sábado, marzo 03, 2012

WikiLeaks vs. Stratfor: Persigamos a verdade e non a quen a revela, ... Por Amy Goodman

Por Amy Goodman [*]
03.03.2012


WikiLeaks, o sitio web de divulgación de información clasificada, publicou novamente unha grande cantidade de documentos, esta vez dunha empresa de intelixencia privada coñecida como Stratfor. A fonte da filtración foi o grupo de hackers “Anonymous”, que afirmou obter máis de 5 millóns de correos electrónicos dos servidores de Stratfor. Anonymous obtivo o material o 24 de decembro de 2011 e proporcionoullo a WikiLeaks, que á súa vez traballou xunto a 25 organizacións de medios de todo o mundo para analizar os correos electrónicos e publicalos.

Entre os correos electrónicos filtrados atópase unha mensaxe dunha oración que suxire que o goberno estadounidense emitiu un auto de procesamento confidencial contra o fundador de WikiLeaks, Julian Assange, mediante un gran xurado secreto. Ademais de mostrar a Stratfor como unha empresa de intelixencia privada que realiza actividades ilícitas, que ten estreitos vínculos con organismos de intelixencia de Estados Unidos e que brinda información tanto a empresas como ás Forzas Armadas estadounidenses, os correos electrónicos confirman a crecente convicción de que o goberno de Obama, lonxe de afastarse do segredo da éra Bush/Cheney, está obsesionado con ocultar certa información ao público e oponse fortemente á transparencia.

Viaxei a Londres o 4 de xullo do ano pasado para entrevistar a Assange. Cando lle preguntei sobre a investigación do gran xurado, respondeu: “Non pode considerarse un xurado. É unha especie de tribunal medieval. Son entre 19 e 23 persoas que xuran manter o segredo e non poden consultar o asunto con ninguén máis. Non hai xuíz nin avogado defensor pero hai catro fiscais. É por iso que a xente que coñece ben o modo de proceder dun gran xurado en Estados Unidos afirma que este acusaría a calquera que o fiscal considere pertinente”.

Cando estaba por regresar de Londres, o xornal The Guardian publicou máis información sobre o escándalo de escoitas telefónicas da empresa News Corp. de Rubert Murdoch, que provocou a pechadura do seu xornal sensacionalista News of the World, o xornal dominical británico de maior tirada no Reino Unido. A coincidencia é pertinente xa que News of the World informaba sobre todo menos do que proclamaba o seu nome: as verdadeiras noticias do mundo. Centrábase, en cambio, en detalles morbosos sobre a vida privada das celebridades, crimes sensacionalistas e fotografías de mulleres semi espidas. Grazas a este e aos seus outros desprendementos, Murdoch amasou unha fortuna persoal de 7.600 millóns de dólares.

Tanto Murdoch como Assange naceron en Australia, aínda que Murdoch renunciou á súa nacionalidade australiana para obter a cidadanía estadounidense e así poder comprar máis licenzas de difusión de radio e televisión en Estados Unidos. Mais a diferenza de Murdoch, Assange protagonizou un dos actos máis valentes da historia das publicacións ao fundar wikileaks.org, un sitio web que permite ás persoas entregar documentos en forma segura mediante a utilización de Internet dun modo que fai que sexa case imposible rastrexar ao informante. Assange e os seus compañeiros de WikiLeaks publicaron millóns de documentos filtrados, os máis importantes sobre as guerras e ocupacións de Estados Unidos en Irak e Afganistán, e miles de cables diplomáticos, verdadeiras “noticias do mundo”. A fundación Sydney Peace outorgoulle unha medalla de ouro a Assange polo súa  “valentía excepcional e o seu defensa dos dereitos humanos”. En cambio, o goberno de Estados Unidos perseguiuno, posiblemente en virtude da Lei de Espionaxe. Murdoch é venerado como un pioneiro do mundo das noticias, mentres que os expertos dos medios de televisión por cable dos que Murdoch é propietario piden abertamente a morte de Assange.

Os correos electrónicos de Stratfor iranse publicando da pouco, xunto co contexto brindado polos socios mediáticos de WikiLeaks. Os documentos xa revelan conexións próximas e potencialmente ilícitas entre empregados de Stratfor e funcionarios policiais e de intelixencia. A revista Rolling Stone informou que o Departamento de Seguridade Nacional vixiou as protestas de Occupy Wall Street a nivel nacional e que o Departamento de Seguridade Pública de Texas ten un axente encuberto en Occupy Austin que revelou información a empregados de Stratfor. Stratfor é tamén contratada por empresas multinacionais para conseguir suposta “información” sobre os seus críticos. Algunhas das empresas que contrataron os servizos de Stratfor son Dow Chemical, Lockheed Martin, Northrop Grumman, Raytheon e Coca-Cola.

Fred Burton, vicepresidente de intelixencia de Stratfor e ex director de contraintelixencia do corpo diplomático do Departamento de Estado de Estados Unidos, escribiu nun correo electrónico: “Non publicar. Temos un auto de procesamento secreto contra Assange. Por favor, protexer”. Burton e outros empregados de Stratfor mostraron un profundo interese en WikiLeaks a partir de 2010 e nos seus correos exprésase unha forte aversión cara a Assange en particular. Burton escribiu: “Assange vai ser unha linda noiva en prisión. Rebenten ao terrorista. Vai comer alimento para mascotas toda a súa vida”. Outro empregado de Stratfor quería que a Assange o someteran a tortura mediante a técnica do submarino.

Michael Ratner, asesor legal de Assange e WikiLeaks díxome: “O goberno de Obama perseguiu a seis persoas en virtude da Lei de Espionaxe, seis casos diferentes, o número máis elevado desde que a lei entrou en vigor en 1917. Entón somos testemuñas dun esforzo do goberno de Obama, malia que afirmen o contrario, de que quere un goberno pechado e que está disposto a perseguir aos xornalistas. Poden discutir todo o que queiran sobre violacións técnicas á lei, pero finalmente o que sucede é que Estados Unidos quere ocultar a verdade”.

1917 tamén foi o ano en que o Senador estadounidense Hiram Johnson pronunciou unha frase soada: “A primeira vítima da guerra é a verdade”. A Casa Branca realizará unha cea de gala esta semana en homenaxe aos veteranos da guerra de Irak. Bradley Manning é un veterano da Guerra de Irak que non foi convidado. Está sendo xulgado por un consello de guerra e podería ser condenado a cadea perpetua ou a pena de morte por supostamente entregar miles de documentos militares e diplomáticos a WikiLeaks que revelaban información sobre as vítimas da guerra. O presidente Obama honraría máis ao país si tamén homenaxeara a Assange e a Manning.

Debemos perseguir a verdade, non a quen a revelan.

Publicado o 2 de Marzo de 2012

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

© 2012 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 350 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

-Audio en español-
Publicado o 3 de Marzo de 2012 en Democracy Now!
_____________

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.  

Enlaces de interese:
Enviado por:
"Democracy Now!"
-boletin@democracynow.org-
2 de março de 2012 22:18
___________________________________


Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.

Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.

Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon