque é unha tarefa de toda a sociedade o forzar un cambio de modelo: da burbulla inmobiliaria ao dereito á vivenda.

Asímismo, invitamos ás administracións a establecer un diálogo para avanzar na aplicación destas medidas. Mentres estas non se apliquen, anunciamos que iniciaremos mobilizacións e as accións necesarias para facer respectar os nosos dereitos.

Manifesto Afectad@s pola Hipoteca
afectadosporlahipoteca@gmail.com

O 22 de febreiro de 2011 constituíase en Barcelona a Plataforma de Afectad@s pola Hipoteca.

Fonte: Desafiuzamento Coruña - Grupo creado para evitar desafiuzamentos na Coruña e arredores.

• https://n-1.cc/pg/pages/view/379816

De interese no facebook:

• https://www.facebook.com/pages/STOP-DESAHUCIOS-A-CORU%C3%91A/216065495111451

En Ferrol:

Blogue:
http://rededeconverxenciasocial.blogspot.com/

Correo de Contacto:
mesasdeconverxenciaferrolterra@gmail.com
________________

Outros elaces de interese:

http://afectadosporlahipoteca.wordpress.com/

http://www.afectadosporlahipotecamadrid.net
______________________

A chegada de internet ao xornalismo, ... Por Pascual Serrano

Pascual Serrano, escribe con lucidas liñas o espazo informativo protagonizado por webs, blogues e redes sociais, nun intento de analizar todo o positivo que posúen como método transformador é produción democrática de información, mais tamén todo o perigoso que resulta do seu formato e de quen detenta a súa propiedade. Desde Ártabra 21 recomendamos parase a ler esta interesante análise.

Por Pascual Serrano

31.10.2010

Hoxe a maioría dos mozos non entenden o xornalismo e a información sen internet. Eu pertenzo a unha xeración que viviu un experiencia excepcional, era un xornalista alternativo antes da aparición de internet e fun vivindo na miña propia carne e na miña forma de enfrontar o meu xornalismo comprometido o desenvolvemento da rede, as súas diferentes tecnoloxías, a súa evolución na sociedade ... Quizais por todo iso quero deixar constancia e render homenaxe nestes tempos de gloria da rede, ao xornalismo alternativo que xa existía antes da implosión de internet: boletíns escritos de moi difícil elaboración pero aínda máis difícil distribución, radios libres combatendo nos límites da capacidade de emisión das súas antenas ... Para que se fagan unha idea, naqueles tempos, cando eu tiña algunha idea ou algunha información para algún texto ou artigo iniciaba un via crucis entre as publicacións alternativas de papel para ver en cal había sitio para o meu traballo. Cando algunha a aceptaba, que non era sempre, é cando o escribía e a súa publicación supuña chegar a tres mil persoas que era a tirada media dunha desas revistas.

Agora é absolutamente diferente. En primeiro lugar non se trata de conseguir ningunha información especial ou en exclusiva, xa toda a información está na rede. Agora a orixinalidade consiste no tipo de elaboración, relación de ideas, aglutinación de informacións, conclusión argumental. Cousas así. Hoxe nada queda sen escribir por non ter onde publicalo. Contarás con máis ou menos lugares, de máis importancia ou menos, pero a publicación está asegurada. E en moitos casos o logro daqueles tres mil lectores da miña publicación en papel tamén está asegurada para a maioría dos xornalistas cun mínimo de calidade.

Pero se nos quedásemos nesta análise triunfalista sería moi superficial, a reflexión sobre internet e xornalismo debe ir máis aló. En primeiro lugar porque o obxectivo non é que unha persoa poida publicar senón algo moito máis ambicioso, en segundo lugar porque ademais de luces hai sombras que debemos identificar, en terceiro lugar porque están aparecendo elementos novos que debemos diseccionar como son as redes sociais. E, para rematar, porque debemos intentar prever os escenarios futuros.

Como creo que para analizar as situacións sempre se necesita estudar os antecedentes, tomareime a licenza de recordar os inicios da páxina web que axudei a fundar alá por 1996 e que creo foi pioneira en algo que agora xa nos parece unha obviedad cando non unha antigualla. Rebelion.org nace da sinerxía técnica de dous profesionais que tiñan unha sintonía ideolóxica, un xornalista e un informático. Naquelas datas existía máis ou menos o correo electrónico pero as páxinas webs apenas comezaban, nin os grandes medios nin as axencias tiñan páxinas web, nin existían os buscadores. Os grandes medios non tiñan páxinas webs porque non as necesitaban, non lles servían para xerar ingresos e ademais xa tiñan o control da oferta informativa. Foron as pequenas organizacións sociais as que comezaron a crear as súas páxinas webs para colgar as súas propostas, accións ou formas de contactar. Como xa sinalei, os xornalistas que nos dedicabamos á información alternativa comezabamos a acceder a algunhas informacións grazas ao correo electrónico pero seguiamos con esa dinámica de buscar un medio escrito no que colocar os nosos textos. Foi nese contexto cando o informático dille ao xornalista algo como o seguinte: "Hoxe pódese crear un xornal intangible cuxas noticias pódeas ler calquera desde calquera lugar do mundo con só ter un computador e unha liña de teléfono. Ti cres que podes conseguir polo menos dous ou tres noticias á semana para manter ese xornal actualizado?". A nosa idea era crear unha axencia de prensa, é dicir, fornecer noticias de ámbito internacional a medios locais. Algúns tiñamos experiencia en información internacional alternativa, unha información que non era fácil de lograr para os medios alternativos de entón (boletíns de papel ou radio libres de barrio). Como estabamos convencidos da necesidade de incorporar elementos da loitas globais á información local, o noso obxectivo era poder axudar a eses medios locais a conseguir esas informacións globais. Nunca pensamos que a nosa páxina puidese interesar ao cidadán medio, non se nos ocorría de que forma podía unha persoa hispanoparlante de calquera lugar do mundo coñecer a existencia de rebelion.org (recordade que non existían os buscadores, o número de internautas era pequeno e limitábase aos que se comunicaban mediante o correo electrónico). Cando nos puxemos en marcha comprobabamos cousas que entón resultaron visionarias:

Que o número de lectores aumentaba canto máis noticias colgabamos, é dicir, pedíannos máis contidos, máis frecuencia, máis regularidade.

Que asinas de gran prestixio na esquerda mundial puxéronse á nosa disposición cunha xenerosidade impresionante.

Que nos creamos un prestixio polo cal moitas organizacións utilizábannos como mediadores para porse en contacto.

A partir de entón comezaron a desenvolverse todo tipo de páxinas web dos grandes medios e axencias de prensa, a funcionar os buscadores, multiplicarse o número de internautas e, como consecuencia, aparecer máis periódicos alternativos do estilo de rebelion.org.

O espectro de medios alternativos movíase en diferentes graos do que eu chamaría democratización participativa e fiabilidade informativa. Explícome. Nun dos seus límites xorde Indymedia co máximo grao de democratización participativa posto que, polo menos nos seus inicios, calquera podía colgar un texto ou unha imaxe; pero cunha terrible inseguridade sobre a fiabilidade do seu contido: non había garantías de que ese comunicado do exército zapatista fose verdadeiro ou ese artigo de Eduardo Galeano fose de verdade escrito por el e recente. No punto oposto atopábase Rebelion.org, o modelo do noso xornal non era participativo porque consistía en que un equipo dunha decena de persoas decidía os contidos. En cambio, a súa fiabilidade era maior na medida en que o noso rigor para contrastar os contidos tamén o era.

O seguinte paso na dinámica do xornalismo alternativo en internet foi a aparición dos blogues. A tecnoloxía popularizouse tanto que calquera podía manexar as condicións técnicas para escribir os seus propios textos e editalos na súa propia páxina web. Como sempre, este novo formato tiña as súas luces e as súas sombras. O seu lado positivo é que permitía o seguimento dun determinado autor. Segundo fóra o seu prestixio profesional, a súa honestidade e a súa traxectoria o blogue sería máis seguido e con máis valor para mellorar o xornalismo alternativo. Moitos xornalistas honestos, aínda que tiñan presenza en medios tradicionais, vían moi limitada a súa capacidade de informar e, grazas ao seu blogue, lograron máis profundización e unha análise máis comprometida. Doutra banda, fronte a un proxecto informativo global e colectivo que supuñan medios como rebelion.org agora despegaba un formato ideal para a vaidade e o egocentrismo de quen se convertía na fonte única de información. A cantidade infinita de blogues supuña tamén unha marea de propostas en internet que non sempre facilitaba diferenciar os autores rigorosos e cribles dos mediocres. Con todo, nun panorama de desconfianza informativa, algúns blogueros lograron un recoñecemento e un prestixio que permitiu que fosen uns referentes en temas complexos.

Internet tamén ía desenvolvendo a ilusión dunha participación cidadá na información mediante moitas propostas: foros, comentarios nas noticias, etc ... Unha participación que, como comprobamos, achegou moi pouco ao coñecemento da realidade, ben por ser marxinal ou pola pobreza de moitas das colaboracións.

Mentres todo isto ía sucedendo, os grandes medios seguían aparecendo como as propostas máis profesionais, con información máis contrastada, con fontes máis fiables, con maior estrutura de correspondentes e enviados in situ. É verdade que os medios alternativos lograramos sementar unha certa desconfianza nos grandes medios, demostraramos en moitas ocasiones manipulacións, desinformacións e ata mentiras, pero nunca -e menos aínda os blogues- facían sombra aos grandes medios en imaxe de credibilidade.

Nunha seguinte fase atopamos o despegamento de youtube, o que supón a implosión da linguaxe audiovisual en internet. Na miña opinión, se xa o audiovisual televisivo supón unha simplificación e espectacularización da mensaxe xornalística, a imaxe en internet acentúa aínda máis a simplificación aínda que só sexa porque a noticia de youtube aínda debe ser máis breve que en televisión. Doutra banda, o vídeo de youtube dificilmente pode ir acompañado de texto, o que lle fai máis dependente do audiovisual. O documental en profundidade de media ou unha hora de duración que podería distribuírse con éxito en dvd e emisión en televisión é de difícil éxito na rede. Doutra banda, o vídeo en youtube non axuda a diminuír a incerteza informativa, a manipulación e ata a falsificación basta e a mentira funciona perfectamente nestes vídeos.

Agora atopámonos nunha fase na que o protagonismo téñeno as redes sociais. O debate en torno ao papel das redes sociais é impresionante. Chama a atención o protagonismo que lle dan os grandes medios á hora en consideralas fundamentais na mobilización dos cidadáns. Comprobámolo nas mobilizacións árabes, nas de Londres, no 15M en Madrid.

Como na maioría das cuestións de internet, hai dous compoñentes diferenciados nas redes sociais: o relacionado coa vaidade e a soidade de moitas persoas e o de métodos de información, catalizadores e dinamizadores sociais. Do primeiro fálase pouco porque leva unha crítica ás redes que afecta negativamente aos intereses empresariais ao redor delas e mostra unha faceta pouco agradable da mitificada nova sociedade tecnolóxica. Pero é importante destacala e recordar que o uso das redes obedece máis veces a este perfil que ao do activismo político. Do mesmo xeito que no uso de internet predomina máis o entretemento ou o porno que a procura de información útil.

Intentemos analizar o segundo compoñente do papel das redes, o de fontes de información e catalizadores da mobilización social. O primeiro é recoñecer como afectaron aos usos de internet como fonte informativa. É indiscutible que o armazón destas redes desenvolveu unha relación interpersoal que minou a estrutura informativa dun medio emisor que se destinaba a un gran sector da sociedade. Os cidadáns convertéronse (para ben ou para mal) en mediadores de información, de forma que as audiencias xa non se dirixen a un medio (tradicional ou alternativo) senón que é a través das súas relacións nas redes sociais como accede ás informacións. Explícome, tanto unha noticia do New York Times como de rebelion.org ou de calquera dos nosos blogues ten unha alta porcentaxe de accesos a través das suxestións ou propostas creadas desde páxinas persoais de facebook ou de twitter. Desta forma se pulveriza a preponderancia do medio cuxa influencia agora se fragmenta en recomendacións e suxestións da comunidade virtual. Iso podería considerarse positivo en canto o que supón de democratizador, pero, doutra banda, fragmenta o modo de informarse do cidadán que se enfronta ao que eu chamaría un chispeo informativo superficial, fugaz e disperso. O chispeo impide coñecer na súa profundidade as cuestións complexas e menos aínda axuda a formarse un coñecemento sólido dos asuntos. En poucas palabras non sabería dicir se informa ou simplemente difumina a fronteira entre información e entretemento a favor deste último.

Outra faceta das redes sobre a que se estendeu moito é a da súa capacidade de organizar e mobilizar. Nun primeiro momento eu sempre pensei que as redes daban unha falsa imaxe de organización e mobilización que, dalgún xeito e paradoxalmente, podía ter un papel desmobilizador ao fomentar cidadáns que limitaban o seu activismo ao computador e o teclado. Parece evidente que non sempre foi así, as redes favoreceron a coordinación de accións nos países árabes, o 15M en España ou o 15O no mundo. A coordinación mediante as redes sociais logrou que triunfen determinados boicots a empresas, ou lograr financiamento para proxectos moi valiosos.

Pero agora eu incorporo outro elemento pesimista. Ofreceron as redes suficiente coñecemento para que esas mobilizacións conteñan propostas, ideas e análises das situacións? Como diría o político español Xullo Anguita, "antes de encher a rúa de xentes fose desexable encher de ideas suficientemente maduras a cabeza desas xentes". A miña percepción é que as redes puideron encher as rúas de xentes, pero as mesmas redes impediron encher antes as cabezas das xentes de algo máis ou menos elaborado. É evidente o carácter politicamente precario dos movementos xerados grazas ás redes sociais. E é evidente tamén o carácter politicamente primario do ideario de quen se están mobilizando. Basta observar que as redes están promovendo mentalidades, na miña opinión, excesivamente preguiceiras. Obsérvese o modelo twitter de mensaxes de 140 carácteres, que profundidade analítica, que elaboración intelectual, que reflexión política pode caber nesa extensión? Ou nos tres ou catro minutos do vídeo de youtube, ou no comentario de facebook? As novas xeracións non queren nin oír falar de reportaxes cun texto de catro páxinas, unha conferencia dunha hora e non digamos un libro de duascentas páxinas. Se observamos, as supostas revolucións apoiadas nas redes sociais non promoveron verdadeiros cambios na estrutura de poder: nin nos países árabes, nin en Europa nin en Estados Unidos. Son cambios lampedusianos, cámbiase algo para que todo siga igual. Como dixo o profesor Ramón Reig, existe un extasis cibernético de carácter místico en Occidente -eu engadiría que tamén en América Latina- que mitifica ás redes e ás novas tecnoloxías para encomendar a elas as revolucións.

Outro elemento que non debemos esquecer é a propiedade dos portais e hostings. Facebook de microsoft, youtube de google, twitter é dunha empresa californiana. A dependencia da cidadanía é absoluta, basta observar a frecuencia coa que nos chegan noticias dos abusos e atropelos que comenten estas empresas expulsando vídeos incómodos de youtube ou páxinas de facebook ao redor de organizacións ou causas que non son do gusto do poder, etc ... É evidente que non pode ser moi forte un movemento organizativo ao redor dunha páxina de facebook se dun teclazo microsoft poida facelo desaparecer. A experiencia do goberno chinés é curiosa, alí o goberno logrou desenvolver toda unha estrutura de redes sociais baixo o control das autoridades chinesas e alternativa ás occidentais.

Para rematar, as redes tamén xeran incerteza que, ata, contamina os formatos tradicionais. Agora facebook ou twitter serve como fonte perfecta, calquera tese que un medio queira defender ten as súas correspondentes fontes informativas en facebook ou twitter sen que iso supoña ningún rigor. É habitual citar a facebook para indicar que se produciron vítimas nunha manifestación no país X, o cal en termos de rigor xornalístico é como dicir chamoume un tipo por teléfono que non me dixo quen era para dicirme que mataron a tres persoas no país X, algo que nunca publicaría un medio.

As redes sociais e o mundo virtual son tremendamente vulnerables á intoxicación e a manipulación. Xa son moitas as experiencias de campañas destinadas a enviar tropas de internautas a condicionar contidos mediante páxinas de facebook, blogues, participación con comentarios e en foros. O caso de Wikipedia, un proxecto con vocación participativa e democrático, é elocuente. En marzo de 2008 o portal Electronic Intifada [1], xestionado polo xornalista estadounidense-palestino Ali Abunimah, denunciaba que o grupo israelí Comité para a Precisión da Información sobre Oriente Próximo en América (CAMERA), recrutaba voluntarios para editar a enciclopedia online e impedir así que os "editores antiisraelíes introduzan todo tipo de prexuízos e erros en moitos artigos relacionados con Israel" [2]. CAMERA recordaba na súa convocatoria que "a inmensamente popular enciclopedia online, pode ser editada por calquera" aínda que "a mala noticia é que iso permite que 'editores' anti-israelís poidan introducir todo tipo de prexuízos e erros en moitos artigos relacionados con Israel". A organización israelí suxería rexistrarse como editores de Wikipedia e, unha vez gañada a confianza da comunidade da enciclopedia, comezar a revisar a favor do goberno israelí os artigos relacionados co éxodo palestino e as súas causas, Hamas, Hezbollah, os árabes de Israel, a Naqba (o desastre, tal como chaman os palestinos ao día da creación do Estado de Israel) e o dereito de retorno.

En 2009 sóubose que a rede de ferrocarrís alemáns destinara 1'3 millóns de euros en relacións públicas ocultas, é dicir, en colocar información positiva da compañía en foros de internet e redes sociais.

Outro caso de intoxicación informativa foi o caso do blogue dunha lesbiana siria que informaba sobre o país e resultou ser un home estadounidense que non se moveu do seu país.

Que facer

O dilema é que debemos incorporarnos a algo que non nos gusta para poder cambialo. É verdade que, cada vez máis, en Europa a discusión do xornalismo faise ao redor dos dispositivos, os formatos e as linguaxes, sen entrar nos principios do rigor, a veracidade, o xornalismo comprometido con valores ou o avance na democratización da información. Pero sería un suicidio ignorar todos os formatos e os dispositivos. É coma se, levados polo noso pacifismo ou o noso ecoloxismo, non utilizásemos o avión para vir aquí a reunirnos, ou os gobernos progresistas renunciasen aos exércitos mentres os imperialistas estivésense rearmando.

Penso que debemos

Denunciar o control de cada vez máis prestacións de internet por grandes empresas do Norte.

Propor aos gobernos progresistas o desenvolvemento de infraestruturas que impidan a dependencia tecnolóxica destas empresas.

Denunciar a simplificación das mensaxes ideolóxicas e políticos sacrificados no altar do formato fácil das novas tendencias.

Reivindicar a necesidade dun xornalismo rigoroso, analítico, con suficiente atención aos antecedentes e contextos. Que explique o mundo, que oriente ao cidadán e que transmita valores.

Denunciar o modelo tradicional en mans dun oligopolio de grupos empresariais que converteron a liberdade de expresión e o dereito á información nun privilexio para a súa exclusividade. E impedir que os novos escenarios tecnolóxicos non reproduzan ese privilexio.

Formar e cualificar a novas xeracións de xornalistas nos coñecementos e principios necesarios ao servizo dun modelo xornalístico máis democrático e con valores humanísticos.

Esixir aos gobernos iniciativas e lexislacións que permiten avanzar nese modelo xornalístico e que logre superar a estrutura mercantil e oligopolista que hoxe domina o panorama dos medios de comunicación.

Para rematar quero terminar quero compartir a miña esperanza nun xornalismo mellor. Os cidadáns estanse vendo desbordados pola masificación de datos, a superficialidade, o ritmo febril na transmisión de informacións, a fetichización das tecnoloxías. Como resultado: caos, desorientación, sensación -fundada- de estar enterrados na palla e atafegados polo ruído. O que comezou como unha orxía feliz de información ao instante, variada e gratuíta converteuse nun pesadelo, nunha laxa informativa que, ao final, non logra informarnos. A miña impresión é que o cidadán espertará dese pesadelo e buscará formas de sacudirse toda esa información inútil e non desexada. Quererá que alguén lle interprete o mundo, descubrirá que unha reportaxe de dez páxinas, ao final, é máis útil e clarificador e ata lle roubará menos tempo, que cen textos breves que non lle levarán a ningún lado. A miña tese é que, ao final da borracheira da información low cost, como a denomina Ignacio Ramonet [3], pasaremos a resaca con análises interpretativas, elaborados por xornalistas que "se mollen", que demostren que son humanos, que se indignen ante calquera inxustiza cometida contra calquera persoa en calquera lugar do mundo, como dixo o Che á súa filla na súa carta de despedida de Cuba. O meu desexo é que consigamos que a rede e as novas tecnoloxías estean ao servizo dese xornalismo e non ao contrario.


Esta é a intervención de Pascual Serrano no 1º Encontro Mundial de Blogueros. Foz de Iguaçu (Brasil). 27, 28 e 29 de Outubro de 2011


Fonte: pascualserrano.net

[*] Pascual Serrano (Valencia, 1964) é un xornalista e ensaísta español moi crítico cos medios de comunicación como grandes grupos empresariais. Colabora con varios medios españois e latinoamericanos abordando medios de comunicación e política internacional. [Fonte: A Wikipedia].

O seu último libro é "Contra a neutralidade. Tras os pasos de John Reed, Ryzard Kapuścińsky, Edgar Snow, Rodolfo Walsh e Robert Capa". Península. Barcelona, 2011

Outro interesante libro de Pascual Serrano. "O xornalismo é noticia" Icaria, abril 2010

Notas do Texto.-

[1] http://www.electronicintifada.net/

[2] Citado en Serrano, Pascual. "Desinformación. Cómo os medios ocultan o mundo". Península, 2009

[3] Ramonet, Ignacio, "A explosión do xornalismo", Madrid, Clave Intelectual, 2011

______________________

Asemblea Local do Movimento 15-M en Ferrol, este Luns 31 de Outubro, ás 8 da Tarde

Como todos os Luns de cada semana, a #AcampadaFerrol convoca a Asemblea Local do Movimento 15-M, na Praza do Concello - Praza do 15-M.

Así que este Luns 31 de Outubro de 2011, ás 8 da Tarde, terá lugar a Asemblea coa seguinte orde do día:

1- Lectura acta anterior.
2- Aprobación orde do día.
3- 20N.
4- 6N Mani Navantia.
5- 5N Foro Galego.
6- Orde do día seguinte.
7- Rogos e preguntas.

Para máis información e contactar.


Asemblea Local do 15M >>> #AcampadaFerrol

Toma a Rúa Ferrol:
http://tomaarua.blogspot.com/
http://www.facebook.com/groups/tomalacalleferrol/

N-1:
perfil: https://n-1.cc/pg/profile/acampadaferrol
grupo: https://n-1.cc/pg/groups/490592/acampada-ferrol/

Axenda Acampada Ferrol:
https://www.google.com/calendar/embed?src=acampadaferrol%40gmail.com&ctz=Europe%2FMadrid

Para contactar en Ferrol:
acampadaferrol@gmail.com

Foro Galego de Acampadas:
https://n-1.cc/pg/groups/388441/15m-galicia/

Directorio de páxinas do 15M:
http://movimientoindignadosspanishrevolution.wordpress.com/
_________________

O accidente de Ribarroja e Reganosa - O Comité Cidadán de Emerxencia volveu concentrar-se ante a entrada na Ría do LNG "Lagos", con decenas de miles de toneladas de LNG para a ilegal e perigosa Reganosa

O accidente de Ribarroja e Reganosa

No accidente ocorrido este 27 de Outubro, en Ribarroja (Valencia) por un camión cisterna que transportaba 4.000 l de gas propano, as autoridades despregaron un plan de emerxencia, establecendo un perímetro de seguridade de 200m, cortando o trafico na autovía e desaloxando aos traballadores das empresas próximas, diante o temor do escape de gas e a posible deflagración.

Sirva este accidente para poñer en evidencia unha vez mais o que acontece coa planta de Reganosa, una instalación que almacena 150.000 Tons de gas natural licuado e cuxo Plan de Emerxencia establece unha zona de intervención de tan só 173 m, zona de alerta 213 m, no caso máis desfavorable. Un Plan feito a medida de Reganosa para que a instalación aparentemente encaixe no espazo dispoñible en Punta Promontoiro pero totalmente inútil e inservible para a poboación en caso de explosión ou fuga de gas.

Asemade estas distancias son notablemente inferiores ás obtidas nunha instalación similar como é a planta de Bilbao que, coa mesma tecnoloxía de deseño (tanques de contención total e sistemas de seguridade similares) e utilizando os mesmos criterios e métodos de simulación (LNGFIRE, DEGADIS, HGSYSTEM) obtén uns valores de 1467 m para zona de intervención e de 3049 m para a zona de alerta, para o caso de dardo de fogo debido a unha fuga no colector de gas de envío.

A Planta de Reganosa, e ilegal, perigosa (ameaza para a poboacion de Ferrolterra) e innecesaria

¡ Planta de gas Fora da Ría ¡

Enviado por:

Comité Cidadán de Emerxencia

-comitecidadan@gmail.com-

29 de outubro de 2011 14

Este Xoves 27 de Outubro, un novo gaseiro entraba na Ría de Ferrol, aumentando exponencialmente o perigo que xa de por si representa a Planta de Gas, que Reganosa construíu no Concello de Mugardos. Trataba-se do "LNG Lagos", un vello buque de máis de 35 anos de antigüedade, 23 deles en inactividade, de grande porte, pois ten 274,42 m. de eslora 42 m. de manga, este fixo o buque 103, desde que o fixera o LNG "Galicia Spirit" en Maio de 2007.

A mobilización do Comité  tivo lugar na Praza do Concello de Ferrol, onde participou un número importante de persoas indignadas pola construción e permanencia da Planta de Gas, mais comprometidas, en continuar cos protestas e denuncias, até conseguir o cese de actividade e o desmantelamento de Reganosa.

Características do buque:
"LNG Lagos" – Construcción: 17.12.1976 (35 anos e 23 inactivo) – Bandeira : Bermudas - eslora: 274,42 m. – manga: 42 m. - Calado: 11,8 m. – capacidade: 122.255 m3

•  POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA  !!
•  CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA  !!
•  PLANTA DE GAS FORA DA RÍA   !!

--
APOIO ECONÓMICO

O Comité Cidadán de Emerxencia, necesita apoio económico, para que poida desenvolver a súa actividade

CONTA DO COMITÉ CIDADÁN DE EMERXENCIA

Para axudas económicas pode-se ingresar na conta corrente aberta no Banco Santander ao nome de:
Luz Marina Torrente e outros

Para ingresar desde unha oficina bancaria desde dentro do Estado:
00493315772894017995

Para ingresar desde unha oficina bancaria desde fóra do Estado:
ES 71 00493315772894017995

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

______________________


_______________

Hoxe pola Tarde "O magosto de Anita " en Caranza - Sábado 29 de Outubro de 2011

Trata-se dun MAGOSTO POPULAR de carácter público, aberto á participación de todo o barrio.

Este magosto, ten como obxectivo reivindicar a figura de ANA PAZ RODRÍGUEZ, “Anita”, veciña do noso barrio, falecida hai dous anos, cuxa traxectoria vital, aínda que curta, é un compendio de feitos, actitudes e valores, que conforman un legado que consideramos hai que poñer en valor, sobre todo de cara a promocionar entre a xuventude do barrio un modelo de solidariedade, de activismo social, de empatía comunitaria, tan necesarios nestes tempos que vivimos.

Asociación Cultural Fuco Buxán
Asociación Cultural López Bouza
Asociación Veciñal de Caranza
Colectivo Sociocultural A Revolta de Trasancos
Sociedade Cultural, Deportiva e Recreativa Ferrándiz
Sociedade Cultural Deportiva e Recreativa Galicia de Caranza

*****

Este Sábado 29 de Outubro de 2011, desde as 6 e media da Tarde imos lembrar a Anita nun Magosto en Caranza, montaremos unha carpa no Parque Carmelo Teixeiro, xunto a Ermita, entre a rúa Cartagena e a Avenida do Mar.

"Celebramos un magosto aberto a todas e todos, onde haberá música, castañas, viño, zumes, festa, e lembranzas,... O corazón aberto, as pernas lixeiras e a gorxa mollada para un bo cantar. Unha xuntanza para recordar á persoa, conservar a tradición e... pasar unha boa tarde entre tod@s nos. Esperamos a vosa participación. Teremos un cuberto se a chuvia quere aparecer..." [Lembranza de Anita]

Anita no facebook:
http://es-es.facebook.com/pages/Anita/155128607861230

Enlaces para Anita:

• "Unha pegada inesquecíbel" [Em Ártabra 21]
  
  
• Dúas ferrolás foron distinguidas -logo do seu pasamento- cunha mención especial na entrega do "Premio 8 de Marzo" da CIG: Ana Paz Rodríguez -Anita- e Margarita Bellas Miragaya -Marga- [Em Ártabra 21]
  
  
• Homenaxe a "Anita" na Comarca de Trasancos [Em Ártabra 21]

____________

Cando o delito é ser PSR -Persoas Sen Recursos Económicos Suficientes, ... Por Susana Alaníz González

Por Susana Alaníz González [*]
28.10.2011

O sistema sanitario español é un sistema solidario, público e gratuíto, grazas aos impostos e as achegas salariais da poboación activa e, coa garantía que supón a Constitución Española, todas as persoas teñen dereito a acceder a el.

É un sistema universal e gratuíto, ou o era ?.

Porque a partir do 9 de Setembro e con orden asinada pola Conselleira Pilar Farjas no DOGA -Diario Oficial de Galicia, dítase un novo regulamento que pon límites á Tarxeta Sanitaria, e o máis grave, á atención médico sanitaria non urxente.

Isto vai dirixido ao chamado PSR, ou sexa PERSOAS SEN RECURSOS ECONÓMICOS SUFICIENTES. E aquí vén o paradoxo :

O SERGAS pon como requisito para obter a Tarxeta sanitaria, 183 días de empadroamento , como antigüidade mínima e empadroado eses días sucesivamente no mesmo lugar onde se pide a Tarxeta, que ademais terá un custo de dez euros -10€.

Os inmigrantes "ilegais", aqueles recentemente chegados, e as persoas con dificultades socio económicas que acudan a un centro de saúde sen Tarxeta Sanitaria, non serán atendidos, deberán ir a Urxencias, e sexa cal for a situación da súa saúde deberán previamente asinar: un compromiso de pago, polos servizos médicos recibidos .

A ONG Médicos do Mundo, pregúntase: Como esperan que paguen, se este regulamento vai dirixido ás persoas sen recursos?

A concellería aduce que este novo regulamento faise para SIMPLIFICAR TRÁMITES, ou EVITAR A FRAUDE Á SEGURIDADE SOCIAL, sen mirar que son outros os camiños para ofrecer unha atención sanitaria igualitaria, universal e sen restricións.

Desde a área de Inmigración da Asociación Cutural Fuco Buxán , denunciamos este atropelo que non fai máis que atentar contra o dereito dos máis desfavorecidos a favor dunha asistencia sanitaria que non rebaixe senón que a garanta.

Pola DEFENSA DA SANIDADE PÚBLICA E CONTRA Os RECORTES SANITARIOS !

[*] Susana Alaníz González, é responsábel da Área de inmigración da Asociación Cultural Fuco Buxán, membra do Foro Galego de Imigración, e dirixe o Progra radiofónico "Sen Fronteiras" en Rádio Filispim, 93.9 da FM.

fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es
______________

Enlaces relacionados:

O SERGAS aplica, ás persoas sen recursos, recortes no dereito á protección da saúde e á atención sanitaria - CIG-Saúde exixe que, de forma inmediata, se retire este protocolo e se garanta a prestación sanitaria universal.

Diario nº 173 de data 09.09.2011 ORDE do 5 de setembro de 2011 pola que se actualiza o procedemento para o recoñecemento do dereito á asistencia sanitaria por parte das persoas sen recursos económicos suficientes e daquelas que se encontran en situación de desemprego.

Tamén pode-se descargar, a orde, en formato PDF:

Descargar PDF

__________________

Novo programa de cursos e actividades do Grupo Diversidade Funcional Ferrol e Comarcas

A asociación "Grupo Diversidade Funcional Ferrol e Comarcas", presenta o seu novo Programa de Cursos e Actividades que se van celebrar proximamente.

ASOCIACIÓN GRUPO DIVERSIDADE FUNCIONAL FERROL E COMARCAS

R/Colon esq. Mendizabal B/4 P/5 Baixos 38-39 15406 Ferrol

Tlf: 981930544 e Mobil: 620485450

E-mail: diversidadefuncionalferrol@hotmail.com

Blog: http://rachandobarreiras.blogspot.com

Enviado por:

Asoc. Grupo Diversidade Funcional Ferrol e Comarcas

-diversidadefuncionalferrol@hotmail.com-

26 de outubro de 2011 12:37

Bon día! Enviamos o cartel cos cursos e actividades que temos previstas para este curso. Difundir. Grazas. Un saúdo. Mari Morado.
_______________

Significativa denuncia e protesta contra os abusos da banca ante as oficinas de Nova Galicia Banca -Caixa Galicia- de Caranza

O Venres 28 de Outubro, membros das Mesas de Converxencia e Acción:  Rede de Converxencia Social "Praza Pública" de Ferrol, e varios cidadáns, concentráronse diante da sucursal de NovaGaliciaBanca -Caixa Galicia- en Caranza, para facer pública denuncia das condicións abusivas aplicadas a cidadanía polas Entidades Financeiras.

Entidades que especulan co noso diñeiro, se sanean cos cartos públicos, chantaxean ao goberno e reparten entre as súas cúpulas directivas escandalosas e millonarias indemnizacións como premio a unha nefasta xestión.

Blogue:
http://rededeconverxenciasocial.blogspot.com/

Correo de Contacto:
mesasdeconverxenciaferrolterra@gmail.com

Enviado por:
Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
-fucobuxan@gmail.com-
28 de outubro de 2011 15:54
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
_______________

A Inciativa BenComún promove un Encontro Social Aberto este Sábado 5 de Novembro en Teo

Desde a Iniciativa BenComún, facemos un chamamento para realizarmos conxuntamente un encontro presencial do movemento social galego que permita o coñecemento e o recoñecemento mutuos entre as organizacións que levan anos vertebrando ese espazo da sociedade civil e aquelas que emerxen en torno ao movemento que se inicia o 15-M. O inicio dun proceso de confluencia programática básica fronte á ofensiva neoliberal-conservadora, ben como a articulación de fórmulas de coordinación, serían outros obxectivos esenciais que xustifican a conveniencia dun encontro deste tipo.

A nosa é unha proposta aberta e que pretende abarcar toda a pluralidade que existe no ámbito dos movementos sociais en Galicia. No anexo enviamos un borrador no que se concretan algunhas ideas, para que sirva de punto de partida, pero o importante é que este evento o construamos coa implicación e a participación de todas e todos. A data que lanzamos é a do sábado 5 de novembro no lugar dos Tilos (concello de Teo).

Desexamos contar coa vosa participación e coa dos colectivos, plataformas, asociacións e/ou organizacións dos que tomades parte. A participación que pedimos pódese dar a varios niveis, aínda que obviamente o ideal é abarcalos todos:

1. Realizar un chamamento público á participación no foro.
2. Mobilizar a militancia/afiliación/base social respectiva para que participe.
3. Crear e xestionar unha web específica.
4. Enviar textos, proxectos e propostas para a súa discusión no foro.
5. Colaborar na organización e na loxística do evento.
6. Difundir a convocatoria (web, blogs, boletíns, redes sociais…).
7. Fornecer contactos doutras persoas/entidades interesadas en participar.
8. Tocar os contactos nos medios de comunicación para despertar o seu interese e aumentar a cobertura informativa.
9. Todos os demais xeitos que se vos ocorran.

Recordade que hoxe venres 29 de outubro ás 19,00 horas na cafeteria Mandel de A Coruña constituese nunha xuntanza aberta a comisión organizadora deste Encontro Social coa presenza de distintos colectivos.

Tamén informamosvos de que ponse en marcha o sitio http://facendoredes.wordpress.com onde iranse subindo as novas do encontro.

Tamén informamosvos que estamos a organizar unha ludoteca para os pais e nais que teñan que acudir con rapaces (para elo é importante que confirmedes asistencia e se algúns podedes botar unha man na atención as cativas e cativos).

Documentación do Encontro:

ENCONTRO SOCIAL GALEGO - PROPOSTA DE CELEBRACIÓN DUN FORO ABERTO DE DEBATE SOBRE O MOVEMENTO 15-M E ESQUERDA SOCIAL GALEGA

Por agora, estes son os colectivos cos que xa fixemos contacto ou contamos facelo nos próximos días:

* Colectivos vinculados ao 15-M nas oito principais cidades galegas: Democracia Real Xa, ATTAC, Estado do Malestar, Plataforma de Afectados pola Hipoteca, Asembleas de Parados, acampadas...
* Iniciativas transversais de esquerdas: Mesas de Converxencia, Namentras...
* Organizacións sindicais: CCOO, CIG, SLG, STEG, UXT...
* ONGs: CGONGDs, Amarante, Verdegaia, Marcha Mundial das Mulleres, Altermundo, Amnistía Internacional, Cruz Vermella, Greenpeace, Human Rights Watch, Cáritas, Intermón Oxfam, Medicos Mundi, Reporteiros sen Fronteiras, PreSOS...
* Colectivos ligados á educación: SGEP, NEG, AS-PG, Nova Luce (UdC), Universidade Aberta (USC), Alternativa Aberta (Uvigo), Movemento Estudantil Universitario, Liga Estudantil Universitaria, Comités...
* Comunidades web, de software libre e de activismo tecnolóxico: AGaSoL, Trasno, G11n, GLUG, Ghandalf, Hacktivistas, Cabozo, Latri.ca, Chuza, Blogaliza...
* Plataformas en defensa da lingua galega: Ciberirmandade, AGAL, A Mesa, Prolingua, Galego Patrimonio da Humanidade, Galego Sempre Mais...
* Colexios oficiais: de arquitectura, enxeñaría, economía, avogacía, traballo social, xornalismo...
* Asociacións da diáspora galega: Fillos.org, Alba de Groria...
* Centros sociais
* Cooperativas de consumo
* Federacións de AA.VV. das cidades
* Asociacións culturais de referencia
* Plataforma en Defensa da Sanidade Pública
* FACUA
* IGADI
* AELG

Desculpade se esquecemos dalgunha e, por favor, animádevos a completar a lista. Unha soa observación: debido ao momento de precampaña electoral na cal xa estamos inmersos, preferimos on convidar organizacións políticas, aínda que maís adiante podería ser convinte contarmos con elas.

Mapa -Situación do lugar d'Os Tilos no concello de Teo:


Visualizar o mapa ampliado


BenComún
iniciativa trasversal cidadá
Desde a indignación preparando o futuro
+ info:
http://bencomun.org

contacto:
692 21 21 66 (Xoán Hermida González)
619 30 92 30 (Marcos Pérez Pena)

Enviado por:

xesus manuel diaz suarez

-xesusmanuel@gmail.com-

28 de outubro de 2011 17:55

_____________________

A Asociación Galega contra o Maltrato a Menores denuncia a promoción da "Síndrome de Alienación Parental - SAP" nun curso universitario

A Asociación Galega contra o Maltrato a Menores denuncia a promoción da SAP nun curso universitario

A Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME) quere facer pública a súa total desaprobación dos contidos do curso “A custodia compartida en Galiza, enfoque multidisciplinar”, que ten lugar en Lugo do 22 ao 29 de outubro de 2011, ao abeiro da Universidade de Santiago de Compostela.

AGAMME quere dar a coñecer a súa postura fronte á Síndrome de Alienación Parental (SAP), que estará presente transversalmente no citado curso da USC e está a utilizarse en Galiza e no Estado español como arma de violencia de xénero e contra os dereitos á infancia e adolescencia. Estamos a falar dunha teoría pseudocientífica, a SAP, que presupón a programación ou lavado de cerebro dun proxenitor sobre o neno ou a nena, co fin de denigrar e aldraxar o outro proxenitor e así xustificar a resistencia do/a neno/a a manter unha relación con este último. Nos últimos anos no Estado español fóronse infiltrando nas sentenzas xudiciais baixo a suposto sinatura científica da SAP argumentos para cambios de custodia ou outras accións legais de enorme repercusión para o/a neno/a e a familia.

A nula pertinencia da SAP foi corroborada por organismos como o Observatorio contra a Violencia Doméstica e de Xénero, do Consello Xeral do Poder Xudicial, ou a Asociación Española de Neuropsiquiatría, que a califican de falsa. Tamén ten sido rexeitada por institucións internacionais como a Asociación Americana de Psiquiatría (APA) ou a Organización Mundial da Saúde (OMS).

Con estas premisas a Asociación Galega contra o Maltrato a Menores non pode menos que desaprobar e rexeitar de xeito tallante a celebración dun curso da universidade pública galega no que se difunden ao público en xeral e aos futuros profesionais do país en particular, contidos como os anteriormente citados.

Adxuntamos en pdf 3 documentos relevantes no que diversas institucións públicas do país rexeitan a utilización da SAP.

1) Posicionamento da Asociación Espola de Neuropsiquiatría.

A Asociación Española de Neuropsiquiatría fai a seguinte declaración en contra do uso clínico e legal da chamada Síndrome de Alienación Parental.

2) Posicionamento do Consello Xeral do Poder Xudicial [Ver páxinas 128 e seguintes do Documento]

Guía de Criterios de Actuación Xudicial Fronte á Violencia de Xénero.

3) Posicionamento do Observatorio Estatal contra a Violencia de Xénero.

Informe do Grupo de Traballo de Investigación sobre a Suposta Síndrome de Alienación Parental -SAP.

Máis información en info@agamme.org ou no teléfono 636142012.

Enlace coa web oficial da:
Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME)

Enviado por:

Agamme

-agammeferrol@gmail.com-

28 de outubro de 2011 16:01

____________

Hoxe comeza o Primeiro Encontro Galego de Custodia do Territorio

Asociacións galegas integraranse no Foro Estatal de Custodia do Territorio

A custodia do territorio, unha ferramenta para a conservación do medio que pasa pola implicación do medio civil na protección da natureza naceu en Estados Unidos e no mundo anglosaxón a finais do século XIX e tardou un século en implantarse preto de nós. A primeira iniciativa de custodia no Estado protagonizouna nos anos 70 Félix Rodríguez de la Fuente, cando apostou pola conservación dunha contorna de aves rapaces en Segovia. Vai para 30 anos tamén que agromou unha experiencia pioneira en Galicia, a da Asociación Ridimaos que busca protexer un bosque autóctono na zona do Ribeiro. Para coñecer canto se ten avanzado nesta materia nos últimos tempos, celébrase esta fin de semana en Santiago de Compostela o I Encontro Galego de Custodia do Territorio.

“Hai asociacións que fan custodia sen eles mesmos sabelo, porque é un termo que se acuñou hai pouco”, explicou en Radiofusiòn o secretario da Asociación Galega de Custodia do Territorio, Óscar Rivas. Con todo, para identificar as iniciativas de custodia do medio non hai normas ríxidas. Pode abranguer dende un acordo verbal para coidar unha contorna até “o máximo nivel, que é a compra do territorio”. Neste último estremo, créanse sociedades cidadás que máis aló de traballar pola súa conta na limpeza e recollida de lixo da paisaxe chegan a mercar terreos co único propósito de evitar que sexan estragados. É o caso de Ridimoas, que xa se fixo cunhas 500 hectáreas de bosque, sendo o proxecto galego de maior calado. A Asociación Galega de Custodia do Territorio, nada en 2008, reclama que a Administración apoie estas prácticas promovendo marcos legais que lles dean abeiro, xa que a intervención directa dos poderes públicos, segundo Óscar Rivas, é complexa porque a maior parte da terra está en mans de propietarios privados.

A maneira na que se traballa pola custodia do territorio depende da idiosincrasia de cada lugar: por exemplo, a propiedade da terra sobre a que se quere actuar está moito máis partillada en Galicia do que acontece noutros lugares, como Andalucía, con maior concentración. Algunhas das experiencias activas na nosa comunidade que implican aos cidadáns na protección do medio son Proxecto Esmelle, Vaipolorío ou o Proxecto Ríos de ADEGA, a organización ecoloxista que promove a posta en común do sábado e o domingo no centro social de Novacaixagalicia en Santiago. A esta cita seguiralle o día 3 de novembro a constitución do Foro Estatal de Custodia do Territorio, no que haberá participación galega, adianta Óscar Rivas.



Enlaces de interese:

ADEGA
http://adega.info/

Proxecto Ríos
http://www.proxectorios.org/index.php

Asociación Galega de Custodia do Territorio
http://custodiadoterritorio.org/

Proxecto Esmelle
http://www.blogoteca.com/pesmelle/index.php

Información baseada no publicado en:
RadioFusión 28.10.2011

 Sponsors sen ánimo de lucro 

A Asociación Galega de Custodia do Territorio é unha organización sen ánimo de lucro cuxo fin é a conservación dos valores naturais, culturais e paisaxísticos do territorio.


*****

Achégate á Eira da Xoana e contribúe a facer realidade unha utopía - Esta Casa está aberta de balde todos os días que se realizan actividades a toda aquela xente solidaria, respectuosa e comprometida coa Natureza e Cultura Galegas e que desexen formar parte na construción desta utopía.


CAMPAÑA PARA A COMPRA DE TERRA
SALVA UN ESPAZO NATURAL
Información da campaña

*****


De boca a boca ... axenda aberta
www.axendaaberta.blogspot.com

Axenda recopilatoria das actividades das diversas asociacións e colectivos que existen na nosa comarca.

*****


Enviado por:

FranciscoXavier.Iglesias.Mouriz@sergas.es

-FranciscoXavier.Iglesias.Mouriz@sergas.es-

28 de outubro de 2011 19:33

_____________

Hoxe Venres 28 de Outubro: Concentración "Contra os Abusos da Banca", pola mañá en Caranza, ás 11:30h frente a sucursal da Caixa Galicia

As Mesas de Converxencia e Acción - Rede de Converxencia Social "Praza Pública" de Ferrol, convocan unha acción para denunciar e protestar ante o comportamento abusivo das Entidades Financieiras.

CONCENTRACIÓN CIDADÁ

VENRES 23 DE OUTUBRO, ÁS 11:30 HS

ANTE A SUCURSAL DE CARANZA

DE NOVA GALICIA BANCO (Caixa Galicia)

RÚA JUAN DE AUSTRIA

En Caranza:
Farase unha escenificación dos abusos das entidades crediticias, de como especulan co noso diñeiro, impóñenos comisións e condicións abusivas, sanéanse cos cartos públicos e reparten entre as súas cúpulas directivas escandalosas fortunas.

Blogue:
http://rededeconverxenciasocial.blogspot.com/

Correo de Contacto:
mesasdeconverxenciaferrolterra@gmail.com

Mapa: Lugar onde vai ter lugar a Concentración.


Visualizar o mapa ampliado

Enviado por:

Colectivo A Revolta

-a.revolta.de.trasancos@gmail.com-

26 de outubro de 2011 09:37

http://a-revolta-de-trasancos.blogspot.com/
_________________

Mobilización de Ferrol en Defensa da Sanidade Pública -27-Outubro-2011 - Vídeos, Texto e Fotos

Multitude de mobilizacións en defensa da sanidade pública por toda Galiza, convocadas por "SOS Sanidade Pública". En Ferrol a Praza do Concello foi a protagonista da Concentración, onde a pesar do mal tempo acudiron numerosas persoas na Defensa da Sanidade Pública, contra os recortes da política do PP. Presentou o acto o compañeiro Miguel Lopez, presidente da Asociación Veciñal de Esteiro, portavoz da "Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol". A artista ferrolá María Manuela, foi a persoa encarregada de dar lectura ao Comunicado consensuado polas 45 entidades que conforman a Plataforma ferrolá.

Mobilización de Ferrol en Defensa da Sanidade Pública -27-Outubro-2011

http://youtu.be/tGedeAvE_kY

http://youtu.be/xMEjMWBLnQc

http://youtu.be/tGedeAvE_kY
Comunicado leido na Mobilización de Ferrol
en Defensa da Sanidade Pública -27-Outubro-2011

http://youtu.be/eltwg_vdJIc

http://youtu.be/v4UAMpUeTsg

http://youtu.be/1cAFcH3X9yM

[Clicar acima da imaxe
para acceder á Galería Fotográfica de Fuco Buxán A.C.]

Texto do Comunicado:

Boa tarde veciños e veciñas de Ferrolterra, outra vez estamos aquí, outra vez saímos á rúa para defender os dereitos da cidadanía, dereitos que foron froito dunha loita de moitos anos e que ninguén os regalou.

