Como foi a Mesa Redonda con proxección da reportaxe de Liña 900 “Un gasoducto no meu xardín” Nota de 28 de febreiro 2007

De: Comité Cidadán
-comitecidadan@iespana.es-
Para: artabra212gmail.com
Data: 2 de Marzo de 2007 01:04
Asunto: Nota sobre acto do día 27

Para información de quenes non asistiron á mesa redonda do pasado 27 de febreiro, ou para quenes esten fóra de Ferrol ou de Galicia, achego a nota sobre a mesma.

Así mesmo o artigo que José Manuel Ponte publica hoxe na páxina 2 de La Opinion de A Coruña.

Tamén achéganse unhas fotos do acto.

Saúdos cordiais
Carmelo Teixeiro
Coordinador do Comite Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.
http://comitecidadan.org/

________________________

Mesa Redonda con proxección da reportaxe de Liña 900 “Un gasoducto no meu jardin”
Nota de 28 de febreiro 2007

Moi poucos actos en Ferrol reúnen a 160 asistentes, como ocorreu o martes 27 de febreiro na Mesa Redonda convocada polo Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, no Salón de Actos do Vicerrectorado Universitario, sen axuda nin presenza dos medios. O seu Coordinador, Carmelo Teixeiro, iniciou o acto lendo un comunicado no que anunciou que en primeiro lugar proxectaríase a reportaxe de Liña 900 titulado "Un gasoducto no meu xardín", co permiso de Jaume Codina, director de Liña 900. Así mesmo que estaban presentes Carles Enrique e José Costas, dous dos compoñentes do equipo de TVE en Barcelona que elaboraron a devandita reportaxe, ademais dos xornalistas galegos Xan Morales, José Manuel Ponte e Sonia Vizoso.

O devandito comunicado resaltou que a raíz da reportaxe de Liña 900, ademais das actuacións por vía administrativa ou xudicial, o Goberno Central e a Xunta de Galicia continúan agora máis emplazados a que non sexa autorizada a entrada en funcionamento de Reganosa que ten obrigación de solicitar, máxime cando a Xunta de Galicia ten outra opción para unha Planta de Gas fóra da Ría de Ferrol que lle ofrecen operadores europeos, cun proxecto e prazo a tempo suficiente no obxectivo que a Xunta alega para que Galicia dispoña de plataforma gasista.

Tamén sinalou que as imaxes da reportaxe de liña 900 son unha proba da proximidade da poboación e dos condicionados que Reganosa ten imposible de cumprimentar en relación coas distancias mínimas que require a Directiva Europea Seveso II ou o RAMINP, así mesmo sobre a saída de urxencia dos buques gaseros. Por iso este documental ten tamén un valor pericial, polo que xa foi enviado á Comisión Europea, tamén ao Defensor do Pobo Europeo. Así mesmo a reportaxe de liña 900 este luns pasado 26 de febreiro presentouse no Tribunal Superior de Xustiza de Madrid como proba no contencioso contra a autorización de construción a Reganosa. O devandito contencioso, iniciado en setembro de 2004, agora comezou a moverse coincidindo con dias posteriores á emisión da reportaxe de Liña 900.

Carmelo Teixeiro finalizou dicindo que o CCE non oculta a súa satisfacción con esta reportaxe, así mesmo que felicita aos profesionais de Liña 900 por este traballo, que se debería propoñer para un premio como unha boa reportaxe televisiva e de expresión da problemática social.

Logo da proxección da reportaxe, actuando de moderadora Montse Garel, interviñeron Xan Morais xornalista de Radiofusión, Carles Enrique Redactor de TVE liña 900, José Luís Costas Realizador de Liña 900, José Manuel Ponte xornalista e Sonia Vizoso xornalista do diario El País.

Carles Enrique e José Luís Costas informaron do seu traballo para realizar a reportaxe. No ano 2004, cando viñeron realizar unha reportaxe sobre o amianto, recibiron un dossier do Comité Cidadán, pero non foi ata o outono do 2006 cando estudaron o tema e pediron máis información. Destacaron que para facer unha reportaxe televisiva é imprescindible dispoñer de imaxes, mentres que outros medios poden arranxarse con textos e fotos. Os traballos duraron tres meses e realizaron dezaseis horas de grabación televisiva para obter unha reportaxe que dura 24 minutos. Na primeira visita impactoulles moito ver a magnitude e gran tamaño dos tanques que constrúe Reganosa á beira de casas e núcleos de poboación dentro da pequena Ría de Ferrol. Por iso con imaxes ademais do zoom trataron de reflectir a proximidade das instalacións de Reganosa á poboación, o gran tamaño de buques en relación coa estreita canle de saída da Ría, e o Porto Exterior onde estaba previsto situar a Planta de Gas. Algunhas imaxes onde se ve unha gran gabia aberta co gasoducto a medio instalar, foron realizadas cunha cámara de video pequena na primeira viaxe, un mes despois volveron cunha cámara grande e a gabia xa fora tapada.

Pola súa banda Xan Morais, destacou que reportaxes como este só podía realizalos unha televisión pública. Así mesmo que determinados medios de comunicación non responden á necesidade informativa dos cidadáns. Puxo unha mostra: no caso de que nunha gran cadea comercial producísese unha contaminación nos alimentos, ¿Como actuarían os medios nos que dita cadea comercial ten o seu maior investimento publicitario?.

José Manuel Ponte resumiu que a esta situación pódese chegar por tres causas: a corrupción política, o control mediático polos poderes político e económico, ademais da pasividade da cidadanía que non reaccionou antes pero que agora se alarma ao ver as obras ou a reportaxe de Liña 900. Como paradoja no comportamento das autoridades en materia de seguridade puxo como mostra destes días o buque holandés OSTEDIJK, que cunha carga de fertilizantes descomposta puxéronse medidas extremas de non permitirlle achegarse a núcleos de poboación, pero que as mesmas autoridades seguen impasibles ante o anuncio da entrada na Ría de Ferrol de grandes buques gaseros cargados con gas natural licuado, que é unha mercancía moi perigosa.

Sonia Vizoso suscitou que nalgún momento os políticos terán que pedirlle perdón a Ferrol, e sinalou que na actual televisión pública galega non se poden facer reportaxes como este de Liña 900, a causa do control político. Como mostra as reportaxes pagas que seguen existindo en base a convenios das Consellerías da Xunta de Galicia con determinados medios galegos para publicidade encuberta das devanmditas Consellerías. Eses convenios foron elaborados cando gobernaba o PP e continúan aplicándose, pese a que o BNG e o PSOE cando eran oposición denunciáronos e prometido suprimir. Resaltou que a Xunta na reportaxe de Liña 900 aparece afectada co “síndrome do clip”, porque ao Director Xeral de Industria véselle cun clip nas mans, dándolle continuas voltas, mentres as súas palabras “xustifican” que acepta a herdanza de Reganosa.

No coloquio posterior houbo un gran número de cualitativas intervencións de preocupación pola peligrosidad das instalacións que constrúe Reganosa, tamén con propostas e ofrecimientos para continuar con actuacións a fin de que Reganosa non entre en funcionamento.

Varias intervencións denunciaron a manipulación e censura informativa nos medios de comunica­ción, producíndose un cualitativo e interesante debate sobre a liberdade de expresión, con intervencións dos xornalistas invitados. En relación con este asunto Sonia Vizoso manifestou que segue pendente dispoñer do Estatuto dos xornalistas para que poidan exercer o dereito á liberdade de expresión, sen condicionamientos polos poderes políticos e económicos.

A intervención dun asistente ao acto propuxo que non se compre un xornal diario impreso que di ser de máis tirada en Galicia, porque censura e manipula a información en asuntos de interese xeral para os cidadáns, en varios temas tamén en relación coa Planta de Gas.

Outra intervención preguntou canto tempo pode pasar para que sexa paralizada Reganosa e a ameaza que supón para a vida humana na Ría de Ferrol, respondéndolle o Coordinador do Comité Cidadán que por vía xudicial poden pasar de un a varios anos ata que existan sentenzas que paralicen a Reganosa, pero que a vía Administrativa nunca se pode dar por esgotada e en calquera momento a administración central competente pode acordar paralizar as obras de Reganosa ou non darlle autorización de funcionamento. Ademais a autorización de construción a Reganosa ten uns condicionados imposibles de resolver en relación coas distancias á poboación e coa saída de urxencia de buques gaseros, que non os tiñan as plantas de Bilbao e Sagunto. Quen teña a competencia para autorizar a entrada en funcionamento de Reganosa, atoparase co final en falso dun proceso tramposo que pretende vulnerar a lexislación vixente. Polo tanto é de esperar que non sexa autorizada a entrada en funcionamento de Reganosa.

Finalmente fíxose referencia aos indicios de que os promotores de Reganosa están moi preocupa­dos, segundo o publicado na Voz de Galicia, ante un posible fracaso do negocio se non lle aumentan a 800.000 m3/hora a produción de gas natural que veñen reclamando desde decembro de 2006, (máis do dobre dos 322.500m3/hora que ten autorizados). Por iso non hai que descartar o que un fracaso do negocio de Reganosa termine con ese pesadelo, antes que pola vía xudicial.

_________
Artigo do xornalista José Manuel Ponte publicadio en La Opinión de A Coruña o 1 de marzo de 2007
[Para ampliar clicar acima da imaxen]