Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
Ali, no cerne do panóptico, a torre central, mutada os domingos en capela para moralizar aos criminais. Alí, onde os vixilantes gozavan do privilexio de ver sen ser vistos.
Unha mañá espertamos na metamorfose, acurralados como Gregorio Samsa. Outravolta, os ollos do anxo da morte a nos fitar nun medioevo 5 G onde a danza da morte bategava nos tellados do mundo e enchía de cadaleitos anónimos as residencias de anciáns.
Como cans potencialmente perigosos, as persoas saían con bucal polas rúas ermas, e as praias e campos amencían nun mar de máscaras cirúrxicas entre as toalliñas húmidas e os plásticos de nitramón. Nos carros estacionados as máscaras penduravan dos retrovisores sustituindo ás imaxes dos San Cristovos cal un Hermes psicopompo de biocontrol. O mundo pechava o ciclo secular dun novo surrealismo que xa non estava ao servizo da revolución senón das forzas sotarregas da reacción. Na arte, as mazás con antifaz e eses reloxios deformados de Dalí cobravan un sentido premonitorio.
O panóptico da omnisciencia invisivel mudava á residencia estival e apurava a temporada pintando setecentas oitenta cuadrículas na praia de Silgar mentres os drons sobrevoavan o rural vixiando o aforo e informando en tempo real nas redes sociais. Chegavan, do can de Singapur, uns ouveos bradburiáns de alienación en masa onde os Montag non precisavan arder os livros porque case ninguén lía, fecharan bibliotecas e livrarías, e as Mildred falavan cos familiares tertulianos das illas de sobreviventes e cos híbridos de ovella e porco duns novos gravados monstrosos.
Na España agnotolóxica -secana historia criadora de ignorancia a mantenta-, agonizan as livrarías e esmorecen as bibliotecas. Robert Proctor dicía que a ignorancia é poder. Espertava o ogro asasino de Doré e o terror pánico hobbesiano demandando un novo pacto social. Entre as ringleiras dos famentos, a Conferencia Episcopal compensava o déficit de ingresos coas doazóns dun portal na web mentres o seu exército intermediava os salarios de miseria das mulleres migradas para servir ás familias das rúas Serrano e Salamanca onde os privilexiados bulravan o confinamento batendo unhas cacerolas sempre cheas en nutrida e permisiva festa.
Entretanto preparávase a conxura dos necios. Os novos Ignatus, inadaptados e anacrónicos, os soñadores do regreso das castas e da moral medieval. Mascarada das baterías de artillería disfarzadas saían en caravana ondeando as bandeiras da patria do touro e dos paseados nas cunetas. Bucal verde milico abandeirado con sensores de fume roxigualda en alaridos de demagoxia ancestral herdada dos eternos golpistas. Envoltos en incensarios de saias misóxinas aventando o lume, a remexer nos rescoldos das baixas emocións, o medo, a envexa, o prexuízo, prendendo as cinzas dun pasado sempre quente e irresolto. O primeiro de maio proibírase a caravana das bandeiras vermellas. Non precisamos detectores de movemento e calor, sensores de proximidade nen programas de recoñecemento facial para ventar totalitarismos. O trípode monstroso desfila baixo palio de pasarela demócrata. A esquerda confinada sen cámaras infravermellas. Afoutas enfermeiras a combater fascistas en Ciudad Real.
A ceifa dunha fanada democracia esparexida en plataformas e fundacións alimentadas con fondos públicos. Entre tanto os sismólogos centralistas do progresismo a axexar o noso ruido sísmico, as vibracións dos operarios no tallo e a nova normalidade do vello dióxido de carbono dos carros para o quentamento global.
A soedade e a masa facendo parte do mesmo monstro.
[*] Iolanda Teixeiro Rei, Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada
en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en
Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.
Enviado por: Iolanda Teijeiro -iolandateixeiro@gmail.com- 24 de maio de 2020 23:49
_______
O proxecto xornalístico non vería a luz se non fose polas persoas
subscritoras que o fixeron posíbel no lanzamento e que día a día
contribúen a manter unha cabeceira singular no panorama informativo.
Aínda que son tempos difíciles, 'Nós Diario' quere ir a máis.
Explicámosche os nosos motivos.
A realidade que ninguén conta... é a que conta. Un dos aspectos máis interesantes que nos fan chegar sobre os nosos primeiros 100 números
é que somos os que contamos máis. Si, tendo uns medios limitados, somos
das poucas voces críticas no panorama informativo galego. Queremos
desenvolver novas liñas de investigación, mais iso implica ter máis
recursos e para Nós Diario, os recursos proveñen da subscrición.
Emerxer a realidade galega
Moitas temáticas que trae á actualidade Nós Diario non están
ben tratadas na maioría dos medios de comunicación galegos. De aí que
busquemos un oco no panorama informativo con enfoques que teñen por
norte que a realidade galega -magmática e plural- teña respiradoiros a
través dos poros de papel das páxinas. Non só falamos de cuestións
relacionadas coa educación ambiental, coa igualdade de xénero, cos
dereitos laborais... tamén nos preocupa a capacidade de producir
alimentos, de transformar materiais, de investigar, de innovar, de que
as universidades galegas teñan un espazo para achegar na mellora das
condicións de traballo dos galegos e galegas, sen necesidade de
emigraren. A túa subscrición contribúe a colocar en primeira liña esas
temáticas e a condicionar que outros medios tamén as teñan presentes.
Un medio sostíbel
Nós Diario -na súa edición na web- publica a maioría dos
contidos en aberto, porque a información crítica e en idioma galego non
pode ficar fechada nun momento transcendental para o futuro da lingua.
Precisamos atraer novos públicos para ela e non hai mellor escaparate
que a web, mais este esforzo precisa da colaboración de todas e de todos
nós. Se te subscribes á edición en papel ou a réplica para a lectura en
liña, estás contribuíndo a agrandar o espazo informativo da lingua
galega e a facelo con información centrada na Galiza e con calidade.
12 + 1 cabeceiras editadas na Galiza
Pensamos que hai públicos para todos os gustos e que queren ler en
formatos distintos, papel ou dixital. Sempre nos sorprendeu quen dicía
que o papel non tiña sentido sen reparar que até a chegada de Nós Diario
as 12 cabeceiras de prensa escrita editadas na Galiza (ás que hai que
sumar máis editadas en Madrid) están redactadas en español, con espazos
marxinais para a lingua galega. Iso si é sorprendente. Nacemos para
corrixir unha anomalía no papel, e somos conscientes de que para chegar a
máis públicos hai que comezar desde abaixo. Por iso ao subscribirte a Nós Diario contribúes a que no papel -e tamén no dixital- a presenza da información galega -en contidos e lingua- teña máis espazo e procuremos condicionar e mostrar o absurdo dun 12-0 ou dun 12-1.
A información sempre a paga alguén
Manter unha axenda informativa galega é un esforzo colectivo, a comezar polo cadro de persoal de Nós Diario.
Mais a información que les -en tinta ou en píxel- ten un prezo. Esta
vocación de estar ao servizo dos intereses das galegas e dos galegos
debe ser apoiada polas persoas subscritoras, que queren ver emerxer
noticias que non están na axenda dos grandes bancos que son hoxe -na
práctica- o soporte da inmensa maioría dos medios. A información non é
gratis, alguén a financia, se ti non es, ten a certeza de que son as
grandes empresas ou os Gobernos.
Un 'bonus track': O semanario 'Sermos Galiza'
Subscribirse a Nós Diario tamén ten premio para as persoas subscritoras. En dúas semanas chegaremos ao número 400 do semanario Sermos Galiza,
que nos acompaña desde 2012. Reformulámolo como un agasallo para a
vista -e os sentidos-, para que fose unha revista que non se esgota nun
día nin dous, mesmo para coleccionar. Onde a fotografía nas reportaxes
ten un papel central e tamén a música, a literatura, o cinema, o teatro,
a arte, etc... As manifestacións culturais non son cousa dun día, hai
riqueza e variedade de opcións que deben ser mostradas. A túa
subscrición contribúe a que a investigación de fondo, as reportaxes
temáticas, a cultura no sentido máis amplo, saian reforzadas desta nova
crise.
Cen subscricións máis para celebrarmos os 100 números
Nós Diario saía á rúa no día de onte con esta ilustración de
Pepe Barro, un dos máis recoñecidos grafistas da Galiza, autor do
deseño do xornal para conmemorar os cen primeiros números desde aquel
'cero' presentado no mes de novembro de 2019 no marco do Culturgal, e
tras o primeiro, que vira a luz o 2 de xaneiro de 2020. Unha celebración
á que se sumará en poucas semanas a publicación Sermos Galiza, que fai
400 números e que acompaña cada sábado o diario.
As traballadoras e traballadores temos asumida a moral de escravo. Os anos de lavado cerebral deron resultado e a alienación da crase obreira é hoxe una frustrante realidade.
Atopámonos nun estado mental que xa non ten como base o analfabetismo, a relixión e o medo, destes tres ingredientes mantense fortemente enraizado o medo como parte fundamental da estratexia da oligarquía.
Os anos de manipulación conseguiron que o pensamento pequenoburgués, neoliberal e pro patronal teña sido interiorizado pola crase traballadora.
O adoutrinamento comeza na escola e segue nas casas, chega dende os medios de desinformación de masas e está presente nos nosos postos de traballo a modo de charlas, cursos, etc. Cando repetimos frases feitas como “non mordas a man de quen te da de comer” estamos asumindo que o empresario ten a ben que comamos, que nos fai o favor de darnos un traballo para poder sobrevivir e que debemos estarlle agradecidos.
Tratan de convencernos de que debemos facer os maiores esforzos pola empresa.
Esquecemos que grazas a “plusvalía” derivada da nosa forza de traballo o empresario enriquecese, os traballadores esquecemos que en realidade unha empresa pode funcionar só con traballadores, pero non pode facelo só có empresario. Nisto radica a nosa forza imbatible como crase maioritaria.
Agora que se achega o momento de facer fronte a unha depresión económica brutal, unha crise sistémica dunha magnitude que andaina descoñecemos e que vai a poñer contra as cordas ao sistema capitalista, necesitamos mais que nunca recuperar a conciencia de crase.
Faise urxente que as traballadoras e traballadores sexan conscientes da necesidade de organizarse a nivel sindical e político en organizacións que realmente defendan os seus intereses de crase, eu como militante activo da CIG, en antes de CCOO sei ben ao que me estou a referir con isto, non todas as organizacións que din defender os intereses da clase traballadora o fan realmente, este é o caso por exemplo o caso de UGT e CCOO que xa forman parte do sistema e a CIG que continúa sendo un sindicato de crase.
Debemos ademais esixirlle a un goberno que se dí de esquerdas que tome partido, non debe ser un simple árbitro no chamado "diálogo social", esa baralla fai tempo que ten as cartas marcadas e estes non son tempos para xogos de trileiros. Deben poñerse ao carón da crase traballadora e compartir trincheira na batalla inevitable que se aveciña.
Nos necesitamos, as organizacións de crase precisan da militancia activa das traballadoras e traballadores e viceversa.
Nesta guerra de crases sen organización e conciencia, esperan-nos anos escuros, de retrocesos sociais, perda de dereitos, de liberdades e miseria, moita miseria.
Por ese motivo debemos exixir, empurrar e participar nas organizacións que defendan realmente os intereses da crase obreira.
Son tempos de pandemia, de crise e dificultades. Pero tamén de loita e de cambio. Nas nosas mans está coller o timón das nosas vidas e vencer.
[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de Persoal da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña.
| Facebook e Twitter.
Enviado por: André Abeledo Fernández -andre1474@gmail.com- 22 de maio de 2020 16:25
_______
Desde a organización política LiGanDo queremos amosar as que consideramos eivas principais na nova Praza de Armas. Vaia por diante a nosa congratulación pola supresión do aparcadoiro subterráneo, pois entendemos que son tempos nos que compre apostar por destinar todos os espazos posibles das cidades as persoas en detrimento dos coches. É esta unha boa maneira de combater de xeito decidido as emisións de gases que provocan o cambio climático e enfermidades graves nas persoas.
Entendemos que é preciso entender a Praza de Armas como unha praza aberta que facilite o tránsito, mais isto debe conseguirse sen reducir a seguridade sobre todo no referido as crianzas e as persoas con dificultades motoras, mentres as rúas da Terra e Rubalcava non sexan peonís.
Demandamos que o amplo espazo que queda libre na praza sexa repensado a nova normalidade e con clara vocación de espazo de encontro interxeracional adicando o mesmo a organizar eventos culturais, como zona de lecer e xogo dos mais pequenos ao mesmo que se compatibilizan estes usos coa celebración de feiras de produtos de proximidade e de troco.
Destinar este espazo a apertura de locais de hostalaría con terrazas ocupando o espazo público como xa aconteceu en Amboaxe e no Cantón de Molins, entendemos que sería un erro importante que agravaría a dificultade de viabilidade económica dos establecementos de hostalería actualmente abertos que están pasando graves dificultades por causa do peche e restricións derivadas da pandemia da covid19.
Tamén, entendemos que ao momento actual hai unha gran deficiencia en bancos e mobiliario urbano para o descanso, así como de papeleiras. Ademais dicimos que é un despropósito que todos os bancos estean a pleno sol, sen que os haxas situados en zonas de sombra na que sentar nas horas de maior radiación.
No que ten ao pavimento, concordamos coa opinión daqueles ferroláns que desexarían unha zona verde con herba en vez de tanta terra que nos días de vento pode resultar molesta.
Por André Abeledo Fernández [*] 23.05.2020
O fascismo busca enfrontamentos nas rúas, pero esta vez, nin convencerán, nin vencerán.
Non hai garda mora, nin Hitler, nin Musolini para axudar ao facherio a impoñerse pola forza aos pobos do Estado español por medio dun golpe de Estado.
A oligarquía menospreza a nosa intelixencia, consideran-nos rebaño estúpido incapaz de pensar por nós mesmos. Eles dende a súa posición de poder e privilexio nos ven como burros.
Pero equivocan-se, non estamos en 1936, non poderán traer dende África a garda mora para degolar, asasinar e violar as españolas, non vira o exército de Musolini a matarnos, nin a aviación alemá a bombardearnos.
Equivocan-se o Opus e o Bispado, que continúan con a mentalidade don século XIX, ao crer que poderán chamar a violencia dende os seus púlpitos, que poderán volver a saír os seus matóns a impoñer o seu clasismo e a súa reaccionaria forma de pensar.
Se cadra a clase traballadora falta-lle a conciencia de selo, é verdade que non estamos organizados e polo tanto non somos conscientes da nosa propia forza.
Pero esta vez o fascismo non vencerá.
¡NON PASARÁN!
[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. | Facebook e Twitter.
Enviado por: André Abeledo Fernández -andre1474@gmail.com- 22 de maio de 2020 13:31
_______
Foto: Santiago Abascal xunto con Ortega Smith na manifestación de Vox. Olmo Calvo en ElDiario.es.
_______
A Plataforma segue preparando accións de Denuncia e Queixa ante
diferentes organismos de control das actuacións das administracións e das empresas nas que participan, entre outros organismo e entidades á Valedora do Pobo, institución ante a que presentou Queixa o 4 de febreiro deste ano 2020, da cal recibira notificación o 10 de marzo, de que unha vez xa analizada, se admitía a trámite e comezaba o período de investigación e consultas,
dando-lle de prazo ao Concello de Ferrol, 15 días para presentar a
requirida documentación. O mércores, 18 de marzo, ás 11 da mañá, estaba prevista unha xuntanza na sede da Valedora en Santiago de Compostela, para expoñer de primeira man o conflito da fraude, mais esta reunión, foi adiada sine die por mor do "estado de alarma" que fora declarado o 15 dese mesmo mes e que aínda ao día de hoxe dura nas súas diferentes prorrogas. O pasado 4 de maio recibimos notificación, previa chamada telefónica, da institución comunicando-nos en relación coa queixa que presentamos, "... dado que o Concello de Ferrol aínda non remitiu o informe demandado, o día de hoxe solicitámolo novamente, sen prexuízo de que poda resultar aplicable ao caso algunha previsión sobre suspensión de prazos como consecuencia do vixente estado de alarma..." rematando a comunicación dicindo que se poñerán de novo en contacto con nós "unha vez que o Concello lles remita a referida información, dándolle conta da nosa actuación". asinado por María Dolores Fernández Galiño (Valedora do Pobo). Na conversación telefónica tamén se falou da xuntanza pendente que quedou adiada desde o 18 de marzo, quedando pendente para cando sexa posíbel, segundo os criterios da institución.
As cousas non van a ser o mesmo despois desta crise sanitaria provocada polo coronavirus que perdurará un tempo e á que se lle sumara unha crise económica á que xa lle estamos vendo o seu comezo. Polo que a defensa dos servizos públicos e o rescate da xestión dos privatizados, converte-se nunha necesidade vital. Nesa loita segue e seguirá.
Construción e Servizos de CCOO culpa á dirección do Grupo Cándido Hermida do atraso do cobro das prestacións de desemprego polo ERTE realizado aos seus traballadores.
A federación de Construción e Servizos de CCOO quere denunciar que a día de hoxe moitos traballador@s das diferentes empresas do Grupo Cándido Hermida non percibiron aínda os seus prestacións de desemprego polos Ertes realizados pola compañía .
Culpan directamente á dirección da compañía e á ineptitude do Departamento de Recursos Humanos.
A maioría das empresas do Grupo (Loira Inter S.L, Induca...etc) levaron a cabo pola crise do covid-19 Ertes de forza maior durante o mes de Marzo enviando aos seus traballadores ás súas casas antes de finalizar devandito mes.
En consecuencia, todos os traballadores víronse prexudicados xa que non cobraron as súas nóminas integras do mes sinalado.
O sindicato informa que a empresa procedeu a enviar os datos dos traballadores afectados ao SEPE e en moitos casos con datos erróneos tanto persoais como de fillos a cargo.
Isto supón que a día de hoxe a maioría dos traballadores do Grupo Cándido Hermida non cobren as súas prestacións .
É o propio SEPE quen se está poñendo en contacto cos traballadores para cotexar os datos que foron enviados mal polo Departamento de Recursos Humanos.
CCOO ve inadmisíbel que unha empresa como esta non se preocupe desta situación e deixe sen ingresos por centos de traballadores que desde fai xa dous meses están nas súas casas sen ingresos de ningún tipo.
Tacha de irresponsábeis a quen dirixe o Departamento de Recursos Humanos e insta que de xeito URXENTE se emende esta situación.
Tamén informa que a empresa comunicou xa aos seus representantes legais outro ERE a todas as compañias do Grupo.
Alejandro Bello Martínez Federación de Construcción e Servizos de CCOO en Ferrol Responsable comarcal alexbello@construccionyservicios.ccoo.es
-- Yolanda Quintía Salido Área de Administración Unión Comarcal de CC.OO. de Ferrol rúa María, 42-44 baixo // 15402 // Ferrol Tfno: 981 369300 RPV 71314 Fax : 981 350353 RPV: 71104 ucferrol@galicia.ccoo.es yquintia-ferrol@galicia.ccoo.es
Enviado por: YOLANDA QUINTIA SALIDO -yquintia-ferrol@galicia.ccoo.es- 20 de maio de 2020 16:53 ______
Iolanda Teixeiro Rei, en calidade de Delegada da organización política LiGanDo-LGD en Ferrol e con enderezo electrónico ligando.lgd@gmail.com
EXPÓN:
Desde que comezou o estado de alarma detectamos anomalías no funcionamento do tratamento das augas residuais. Aparecen miles de toalliñas e restos de papel hixiénico a carón das saídas dos tanques de tormentas, principalmente no tanque de tormenta “Caranza nº 1”. Polo que temos dúbidas a respecto do funcionamento da depuradora ou do mantemento dos tanques de tormentas durante o período de duración desta pandemia.
Polo que
SOLICITAMOS:
1.-Unha explicación do motivo da aparición destes refugallos en praias como a de Caranza.
2.-Que se faga unha investigación sobre o funcionamento dos tanques de tormentas e/ou do bombeo.
3.-Limpeza das zonas afectadas por ditos refugallos.
4.-Posibilidade dunha campaña municipal de concienciación para desbotar correctamente as toalliñas húmidas, que supoñen -alén dun elevado gasto para os cidadáns cos atoramentos que producen- unha grave ameaza para o xa deturpado medio ambiente.
[Adxuntamos fotos]
Carta á ministra de Transición Ecolóxica para reclamar a xestión pública do abastecemento e saneamento da auga Fronte á campaña do lobby empresarial do auga que pretende iniciar os cortes de auga en plena alarma sanitaria, a Rede Auga Pública (RAP), respondeu coa denuncia social a estas esixencias. Neste contexto, a Rede de Auga Pública (RAP) enviou unha carta a Teresa Ribeira, ministra de Transición Ecolóxica, para mostrar a necesidade de avanzar na remunicipalización do abastecemento e saneamento do auga como o mellor xeito de cumprir o dereito humano ao auga.
Sra. Dª. Teresa Ribeira Rodríguez Ministra para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico
Praza San Juan da Cruz, s/n ? 28071 Madrid
A Rede Auga Pública (RAP) -organización que reúne a decenas de plataformas e organizacións ecoloxistas, sindicais e sociais do estado español na defensa da xestión pública e democrática dos servizos do ciclo urbano do auga-, manifesta a súa preocupación e estupor pola posición que, durante a actual situación de alarma sanitaria, mantiveron as empresas privadas que xestionan os servizos de auga, a través dos seus portavoces Asociación Española de Empresas Xestoras dos Servizos de Auga Urbana (AGA) e Asociación Española de Abastecemento de Auga e Saneamento (AEAS).
A promulgación por parte do goberno dos decretos lei 8 e 11 de marzo de 2020 garanten, desde o noso punto de vista, o goce do dereito humano ao auga tanto dos sectores sociais vulnerábeis, vulnerábeis severos ou en risco de exclusión social (RD lei 8/2020), como os que, debido á crise do COVID-19 e ao actual estado de alarma, o son potencialmente (RD lei 11/2020).
Apoiamos estas medidas de protección social, que supoñen a garantía do fornezo continuo de auga ás familias e a prohibición dos cortes, e esixen a solidariedade dos operadores de auga cara á cidadanía que resultará golpeada pola actual crise sanitaria e social. En plena crise, púxose de manifesto a importancia do auga, en tanto que a súa dispoñibilidade é fundamental para a vida, a hixiene persoal e doméstica e, en consecuencia, para a saúde.
