En dúas xornadas que comezaron o pasado 22 de Febreiro tivo lugar o xuizo contra a xente do mar polos sucesos de maio do 2007 que permitiron romper o muro de silencio que existia sobre a loita cidadá contra Reganosa. No Xulgado do Penal de Ferrol, xúlgouse a 14 peresoas acusadas pola fiscalía do delito de desordes públicas e para os que se pediu nove meses de cárcere e unha indemnización á Autoridade Portuaria.
Os sucesos ocorreron o 30 de maio de 2007, cando un grupo de mariscadores entrou ao despacho do presidente da Autoridade Portuaria de Ferrol, Amable Dopico, solicitando un determinado documento relativo á entrada a Reganosa do gaseiro "Mourad Didouche", documento que Dopico se negaba a mostrar, alegando que non existía e que por fin “atopou” logo de tres horas de peche, tras o cal os mariscadores abandonaron o edificio.
Mentres isto ocorría, o Patron Maior da Confraría, Bernardo Bastida, estaba detido, e un gran número de persoas, convocadas polo Comité Cidadán de Emerxencia, ocupaban o porto, en protesta pola entrada ilegal de gaseiros ao interior da nosa Ría.
O Comité Cidadán de Emerxencia solidarizouse cos acusados, estivo presente no Xulgado, e pediu con comunicado público que a causa fose sobreseida, tendo en conta que estes mariscadores actuaron en defensa da legalidade, dos seus postos de traballo, e da vida e a seguridade dos habitantes da Ría de Ferrol.
[Información basea na publicada no Boletín nº 16 do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol]
N.V. FERROL
A titular do Xulgado do Penal número 2 de Ferrol absolveu aos 13 mariscadores e ao empregado da Confraría de Ferrol representados polo bufete Jesús Porta Dovalo e Asociados, aos que o Ministerio Fiscal e a acusación particular, exercida pola Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao, imputaban un suposto delito de desordes públicas en progresión con outro simultáneo de violación de domicilio de persoas xurídicas e establecementos abertos ao público.
Os feitos que se lles imputaban a José Anxo Ríos Méndez, Xullo Pico, Xullo Jaime Gabarra, Víctor Javier Valencia, José Luís Estévez, Santiago Bouza, Vicente José Bouza, Juan Carlos Carballo, Juan Casteleiro, Jorge Juan Cendán, Francisco Javier Guerreiro, Anxo Manuel Santiago, Santiago Sendón e Xullo Videira, tiveron lugar o día 30 de maio de 2007, cando o grupo de mariscadores entrou no despacho do que por entón era presidente da Autoridade Portuaria, Amable Dopico, solicitando explicacións polo peche da ría -motivo polo cal non podían saír a faenar-. Logo dunhas tres horas, durante as cales "non se perturbou a normal actividade nas instalacións portuarias", segundo consta na sentenza, os mariscadores abandonaron o recinto co documento no que se expuñan as razóns polas cales non podían saír a faenar.
Fundamentos - A sentenza emitida fundaméntase en que a pesar de haberse establecido un importante dispositivo policial en previsión de que a prohibición de faenar na ría puidese xerar algunha clase de conflito, este non se produciu na forma que esixe o delito de desordes públicas. Así mesmo sinálase que a súa presenza na contorna da instalación dispúxose con carácter previo ao acceso dos acusados e que o acceso, estancia e saída dos mesmos desenvolveuse de forma pacífica, "sen outros elementos de perturbación que algúns insultos e berros propios dun clima de tensión que afectaba á súa actividade laboral".
Así mesmo sinala que pese ao numeroso grupo de persoas que se dirixiron á sede da Autoridade Portuaria, en ningún momento interviñeron as forzas de seguridade, limitándose a un control preventivo.
O documento recolle tamén que "pódense discutir as formas, a maior ou menor cortesía ou respecto cara á persoa do presidente da Autoridade Portuaria ou o mobiliario da instalacións por parte dos acusados, pero non pode perderse de vista que estes acudiron á sede porque alí podían atopar resposta ás súas reivindicacións". Ademais engade que a reclamación pola prohibición de faenear "foi o único móbil da súa actuación sen que se demostrou que os inconvenientes que causaron fosen outros que os propios da reunión dun numeroso grupo de persoas nun espazo reducido e nun clima de tensión polo conflito laboral".
Outro dos argumentos esgrimidos no fallo é que o feito de que a estancia nas instalacións prolongásese durante unhas tres horas "non pode supor por si soa que se cualifique a conduta dos acusados como unha perturbación grave da paz pública". A sentenza declara, así mesmo, as costas procesuais de oficio indicando que contra a mesma só cabería interpor un recurso de apelación ante a Audiencia Provincial.
__________________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon