Declaracións de Rosalia de Castro ante a utilización da súa imaxen por Nuñez Feijoo.

O pasado 31 de decembro, na TVG, o presidente Alberto Nuñez Feijóo facía o seu mensaxe de fin de ano utilizando unha fotografía moi popular da escritora e precursora feminista Rosalía de Castro. Esa noite, un amplo sentimento popular cualificaba o feito como unha grande manipulación. Utilizar un símbolo dos desexos de xustiza, igualdade e liberdade do pobo traballador galego; unha vida e obra dedicada á denuncia dos poderosos, por parte de quen, coas súas políticas, está a defender os seus privilexios, non pode ter outra cualificación que un novo aldraxe a sumar a todos os que ven sufrindo Rosalía de Castro, por parte de moitas instancias políticas e relixiosas. A escritora fixo as seguintes declaracións para Ártabra 21:

Aqués que tén fama d' honrados na vila
roubáronme tanta brancura qu' eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en dond' eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos... ¡meus anxos!... que tant' eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronm' a vida,
fixéronm' un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.

―――

―Salvádeme ¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeum' a xusticia.
―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...
tan alto qu' estaba, bon Dios non m' oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño... (ne' as herbas sentían)
i a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.

Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.

I estonces... estonces cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira.

"A xustiza pola man"
Rosalia de Castro. Follas Novas.
____________