Cinco economistas opinan sobre as contas públicas e as perspectivas económicas para o ano 2013, logo de presentados os Orzamentos da Xunta de Galicia

Non se ve luz ao final do túnel
Cinco expertos en economía comparten o pesimismo sobre a evolución da crise na comunidade galega ao longo do ano 2013

Outro ano máis de mar arboredo na economía europea e recortes presupuestarios a gran escala traducíronse nas contas da Xunta en 300 millóns de euros menos para 2013. Con este panorama, cinco economistas consultados por 'El País' sobre as contas públicas e as perspectivas económicas para o ano próximo abundan no pesimismo sobre o futuro e apenas ven os indicios afastados de recuperación que enuncian as perífrasis de complexidade crecente de Alberto Núñez Feijóo.

Para Santiago Lago, catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Vigo, Xaquín Álvarez Corbacho, que ostenta a mesma posición na da Coruña, Luís Caramés e Xavier Vence, cátedros de igual disciplina en Santiago, así como Manuel Lago, experto economista de dilatada traxectoria sindical, o diagnóstico é similar. As diferenzas soamente emerxen respecto ao papel do Goberno autónomo, para uns sen apenas marxe de manobra para marcar un rumbo distinto por influencia externa, para outros parte activa do proceso.

Paro e recesión.

A Xunta calcula que o desemprego alcanzará o 21% e o PIB contraerase un 0,9%, datos negativos pero inferiores á media de España, con cinco puntos máis de paro e un 1,1% de caída do produto interior nas previsións. "Non se pode acusar á Xunta de ser moi optimista. Que a taxa de paro estea catro ou cinco puntos por baixo da estatal pode ser realista", sinala Santiago Lago, que entende que é o factor demográfico, con máis poboación envellecida e fóra xa da idade laboral, a que explica o saldo favorable. "A redución do paro é máis que improbable", apunta Caramés, que cre determinantes "as reticencias alemás, fundamentalmente, a deixar crecer algo a demanda -vía salarios, por exemplo, temor que está ligado coa súa aversión xenética á inflación, por reducida que sexa".

"O escenario é catastrófico xa como obxectivo", critica Manuel Lago. "Acumular cinco anos de destrución de emprego e recesión é algo que nunca sufriramos. O Goberno acepta que no mellor dos casos o paro aumentará en 15.000 persoas", lamenta, e prevé que a realidade sexa peor. "O PIB pode caer un 2% e o meu cálculo é que o paro superará as 300.000 persoas non máis aló do primeiro trimestre de 2013. Esa é a barreira que marcará o fracaso estrepitoso".

Segundo Vence, "hai unhas previsións infladas dos ingresos, que permiten pintar un nivel de déficit acorde coas esixencias do Goberno central e ao mesmo tempo encaixar uns agasallos fiscais á súa clientela electoral. Os recortes de gasto agora anunciados acabarán sendo maiores sobre a marcha cando se vexa que a situación vai peor do previsto e cando o déficit ameace con dispararse". Respecto ao déficit, Santiago e Manuel Lago coinciden en criticar o obxectivo de redución do 1,5% ao 0,7%. "É un sinsentido, o 1,5% xa é un bo resultado, si como parece Bruxelas vai deixar dous anos máis sobre o previsto para que o déficit estatal chegue ao 3%, cando as comunidades soportan máis dun terzo do gasto público", di o primeiro.

A losa da débeda

"Gañan as entidades financeiras, ás que hai que pagar as amortizaciones de crédito. Só os intereses son de 300 millóns e iso non é que non se toque, é que aumenta en 27 millóns. Para pagalas vólvense a endebedar e estamos permanentemente enganchados en refinanciaciones. A miña visión é que os poderes financeiros gañaron a batalla", aduce Álvarez Corbacho, que cre que un ano máis os pasivos financeiros superarán os 1.000 millóns.

"O capital financeiro escápase a través dos paraísos fiscais e xera unhas desigualdades tremendas", lamenta o profesor, para quen a análise do orzamento da Xunta non se pode facer de forma independente ao contexto xeral do "círculo de empobrecimiento terrorífico, de recortar as conquistas que logrou Europa".

"Na recesión actual tócase o gasto corrente -onde se atopan soldos e salarios- porque as esixencias de axuste e a falta de autonomía político-económica así o determinan", opina Caramés.

Fondo de Crecemento

Os 386 millóns que integran o Fondo de Crecemento que anuncia a Xunta son segundo Xavier Vence "unha fraude total. Trátase de reagrupar con ese rótulo investimentos e fondos que xa estaban nas diferentes consellerías. Non ten contido novo, tan só o nome co que se empaquetan accións que xa había. É un macabro xogo de trileiro para gañar un titular, pero non aporta ningunha solución", sostén.

Luís Caramés considera a manobra "unha mostra máis de que as cousas non deixan de ser o que son aínda que se lles poña un determinado nome. Trátase simplemente dunha sistematización de partidas salteadas por varios departamentos, cuxo maior valor quizá sexa esa propia ordenación, ao permitir observar máis directamente a súa capacidade de impacto sobre a actividade, bastante modesta". Álvarez Corbacho o despacha como un "proceso de lexitimación do orzamento" que non cabo valorar "ata que non se clarifique".

Marxe de manobra

Santiago Lago cre que a Xunta ten escaso campo para manobrar polos condicionantes que impoñen Goberno e Xunta. Ata o 77% porcentual de gasto social co que Feijóo defende as súas contas "é algo obrigado" porque en Sanidade e Educación "máis do 80% é gasto de persoal", e non se pode despedir a todo o mundo. "Pódense gastar cinco millóns na Cidade dá Cultura, pero non pechar un colexio; onde metes aos 300 nenos?", pon por exemplo. Pero onde si pode actuar faio "coa súa ideoloxía conservadora: máis recortes que novos impostos".

Para Vence, o recorte sen alternativas -el propón, ademais da aposta pola banca pública, "grandes programas de emprego público de carácter social e medioambiental"- deixa ver o "desmantelamento do sistema autonómico". "Coa tónica dos orzamentos de 2009 e o seu desidia está colaborando á degradación da Autonomía ante a sociedade". Caramés aposta xa por pedir o rescate, "xa que os gastos financeiros dos axentes económicos na economía española son insoportables e condicionan calquera regreso á senda do investimento". Manuel Lago bota de menos nas contas algo "que se poida entender como unha aposta pola dinamización, están feitas por unha contable sen visión da economía". "Cumpren o que lles mandan, pagar a quen teñen que pagar. E iso fano todas as Administracións europeas, todas firmes", censura Álvarez Corbacho, que advirte: "Vénnos encima un cambio drástico na organización social".

Publicado na edición para Galiza do xornal 'El País' | 30.12.2012

Documentación:

http://www.conselleriadefacenda.es/orzamentos2013/
___________________