Amosando publicacións coa etiqueta Unión Europea. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Unión Europea. Amosar todas as publicacións

xoves, febreiro 11, 2021

Os propios abusos que a UE (e España) obvia cando fala de dereitos humanos a Rusia, ... Por Alberto Rodríguez García


Á UE preocúpalle que unha minoría disidente poida protestar en Rusia, pero pecha os ollos ante os chalecos amarelos por toda Francia; ante os abusos policiais, os máis de dez mortos, as decenas de mutilados, os miles de feridos e as decenas de miles de arrestos.

A Xustiza española é tan exemplar dentro da UE que Bélxica segue protexendo a Puigdemont e négase a extraditalo, cuestionando (como toda a UE) a lexitimidade do Tribunal Supremo de España.

A defensa dos dereitos humanos de Borrell e Laya non só é hipócrita, senón que tamén é covarde. En pleno corazón de Arabia Saudita, á ministra non lle importaron o máis mínimo as execucións públicas, nin os crimes de lesa humanidade en Yemen, nin o maltrato das minorías.


Os propios abusos que a UE (e España) obvia cando fala de dereitos humanos a Rusia


Por Alberto Rodríguez García [*]
10.02.2021


Cando Josep Borrell viaxou a Moscú a principios de febreiro, cometeu o grave erro de facelo coa soberbia por diante. Borrell cometeu o gran erro de querer dar leccións de democracia a Rusia, esquecendo que en casa -tanto na Unión Europea (UE) como en España- ninguén predica co exemplo. E contra estas torpezas e este intento de dicirlle a un país como debe xestionar os seus disidencias (Navalny neste caso) e os seus asuntos internos en xeral, Serguéi Lavrov, que xa está curtido en mil batallas diplomáticas, toureou ao Alto Representante da UE recordándolle a máis que cuestionábel xestión do asunto catalán por parte de España. Foi entón cando a dereitiña chorona de 'neocons' ofendidos, eses xenerais de sofá que se creen coa autoridade suficiente como para querer impoñer as súas ideas, puxo a maquinaria mediática en marcha para poñer o grito no ceo ante tal agravio. E así pois, todo o debate centrouse en Lavrov falándolle a Borrell de Cataluña; mentres se ignoraba o que realmente estaba dicindo: "Non vos metades nos asuntos rusos e non nos meteremos nos vosos".

Pero trala viaxe, lonxe de resolver a polémica en Rusia e aceptar a derrota mediática, Borrell volveu a Bruxelas para, como can relambendo as súas feridas, dicir todo o que ante Lavrov non puido ou non soubo dicir. Segundo Borrell, non puido evitar dar leccións de liberdade e defensa dos dereitos humanos aos rusos, porque "están no ADN da UE". E aí xorde a primeira dúbida: é iso certo?

É difícil crer as palabras de Josep Borrell cando se lle esquecen os dereitos humanos no momento no que Azerbaiyán comete crimes de guerra no Alto Karabaj mentres Italia pecha substanciosos acordos comerciais cos que lucrarse da destrución e a post-guerra. Cando se somete ás ambicións expansionistas de Turquía (o país con máis xornalistas detidos do mundo, por certo) e non é capaz sequera de defender a un aliado como Grecia. Cando a UE non ten ningún problema á hora de asinar acordos de pesca con Marruecos, aínda cando estes acordos son ilegais segundo o Tribunal Europeo.

A liberdade e os dereitos humanos son tan parte do ADN da UE que Hungría (Estado membro) viola continuamente os dereitos humanos na súa fronteira, de acordo ao Tribunal de Xustiza da UE. Bulgaria, outro país membro, é coñecido pola corrupción, a persecución de disidentes, os abusos policiais e a máis que cuestionábel xustiza para coas minorías. Á UE preocúpalle Rusia, non unha Rumanía tan corrupta na que ate para recibir unha atención médica decente hai que subornar a médicos e enfermeiras. Sen ir á outra punta do bloque, á UE preocúpalle que unha minoría disidente poida protestar en Rusia, pero pecha os ollos ante os chalecos amarelos por toda Francia; ante os abusos policiais, os máis de dez mortos, as decenas de mutilados, os miles de feridos e as decenas de miles de arrestos.

E como Borrell quedou tan retratado como a hipocrisía dunha Unión Europea que esixe o que non cumpre nin en casa, alguén tiña que entrar en escena para desfacer o embrollo. O problema é que ese alguén foi a maior desgraza para a diplomacia española nos últimos anos: Arancha González Laya, ministra de Asuntos Exteriores, Unión Europea e Cooperación. Laya, cuxos únicos méritos foron un servilismo case sadomasoquista a Turquía cando Erdogan ríase de Grecia e os intereses europeos en Libia, e o facelo todo mal.

Con Borrell contra as cordas, Arancha González Laya fixo aquilo para o que debe de crer que está cobrando. E non, non é tecer pontes, mellorar relacións e facer negocios que beneficien a España. González Laya pasou á ofensiva contra Rusia -e adiviñen, saíu mal- resolvendo o debate cun "en España non hai presos políticos, hai políticos presos" porque "é unha das 23 democracias plenas". E claro, isto podes dicilo cando representas a un país "imaxinario" de conduta intachábel e moral pura, pero é que o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos condenou a España por vulnerar o dereito de manifestación. A Xustiza española é tan exemplar dentro da UE que Bélxica segue protexendo a Puigdemont e négase a extraditalo, cuestionando (como toda a UE) a lexitimidade do Tribunal Supremo de España (vaia, aquí xa non ofende tanto que terceiros queiran meterse nos asuntos dos españois, non?).

E é que para engadir máis ridículo ao espectáculo do grotesco que estamos vendo estes días, mentres González Laya daba leccións sobre o moito que lle preocupan os dereitos humanos, o Ministerio de Exteriores dedicábase a xustificar e promover as sancións contra terceiros países. Unhas sancións que demostraron non funcionar, que son un castigo colectivo contra civís por ser leais á súa patria (en Irak as sancións mataron tanto como a guerra, pero non mataban tras un estalido de pólvora senón que o facían lentamente, co fame e as enfermidades) e que o Consello de Dereitos Humanos da Unión Europea cualifica como o máis parecido hoxe día a un asedio medieval.

Pero é que, ademais, a defensa dos dereitos humanos de Borrell e Laya non só é hipócrita, senón que tamén é covarde. Mentres Laya comentaba o pouco democrática que é Rusia, mentres o Ministerio de Exteriores defendía as sancións, un dos crimes máis horribles que se poden cometer desde un despacho, a ministra dábase paseos polo metro de Riad.

En pleno corazón de Arabia Saudita, a Arancha González Laya non lle importaron o máis mínimo as execucións públicas e posterior crucifixión da vítima por delitos tan graves como apostasía ou bruxería. Tampouco lle importou que Arabia Saudita agora mesmo estea cometendo crimes de lesa humanidade en Yemen. Tampouco lle importou o maltrato que sofre a minoría chií en Qatif (cuxos representantes á hora de pedir dereitos terminan no cárcere, como Nassima a el-Sadah, ou executados, como Nimr Baqr a el-Nimr).

Tampouco lle importou que os inmigrantes de países como Bangladés ou Pakistán vivan como escravos e teñan menos dereitos que un árabe. Tampouco lle importou que en Arabia Saudita haxa mulleres como Samar Badawi, detida por desafiar ao seu gardián (o pai). Tampouco lle importan as detencións de Loujain a el-Hatholoul por querer conducir. Tampouco chamou a atención durante a súa visita ao embaixador Álvaro Iranzu, que pouco antes da visita de Laya, se estivo reunindo co responsábel da empresa armamentística nacional saudita SAMI para estudar "oportunidades de cooperación". Pero quen se sorprende a estas alturas? Si non hai nada máis hipócrita e falso que os valores europeos.

[*] Alberto Rodríguez García, xornalista especializado en Oriente Medio, propaganda, organizacións criminais e terrorismo. | Fundador de 14 milímetros. (Outra mirada da guerra) | @AlRodriguezGar. | En RT web.

Fonte: RT. | 10 feb 2021 13:43 GMT.
_______

martes, decembro 15, 2015

Lídia Senra insta á Unión Europea a recoñecer que o euro “foi unha estafa para os pobos do sur da UE”, na sesión Plenaria do 15 de Decembro


Lídia Senra insta á Unión Europea a recoñecer que o euro “foi unha estafa para os pobos do sur da UE”. | Hoxe tivo lugar na sesión plenaria do Parlamento un debate conxunto co Eurogrupo e a Comisión sobre a unión económica e monetaria. | Demandamos ás institucións europeas que asuman a responsabilidade das consecuencias sociais provocadas polo actual modelo económico.


Dende onte e até o vindeiro xoves 17 o Parlamento Europeo está reunido en sesión plenaria [1] en Estrasburgo (Francia). A última hora da mañá de hoxe tivo lugar un debate conxunto do Parlamento, Comisión e Eurogrupo ao respeito da realización da unión económica e monetaria en Europa, unha proposta baseada no informe Realizar a Unión Económica e Monetaria Europea, publicado polos denominados “cinco presidentes[2] -presentes tamén hoxe no debate-, o pasado 22 de xuño.

Diante dos argumentos pro-neoliberais expostos no debate, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra, encetou a súa intervención no hemiciclo recordando que “o euro foi unha estafa para os pobos do sur da Unión Europea”. Se dende a UE non se realiza unha autocrítica analizando e avaliando as consecuencias do propio euro, “a Unión Económica e Monetaria que vostedes proxectan seguirá agrandando as desigualdades e seguirá aumentando a pobreza e a exclusión social”.

Diante das caducas propostas do Presidente do Eurogrupo, Jeroen Dijsselbloem, reiterando seguir cas reformas económicas estruturais, reformas das pensións e reformas laborais... “Isto non é nada novo”, retrucou a eurodeputada galega, “isto xa o coñecemos e por iso sabemos que son medidas para seguir extorsionando ás clases populares, para eliminar as conquistas sociais de séculos de loitas das clases traballadoras e para beneficiar a especulación”.

Senra tamén visibilizou a súa decepción diante da intervención do presidente da Comisión Europea, Jean-Claude Juncker, criticando que non contemplara “propostas para acabar cas políticas de austeridade, medidas políticas para rescatar ás persoas da pobreza e da exclusión social, para recuperar e xerar emprego digno, garantir prezos remuneradores para o campesiñado, medidas para manter o pequeno comercio e ás pequenas e medianas empresas...”.

A deputada de AGEe instou na Eurocámara a garantir “unha ensinanza e unha sanidade públicas, gratuítas, de calidade e de acceso universal”, así como a “liberar aos pobos da obriga de priorizar o pago da débeda”.

De todo isto esperabamos falar hoxe”, concluíu con contundencia Lídia Senra, “sen embargo, vostedes seguen falando de propostas para as corporacións transnacionais e a Banca e en contra das persoas”.

Bruxelas, a 15 Decembro, de 2015.

Sesión Plenaria [15.12.2015]

TEMA DA INTERVENCIÓN - ENLACE Á INTERVENCIÓN - ENLACE AO DEBATE COMPLETO
Notas.-
[1] Orde do día de toda a semana: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+AGENDA+20151214+SYN+DOC+XML+V0//PT
[2] Os “cinco presidentes” son o Presidente da Comisión Europea -Jean-Claude Juncker-, o do Cumio do Euro -Donald Tusk-, o do Eurogrupo -Jeroen Dijsselbloem-, o do Banco Central Europeo -Mario Draghi- e o do Parlamento Europeo -Martin Schulz-. O pasado 22 de xuño estes cinco presidentes fixeron público o informe “Realizar a Unión Económica e Monetaria europea”, folla de ruta da proposta neoliberal explicitada hoxe durante o debate conxunto. Posición de Alternativa Galega de Esquerda en Europa ao respeito deste informe, na [NdP250615AGEe] Senra: “O informe dos cinco presidentes significa afondar na axenda neoliberal”.

Máis información:
Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) | lidia.senra@europarl.europa.eu | http://ageuropa.gal/ | https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez.


Enviado por:
SENRA RODRÍGUEZ Lidia OFFICE

-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
15 de dezembro de 2015 17:33
__________

luns, outubro 06, 2014

"Que se agocha tras a Unión Europa? Unha aproximación crítica" - Caderno da Fundación Moncho Reboiras


A Fundación Moncho Reboiras vén de publicar en formato electrónico o caderno de análise "Que se agocha tras a Unión Europa? Unha aproximación crítica". Este traballo, do que son autores Manuel Mera (coordenador) e Xabier P. Igrexas, pretende dar resposta --con vocación divulgativa-- ás principais preguntas sobre a UE, o euro e a Troika.

Nel se explica a orixe histórica e desenvolvemento do chamado proceso de construción europea do que nacerían a actual UE e máis euro, como funcionan as institucións europeas e a súa incidencia sobre a soberanía dos Estados e dos povos, o papel internacional que desempeña a Unión, a que chamamos Troika e os denominados "rescates", así como os tratados de libre comercio trasatlántico que, arestora, está a negociar Bruxelas cos EUA e Canadá. Mais tamén se aborda que papel lle corresponde ao noso país, Galiza, dentro do marco da UE e o euro.

Todas estas cuestións forman parte do debate aberto a nivel social e político no que se formulan opcións como a saída da moeda única ou mesmo o abandono da propia Unión Europea, como fórmulas que poden permitir a recuperación (ou conquista) da soberanía política e económica como elemento indispensábel que posibilite un cambio nas políticas contra a crise.

A obra, de 32 páxinas de extesión, afastada de chaves académicas ou excesivamente teóricas, está pensada como como un instrumento que permita ao conxunto do pobo formarse unha idea xeral, con rigor mais tamén cun indisimulado enfoque crítico, de que é o que realmente se agocha tras a Unión Europea. Xa que logo, convidámosvos activamente a lelo e tamén a que o difundades na vosa contorna.

O caderno foi elaborado como parte dos traballos das II Xornadas Internacionais Comprendermos a Crise, que a Fundación Moncho Reboiras realizou coa colaboración do Concello de Pontevedra os pasados 11 e 12 de abril nesa cidade, baixo o título "Europa na encrucillada: crise sistémica, euro e Unión Europea".

Enlaces:
  • Presentación do caderno na web da Fundación Moncho Revoiras | Ir a Web.
  • Caderno: "Que se agocha tras a Unión Europa? Unha aproximación crítica". |Acceder/Baixar.

Enviado por:
Xabier P. Igrexas
-xabiergz@gmail.com-
6 de outubro de 2014 12:10

Unha aperta. Xabier P. Igrexas
www.contradiscurso.net

__________________