luns, xuño 14, 2010

O Informe Anual da CSI sobre os dereitos sindicais documenta un impresionante incremento no número de sindicalistas asasinados en 2009 con 101 mortes e ademais fala da crecente presión que pesa sobre os dereitos fundamentais das traballadoras e traballadores de todo o mundo debido ao impacto, cada vez máis profundo, da crise económica global no emprego

101 sindicalistas asasinados en 2009; maior presión nos dereitos dos traballadores pola repercusión da crise nos empregos

O Informe Anual da CSI sobre os dereitos sindicais documenta un impresionante incremento no número de sindicalistas asasinados en 2009: 101 mortes - un 30% máis que o ano anterior. O Informe, publicado o 9 de Xuño de 2010, expón ademais a crecente presión que pesa sobre os dereitos fundamentais dos traballadores de todo o mundo debido ao impacto, cada vez máis profundo, da crise económica global no emprego.

Das 101 vítimas, 48 foron asasinadas en Colombia, 16 en Guatemala, 12 en Honduras, 6 en México, 6 en Bangladesh, 4 en Brasil, 3 na República Dominicana, 3 en Filipinas, 1 na India, 1 en Iraq e 1 en Nixeria. Vinte e dous dos sindicalistas colombianos asasinados eran dirixentes sindicais, e cinco deles mulleres, o que mantén a acometida rexistrada en anos anteriores. A escalada da violencia en Guatemala e Honduras tamén segue unha tendencia que se veu desenvolvendo nos últimos anos.

"Colombia volveu a ser o país onde defender os dereitos fundamentais dos traballadores significa, con maior probabilidade que en ningún outro país, sentenza de morte, a pesar da campaña de relacións públicas do Goberno colombiano no sentido contrario. O empeoramento da situación en Guatemala, Honduras e varios outros países é tamén motivo de extrema preocupación", dixo Guy Ryder, Secretario Xeral da CSI.

O informe deste ano volve rexistrar unha extensa lista de violacións sufridas por sindicalistas que loitan por defender os intereses dos traballadores, nesta ocasión en 140 países. Outras violacións seguen sen ser rexistradas debido a que mulleres e homes traballadores ven privados dos medios necesarios para facer oír as súas voces, ou ben prefiren non falar por medo ás consecuencias que iso puidese implicar para os seus empregos ou ata para a súa seguridade física. Xunto coa abafadora lista de asasinatos, o Informe proporciona documentación detallada de acosos, intimidacións e outras formas de persecución antisindical.

Tívose ademais noticia doutros 10 intentos de asasinatos e 35 ameazas de morte, unha vez máis en Colombia e Guatemala principalmente. Doutra banda, numerosos sindicalistas permanecen en prisión, e en 2009 sumáronse a eles un centenar máis. Moitos outros foron arrestados en Irán, Honduras, Paquistán, Corea do Sur, Turquía e Zimbabwe concretamente. A situación xeral con respecto aos dereitos sindicais continuou deteriorándose en numerosos países, entre eles Exipto, a Federación Rusa, Corea do Sur e Turquía.

As forzas antidemocráticas seguiron tomando como branco dos seus ataques a actividade sindical, conscientes de que os sindicatos adoitan situarse en primeira liña á hora de defender a democracia. Isto quedou patente en Honduras, durante os episodios de violencia que seguiron ao Golpe de estado; e en Guinea, durante unha manifestación de protesta contra a Xunta no poder que desembocaría nunha terrible matanza o 28 de setembro.

En cada unha das rexións documentáronse numerosos casos de represión de folgas e ataques contra folguistas. Miles de traballadores e traballadoras que se manifestaban para reclamar os seus salarios, denunciar unhas condicións de traballo extremas ou os efectos perniciosos da crise financeira e económica mundial, foron obxecto de agresións, arrestos e detencións, en países como Alxeria, Arxentina, Belarús, Birmania, Côte d'Ivoire, Exipto, Honduras, India, Irán, Kenya, Nepal, Paquistán e Turquía. Tamén se tivo noticia en moitos países de despedimentos de traballadores e traballadoras por mor das súas actividades sindicais. En Bangladesh, seis traballadores da confección que estaban en folga para reclamar un incremento salarial e o pago de salarios debidos perderon a vida como consecuencia dunha intervención policial.

As patronais seguiron recorrendo a presións e accións encamiñadas a destruír os sindicatos. En varios países, diversas empresas ameazaron aos traballadores con pechar as plantas de produción se optaban por organizar ou afiliarse a un sindicato. Moitas veces, sinxelamente negáronse a negociar cos representantes legais dos traballadores e traballadoras, sen que as autoridades fixesen nada respecto diso. Algúns códigos laborais foron emendados para permitir unha maior "flexibilidade" e para desbaratar os sistemas de seguridade social, o cal adoita ter un impacto importante no sistema existente de relacións industriais e redunda nun recorte dos dereitos sindicais.

O debilitamiento das normas do traballo internacionalmente recoñecidas supuxo que cada vez máis traballadores enfróntense á inseguridade e vulnerabilidade no emprego: o 50% da man de obra global ten un traballo vulnerable. Isto afecta aos traballadores e traballadoras nas zonas francas industriais, especialmente no Sueste asiático e en América Central; ás empregad@s do servizo doméstico, sobre todo en Oriente Medio e o Sueste asiático; aos migrantes e aos traballadores e traballadoras agrícolas.

Convén mencionar que as mulleres representan a maioría da man de obra nestes sectores. Doutra banda, constatouse o crecemento do emprego informal e o desenvolvemento de novas formas de emprego "atípico", tanto nas rexións como nos distintos sectores industriais. As dificultades que atopan estes traballadores á hora de organizarse ou de exercer os seus dereitos sindicais gardan relación directa coa súa posición vulnerable no mercado laboral.

O Informe tamén pon de relevo moitos casos nos que, aínda cando os dereitos sindicais están oficialmente protexidos pola lexislación, as restricións na cobertura legal e unha aplicación débil ou inexistente súmanse á vulnerabilidade dos traballadores que loitan nas profundidades da crise. Nun gran número de países as folgas están severamente restrinxidas ou rotundamente prohibidas. Doutra banda, uns procedementos complexos, a imposición da arbitraxe obrigatoria e o recurso a definicións excesivamente amplas dos "servizos esenciais" fan que o exercicio dos dereitos sindicais resulte a miúdo imposible na práctica, co que se priva aos traballadores e traballadoras dos seus dereitos lexítimos a contar cunha representación sindical e a participar en accións industriais.

O informe da CSI constata que en 2009 celebrouse o 60º Aniversario do Convenio 98 da OIT sobre o dereito de sindicalización e de negociación colectiva. Países como Canadá, China, India, Irán, República de Corea, México, Tailandia, Estados Unidos e Vietnam aínda non o ratificaron, o que implica que aproximadamente a metade da poboación economicamente activa do mundo non está cuberta por devandito convenio.

"O informe da CSI deste ano mostra que a maioría dos traballadores e traballadoras do mundo aínda carecen dunha protección efectiva dos seus dereitos a organizar sindicatos e negociar colectivamente, un factor importante do incremento a longo prazo da desigualdade económica dentro e entre os países. Os ingresos inadecuados para a maioría da man de obra mundial contribuíu a provocar a crise económica global, e está facendo que resulte moito máis difícil canalizar a economía pola vía do crecemento sostible", dixo Ryder.

Fonte: http://www.ituc-csi.org/
___________________

Enlaces relacionados:
_______________________

Centrais Sindicais

Confederacións Internacionais:
_____________________________

1 comentarios so far

Moi bo este artigo, magoa que esta información non sexa noticia para os medios de comunicación


Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.

Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.

Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon