Coñézoa ben, dende fai anos, cando preocupados polo feito migratorio puxemos cabeza en crear unha asociación que velara polos seus dereitos e axudara a súa integración, facendo máis levadeira a súa convivencia nun País como o galego de cultura tan diferenciada a súa de orixe.
Mesmamente resúltame indignante que a xenofobia, o racismo máis reaccionario e rancio se cebe nesta Muller e na súa familia, coñecedor en primeira persoa como son dos esforzos de Katy por integrarse e axudar a integrar a outros inmigrantes, espallando a nosa cultura e dándonos a coñecer a nós galegas e galegos a do seu orixinario País, onde por certo o feito de ser dunha etnia riquísima culturalmente e ben antiga, segue a pelexar polo seu recoñecemento diferenciado cal é a do pobo mapuche…
Daqueles anos, e da lembranza das loitas a prol das regularizacións dignas, e da pelexa pola melloría dunha inxusta lei de estranxeiría que segue a ser violadora dos dereitos humanos máis elementais, recoñecidos na Declaratoria Universal dos Dereitos Humanos de 1948, quedounos un afecto e aprecio que no meu caso lávame a admiración pola valentía desta muller nas péleas contra as adversidades que na vida cotidian van xurdindo. Katy foi un referente entre a colectividade migratoria en Ferrol terra, e sempre deu consellos no senso da integración e coñecemento da cultura galega. E así consta nos estatutos da asociación que da nosa man veu a luz: ASMIREFE, asociación migratoria de retornados e emigrantes de Ferrol Terra.
E meritorio que logo de viaxar a o seu Chile natal, atraída polos ditos da melloría e rexurdir do seu país, e vendo que non todo era tal e como o pintaban, retorna a Ferrol e empeza de novo a súa vida nesta cidade pola que sempre amosou unha querenza.
Resulta paradoxal e indignante, que unha persoa que tanto loitou por traballar a prol da integración da colectividade inmigrante, sexa hoxe vítima desa minoría que perdeu a memoria histórica e que se esqueza de que a primeira condición dos galeg@s e ser agradecidos a Terra que nos da o pan… (Tal era o pensamento dun galego que andivo por acó, que morreu o ano 50, e que foi enterrado na Chacarita no mesmo cemiterio que onte despediamos a Negra Mercedes Sosa. O galego do que falo, era naturalmente rianxeiro, era Castelao). E as mesmas causas que dende o século IXX levaron a emigración a centos de miles de compatriotas, son as que fan que hoxe a onda vaia de retorno á vella Europa, non sen recoñecer que as políticas neoliberais aplicadas con rigor nas ditadura que os pobos do Sur sufriron nos anos 70-80, acentuaron a expulsión á emigración a centos de miles tamén …
Neste senso quero deixar ben clara a miña solidariedade neste caso, e adherirme á mobilización que o vindeiro 18 de Outubro o Foro Galego de Inmigración convoca.
Finalmente non poido deixar de pasar esta oportunidade para facer un comentario, precisamente ao fío do que o pasado luns dicía un informe do Programa de Nacións Unidas para o Desenvolvemento, elaborado con datos de 182 países menbros da ONU :
Un dos autores deste informe; Jeni Klugman, afirmaba que os gobernos deberan ser máis permisivos e axustados a dereito, propoñendo un “entorno normativo” que permita aproveitar os beneficios da inmigración, pero tamén corrixir algúns “conceptos erróneos” e “estereotipos negativos” sobre este fenómeno como aquel de que os emigrantes “quítannos o emprego”, ou “viven a conta dos nosos impostos”, ditos tales que abundan según Klugman, en algúns medios de comunicación.
Queda Dito, máis como galego e ser humano, que como presidente de honra de Asmirefe, toda a miña solidariedade pública coa mapuche galega Katy Wergen.
Xesús Gómez "MIÑO"
Enviado por:
Fernández Sixto, Juan - Monturas (FE)
-jefernandez@navantia.es-
8 de outubro de 2009 11:40
___________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon