Hoxe sábado 4 de Abril de 2015, o activista, escritor e xornalista, Rafael Cid estará en Ferrol, convidado pola Marea Ártabra, para falar de "Municipalismo Libertario". Rafael Cid participa en Ràdio Klara (València), unha das radios libres e comunitarias (Libertaria), mais senlleiras nas ondas libres, onde vai cumprir 33 anos de emisións. O seu programa "O Vaivén" é un dos mais difundidos pola rede e as ondas do mundo: a actualidade analizada e posta en claro. As nosas compañeiras e compañeiros de Rádio Filispim coñecen-no moi ben. Un dos programas que fai reflexionar e que nos chega a fondo, foi o realizado o 1 agosto do 2013: "Traxedia e autoxestión en Galiza" (Artigo / Áudio), onde analiza lucidamente a acción e organización social desde o accidente do tren Avia en Angrois. Mais a participación no libro colectivo "A aposta directa - Debate libertario e ciclo político" -libro que ten previsto saír ao público o vindeiro 6 de deste mes de Abril- un libro que xorde de activar "un proceso de reflexión horizontal sobre as
transformacións sociais e políticas en curso e as súas posibles
evolucións ... ", un libro de moito interese para a loita social e política en claves libertarias en expansión e actualizadas na realidade que estamos a vivir. Un libro que se presenta como "ferramenta", onde desde diferentes colectivos se analiza a fase política actual para suscitar unha base común de pensamento e acción. Rafa Cid abordará esta tarde na rúa Madalena nº5 baixo, ás 18:00hs, a análise e a reflexión sobre a axenda política actual e o "Municipalismo Libertario". Unha chalar-coloquio que se presenta moi interesante. A continuación presentamos os últimos apuntes onde participou o compañeiro Rafael Cid: o último d'O vai vén, e un artigo sobre o libro comentado "A aposta directa - ...".
Xa somos delito: os xogos do fame
Por Rafael Cid [*]
03.04.2015
A piques de entrar no corpo a corpo electoral que debuxase o novo mapa político estatal, autonómico e local dos próximos catro anos, o Partido Popular no goberno acaba de lanzar un órdago para contentar aos falcóns da formación. Pero non se trata só dunha concesión para consumo interno. Coa aprobación das "
leis mordaza" (
son tres en esencia e unha en persoa) o executivo manda tamén unha mensaxe aos poderes fácticos compinchados (
económicos, financeiros, mediáticos, empresariais e institucionais) que sentían ameazados os seus privilexios. O relanzamento do activismo social, a disidencia pública e as mobilizacións cidadás de rexeitamento por axustes e recortes impostos pola Troika inquietaban o seu
statu quo. Desta forma culmina o ciclo que caracteriza a todos os períodos reaccionarios: ás involucións sociais e económicas seguen graves afrontas en dereitos e liberdades.
Lei de Protección da Seguridade Cidadá, a última reforma do Código Penal e a modificación do Pacto Antiterrorista (
este último en comandita co PSOE), os tres rexonazos aprobados a iniciativa do rodillo popular, constitúen a herdanza que deixará
Mariano Rajoy ás novas xeracións. Seguramente en penitencia por vivir por encima das súas posibilidades, a dicir dos grandes figurantes. A partir de agora o Estado de Dereito estará ao que mande o Estado Policial que leva dentro, confirmando que "
o chaman democracia e non o é".
O atropelo que acaba de cometer Moncloa abusando da maioría absoluta de que dispón é un cruel xesto de debilidade dirixido contra a xeneralización das protestas. Cando estas agresións adquiran natureza legal a partir do próximo un de xullo, os sectores que se caracterizaron por levar á rúa a súa crítica contra as políticas austericidas e facer da solidariedade cos damnificados unha forma avanzada de habitar a sociedade civil, verán aínda máis difícil exercer como cidadáns responsábeis e non como simples replicantes.
As novas disposicións anuncian disparates xurídicos como a "
prisión permanente revisable", unha contradición nos seus términos ("
permanente" e "
revisábel") que xa no seu orweliano nominalismo denuncia a flagrante vulneración do dereito constitucional á reinserción e o carácter vingativo da norma sen escusa de base real, porque como é sabido España é un dos países da Unión Europea con menor índice de criminalidade. Posiblemente debido a que a alta corrupción de pescozo branco e institucional, aquela que precisamente practican a mans cheas os representantes do duopolio dinástico dominante e os seus acólitos, converteuse nunha rapina de suma cero, onde os capos de cabeceira lévanllo todo.
De parecida calaña é a medida para frear as chamadas "
entregas en quente" de inmigrantes pobres retornados á forza de vallas de Ceuta e Melilla e as súas afiadas coitelas, que até agora se saldaban con consecuencias penais para a policía e garda civil que as realizaban sen soporte legal. España e a UE na que está inserida súmanse así ao club de territorios bunker para tratar de fidelizar a ese bloque social fanatizado pola crise que busca refuxio nos partidos xenófobos que se presentan como alternativa ultranacionalista ao sistema. Con iso, o dereito á libre circulación de persoas que consagran as normativas europeas sométese ao número
clausus que discrimina os xogos do fame entre un norte opulento e un sur necesitado.