A pesar do consenso social que suscitan as medidas contempladas en ambos decretos lei, na carta dirixida a vostede o 3 de abril pasado, AGA mantén que, en aras a manter a substentabilidade do servizo, é necesario poder realizar cortes no fornezo xa que, pola contra, (sic) aumentarase a morosidade a moi curto prazo ocasionando un déficit financeiro estrutural. Tamén suscita a necesidade de modificar a duración dos contratos concesionais para poder asumir as perdas ocasionadas pola diminución do consumo que se producirá pola crise sanitaria. É dicir, aproveitan a crise sanitaria para pedir modificacións lexislativas, que afectan á Lei de Contratos do Sector Público, evadindo a transferencia de riscos que está implícita nos contratos de concesión. Queda patente que AGA non dubidou en aplicar a doutrina do shock, aproveitando a situación actual de crise sanitaria, para intentar sacar provecho para os seus intereses empresariais.
Neste contexto, pedimos ao seu goberno que aborde as iniciativas seguintes para conseguir que a provisión dos servizos do ciclo integral urbano do auga sirvan para satisfacer as necesidades sociais da cidadanía e sexan coherentes co dereito humano á auga e ao saneamento:
Suprimir as vixentes limitacións e condicionalidades á xestión e financiamento público dos servizos de auga previstos na Lei de Racionalización e Substentabilidade da Administración Local, como paso previo á súa derrogación. Establecer novos enfoques e liñas de financiamento que favorezan a xestión pública destes servizos esenciais vinculados a dereitos humanos.
Dotar de financiamento suficiente aos servizos públicos de xestión directa, en particular a sanidade e os servizos de auga, intrinsecamente relacionados entre si ao ter ambos a consideración de dereitos humanos e, como se puxo en evidencia durante a pandemia, ser garantes do mantemento da saúde humana.
Prohibir por lei os denominados cánones concesionais, que son instrumentos que favorecen a privatización dos servizos do ciclo urbano do auga, introducen prácticas opacas e fomentan a corrupción que crece ao transformar a auga e os servizos de abastecemento e saneamento en grandes negocios privados.
Facilitar procesos de remunicipalización que aseguren a estabilidade no emprego e que asuman a xestión non lucrativa, pública, transparente e con rendición de contas acorde co paradigma do modelo definido polo marco conceptual do dereito humano ao auga.
Fortalecer a función reguladora dos municipios en tanto que titulares dos servizos do ciclo integral urbano do auga; neste sentido, rexeitamos a creación dun regulador único e, en cambio, propoñemos adoptar medidas como a creación dun organismo específico -Observatorio ou Laboratorio-, do ciclo integral urbano da auga que propicie a comunicación, cooperación e o apoio mutuo entre os entes locais, á vez que garanta a transparencia no ciclo e o acceso á información por parte da cidadanía como garante da súa participación activa e efectiva.
Para rematar, tras dez anos do recoñecemento do dereito humano ao auga por parte da Asemblea Xeral de Nacións Unidas, é necesario recoñecelo e regulalo formalmente, con obxecto de que non se manipule o seu alcance e contido en relación cos seus criterios e principios definitorios, e especificamente os relativos á non discriminación, universalidade, asequibilidade e dispoñibilidade, coa exprésa prohibición de cortes de fornezo.
Rede Auga Pública: AEOPAS, Aigua és Vida, Asamblea Agua Pública 100% Región Murciana, Attac, Comisiones Obreras, Ecologistas en Acción, Enginyeria Sense Fronteres, Fundación Nueva Cultura del Agua, Marea Azul del Sur, Plataforma ciudadana por la defensa del agua pública en Asturies, Plataforma de Bizkaia Ur Publikoa, Red Agua Pública de Aragón, Plataforma contra la privatización del Canal de Isabel II y Xarxa Valenciana per l´aigua pública.
A día de hoxe, e pese a calquera incerteza que poida persistir en torno á súa duración e magnitude, é innegábel que os efectos da crise do coronavirus (COVID-19) sobre o crecemento e o emprego serán considerábeis e faranse patentes ao longo de, polo menos, todo o ano 2020, cunha caída do PIB que alcanzarán os dous díxitos e unha destrución de emprego elevada e, sobre todo, moi concentrada no tempo. Con máis de 7 millóns de persoas cubertas por diversas medidas de sostemento de rendas, acelerouse a posta en marcha, por parte do Goberno, dun sistema de renda mínima estatal, baixo a denominación de "Ingreso Mínimo Vital" (IMV).
En España, tal e como sinalou a Autoridade Independente de Responsabilidade Fiscal (AIReF) no seu informe sobre rendas mínimas, o sistema de garantía de ingresos está moi fragmentado, cubríndose distintas necesidades mediante diversas prestacións xestionadas polo Estado (por exemplo, a prestación por fillo a cargo), as Comunidades Autónomas (fundamentalmente a través das rendas mínimas, sobre as que pivota o sistema) e os concellos. Aos grandes problemas das prestacións do goberno central (a súa ulterior fragmentación, a súa baixa contía e o feito de que deixan fóra do sistema a determinadas categorías da poboación) súmanse uns evidentes problemas de desigualdade territorial, derivados da diferente evolución do gasto entre CC. AA. e dunhas cuantías e índices de cobertura moi baixos nalgunhas delas. Desde fai varios anos, como consecuencia da baixa cobertura do sistema de protección social, tanto estatal como autonómico, veuse contemplando o establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito da Seguridade Social.
A pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos conxunturais
O desenvolvemento dunha prestación deste tipo, prevista desde 2015 nos distintos programas electorais tanto do Partido Socialista como de Unidas Podemos, foi incluído no acordo de goberno entre ambos partidos, aínda que no seu momento non se suscitou como algo inminente. Con todo, a situación de forte crise económica na que nos atopamos provocou que se adiante o seu deseño definitivo e implantación. Así, ao longo destas semanas, xerouse un intenso debate non só sobre a oportunidade, senón tamén sobre a natureza dun sistema deste tipo.
Por exemplo, discutiuse, ate dentro do propio Goberno, si a prestación debía nacer como unha "renda ponte" de carácter temporal, ao estilo das "rendas de emerxencia" para facer fronte á crise do COVID-19 defendidas por algúns autores, ou si debía ser desde o principio un esquema permanente. Ademais, xerouse una certa confusión (en ocasións, deliberadamente buscada) entre o IMV e outros sistemas de rendas públicas. Por unha banda, volveu a rexurdir o debate sobre a "renda básica universal", pese a que esta, básica e universal como o seu propio nome indica, sería máis un "punto de referencia normativo" no ámbito da filosofía política que un instrumento de política pública económica e politicamente factíbel. Tamén se aproveitou para atribuír a defensa do IMV a quen, como Luís de Guindos, soamente defenderon unha "renda de pandemia" claramente temporal.
Con todo, o feito de que o debate avivouse durante estas semanas non debería supoñer unha vinculación entre a crise actual e o IMV. Por unha banda, non parece poder adaptarse áxilmente ás urxentes necesidades actuais de quen perderon o traballo ou sufriron graves minguas de ingresos pola crise. Por outra, a necesidade dunha rede última de seguridade económica que ofreza protección aos fogares cuxos recursos son insuficientes, é (ou debería ser) independente da situación excepcional de crise económica na que nos atopamos.
De feito, a pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos coxunturais no noso país, como leva mostrando a Enquisa de Condicións de Vida do INE desde fai anos. En 2018, último ano para o que temos datos, unha de cada catro persoas en España atopábase en risco de pobreza ou exclusión social: é dicir, tiveron ingresos inferiores ao 60% da renda mediana, viven en fogares con carencia material severa (non poden facer fronte a unha serie de gastos considerados básicos) ou en fogares con moi baixa intensidade de traballo, derivada da parcialidade laboral ou de traballar de xeito intermitente ao longo do ano. Esta situación é especialmente grave no caso dos fogares monoparentais, cun ou máis menores dependentes, o 82% dos cales está encabezado por unha muller.
Pese a todo este debate, ate fai uns días, só coñeciamos certa información sobre a medida a través das entrevistas e comparecencias dos diferentes membros do Goberno. Con todo, se ira-se coñecendo, por medio da prensa, detalles do contido dun borrador do Real Decreto-lei que regulará esta prestación, que o Goberno prevé que se atope lista no mes de xuño.
Contía: entre un mínimo de 462 e un máximo de 1.015 euros por unidade de convivencia
De momento coñecemos o seu contía base provisional, de 462 euros, algo máis do 80% do IPREM, o que sitúa ao IMV na órbita dos programas de rendas mínimas autonómicas. Tamén sabemos que se concederá á "unidade de convivencia", variando a súa cuantía en función da estrutura desta (é dicir, en función do número de persoas adultas e menores que compoñan o fogar), até alcanzar un máximo de 1.015 euros para fogares con dúas persoas adultas e máis de dous menores. Segundo os cálculos do Goberno, beneficiaranse do IMV o 20% da poboación en situación de pobreza severa, aproximadamente un millón de fogares (tres millóns de persoas), cun custo para as contas públicas duns 3.000 millóns de euros, un cuarto de punto de PIB. A súa cantía obrigaría, especialmente nas circunstancias actuais e dado que se trata dun incremento de gasto permanente, a "encadrar a súa posta en marcha nun plan orzamentario a medio prazo que permita compensar o incremento estrutural de gasto", como recomendaba a AIReF no seu informe sobre rendas mínimas.
Compatíbel e desexábel con ingresos adicionais
Por outra banda, o nivel destes limiares será unha peza crave do deseño, porque determinarán en gran medida a elixibilidade: de momento, sábese que o IMV cubrirá "a diferenza existente" entre os ingresos da unidade de convivencia e "o importe máximo da prestación". Isto, unido ao feito de que esta foi deseñada de tal xeito que non desincentive a obtención de ingresos (prevese que o Goberno dea "un incentivo a quen obteñan a renda básica pero logren ingresos adicionais"), non deducindo a totalidade destes ingresos da contía da prestación, achega o deseño do IMV ao dun "imposto negativo" ou un "complemento salarial".
Requisito de estar buscando activamente un emprego
Ademais, fixouse como requisito indispensábel que o solicitante estea buscando de xeito activo traballo, debendo seguir un "itinerario individualizado e personalizado de inserción" que supoñerá afondar nas actividades xa contidas na Carteira Común de Servizos do Sistema Nacional de Emprego, como o diagnóstico da empregabilidade e outras medidas de políticas activas de emprego dirixidas a mellorar esta. A nivel comparado, todos os países da UE esixen a disponibilidade explícita para a procura de emprego. E é que unha das críticas máis habituais a este tipo de esquemas é precisamente que poida desincentivar a procura de emprego ou incentivar o traballo na economía mergullada.
Sancionara-se a fraude
Outro dos argumentos en contra deste tipo de prestaciones é a posibilidade de fraude (da que non está exenta ningunha axuda, por outra banda). Neste sentido, o borrador da norma prevé a posibilidade de que o Instituto Nacional de Seguridade Social (como organismo supervisor) poida levar a cabo "comprobacións, inspeccións, revisiones e verificaciones". No caso de que fose necesario, poderíase ate suspender cautelarmente a prestación e ate establecer multas e/ou devoluciones do recibido.
Finalmente, se obxeta habitualmente que os beneficiarios do IMV poidan destinar o diñeiro a gastos non considerados "necesidades básicas". Aínda que parece, segundo o borrador de Real Decreto-lei, que isto foi previsto (deberase aplicar a prestación "á cobertura das necesidades básicas de todos os membros da unidade de convivencia"), un exceso de celo no destino da axuda non só pode supoñer un problema de xestión, que obrigaría a intensas comprobaciones ex post, senón que sería o reflexo dunha filosofía un tanto paternalista respecto das persoas en situación de vulnerabilidade, que xa foi denunciada noutras ocasións.
Antecedentes
En xeral, a proposta é relativamente similar en enfoque e finalidade (e en certo xeito debedora) á iniciativa legislativa popular (ILP) que se materializou en Proposición de Lei sobre establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito de protección da Seguridade Social, debatida ao longo da XII Lexislatura no Congreso dos Deputados e que decaeu co fin desta. Con todo, nesta nova proposta corrixíronse algúns aspectos que xa foron sinalados pola AIReF no seu informe de avaliación, cando o ministro Escrivá era Presidente deste organismo.
A articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas
En particular, clarificouse a súa articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas, aspecto que non estaba resolto e que xerou controversia xa no debate de toma en consideración da citada ILP. Neste sentido, o Deputado do Partido Nacionalista Vasco sinalaba que, aínda que a proposta se sustentaba no artigo 149.1.17.ª da Constitución (que atribúe ao Estado a competencia exclusiva sobre lexislación básica e réxime económico da Seguridade Social, sen prexuízo da ejecución dos seus servizos polas Comunidades Autónomas) producíase "un solapamento" e unha "certa desnaturalización do título competencial" recolleito no artigo 148.1.20.ª da Constitución (que sinala que as CC. AA. poderán asumir competencias en materia de asistencia social), abogando pola "existencia desta prestación" pero "no ámbito máis próximo posíbel ao cidadán".
Deste xeito, o IMV será compatíbel coas rendas mínimas autonómicas, ate o punto de que estas non computarían na determinación dos ingresos da unidade de convivencia. Isto introduciría un matiz importante respecto da ILP, non contemplado na análise da AIReF, que propoñía simplificar o sistema de rendas mínimas evitando o solapamiento entre as prestacións de diferentes administracións e que estimaba un aforro de 2.000 millóns de euros ao suprimir duplicidades, posto que contemplaba a sustitución das prestaciones existentes (nacionais e autonómicas), permitindo ás comunidades autónomas complementar a prestación tanto en términos de cobertura como de xenerosidade.
As transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza
Para rematar, que sabemos da eficacia deste tipo de medidas? Desde unha perspectiva xeral, sabemos que as transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza. Por outra banda, o impacto da renda mínima autonómica "canónica", a Renda de Garantía de Ingresos vasca, sobre a reincorporación ao emprego foi estudado (De la Rica y Gorjón, 2017), arroxando resultados moi positivos, constituíndo unha ferramenta efectiva para previr a exclusión social, á vez que non atrasa a incorporación ao emprego.
Finalmente, a avaliación ex ante da AIReF da ILP de rendas mínimas estimaba, para algo máis dun millón de fogares beneficiarios, unha pequena redución da desigualdade e unha redución considerábel da taxa de pobreza severa, cun custo de 7.200 millóns de euros anuais. Así mesmo, o organismo propoñía dous deseños alternativos da prestación, máis próximos á proposta actual, que, cun custo menor, de 3.500 millóns de euros, lograría alcanzar a máis fogares (1,8 millóns), reducindo máis a taxa de pobreza severa, ao estar mellor enfocada naqueles fogares de menor renda, os que se sitúan por baixo deste limiar.
En definitiva, de acordo ao que coñecemos, unha vez clarificado o deseño institucional e a coordinación do IMV co resto do sistema de rendas mínimas, estariamos falando dunha medida que podería reducir o risco de pobreza e exclusión social de centos de miles de persoas cunha eficiencia bastante alta, un custo fiscal moderado e os incentivos adecuados para transitar cara a un emprego. Recordemos que, aínda que España se atope na media da OCDE en canto á redución da desigualdade tras impostos e transferencias, atópase entre os países nos que unha menor porcentaxe de transferencias van parar ao quintil de poboación con menor nivel de renda.
[*] Carlos Victoria Lanzón é economista. Máster en Economía e Financias polo
Centro de Estudos Monetarios e Financeiros (CEMFI), actualmente é
consultor de Traballo e Protección Social no Banco Mundial e Research
Economist en Esade EcPol.
---
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7
da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR
DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para
asuntos urxentes: 645158113
_______
_______
Propostas conjuntas da AGAL e a Xunta para o ano Carvalho Calero 2020: Na conferência de imprensa online apresentarom-se as principais propostas do convênio entre a AGAL e a Xunta para a difusom da figura de Carvalho Calero.
Propostas conjuntas da AGAL e a Xunta para o ano Carvalho Calero 2020
Apresentadas numha conferência de imprensa online através da página de facebook do PGL
Na manhá de hoje, dia 14 de maio, derom-se a conhecer em conferência de imprensa as propostas do convénio entra a AGAL e o governo galego, nomeadamente através da Dirección Xeral de Políticas Culturais e pola Secretaría Xeral de Política Lingüística para a celebraçom do ano Carvalho Calero. Na linha de funcionamento habitual, o trabalho institucional para a homenagem do Dia das Letras Galegas fai-se em coordenaçom com umha instituçom ou familiar representante da pessoa homenageada, que para o caso de Ricardo Carvalho Calero, foi a AGAL.
No ato, guiado pola diretora deste meio, Charo Lopes, participarom Eduardo Maragoto, presidente da AGAL; Anxo Lorenzo, Director Xeral de Políticas Culturais da Xunta da Galiza; José Manuel Aldea, director de Ouvirmos, -empresa encarregada da exposiçom monográfica sobre Carvalho- e Valentín García, Secretario Xeral de Política Lingüística. Desculpou a sua ausencia por problemas técnicos Víctor Freixanes, presidente da Real Academia Galega.
“Carvalho Calero explica-se a si mesmo”
Eduardo Maragoto começou agradecendo a disponibilidade para o trabalho comum: “Este convénio é um marco no relacionamento entre as pessoas que desejamos o melhor para a nossa língua, e nom há mada melhor para celebrar neste ano Carvalho Calero. E nesta fisolofia é que estám pensadas as atividades.” Para conseguir esta confluência Maragoto salientou o esforçom ativo em “abster-se de reinterpretar Carvalho desde posiçons de parte atuais: o que ides encontrar é um Carvalho que se explica a si mesmo desde os seus próprios textos”. Para o presidente da AGAL, as atividades estám pensadas para unir à cidadania en torno da figura de Carvalho, tanto na exposiçom, A Voz Presente, no documentário De Carvalho a Carvalho, como nas seis unidades didáticas lançadas para o ensino. Por outra parte, fixo fincapé nos três eventos que ficarom adiados por causa da crise sanitária, o concurso literário Scórpio, o concurso musical “musicando a Carvalho Calero” e a leitura continuada de Scórpio. Fechou a sua intervençom fazendo um repasso virtual polos recursos da web carvalho2020.org que definiu como umha das melhores webs das pessoas homenageadas na história do dia das Letras.
Anxo Lorenzo, Director Xeral de Políticas Culturais da Xunta da Galiza, celebrou “poder apresentar com a AGAL a exposiçom itinerante, que de momento, se adianta em formato digital”. E ainda lamentando as dificulades do momento devido à crise do coronavirus, sinalou que: “A insuficiência deste momento, tem a fortaleza de fazer de Carvalho Calero 2020 o ano das letras galegas mais digital até hoje na história das letras galegas”. Esta condiçom, é para o Director Xeral de Políticas Culturais: “fazer da necessidade virtude, mais vai convertir a Cavalho em pioneiro da necessária transformaçom digital”. Por outra parte, afirmou que “todas as atividades físicas serám reprogramadas a medida que as condiçons sanitárias e as restriçons públicas vaiam relaxando-se.” Também parabenizou os comisários da exposiçom: “pola condensaçom de conteúdos e por dar essa reflexom sobre a vida, obra e os aspectos fundamentais que Carvalho Calero aportou ao ámbito académico, de divulgaçom, linguístico, literário e também no debate sobre a normativa e qual deve ser a forma culta do galego”.
“Carvalho Calero 2020 o ano mais digital na história das letras galegas”
José Manuel Aldea, responsável de Ouvirmos, a empresa encarregada da produçom da exposiçom interviu para falar mais polo miúdo os detalhes de A voz presente que descreveu como “transparente”, por ter como ponto de partida a intençom de “dar-lhe voz ao próprio Carvalho, nom apenas através dos seus textos, mas também acompanhado com vídeos e audios”, destacando que “é a primeira vez que temos imagem e audio de calidade do homenageado”. E deu protagonismo neste logro ao labor dos comisários, “José Luís Rodríguez e Carlos Quiroga, professores da Universidade de Santiago de Compostela, quem figerom a seleçom dos materiais revisando toda a obra criativa e filologica de Carvalho”. Também comentou a estrutura do conteúdo: “há um bloco com a sua linha de vida, conformato por 6 paineis cronológicos com a sua linha de vida, que fai um paralelismo da sua vida física, intelectual e com a interaçom política e social do seu tempo, outro painel está focado no Carvalho filólogo e divulgador, outro dedicado à sua obra, mais um dedicado aos seus espaços vitais -com citas alusivas a Ferrol, Lugo e Compostela principalmente-, um outro painel exclusivo sobre o Carvalho reintegracionista, e finalmente um painel final intitulado 'Carvalho, o intelectual honesto', onde se descreve a sua participaçom na vida cultural, social e política do seu tempo."
Valentín García, Secretario Xeral de Política Lingüística, fechou as intervençons agradecendo a atitude da AGAL “por chegar a pontos de encontro e de entendemento para poder levar a cabo umha mui rica programaçom no ámbito deste convénio”. E acrescentou que “Por primeira vez na história a exposiçom de Carvalho vai estar presente fora da Galiza, em concreto em Portugal, dentro do ámbito da lusofonia”. E ainda, quixo reiterar a qualidade e interesse do material didático: “É um esforço tremendo, as unidades didáticas desenhadas pola AGAL, e a sua disponibilidade em formato digital, que se quadra neste momento som mais necessários que nunca para o professorado.” Ademais, rematou sinalando a importancia de Carvalho “nom só como autor das nossas letras, mas também estruturando-as, estabelecendo o cánone da nossa literatura.” Ainda, Valentín García considera que esta homenagem serve para achegar a figura de Carvalho a “ao público geral e também nos Centros de Estudos Galegos em mais de trinta cinco universidades de todo o mundo, aos centros galegos de todo o mundo, etc. que a partir de agora terám mais perto a Carvalho, às Letras Galegas e à língua galega”.
Carvalho Calero 2021?
A conferência finalizou com umha única pergunta, formulada por um jornalista de El Correo Gallego, que consultou se “compartem a demanda de que a homenagem a Carvalho Calero tenha continuidade no 2021?”
Sobre esta questom Eduardo Maragoto comentou que os argumentos que que já manifestou publicamente neste mesmo meio pondo sobre a mesa as dificuldades do ensino para difundir e popularizar o homenageado, e acrescenta que a “extensom da homenagem a 2021 seria um gesto de apoio ao mundo cultural”. E até remarcou que “Carvalho Calero nom é um autor qualquer, os debates e os efeitos das suas propostas ainda se prolongam na atualidade, por isso ainda precisa mais calma e mais sossego para ser debatido.”
Finalmente, Anxo Lorenzo, Director Xeral de Políticas Culturais da Xunta da Galiza respondendo à pergunta comentou que: “os argumentos do presidente da AGAL som bastante claro e nesse sentido estamos vendo muitíssimos projetos culturais que se estám prolongando para o 2021”. E rematou declarando que “na minha opiniom, nom se estranharia nada que a RAG decidisse prolongar o ano Carvalho”.
Hai un ano presentábamos no Ateneo Ferrolán a primeira referencia de Edicións Imaxinarias: "En Inédito Silencio, poemas lanzados ao vento" un libro/CD escrito por André Cerdido Pastor -Pequeno Monstro- e ilustracións de Esther Raíndo.
Nestes días de confinamento presentamos nas redes a versión electrónica de "Violencia Obstétrica en España, hasta el coño de estar calladas", documentado pola sanitaria Partera Guerrillera (descarga en: https://payhip.com/b/32ZV), pronto dispoñible en papel. Ademáis, andamos a xestar o alumbramento da novela curta "LODO" escrita por Miguel Castro Serantes. Canto o 2021, haberá gratas novas...
Como complemento ao labor editorial, nace a plataforma audiovisual Producións Imaxinarias, que está a realizar boletíns informativos xurdidos desde o "confitamento". O último deles, adicado a Ricardo Carvalho Calero, con moitas colaboracións. Pódese ver aquí: https://youtu.be/wTbuYp6l0BE
edicionsimaxinarias@gmail.com Edicións/Producións Imaxinarias é unha proposta autónoma,
sen ánimo de lucro, de edición de libros libres, e produción de contidos
audiovisuais desde a Terra de Trasancos.
Enviado por: Edicións Imaxinarias -edicionsimaxinarias@gmail.com- 11 de maio de 2020 12:58
_______
A UPG divulga um Manifesto com motivo do 75º Aniversário da Vitória sobre o nazi-fascismo, assinado por 70 partidos comunistas e organizações progressistas dos cinco continentes; posicionamento conjunto que é iniciativa do Partido Comunista Português.
O Manifesto busca comemorar um acontecimento histórico que sofre uma grande manipulação, abordando ao mesmo tempo uma temática –o combate ao imperialismo, ao fascismo e à guerra– que é de grande atualidade.
O Texto do Manifesto é o seguinte:
75º Aniversário da Vitória sobre o nazi-fascismo Em nome da liberdade, da paz e da verdade — contra o fascismo e a guerra
A vitória sobre o nazi-fascismo na Segunda Guerra Mundial constitui um acontecimento maior da História, cuja memória é necessário preservar e defender face a reiteradas tentativas de falsificação histórica que visam fazer esquecer o papel determinante que nele desempenharam a União das Repúblicas Socialistas Soviéticas, os comunistas e os anti-fascistas de todo o mundo.
Gerado pelo capitalismo, o nazi-fascismo foi a expressão mais terrorista do capital monopolista. Foi responsável pelo desencadeamento dessa guerra de agressão e rapina que provocou cerca de 75 milhões de mortos, dos quais cerca de 27 milhões de cidadãos soviéticos, por inúmeros sofrimentos e o horror dos campos de concentração nazis. Os povos não podem igualmente esquecer páginas negras como os bombardeamentos atómicos de Hiroshima e Nagasáqui pelos EUA, sem qualquer justificação militar, que representaram uma demonstração do seu poderio e objectivos hegemónicos no plano mundial.
A Segunda Guerra Mundial (1939-1945) foi resultado do agravamento das contradições inter-imperialistas e, simultaneamente, do propósito da destruição do primeiro Estado socialista, a URSS, expresso, nomeadamente, no apoio e conivência do Reino Unido, França e Estados Unidos com o rearmamento e ambição expansionista da Alemanha nazi.
Comemorando o 75.º aniversário da Vitória no histórico dia 9 de Maio de 1945, os partidos comunistas e operários abaixo-assinados, convictos que interpretam os sentimentos e anseios dos trabalhadores e dos povos de todo o mundo:
Prestam homenagem a todos os que entregaram a sua vida nos campos de batalha contra as hordas nazi-fascistas e em especial aos heróicos resistentes e combatentes anti-fascistas e aos heróicos povo soviético e Exército Vermelho, dirigidos pelo Partido Comunista, cujo contributo, escrito em páginas heroicas como as batalhas de Moscovo, Leninegrado ou Estalinegrado, foi decisivo para a Vitória sobre a barbárie;
Consideram que a Vitória sobre a Alemanha nazi e os seus aliados do Pacto Anti-Comintern foi alcançada graças ao contributo decisivo da URSS, à natureza de classe do poder soviético, com a participação das massas populares, ao papel dirigente do Partido Comunista, à superioridade demonstrada pelo sistema socialista. Esta vitória constitui um enorme legado histórico do movimento revolucionário;
Valorizam os extraordinários avanços no processo de emancipação social e nacional dos trabalhadores e dos povos que a Vitória e o avanço das forças do progresso social e da paz possibilitaram, com o alargamento do campo dos países socialistas à Europa, Ásia e América Latina, as conquistas do movimento operário nos países capitalistas, o impetuoso desenvolvimento do movimento de libertação nacional e a consequente liquidação dos impérios coloniais;
Denunciam e condenam as campanhas que visam diminuir, deturpar e mesmo negar, o papel da URSS e dos comunistas na derrota do nazi-fascismo e, além disso, culpar injusta e falsamente a União Soviética pelo início da Segunda Guerra Mundial, apagar as responsabilidades do grande capital e dos governos ao seu serviço na promoção e ascensão do fascismo e no desencadear da guerra, e branquear e reabilitar o fascismo, ao mesmo tempo que destroem os monumentos e a memória do Exército soviético libertador, promovem o anti-comunismo e criminalizam os comunistas e outros anti-fascistas;
Denunciam e condenam as resoluções anti-comunistas da UE e a tentativa de falsificação histórica e caluniosa de equiparar o socialismo ao monstro do fascismo;
Alertam que o imperialismo aposta cada vez mais no fascismo e na guerra como “saída” para o aprofundamento da crise do sistema capitalista, cujo carácter desumano se torna particularmente evidente quando, mesmo perante o gravíssimo surto epidémico da Covid-19, o imperialismo, os EUA, a NATO, a UE e potências capitalistas suas aliadas, prossegue uma criminosa política de bloqueios e agressões contra países e povos;
Consideram que a luta pela paz, pelo progresso social e pelo socialismo são inseparáveis; e comprometem-se a contribuir para o fortalecimento da acção comum da classe operária, dos trabalhadores e dos povos de todo o mundo, das forças políticas interessadas em barrar o caminho ao fascismo e na luta contra o imperialismo, as agressões imperialistas e uma nova guerra de trágicas proporções.
A situação com que os trabalhadores e os povos do Mundo são confrontados sublinha a importância do reforço da luta anti-imperialista, pela soberania dos povos e a independência dos Estados, pelos direitos dos trabalhadores e dos povos, no caminho da superação revolucionária do sistema capitalista, que gera o fascismo, a guerra, as injustiças, os perigos e as contradições da actualidade. Tal como há 75 anos atrás, é a luta dos comunistas e de todos os que enfrentam a exploração e opressão capitalista que abrirá caminhos de futuro para a Humanidade.
CC.OO. reflexiona sobre o futuro de Navantia-Ferrol
Dentro desta situación actual, Navantia está a ser obxecto público de dúas situación totalmente pesimistas.
Dentro dunha situación de Alarma Sanitaria como a actual, Navantia é incapaz de, cunha certa axilidade,
reactivarse ó non ter un mecanismo propio de control da situación, e unha vez mais estar condicionados polas
direccións das empresas auxiliares.
Por outro lado, os medios de comunicación se cebaron, ata a saciedade, na perda do contrato de enxeñería
das fragatas americanas FFGX (algún comentarista argumentando o goberno Social-comunista Chavista
español) sen reflectir que Fincantieri, tirou o prezo, ou as inversións que prometeron nos propias instalacións
dos estaleiros americanos. E algún político local, que sabe ben que o reporte de horas non é nin por asomo o
que ven a ser a construción dun barco real, pois nunca eses barcos íanse facer aquí, tamén aparece, como si o
seu partido nunca tivera ningunha responsabilidade nesta empresa. Non estaría de mais lembrar o quinquenio
negro de Revuelta o fronte da empresa, e os barcos que non contratou.
A crise económica que se aveciña colle a antiga Bazán nun proceso de reestruturación favorábel para que
algunhas empresas busquen o benéfico inmediato sen importalo futuro deste Estaleiro.
Fronte a esto CC.OO de Navantia - Ferrol amosase moi preocupada polo futuro inmediato.
SITUACIÓN ACTUAL
As diferentes direccións sacrificaron a sabiduría da antiga Bazán (iso que se deu en chamar o how-know) en
favor dunha subcontratación masiva, unicamente para contentar os gobernantes de turno e as súas políticas
contra todo o público, pero importando pouco, as xentes, as comarcas e o facer industrial dunha historia que
se remonta a 1750.
O plantel quedou reducido o mínimo, de tal xeito que ningunha das Unidades Produtivas de Ferrol, que no seu
día diversificou a empresa como reinos de taifas (Factoría Naval, Departamento de Reparacións e a Fábrica de
Turbinas) dispón dos recursos necesarios ou dos coñecementos como para acometer as obras que se
presenten. Por dicilo doutra maneira, puxeron a nosa fábrica a mercede doutras empresas que posúan ou
consigan os coñecementos que nos arrebataron.
Mentres dende a xerencia se adiquen principalmente a cambiar o logo de Navantia e facer campañas de imaxe
na prensa, a nosa empresa perde capacidade para facer barcos.
CAPACIDADE POR ÁREAS
A nosa Sa Técnica, sen especialistas nas diferentes partes e sistemas do buque, sen una renovación xeracional
dende fai décadas, precisamos dos compañeiros e compañeiras das empresas auxiliares para deseñar un
buque, empresas que a día de hoxe marcan os prazos e os prezos dos nosos deseños, e o que é peor, con
traballadores e traballadoras que formamos nos.
O Estaleiro pasou a ser un grupo de talleres onde as empresas privadas campan a súas anchas e onde
dificilmente conseguimos organizalas cos nosos recursos. Plantillas tremendamente volátiles, xestionadas por
empresarios que en moitos casos non están dispostos a respectar as condición laborais se poden obter rédito,
6 de Maio de 2020e nunha comarca onde a ausencia de formación está condicionando que haxa os suficientes profesionais
cando a construción o require.
O Departamento de Reparacións. A máis imprevisible das áreas. Isto non quere dicir que os buques entren a
reparar cando se estropean cerca, senón que detrás destas reparación hai un equipo técnico e comercial que
busca clientes e negocia as condicións, consiguen emprego e de forma moi exitosa , e tamén hai un equipo
organizativo que vertebra as compañías auxiliares para que o cliente quede satisfeito e volva con máis buques.
Hoxe é necesario máis que nunca una renovación do plantel, se non recibe reforzos tanto a parte comercial
como a parte organizativa veremos como os buques pasan de largo e non reparan nas nosas instalación. Non
olvidemos que este departamento xenera unha media de 600 postos de traballo.
Por último a nosa afamada Fábrica de Turbinas, da que moitos directivos incharon o peito, pois estábamos
no mercado das turbinas máis importante do mundo. Un taller de caldeiraría e un centro de gran mecanizado
envexa de moitos. Unha empresa que foi punteira na introdución do mercado eólico. Xa ninguén recorda
cando facturaba centos de millón o ano, xeraba moitos postos de traballo e entregaba parques eólicos chave
en man. Todo rematou cando se converteu nun negocio demasiado lucrativo como para que estivera una
empresa pública. A día de hoxe , non ten un equipo comercial como tal, e áreas como enxeñaría, mecanizado
e montaxe entre outras, non teñen a capacidade necesaria para afrontar traballos de envergadura como se
fixeron non hai moitos anos e a día de hoxe estamos rexeitando obras que poderían estar ocupando a moitos
traballadores e traballadoras desta comarca.
PROPOSTAS INMEDIATAS
- Pechar dunha vez o ignominioso proceso de entrada de persoal do 2019 e poñer en marcha canto
antes o do 2020.
- Convocar de xeito inmediato para que sexan efectivas a volta do verán tódalas prazas pendentes do
2019. Estas prazas teñen o obxectivo de cubrir as áreas de deseño, as necesidades do departamento
de Reparacións e da Fábrica de Turbinas. Indubidablemente debemos de respectar as incorporación
previstas para operarios contempladas no plan, pero priorizando as anteriormente comentadas nos
primeiros anos.
- Esixir dun xeito inmediato un Plan Industrial de Turbinas que recolla as liñas de negocio da Fábrica de
Turbinas. É Fundamental formar operarios no manexo das grandes máquinas e Axuste, non podemos
seguir rexeitando traballos pola falta de profesionais nestas áreas, tamén atención especial á post-
venta, ó departamento comercial e a sa técnica.
- Veuse desta volta que o teletraballo é necesario e posible nestes tempos, pero hai que dotalo dun
regulamento, tanto para desenrolar dentro da conciliación familiar e persoal como para situación de
emerxencia coma esta.
- Nos vindeiros tempos teremos que facerlle fronte a subactividade como se fixo en múltiples ocasión,
e esa ten que ser negociada coa RLT, con criterios obxectivos e temporais, onde a liña xeral sexa evitar
compañeiros e compañeiras sen actividade.
- Reducir o máximo a subcontratación, deixando de ser absolutamente dependentes dunhas auxiliares
non sempre competitivas. Dotarse de xeito inmediato dunha bolsa de traballadores e traballadoras
eventuais que, independentemente das convocatorias de prazas indefinidas, eviten as
subcontratacións en áreas que non deberían de ser externalizadas. Estes traballadores e traballadoras
terían o paraugas da protección do noso convenio, da nosa formación, e estaríamos xerando un grupo
amplo de profesionais de cara a construción de vindeiras obras.
- E necesario que tanto centros de Formación Profesional coma Universidade deixen de ser
instrumentos de uso político e se convertan nunha parte do noso estaleiro donde se forme una
simbiose que semella moi beneficiosa para ámbalas dúas partes.
Sen este mínimo de cuestións a solventar antes do fin do 2020, esta factoría estará abocada a un futuro
moi incerto, non olvidemos que das nosas gradas saíron os mellores buques da armada (F-80, F-100, LHD
Juan Carlos I, LPDs clase Galicia, Portavions Principe de Asturias, Buque de aprovisionamento Patiño...)
6 de Maio de 2020COMISIÓNS OBREIRAS quere facer un chamamento a responsabilidade social corporativa da nosa
compañía, para que de una vez se mostre áxil e apegada as necesidades desta comarca, preparando o
nosa centro para un reto tan importante coma a construción das fragatas F-110.
6 de Maio de 2020
Enviado por: CCOO (FE) -ccoo.fe@navantia.es- 6 de maio de 2020 16:47
_______
