Siria confirmado: maioría "rebeldes" son Contras mercenarios estranxeiros
O sangue siria grava unha nova liña na area
Investigadores, xornalistas independentes, observadores traballando sobre o terreo, desde a mesma Siria, confirman cada día cos seus testemuños, análises lóxicas e outros materiais gráficos que os famosos "rebeldes sirios" -que tanto apoia a prensa comercial- son en maioría máis que unha gran banda de Contras mercenarios fundamentalistas asasinos financiados polos EEUU e por algunhas potencias europeas ávidas de dominación e en coordinación coas monarquías petrodólares déspotas do Golfo vasallas de Occidente, todos operando contra Siria principalmente desde territorio turco, israelí e xordano.
Por Pepe Escobar [*]
03.08.2012
A principios do século pasado trazouse unha liña na area de Acre a Kirkuk. Dúas potencias coloniales –Gran Bretaña e Francia– repartíronse tranquilamente Medio Oriente entre elas; todo o que estaba ao norte da liña para Francia; o sur era de Gran Bretaña.
Moitos reveses –e traxedias concéntricas– despois, unha nova liña na area está sendo trazada por Arabia Saudita e Qatar. Entre Siria e Irak, quéreno todo. E falemos de retorno dos reprimidos; agora, como parte do composto OTAN-Consello de Cooperación do Golfo (CCG), están na cama cos seus antigos amos coloniais.
http://youtu.be/Hfoq4WUwUvM
Pódese observar no video que os "rebeldes sirios", é dicir os Contras mercenarios están drogados a maior parte do tempo, iso explica o seu estado de excitación extrema, no video van executar a unha familia enteira que capturaron na súa casa polo só feito que dita familia moi respectada no pobo gardaba simpatía polo goberno do presidente Bashar A El-Assad. Este video foi filmado e colgado en internet polos mesmos mercenarios moi orgullosos de mostrar as súas accións.
Golpe tras golpe
Non importa o que pregoen os medios militarizados de Occidente, non hai un xogo final en Siria aínda. Ao contrario: o xogo sectario non fai máis que comezar.
É de novo o Afganistán dos anos 80. As máis de 100 pandillas fuertemente armadas involucradas na guerra civil de Siria sobordar de fondos cos cales o CCG financia as súas granadas rusas propulsadas por foguetes e compradas no mercado negro. Numerosos salafistas-yihadistas cruzan cara a Siria, non só desde Irak, senón tamén de Kuwait, Arxelia, Túnez e Pakistán, logo de chamados embravecidos das súas imames. Secuestros, violacións e matanzas de civís favorables ao réxime de Asad estanse convertendo na lei do país.
Perseguen aínda con máis ardor aos cristiáns [1]. Obrigan a irse aos exiliados iraquíes residentes en Damasco, especialmente os que viven en Sayyida Zainab, o vecindario de predominio chií nomeado así en honor da neta do Profeta Muhammad, enterrada na fermosa mezquita local. A BBC, devandito sexa no seu favor, polo menos informou respecto diso [2].
Efectúan execucións sumarias; o viceministro do Interior de Iraq Adnan al-Assadi dixo a AFP que os gardas fronteirizos viron que o Exército Libre Sirio (ELS) tomou o control dun posto da fronteira e logo "executou a 22 soldados sirios ante os ollos dos soldados iraquíes".
O cruzamento Bab al-Hawa entre Siria e Turquía foi invadido por máis de 150 muyahidines descritos como multinacionais [3], provenientes de Arxelia, Exipto, Arabia Saudita, Túnez, os Emiratos Árabes Unidos, Chechenia e até Francia. Moitos proclamaron a súa fidelidade á Al Qaida no Magreb Islámico (AQIM).
Queimaron numerosos camións turcos. Filmaron o seu propio vídeo promocional. Desfilaron coa súa bandeira da Al Qaida. E declararon que toda a zona fronteriza era un Estado islámico.
http://youtu.be/jMXf2yWARCc
Os Contras mercenarios estranxeiros infiltrándose en Siria a través do deserto, preto de Dara.
Entrega a túa tarxeta de identidade de terrorista
Non hai forma de comprender a dinámica siria sen saber que a maioría dos comandantes do ELS non son sirios, senón iraquíes suníes. O ELS só puido ocupar o cruzamento fronteirizo Abu Kamal entre Siria e Irak porque toda a zona está controlada por tribos suníes visceralmente opostas ao goberno da el-Maliki en Bagdad. O libre fluxo de muyahidines, yihadistas da liña dura e armas entre Irak e Siria xa está máis que establecido.
A idea de que a Liga Árabe –comportándose como portavoz oficial de OTAN-CCG– ofreza asilo a Bashar Al-Assad podería ser tan ridícula como a de que a CIA supervise que grupos muyahidines e yihadistas poden acceder ás armas financiadas por Qatar e os sauditas.
Ao principio, pode ser só un mal chiste. Logo de todo, a oferta do exilio proveu de exactamente os mesmos paragóns da democracia, a Casa de Saud e Qatar, que controlan a Liga Árabe e financian aos muyahidines e a yihad anti-Siria.
Bagdad, con todo, condenou públicamente a oferta do exilio. E a secuela –de feito o mesmo día– foi digna de The Joker (si, o inimigo de Batman): unha ola de atentados anti-chiíes en Iraq, con máis de 100 mortos, debidamente reivindicada polo Estado Islámico de Irak, a franquicia local de Al Qaida. O seu portavoz, Abu Bakr Al-Baghdadi, urgió enérgicamente ás tribos suníes de Anbar e Nineveh a que se sumen á yihad e derroquen o goberno "infiel" en Bagdad.
O movemento de ida e volta de muyahidines e yihadistas entre Siria e Irak foi máis que confirmado por Izzat a o-Shahbandar, alto membro do parlamento de Irak e asistente próximo do primeiro ministro a el-Maliki.
Bagdad até actualizou listas. A frecuencia de cambio só puido xerar máis frenética neolingua orwelliana acuñada polo sitio Moon de Alabama na web [4].
Os muyahidines e yihadistas activos en Irak agora son "insurxentes iraquíes". E os muyahidines e yihadistas activos de Siria seguen sendo os usuais "rebeldes sirios". Todos foron sacados do servizo activo como "terroristas". Segundo esta lóxica o Batman de Colorado tamén podería ser descrito como "insurxente".
Seguide o diñeiro
Tal e como aparece, os idealizados "rebeldes" sirios, máis os insurgentes coñecidos previamente como terroristas, non poden vencer aos militares sirios, nin sequera coa choiva de diñeiro e armas dos sauditas e os cataríes.
Tampouco existe evidencia de que o réxime considere unha retirada ás montañas alauitas do norte de Siria, como o evoca a discusión colectiva nos blogues de política exterior. Logo de todo os «rebeldes» non controlan ningún territorio.
O seguro é quen se beneficiará da progresiva balcanización de Siria. Á Casa de Saud e Qatar encantaríalles que a guerra civil se exportara a Iraq e o Líbano; nos seus cálculos extremadamente estreitos, iso podería acabar producindo outros réximes suníes.
Polo tanto hai que esperar que os fondos sauditas e cataríes compren a calquera burócrata sirio ben conectado, até malia que a burguesía urbana suní aínda non abandonou o barco.
E a medida que se estende a guerra civil, un tsunami de armas seguirá inundando Xordania, Líbano, Irak e por suposto Turquía, reforzando grupos guerrilleiros de todo tipo, incluídos os kurdos, unha faceta máis da agora excluída neo-otomá Turquía que contempla impotente como se destrúen os Estados tallados na area por esa liña colonial dos anos vinte do século pasado.
Estratexicamente, será sempre unha guerra por encargo, esencialmente de Arabia Saudita contra Irán co apoio da Casa de Saud a islamistas de todas as cores en comparación co apoio de Catar a "o seu" Irmandade Musulmá. Pero sobre todo trátase de EE.UU.-OTAN-CCG contra Irán.
Os motivos de Israel van máis aló do desexo sectario saudita/catarí. O primeiro ministro de Israel Bibi Netanyahu acaba de desenterrar un "bushismo" cualificando a Irán-Siria-Hizbulá de "eixe do mal". O que desexa a longo prazo Tel Aviv é obvio: que Washington, con ou sen o goberno de Obama, derribe ese eixe.
Mentres tanto, ese obxectivo a longo prazo non impide que o ministro de defensa israelí Ehud Barak tolee especulando respecto de unha invasión de Siria baseada nunha hipotética transferencia de misiles antiaéreos sirios ou ata de armas químicas a Hizbulá.
Washington, pola súa banda, adoraría ter polo menos un dócil goberno suní en Damasco para acelerar o cerco de Irán sen aumentar os temores substanciais de Israel. Mentres tanto, o que pasa por «poder intelixente» non é máis que ilusións glorificadas. Así é como os funcionarios prol Israel de EE.UU. planean unha Siria post Asad [5].
E chega o novo Bane
Malia todos os seus valores de produción, a yihad da OTAN –en conxunto con afiliados de Al Qaida e copiones– aínda non logrou o cambio de réxime. Non haberá sancións do Consello de Seguridade da ONU, como xa subliñaron tres veces Pekín e Moscú. Polo tanto segue aparecendo sempre o Plan B. Este último sae directamente do guión ao estilo de Irak: Damasco atacará aos civís con armas químicas. Durou só uns poucos ciclos noticiosos.
O presidente ruso, Vladimir Putin, xa o deixou claro: un cambio de réxime é un anatema, especialmente por un motivo que elude a maioría en Occidente, os yihadistas nas portas de Damasco significa que estarán moi preto do Cáucaso, a posible nova perla dun colar letal tendente a desestabilizar a Rusia musulmá.
O resultado contraproducente, mentres tanto, está listo para atacar como a Medusa. O que para todos os propósitos prácticos son escuadrones da morte muyahidines/yihadistas da OTAN e o CCG estarán encantados de sangrar a Siria seguindo liñas sectarias, na area e especialmente en áreas urbanas. Comezou a tempada de caza, non só de alauitas senón tamén de cristiáns (10% da poboación).
Unha política exterior que privilexia aos yihadistas suníes, coñecidos anteriormente como terroristas, para que creen un Estado "democrático" no medio Oriente parece ser conxurada por Bane (o malo da película en The Dark Knight Rises, o capítulo final da trilogía de Batman) [**]. E si, somos os seus creadores. Mentres os mellores carecen de toda convicción, e os peores están repletos de intensidade apaixonada, un superhombre suní yihadista enmascarado camiña cara ao seu nacemento en Damasco.
Publicado na Rede Voltaire
[*] Pepe Escobar, é xornalista e autor de Globalistan: How the Globalized World is Dissolving into Liquid War (Nimble Books, 2007) e Rede Zone Blues: a snapshot of Baghdad during the xorde. O seu último libro é Obama does Globalistan (Nimble Books, 2009). É tamén correspondente para o diario Asia Times e analista político para the Real News. pepeasia@yahoo.com
Notas de rodapé:
[1] 9.6.2012, Vatican Inside, en: Syria’s ultimatum to Christians: “Leave Qusayr” - | Ver |
[2] 20.6.2012, BBC, Rami Ruhayem em: Syria crisis: Iraqis flee “sectarian violence” in Damascus - |Ver |
[3] 22.7.2012, Al-Arabiya, “Syrian rebel forces occupy second border post with Turkey” - |Ver|
[4] 23.7.2012, Moon of Alabama, em: Policy Change: “Terrorists” Are Now “Insurgents” [Mudanza de política: Os “terroristas” viraran “insurxentes”]. É a mais impresionante retradución orwelliana que xamais se viu. Durante anos, as expresións “Al-Qaeda” e “grupo terrorista” foram usadas praticamente como sinónimas.Mas agora, sob comando do goberno Obama, o New York Times reescrebeu o Manual da Redacción: “Al-Qaeda” designa agora unha especie de “insurxencia neutra”. - |Ver|
[5] 20.7.2012, The Cable, Josh Rogin em: “Inside the quiet effort to plan for a post-Assad Syria”: “Planexando a Síria pós-Assad”. Ao longo dos últimos seis meses, 40 altos representantes de vários grupos de oposición da Síria ten-se reunido discretamente na Alemanha, sob coordenación do US Institute of Peace (USIP), para planexar o que debe ser un goberno sírio pós-Assad. O proxeto, do cal non participan funcionarios do goberno dos EUA, mas que é parcialmente pago pelo Departamento de Estado comeza a gañar importancia, agora que a espiral de violencia alastra-se pola Siria e evanescen as últimas esperanzas de que se poda alcanzar a transición pacífica de poder na mudanza de réxime. (...) O grupo asesorou os funcionarios do goberno tamén nas reunións dos “Amigos da Siria”, en Istambul, mes pasado. O proxeto é chamado “O día seguinte: apoio á transición democrática na Siria”. - |Ver|
[**] Bane é un dos super arqui inimigos de “Batman”, que teve vida curta, nun seriado de 1994, e sumiu para sempre. Mas causou terrível dano ao Batman.
Fonte: Asia Times Online, 25 de xullo de 2012.
Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.
Artigo baixo licenza Creative Commons
A Rede Voltaire autoriza a reprodución dos seus artigos a condición de que se cite a fonte e de que non sexan modificados nin utilizados con fins comerciais (licenza CC BY-NC-ND).
Enviado por:
Inácio
-inaciogz@gmail.com-
5 de agosto de 2012 23:08
________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon