Sobre a misoxinia

Por Casilda Rodrigáñez e Ana Cachafeiro
19.03.2009

Todas as barbaridades cometidas contra a muller, como as barbaridades que se cometen contra as criaturas, contra os negros e contra outros seres considerados inferiores, teñen que ir necesariamente acompañadas dunha bagaxe de sentimentos negativos, dun estado emocional despectivo e distante que lles permita executar as respectivas atrocidades sen conmoverse; é o que os psicólogos chaman madurez emocional ou acomodación emocional ao principio da nosa realidade; é dicir, que sexamos capaces de asistir e cometer as crueldades coma se tal cousa; mellor devandito, non coma se tal cousa, senón sentíndonos superiores, porque explotar, discriminar, violar, manipular, castigar etc., confire sentimento de poder e superioridade.

Onde se adquiren os sentimentos que un negro inspira a un branco? Ou os sentimentos que unha criatura pequena inspira a un adulto? A misoxinia e o racismo, como o adultismo transmítense inconscientemente, alí onde se aprende que os teus semellantes non son como ti; que os hai uns superiores e outros inferiores, uns que mandan e outros que son sumisos aos que mandan.

Para considerar a alguén inferior é preciso que, dalgún modo, desprecemos algo inherente á súa condición, como un motivo ou razón polo que poida ser obxecto de desprezo. No caso do racismo é a cor da pel e no caso da muller os seus estados sexuais, o seu potencial de maternidade. A misoxinia é o sentimento de desprezo á muller que a fai inferior aos ollos dos homes e das propias mulleres patriarcales. ¡Coma se abxurando dos fluxos maternos puidésese conxurar a dor da ferida e a propia frustración do desexo reprimido deses fluxos! Non é frecuente que un home recoñézase misóxino, como ningún branco ou branca recoñécese racista. Pero a misoxinia está aí, encubrindo o crime das nais, delatándose en actos, actitudes, palabras e silencios.

A superioridade dos homes con respecto ás mulleres tivo, segundo os tempos, diversas xustificacións, variando a importancia dunhas ou outras segundo as circunstancias: recordemos o de que a muller non tiña alma e que xa que logo era só animal; que era un subproducto de home -o da costela-, que era débil, que era enfermiza porque menstruaba, que tiña que dedicarse ás funcións degradantes de xestar, parir e aleitar, etc. Tamén, como dicía o pai dunha de nós, que todas as mulleres eran mentireiras, pérfidas e malas por natureza, como tamén di a Biblia en diversas pasaxes (e como, polo visto dicía un dos asasinos das tres mozas de Alcasser: todas as mulleres son unhas putas). E finalmente porque a muller é dunha intelixencia inferior ao home: os homes son superiores ás mulleres porque son máis intelixentes; e os brancos son superiores aos negros pola mesma razón. Logo veñen as explicacións científicas sobre a capacidade cranial e o peso do cerebro, etc. etc. Nin que dicir ten que a intelixencia de l@s adult@s preséntase superior á dos nenos e nenas. Así vén funcionando a jerarquización do patriarcado desde as súas orixes: os homes dedicados ás ciencias e ás letras, exercitando a súa intelixencia, a súa superioridade; as mulleres facendo funcionar as baixezas do seu corpo como máquina reprodutora, exercendo a súa inferioridade.

Extraído da represión do desexo materno e a xénese do estado de submisión incosnciente de Casilda Rodrigáñez e Ana Cachafeiro.

Web de Casilda Rodrigáñez
_____________________