Amosando publicacións coa etiqueta Dereito a decidir. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Dereito a decidir. Amosar todas as publicacións

xoves, abril 08, 2021

- A Plataforma Vía Galega, que integra máis de 65 asociacións culturais e sociais, convoca unha manifestación nacional para o domingo 18 de abril en Santiago de Compostela co lema: 'Galiza nación, un pobo con dereitos' - Persoas referentes da sociedade galega como Manolo Rivas, Isabel Risco, Suso de Toro, Olaia Maneiro, Xurxo Souto, Pilar García Negro, Francisco Rodríguez, Neves Rodríguez, Antón Ruanova e Pilar Pallarés, que explicaron a súa percepción da condición nacional de Galiza - Vídeo


Vía Galega chama a participar na manifestación do 18 de abril en Compostela co lema: "Galiza nación, un pobo con dereitos"

Esta plataforma agrupa 65 asociacións culturais e sociais que defenden esixir o dereito á autodeterminación para construír unha sociedade galega con plena democracia, liberdade e igualdade


A Plataforma Vía Galega, que integra máis de 65 asociacións culturais e sociais, convoca unha manifestación nacional para o domingo 18 de abril en Santiago de Compostela co lema  “Galiza nación, un pobo con dereitos”.

O portavoz desta plataforma, Anxo Louzao, realizou un chamamento a participar nesta manifestación “para esixir o dereito á autodeterminación, a exercer o dereito a decidir, para construír unha sociedade galega con plena democracia, liberdade e igualdade e  benestar social”. A mobilización partirá o domingo 18 de abril ás 11.30 da Alameda de Compostela e rematará na Praza da Quintana, cun acto final conducido pola actriz Isabel Risco, coa intervención de María Xosé Bravo, da portavocía de Vía Galega, e a lectura dun manifesto por parte do escritor Suso de Toro e da actriz Neves Rodríguez.

Anxo Louzao insistiu, en rolda de prensa, na necesidade de facer fronte “á cada vez maior centralización política, como se comprobou coas actuacións relacionadas coa pandemia, e a combater o neoliberalismo e a españolización galopante á que esta entregado o Goberno de Feixoo, procurando destruír a nosa identidade, lingua e cultura e anularnos como pobo”.

Malia as limitacións e inconvenientes derivadas da pandemia, Vía Galega organizou ao abeiro desta campaña coloquios en 25 vilas e cidades sobre a condición nacional de Galiza e os seus dereitos como pobo, ademais de editar e distribuír milleiros de folletos explicativos e de cartaces.

A campaña tamén contou coa elaboración dun vídeo que define as características que conforman a nación galega e que fai un percorrido histórico e reivindicativo. Neste punto, agradeceu e destacou a participación de persoas referentes da sociedade galega como Manolo Rivas, Isabel Risco, Suso de Toro, Olaia Maneiro, Xurxo Souto, Pilar García Negro, Francisco Rodríguez, Neves Rodríguez, Antón Ruanova e Pilar Pallarés, que explicaron a súa percepción da condición nacional de Galiza.

Esta manifestación é a culminación da campaña que durante os últimos meses desenvolveu Vía Galega por todo o país para divulgar as características que conforman a nación galega e os dereitos que lle asisten como tal. Outro dos obxectivos foi “procurar  que  sexa máis pobo o que asuma conscientemente a realidade obxectiva de que Galiza é unha nación, con vontade colectiva de existir”, xunto con “apuntalar e estender a conciencia nacional, desterrando a mentira e o engano de que Galiza é un pais subsidiado”.

Acrecentar a autoestima como pobo e mostrar a necesidade de termos soberanía política, poder político pleno,  para rematar coas agresión se inxustizas  que  sufrimos como país  e construírmos por nós mesmos unha Galiza libre e con futuro”, foron outros dos fins marcados nesta campaña que conclúe o 18 de abril con este acto.

Como é obvio, neste acto cumpriranse todas as medidas e normas de seguridade impostas como consecuencia da COVID-19, “de aí que solicitamos dos e das manifestantes que eviten portar faixas, aínda que poden levar bandeiras e cartaces individuais”, explicou Anxo Louzao.

Santiago de Compostela, a 7 de abril, de 2021


Canle de Vía Galega.

Fonte: Vía Galega.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com
8 de abril de 2021 10:45

_______

xoves, novembro 02, 2017

Democracia e Liberdade: En Ferrol como noutras cidades da Galiza, este venres 3 de novembro, concentración en solidariedade co Pobo Catalá, contra a vaga represiva, ás 8 da tarde, na Praza Amada Garcia, diante do edificio da Xunta - Vídeo: L'Estaca


En Ferrol como noutras cidades da Galiza, este venres 3 de novembro, concentración en solidariedade co Pobo Catalá, contra a vaga represiva, ás 8 da tarde, na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia. Pola Democracia e a Liberdade, contra o golpe de estado do 155 e polo dereito á Autodeterminación.

Plataforma Galiza con Catalunya
http://galizaconcatalunya.blogspot.com.es/

---
#MúsicasGalegasambCatalunya

Músicas Galegas Amb Catalunya, é um grupo de músicas e músicos galegas que se juntarom para mostrar seu o apoio e solidariedade com Catalunya em favor do direito a votar e a decidir como povo.


https://youtu.be/uapqHra0zls

LETRA DE L'ESTACA EN GALEGO
O avô Siset falava, umha manhã no portal
enquanto o sol aguardávamos, e os carros víamos passar.
Siset, ti nom vês a estaca onde estamos bem atados?
Se nom podemos ceivar-nos nunca poderemos caminhar!
Todas puxando, ela cairá e muito tempo nom há durar
seguro que tombar, tomba, tomba, bem carcomida há estar já.
Se puxo forte para aqui, ti puxas forte para lá,
seguro que tomba, tomba, tomba, e havemo-nos liberar.
Mas, Siset, há muito tempo já, que tenho as mãos esfoladas
e quando a força me falta, ela é mais larga e mais grande
Bem sei que a estaca está podre, mas, pesa tanto, Siset,
que às vezes fico sem força, di-me outra vez o cantar.
Todas puxando, ela cairá e muito tempo nom há durar
seguro que tombar, tomba, tomba, bem carcomida há estar já.
Se puxo forte para aqui, ti puxas forte para lá,
seguro que tomba, tomba, tomba, e havemo-nos liberar.
O avô Siset nom di nada, um vento mau o levou
só el sabe para onde, e eu embaixo do portal.
E enquanto os novos passam, ergo o pescoço a cantar
o derradeiro canto do Siset,o derradeiro que ensinou.
Si estirem tots, ella caurà i molt de temps no pot durar.
Segur que tomba, tomba, tomba, ben corcada deu ser ja.
Si jo l'estiro fort per aquí i tu l'estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba, i ens podrem alliberar.
#MúsicasGalegasambCatalunya

Canle de GZmúsica publicado o 29 de setembro de 2017
---
________

domingo, outubro 29, 2017

A partir de agora,... Por Josep-Lluís Carod-Rovira - Agora ven a parte mais difícil, porque somos tan só o inicio dun camiño que, o digo convencido, xa non ten regreso atrás posíbel


A partir de agora


"
Agora ven a parte mais difícil, porque somos tan só o inicio dun camiño que, o digo convencido, xa non ten regreso atrás posíbel".


Por Josep-Lluís Carod-Rovira [*]
29.10.2017


Xa estamos, completamente, nunha dimensión descoñecida. Unha dimensión na que ninguén pode prever, por certo, que vai pasar e que non, ao longo das próximas semanas e meses. Finalmente, despois de 26 días de incerteza, unha xestión polo menos intrigante de situación, e navegación con cambios de leme moi repentinos, en plena ruta, o Parlamento proclamou a independencia, xesto histórico que merece o noso recoñecemento sincero e alegre Debemos felicitalos, porque o presidente, os membros do goberno que estiveron ao seu lado ata o final e os membros da cámara catalá, fixeron isto posible. Cumpriron a palabra dada e unha maioría democrática e lexítima aprobou a creación da República Catalá. Foron valentes e decididos, sabendo ao que estaban expostos, e por iso merecen a nosa gratitude. Culminaron un proceso polo cal tantas persoas e tantas xeracións loitaron, ao longo da historia, aínda que moitos destes loitadores, anónimos ou non, sufriron por parte doutros compatriotas desprezo e burla polas súas posicións independentistas e quizais agora non o poden ver. Todo vai ben, e pode acabar ben.

Pero a declaración clara e inequívoca de independencia non nos fai independentes. Agora vén a parte máis difícil, porque estamos só no inicio dun camiño, e eu digo con certeza, non é posible volver atrás. Hai moitas preguntas a responder e situacións novas, ás que nunca nos tiñamos enfrontado antes e temos que atopar as formas máis intelixentes para ir esquivándoas. Non se trata só de dar corpo e solidez á nova República, de cara a dentro, senón tamén buscan as complicidades no exterior, nun termo razoable, para desembocar nos primeiros recoñecementos internacionais  que, en xeral, non chegan de inmediato. E menos aínda nunha situación como a actual, de cohabitación de dúas legalidades no mesmo territorio: a da República Catalana e a do Reino de España. Agora vemos como os partidos que posibilitan a continuación do réxime de transición, a Fronte Nacional (PP, PSOE, de C’s) priorizan a integridade territorial do Estado Español tal e como o coñecemos ata o venres, poñendo o concepto localista da unidade de España, como valor supremo, por riba da noción universal da democracia. E que, todos xuntos, están dispostos a facer calquera cousa para mantelo.

De feito, o máis antigo destes partidos, xa ten unha certa tradición de  colaboración golpista, desde a Ditadura de Primo de Rivera, pasando polo 1934 e a fuxida para o exilio de Indalecio Prieto, o mesmo que, durante o franquismo, asinando con Juan de Borbón un pacto para a restauración da monarquía, ata a nunca explicada implicación socialista na Tejerada do 23 de febreiro de 1981. Sen a implicación total e absoluta do PSOE, a actual ofensiva de España contra Cataluña e o desmantelamento das súas institucións, unha versión contemporánea do Decreto de Nova Planta, non sería posible. Pedro Sánchez, polo tanto, pasou polo arco triunfal a súplica sonora de Miquel Iceta ("Pedro líbranos do PP!"), para facer xusto o contrario: pasar a servir ás súas ordes e lexitimar a súa política represiva. A unidade de España pasou por riba da democracia e por riba de Cataluña. Os poucos ou moitos votantes cataláns que aínda lle poden quedar no PSC, xa saben, por tanto, que uso se fai dos seus votos.

Agora é demasiado cedo para prever que autoridade acabará facendo-se cargo, realmente,  da gobernanza cotiá en Catalunya e en que termos. E tamén cal será a actitude cara ás eleccións anunciadas do 21 de decembro: participarán as forzas partidarias da independencia? Con cantas listas electorais o farán? Que candidatos a presidente encabezarán as candidaturas? Haberá algún partido  ilegalizado pola Fronte Nacional? Como concorrer, gañar con claridade e así legalizar, diante do mundo, a proclamación adoptada o 27 de outubro? Ou ben como boicotearlles, desde a conciencia de que, en este caso, todo o Parlamento elixido será contrario á  independencia proclamada? Espero e desexo que os nosos dirixentes políticos teñan o acerto de adoptar a mellor das decisións, sabendo que, a partir de agora, os ritmos aceleran-se e as cousas cambian dun momento a outro, especialmente se a economía española e europea resenten-se e produce-se algún tipo de movemento internacional máis favorable para a Catalunya, aínda que non sexa, polo de agora, en forma de recoñecemento do novo estado.

Mentres tanto, de España non chega nada novo, senón o que sempre nos ten chegado ao longo da historia: violencia e arrogancia. Todos os actos de violencia que foron vistos en Cataluña nos últimos días, meses e anos, todos sen excepción, foron protagonizados polas forzas policiais españolas uniformadas, actuando contra unha poboación indefensa e pacífica de todas as idades, cunha brutalidade nunca vista, chea de odio étnico contra os cataláns; por policías españois de paisano, borrachos e ignorantes, incapaces de distinguir entre a lengua catalana e a italiana, pensando que son os amos deste país e que pode facer o que queiran, ou ben por civís con bandeiras españolas que tentan asaltar un medio de comunicación público como Catalunya Radio, destruíndo equipos de BTV ou entrando agresivamente no CIC Barcelona, centro de ensinanza que acollía naqueles momentos nenos e adolescentes , todos menores de idade, que fuxiron e aterrados, como os feridos agredidos no paseo de Gràcia. Déixemo-lo  claro: a violencia, en Catalunya, alza só unha bandeira, a española, e o fai en nome dun só país, España. Xunto ca violencia física, tamén, hai unha violencia institucional que agora están empezando a aplicar, cunha legalidade pensada non  para garantir a democracia, senón a unidade de España.

A violencia expresa a ausencia total de argumentos para convencer e, agora, leva por diante os argumentos dos outros. E, finalmente, a arrogancia, aquela fachenda característica da “fidalguía castelá” que hai séculos que non gaña ningunha guerra e que sempre chega tarde ás citas coa historia. Coa violencia e a arrogancia non se convence ningún pobo, non se atrae a unha nación, non se seduce a un país, para que abandone a idea de liberdade e queira continuar nun estado do que só recibe menosprezo, saqueo económico e paus. É por iso, precisamente, que imos gañar. Porque xa non os tememos e non lles recoñecemos ningunha autoridade moral, por máis que aínda controlan o poder militar, xudicial, administrativo e diplomático. Non sabemos cando será, pero a desconexión definitiva xa a estamos a palpar, se non erramos no camiño que temos que recorrer, un só camiño e non setenta, asumido por todos aqueles que desexan este país libre e soberano. ¡Benvida, pois, República Catalá!

Publicado en El Món | 28.10.2017.

[*] Josep-Lluís Carod-Rovira, nado en Cambrils, Tarragona, Catalunya, o 7 de xuño de 1952, é un político e filólogo catalán. Licenciado en filoloxía catalá, director da Cátedra UPF sobre Diversidade Social e da revista dixital divÈrsia. Ten moitos amigos e libros, dos cales escrebeu uma quincena. Presidiu ERC e o Òmnium do Tarragonès e foi Vice-presidente da Governación da Generalitat e da Universidade Catalá de Verán. Foi deputado ao Parlamento e deputado electo ao Congresso de deputados español. Artigos publicados en El Món. En Facebook eTwitter.

--
Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
29 de outubro de 2017 17:42
@lupeces
http://lupeces.blogspot.com/
_______________

venres, outubro 27, 2017

Lágrimas de emoción no instante en que se proclamou a República Catalana: Constituímos a República catalá, como Estado independente e soberano, de dereito, democrático e social - Concentración, hoxe, en Ferrol, como noutras cidades da Galiza, contra a aplicación do 155

Lágrimas de emoción no instante en que se proclamou a República Catalana
Foto de Francesc Melcion

"Constituímos a República catalá, como Estado independente e soberano, de dereito, democrático e social". A revolución democrática catalá escrebe hoxe unha páxina para a historia. O Parlament aprobou a declaración de independencia de Catalunya. Nace esa República nun contexto enormemente adverso, cun Estado español disposto a utilizar toda a súa forza para aplicar o artigo 155. Que foi aprobado polo Senado, este mediodía, por 214 votos a favor e 47 en contra.

O Parlamento declara a República e inicia o processo constituinte. Junts pel Sí e a CUP defenden a lexitimidade da Declaración da Independencia, en aplicación do "mandato" do referendo do 1 de Outubro.

Máis info no xornal cartalán Ara e no xornal galego Sermos Galiza.


Concentración, hoxe, contra a aplicación do 155

Hoxe, venres 27 de outubro, en Ferrol como noutra cidades da Galiza e do resto do Estado, están convocadas mobilizacións contra a aplicación do artigo 155. Ás 8 da tarde, na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.


_____

sábado, setembro 30, 2017

#MúsicasGalegasambCatalunya - Músicas Galegas Amb Catalunya, é um grupo de músicas e músicos galegas que se juntarom para mostrar seu o apoio e solidariedade com Catalunya em favor do direito a votar e a decidir como povo - Manifestación Nacional para o sábado día 30 de setembro con saída ás 12h na Alameda de Compostela baixo o lema: Democracia é decidir


#MúsicasGalegasambCatalunya

Músicas Galegas Amb Catalunya, é um grupo de músicas e músicos galegas que se juntarom para mostrar seu o apoio e solidariedade com Catalunya em favor do direito a votar e a decidir como povo.


https://youtu.be/uapqHra0zls

LETRA DE L'ESTACA EN GALEGO
O avô Siset falava, umha manhã no portal
enquanto o sol aguardávamos, e os carros víamos passar.
Siset, ti nom vês a estaca onde estamos bem atados?
Se nom podemos ceivar-nos nunca poderemos caminhar!
Todas puxando, ela cairá e muito tempo nom há durar
seguro que tombar, tomba, tomba, bem carcomida há estar já.
Se puxo forte para aqui, ti puxas forte para lá,
seguro que tomba, tomba, tomba, e havemo-nos liberar.
Mas, Siset, há muito tempo já, que tenho as mãos esfoladas
e quando a força me falta, ela é mais larga e mais grande
Bem sei que a estaca está podre, mas, pesa tanto, Siset,
que às vezes fico sem força, di-me outra vez o cantar.
Todas puxando, ela cairá e muito tempo nom há durar
seguro que tombar, tomba, tomba, bem carcomida há estar já.
Se puxo forte para aqui, ti puxas forte para lá,
seguro que tomba, tomba, tomba, e havemo-nos liberar.
O avô Siset nom di nada, um vento mau o levou
só el sabe para onde, e eu embaixo do portal.
E enquanto os novos passam, ergo o pescoço a cantar
o derradeiro canto do Siset,o derradeiro que ensinou.
Si estirem tots, ella caurà i molt de temps no pot durar.
Segur que tomba, tomba, tomba, ben corcada deu ser ja.
Si jo l'estiro fort per aquí i tu l'estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba, i ens podrem alliberar.
#MúsicasGalegasambCatalunya

Canle de GZmúsica publicado o 29 de setembro de 2017
---

Manifestación Nacional para o sábado día 30 de setembro con saída ás 12h na Alameda de Compostela baixo o lema "Democracia é decidir" onde nos queremos sumar aos desexos do pobo catalán para decidir libremente o seu futuro sen mais limitacións que as que eles e elas decidan democraticamente. | +info.
________

A Catalunha e nós,... Por José Soeiro - ...a Constituição da República Portuguesa continua a dizer, no seu artigo 7º, que “Portugal reconhece o direito dos povos à autodeterminação...


Por José Soeiro [*]
30.09.2017


"Quer que a Catalunha seja um Estado independente em forma de República?" É esta a pergunta que o Governo espanhol não aceita que seja feita ao povo da Catalunha no próximo dia 1 de outubro e que motivou um verdadeiro assalto da polícia espanhola às instituições catalãs. Que relativamente à resposta haja opiniões fortemente divergentes e uma contenda constitucional, é normal. O que não se percebe é que desfecho ambiciona a monarquia e o governo do PP com esta atitude. Até ver, o seu gesto autoritário, que na prática impõe um estado de exceção e suspende direitos fundamentais como a liberdade de expressão e o direito de reunião na Catalunha, só pode atiçar ainda mais o incêndio.

Se dúvidas houvesse, bastaria olhar para o passado recente. A rejeição e a anulação do estatuto de autonomia da Catalunha, aprovado pelo povo catalão e negociado com Madrid em 2006, foi um poderoso carburante para o sentimento nacionalista (segundo os estudos de opinião, mais do que dobrou desde então). Em vez de explorar a via do diálogo, a estratégia do PP de Rajoy tem sido bloquear qualquer interlocução política e tratar a questão catalã como sendo do foro judicial. Assim, invocando a Constituição e o facto de esta não prever referendos sobre a matéria, o governo de Madrid lançou uma vaga de repressão política, com a intimidação de altos funcionários catalães (acusados dos crimes de desobediência, prevaricação e desvio de fundos, por estarem a organizar um referendo “não autorizado”), a interdição da atividade pública de líderes eleitos e, agora, a apreensão de mais de 10 milhões de boletins de voto, o confisco das urnas e a prisão de altos dirigentes.

Demonstração de força? Não. Na verdade, esta atitude desesperada só demonstra a fragilidade do Estado espanhol e da estratégia do PP (com o apoio do Ciudadanos e a conivência do PSOE). Desde logo, porque as leis existem (e a Constituição em primeiro lugar) por serem expressão da vontade democrática e da soberania popular e não para impedi-las ou amordaçá-las. Além disso, o gesto autoritário só contribuiu para unificar e dar força a quem contesta o poder de Madrid. Independentemente da posição de cada um sobre a criação de uma República Catalã separada da monarquia de Castela, o campo do “sim” já não é apenas o dos independentistas. É de quem diz sim à própria democracia, à possibilidade da consulta e ao respeito pela soberania popular.

Há alguns meses, as sondagens revelavam que 70% dos catalães eram a favor da possibilidade de se pronunciarem em referendo, mas que, confrontados com a resposta que dariam na consulta, os que se pronunciavam contra a independência eram supostamente mais (49%) do que os que se pronunciavam a favor (42%). Agora é bem provável que o campo da independência tenha ganho uma expressão maior – graças, entre outros, a Rajoy. De facto, o nacionalismo espanholista tem sido o maior produtor do independentismo catalão.

Não vale a pena simplificar a reivindicação nacionalista como se fosse uma espécie de resquício de um tempo obsoleto, a expressão de um “egoísmo” chauvinista próprio de uma região rica, dos interesses da burguesia local (que aliás, diga-se, tem entre os seus representantes alguns dos principais opositores à independência) ou um exemplo de regressão identitária contra o suposto “cosmopolitismo” da União Europeia ou de um Estado espanhol multinacional.

Essas caricaturas, além de impedirem uma leitura séria de uma reivindicação com raízes populares fundas e que se faz também em torno de direitos, acabam por fazer o jogo do nacionalismo hegemónico, ou seja, do nacionalismo espanholista, da sua narrativa de dominação e da sua estratégia repressiva. Pelo contrário, na base da reivindicação independentista, que atravessa as fronteiras da direita e da esquerda, está o direito à autodeterminação, um valor essencial da tradição progressista e democrática. Não por acaso, a Constituição da República Portuguesa continua a dizer, no seu artigo 7º, que “Portugal reconhece o direito dos povos à autodeterminação e independência e ao desenvolvimento, bem como o direito à insurreição contra todas as formas de opressão” e nunca, no nosso país, ninguém ousou propor que se eliminasse o artigo. Vale a pena, por isso, que o nosso Governo volte a lê-lo por estes dias, antes de se pronunciar sobre o que está a acontecer.

[*] José Soeiro é sociólogo e dirigente do Bloco de Esquerdas em Portugal.

Publicado em esquerda.nethttp://www.esquerda.net/opiniao/catalunha-e-nos/51021 o 24 de setembro de 2017.
_________________

venres, setembro 29, 2017

A eurodiputada galega Lídia Senra visita Catalunya para seguir o referendo dentro dunha delegación parlamentaria internacional


Lídia Senra visita Catalunya para seguir o referendo dentro dunha delegación parlamentaria internacional. | A deputada galega estivo hoxe no Parlament catalán e na Generalitat, participando nas reunións con Puigdemont, Forcadell e Romeva. | A europarlamentaria, que chama a respectar o dereito de autodeterminación dos pobos, permanecerá até o luns en Barcelona.


Barcelona, 29 de Setembro de 2017. A eurodeputada galega Lídia Senra atópase xa en Catalunya, onde permanecerá até o próximo luns, para seguir o referendo do 1 de outubro dentro dunha delegación parlamentaria internacional organizada por Diplocat. En calidade de visitante, Senra mantivo xa este venres pola mañá varios encontros en Barcelona, que incluíron reunións coa presidenta do Parlament catalán, Carme Forcadell, na sede da institución catalá; e co presidente do Goberno catalán, Carles Puigdemont, e o conselleiro de Asuntos Exteriores, Relacións Institucionais e Transparencia, Raül Romeva, no Palau da Generalitat. Tamén tivo a oportunidade de escoitar a diferentes expertos académicos en materia económica e política, así como a diferentes representantes da sociedade civil catalá.

A eurodeputada galega, integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) do Parlamento Europeo, está a comprobar en directo o sentir da poboación catalá, en defensa do seu dereito a votar. Preocupada polas trabas coas que o Goberno do Estado español está tentando intimidar ao pobo catalán para que renuncia á súa vontade de exercer o dereito de Autodeterminación, Senra defendeu unha vez máis “o dereito dos pobos a decidir sobre as súas propias formas de goberno e o seu desenvolvemento económico, social e cultural, sen inxerencias externas e de acordo ao principio de igualdade”. “Estamos a falar dun dereito que está recollido nos Pactos Internacionais de Dereitos Humanos da Asemblea Xeral das Nacións Unidas”, reiterou Senra, que advirte que “quen queira poñerlle portas ao campo en Catalunya equivócase totalmente”.

A preocupación polo clima de confrontación que o Goberno do Partido Popular está instigando contra o pobo catalán, así como a instrumentalización das estruturas xudiciais e policiais para poñer en marcha detencións, rexistros en domicilios e empresas e cuantiosas multas a persoas que están participando da organización do referendo, está a ser subliñada tanto por Lídia Senra como por numerosas eurodeputadas de distintos grupos políticos.

Así, xunto con máis de trinta eurodeputados/as a pasada semana denunciou diante da Comisión Europea o acoso por parte da Fiscalía española a máis de setecentos alcaldesas/es catalás. Tamén forma parte do case medio cento de deputadas/os europeos que subscribiron unha carta dirixida a Mariano Rajoy instándoo a poñer fin á violación dos dereitos civís da cidadanía de Catalunya, e das representantes europeas que se dirixiron ao vicepresidente da Comisión Europea, Frans Timmermans, para denunciar a vulneración do dereito de liberade de expresión que supón a prohibición de actos públicos que pretendían abordar o tema do referendo.

Asemade, tamén dende Galiza, no marco do coloquio sobre os desafíos aos que está a facer fronte esquerda política internacional, celebrado a pasada semana en Santiago de Compostela, a eurodeputada galega voltou amosar o seu apoio ao dereito do pobo catalán a expresarse a través das urnas do referendo convocado pola Generalitat.

Ademais, a través dunha pregunta parlamentaria, Lídia Senra solicitou tamén saber exactamente se a Comisión Europea contempla reaccionar ante a vulneración de dereitos fundamentais que está a protagonizar o Goberno do Partido Popular contra o pobo catalán, a través por exemplo da posta en marcha dun mecanismo preventivo ou incluso sancionador contra o Estado español por estas prácticas seguindo o Artigo 7 do Tratado da Unión Europea, que establece medidas para facer fronte a ameazas sistémicas ao Estado de Dereito nos países da UE.
________

Eurodeputada galega integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL)

lidia.senra@europarl.europa.eu

http://ageuropa.gal/

@LidiaSenra

Enviado por:
AGE Europa - Galiza
-age.europa.galiza@gmail.com-
29 de setembro de 2017 18:02

__________________