Con todo é nas reformas introducidas no ámbito da denominada "
seguridade cidadá" onde se fixo máis flagrante a deriva autoritaria e cainita do PP. Lexislar contra as mobilizacións ante o Congreso dos Deputados, impedir gravar as actuacións da policía na vía pública e frear xestos de solidariedade coas vítimas dos desafiuzamentos, supón un golpe de man á participación democrática a través da recuperación do vello concepto franquistas de "
orde pública", que consideraba o exercicio de dereitos e liberdades unha excepción graciosa. De aí o que a tutela xudicial efectiva por parte de tribunais (
delitos) sexa substituída por un réxime de sancións económicas (
faltas) sometido á discrecionalidade dos órganos da Administración (
gubernativa).
Montequieu morreu de novo e a separación de poderes converteuse nunha concentración de poderes (
mafiosos). O poder corrompe e o poder absoluto, como o que goza o PP, non digamos.
Din os progresistas con carnet que esta nova reforma degrada o "
código penal da democracia", aquel que pariu en 1995 o ministro con dúas carteiras e pouca cabeza,
Juan Alberto Belloch, para significar o retroceso que a variante dos xenoveses introduce no ordenamento legal. Pero esquécese que aquel texto tamén facía das súas. Por exemplo, introduciu a blindaxe ante delitos de expresión de toda a Familia Real en liña ascendente e descendente, e legalizou certas formas de esterilización terapéutica, algo que o psiquiatra
Enrique González Duro cualificou como unha sorte de euxenesia daquel xeito. O que ocorre é que a andanada reaccionaria do PP supérase, porque ás leis mordaza sumouse a aprobación de clases de relixión católica na Educación Primaria que ensinan a aceptación do "
creacionismo" como condición para ser feliz. Ou sexa, que ademais de delito non somos ninguén, a Deus grazas.
Fonte Ràdio Klara
El Vaivén. | 30.03.2015
---
Rafael Cid, participou no libro colectivo "A aposta directa".
"A aposta directa" (La apuesta Directa) - Libro Colectivo - Debate libertario e ciclo político.
Este libro xorde ao activar un proceso de reflexión horizontal sobre as
transformacións sociais e políticas en curso e as súas posíbeis
evolucións. Proponse como "
facilitador", ferramenta de aproximación,
unha das actividades libertarias que, á calor de derívalas "
democráticas" en curso, están esforzándose de debuxar mapas do que
acontece, asumindo que se trata dunha aposta de maneira total suxeita a
discusión e a erro. As contribucións de diferentes colectivos e
individualidades a esta reflexión común, máis que elaborar un pacto de
consenso das organizacións sociais para frear a devastación capitalista,
intentan proporcionar diagnósticos rigorosos para facer visibles os
mecanismos ocultos, e non só os obvios (
inxustiza, crueldade,
desigualdade...) da dominación. A súa urxencia procede dunha actitude
militante e aberta, que non deixa de suscitarse como experimentar e
estender as prácticas de autoorganización e autoxestión fóra das
dimensións actuais da política representativa e institucional no
escenario que se está xestando.
O propósito é de reformular o anarquismo no marco da época actual, un
anarquismo disposto a poñerse en discusión, que sabe dirixir cara a si
mesmo a máis esixente das miradas críticas, á vez que está plenamente
consciente da súa poderosa presenza no imaxinario e nas loitas de
amplísimos estratos de poboación que anhela unha sociedade radicalmente
distinta. Un pensamento libertario en continua formación, en evolución
coa realidade social e cultural, capaz de enriquecerse e de modificarse
en contacto co mundo no cal insírese, a través das experiencias que
desenvolve, grazas ás loitas nas que participa e aos coñecementos que
absorbe e elabora.
"
O menos que cabe esixir dunha proposta que mereza a nosa atención e
apoio é que escape ese mezquino realismo que cheira por todas partes a
defensa obscena, a miúdo vergonzante, da miseria existente. Fronte a ese
mezquino realismo non podemos facer outra cousa que recordar que quen
creemos na autoorganización, na autogestión e na autonomía estamos aquí,
e que non somos poucos". Carlos Taibo.
Contribucións de: Jtxo Estebaranz, Octavio Alberola, Carlos Taibo, José
Luís Carretero Miramar, Grupo de Reflexión para a Autonomía, Cul de Sac,
José María Olaizola, Javier Encina e María Anxos Ávila, Rafael Cid,
Caries Sánchez e Socorro Pérez, Alfonso Álvarez e Paco, Federación de
Estudantes Libertarios. Epílogo de Mario Domínguez.
Enclave de Libros, Madrid 2015
320 págs. Rústica 21x15 cm
ISBN 9788494270864
Fonte:
La Malatesta - Libreria Editorial Libertaria.
Foto de
Bonnie Rodríguez /
Roberto Blanco, detalle da
mesa de debate celebrada en Setembro de 2008 nas Xornadas de CGT "
Unha realidade de loita e compromiso contra a crise do capital".
[
*]
Rafael Cid, xornalista e escritor de longa traxectoria. Activista libertario desde a
súa mocidade, foi adxunto ao Comité Nacional de CNT aos finais dos 70 e un dos responsábeis de Comunicación de CNT neses anos. Director de "
Castilla Libre", logo de
Eduardo de Guzmán; fundador e
director de "
Historia Libertaria" a finais da década de 1970, en cuxa
publicación rescataron a moitas figuras do movemento libertario; tamén
foi director da colección 'Anatema' da editorial Aguilar. Actualmente colabora activamente como xornalista de opinión
Kaos na Rede e outros medios alternativos, e é tamén asiduo
colaborador da
Linterna Xorda. Realiza o programa "El Vaivén" en
Ràdio Klara (
València).
Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
3 de abril de 2015 15:39
____________