Hoxe volvemos a estar aquí na Defensa da Sanidade Pública como estivemos enchendo esta Praza de Armas, un domingo de abril de 2010 e como estivemos na Praza Quintana en Compostela no mes de novembro do pasado ano.

Neste momento nas principais cidades e vilas de Galicia a cidadanía está berrando como nós contra a Privatización da Sanidade Pública, contra os recortes sanitarios e contra o establecemento do COPAGO.

Desde a chegada á Xunta de Galicia do Sr. Feijoo e a Sra. Farjas os ataques á Sanidade Pública, coa escusa da crise, son constantes, agora tamén se suma á campaña a CEOE. Estase a cotío lanzando a mensaxe de que a Sanidade Pública non é sostible e que hai que facer recortes e mesmo a Xunta de Galicia quere escusar a súa incompetencia culpando ós usuarios de que fan mal uso da Sanidade Pública e que fan insostible o sistema.

Non di nada de que a culpa sexa por como o seu Goberno xestiona a Sanidade Pública, de como ceden ás esixencias e presións continuas da industria farmacéutica, dos escandalosos beneficios que obteñen as Mutuas de Accidentes de Traballo, que cada vez teñen máis poder na xestión das baixas, a conta de cargar á Sanidade Pública o custo das enfermidades profesionais, que presentan como enfermidades comúns. No ano 2010 tiveron uns beneficios de 5.000 millóns de euros. E sobre todo o que non di é o escaso orzamento que se dedica á Sanidade Pública, no Estado Español é onde menos diñeiro se dedica dos países da UE e Galicia estamos nos furgóns de cola. Por cada 9 euros que dedican na Unión Europea á Sanidade no Estado.

Español se dedican 6 euros e, aínda así, no Estado Español temos unha Sanidade Pública equiparable á de calquera país da Unión Europea.

Oculta o Sr. Feijoo que, desde que el está á fronte do Goberno Galego, por vez primeira, desde que a Sanidade é competencia da Xunta, baixou o orzamento da Consellería de Sanidade e do Sergas no ano 2011 e volve a baixar no ano 2012. Pero nos orzamentos do ano que ben a cantidade económica para os concertos con Hospitais Privados medra en case 3 millóns de euros.

Vaise privatizar a construción e xestión dos Hospitais de Vigo e Pontevedra e de moitos novos Centros de Saúde, encarecendo o seu custo, reducindo servizos e prestando peor asistencia ó reducir o número de traballadores e traballadoras. Como exemplo sinalar que o Novo Hospital de Vigo ía custar 450 millóns e euros e agora co Sr. Feijoo, con menos camas e menos servizos, vai custar case 1500 millóns. Así e como entende a sostibilidade a actual Xunta de Galicia.

Quen acaban de afundir e estragar millóns de euros en socorrer á Banca Privada e ás Caixas de Aforro, para que os seus directivos se xubilen con indemnizacións de millóns de euros se atreven a dicir que a Sanidade Pública é insostible? Non teñen vergonza ou menten de maneira interesada.

A actual Xunta de Galicia non respecta os compromisos adquiridos polo Goberno anterior:

Suspende o Plan de Mellora de Atención Primaria, que ía reducir de xeito importante as listas de espera e crear centos de postos de traballo de persoal médico, de enfermería, non sanitario, etc.

Suspende o acordo retributivo asinado cos representantes do persoal do Sergas, nun feito sen precedentes.

Pecha, durante o verán cada vez máis camas hospitalarias, non substitúe as ausencias dos traballadores, amortiza prazas, privatiza servizos, en definitiva quere levar a Sanidade Galega a situacións como a de Madrid (a peor sanidade pública do Estado Español), de Valencia ou de Cataluña, onde se están a producir peches de camas de Hospitais, de Centros de Saúde e se están producindo centos de despedimentos de persoal sanitario.

Esta Xunta de Galicia acaba de aprobar un decreto de transporte sanitario que elimina a obrigación do Sergas de facerse cargo do mesmo, como recollía o anterior decreto, o que vai facer que os doentes que acoden ós centros sanitarios a recibir tratamentos de diálise, quimioterapia, radioterapia ou rehabilitación, se lles poderá esixir o pagamento dese transporte.

Esta Xunta de Galicia que acaba de endurecer por Lei as condicións de asistencia pública ós inmigrantes e vai cobrar 10 euros por renovar a tarxeta sanitaria.
Na Área Sanitaria de Ferrol, a peor tratada pola Xunta de Galicia, queda en suspenso o investimento prometido de 63 millóns de euros para poñer en valor e mellorar o antigo Hospital Naval.

Non se inviste entre o 2009 e 2011 nin un so euro en Alta Tecnoloxía, xa que nos deixaron fora do Plan de Alta Tecnoloxía do Sergas.

Están paralizadas as obras de construción do novo Centro de Saúde de As Somozas.

Non temos noticias da construción dos novos centros de saúde de A Capela, Ares, Cedeira e Narón (algún xa tiña que estar construído) , a pesar de dispoñer dos terreos para facer a obra.

Vaise deixar ó Hospital Novoa Santos sen ningún contido asistencial.

En Atención Primaria non se substitúe ós médicos de familia, acumulando os cupos o que fai que xa haxa lista de espera en primaria e que moitos doentes colapsen os PAC.

Non se contrataron enfermeiros de desprazados nos Centros de Saúde onde , por mor do incremento da poboación, se viña facendo en anos anteriores. En Médicos de desprazados, en Atención Primaria, só se contratou para o Centro de Saúde de Ares a media xornada.

Os continuos recortes en Orzamentos e en persoal fan que cada vez a calidade asistencial, de maneira absolutamente intencionada, vai sendo menor, a pesar do esforzo dos traballadores e traballadoras do SERGAS en manter a calidade do servizo.

Pola conta, aínda que con pequenas reducións, mantense o concerto co Hospital Juan Cardona por un importe de 13 millóns de euros anuais.

Se a cidadanía non tomamos conciencia da necesidade de defender a Sanidade Publica diante dos continuos ataques a que esta sendo sometida, e de mobilizamos e denunciar e reclamar, cada vez o dereito a unha asistencia sanitaria universal, este dereito se ira perdendo en favor da Sanidade Privada e o copagamento por algúns servizos prestados comezará a aplicarse, o transporte sanitario non urxente será o primeiro ó que a Xunta de Galicia lle aplique o copagamento. Logo virá o querer cobrar 1 euro por cada receita.

Desde a Plataforma pola Defensa da Sanidade Pública de Ferrol imos seguir apostando por unha sanidade publica de calidade e que precisa de mais investimento para mellorar e reducir as listas de espera e imos continuar denunciando os abusos e a discriminación, por parte da Consellería de Sanidade, coa Area Sanitaria de Ferrol.

Hoxe estamos aquí, como están en todo Galicia, e estaremos, cantas veces sexa necesario, por que cremos na Sanidade Pública, que por suposto é mellorable, pero nos opoñemos á súa privatización, ós recortes é o copagamento.

A saúde non é un negocio.

Moitas Grazas.


Texto lido pola artista María Manuela e elaborado pola Plataforma pola Defensa da Sanidade Pública de Ferrol

Ferrol 27 de Outubro de 2011.





Fontes das Fotos:
Susete'70 e Fuco Buxán A.C.
________________