27.10.2014
É urxente construír un municipalismo cidadán que priorice a subsistencia e a calidade da vida cotiá cidadá por encima de calquera lóxica do beneficio privado.
O pasado 19 de setembro tivo lugar uno deses pequenos acontecementos que suceden na vida pública, do cal nin os seus propios actuantes teñen (temos) conciencia da innovación política que implica. Lola Sánchez, eurodiputada de Podemos, ante 300 persoas, nunha asemblea do Círculo Podemos de Murcia, en plena rúa (na praza dos Patos do Barrio de Vistabella), toma a palabra e conta á cidadanía o que estivo facendo no Parlamento Europeo desde que tomou acta de deputada tralas eleccións do pasado 25 de maio. Contou e someteuse ás preguntas que lle suscitaron os cidadáns que até alí se achegaron. Velaquí un acto de democracia absoluta, sinal inequívoco do novo signo dos tempos.
Reteño do seu "rendición de contas" o labor que está facendo na Comisión de Comercio para tratar de solicitar información sobre os tratados de libre comercio que a Unión Europea está negociando de forma pouco transparente (isto é, de costas aos cidadáns) con EEUU (TTIP polas súas siglas en inglés) e Canadá (CETA polas súas siglas en inglés). O que contou é tremendo e tremendamente importante.
Os inversores globais teñen un grave problema de diñeiro. Non saben que facer con tanto diñeiro como acumularon explotando aos pobos do mundo. A súa lóxica é obter diñeiro para conseguir máis diñeiro. Para iso necesitan lugares e sectores rendíbeis onde investir ese diñeiro. David Harvey: "para recuperar unha taxa de crecemento do 3% haberá que atopar novas oportunidades rendibles de investimento global para 1,6 billóns de dólares en 2010, cifra que aumentará ata achegarse aos tres billóns en 2030" (O Enigma do Capital, 2012). Un deses espazos onde agrandar o valor do diñeiro son os servizos públicos. Pero para iso tales servizos teñen que deixar de estar protexidos polo dereito público. Para convertelos en maquinaria de facer diñeiro teñen que deixar de ser servizos cuxa prioridade sexa a de satisfacer necesidades colectivas.
Desde fai décadas, os concellos seguiron esa lóxica: privatizar servizos e/ou externalizarlos para que empresas privadas se apropien dels ou os xestionen privadamente. É urxente reverter este proceso e construír un municipalismo que fronte aos inversores globais suscite unha práctica política que priorice a subsistencia e a calidade da vida cotiá cidadá por encima de calquera lóxica do beneficio privado e que extirpe o mal da corrupción política dos concellos. A revolución cidadá ha de apostar por tomar os concellos para recuperar para a colectividade cada un dos servizos públicos privatizados nesta longa noite do neoliberalismo corrupto en versión hispana (este capitalismo de amigos e mangantes).
Desde fai uns anos, desenvolveuse un moi interesante movemento cidadán pola remunicipalización dos servizos de augas. Pois en moitos concellos trátase dun servizo privatizado ou baixo control privado dalgunha das tres ou catro corporacións trasnacionais que controlan a auga a nivel global.
Coa crise, foron moitas as familias afectadas pola práctica das empresas municipais de augas de ameazalas con cortarlles o fornezo de auga potábel porque acumularan dous non pagos. Estes non pagos débense ao feito de que a crise quitoulles o traballo, desposuír das axudas públicas, empuxoulles á pobreza. Ante esta situación, o movemento cidadán dixo: 1) a auga non é unha mercancía, nun mínimo antropolóxico necesario para a vida digna; 2) os servizos municipais de auga non deben estar en mans privadas e temos que recuperalos como bens públicos; e 3) as tarifas do auga deben rexerse como taxas e non como prezos privados, pois pola contra as empresas privadas farán da auga un negocio subíndonos todos os anos a factura da auga con razóns arbitrarias relativas á súa estrutura de custos.
As multinacionais da auga neste país adiantáronse ao que Lola Sánchez explicou que vai suceder co Tratado de Libre Comercio da Unión Europea e EEUU (TTAIP). aproveitaron a situación de ruína e débeda de moitos concellos para presionar aos alcaldes para que privaticen os servizos municipais de auga e para obter vantaxosos contratos de xestión a cambio de adiantar unha avultada cantidade de diñeiro por períodos de tempo longos a 20 ou 25 anos -o denominado 'canón concesional'-, diñeiro adiantado que as empresas recuperan incrementando as tarifas da auga aos cidadáns.
O municipalismo ou a recuperación cidadá dos concellos reapropiaran-se para o municipio de cada un dos servizos privatizados ou externalizados en todos estes anos. Pero non é suficiente. Os servizos municipais deben ser bens públicos e tamén bens comúns. E en canto bens comúns que satisfán necesidades colectivas deben estar baixo control cidadán. Si deixámosllos en exclusiva aos profesionais da política, ao final haberá corrupción. Por iso necesitamos mecanismos de participación cidadá, controis cidadáns. O municipalismo ao que aspiramos é unha revolución política que pon os concellos ao servizo dos cidadáns e baixo o seu control e participación.
[*] Andrés Pedreño Cabnovas, Profesor de Socioloxía da Universidade de Murcia e membro do círculo Podemos Murcia.
Publicado en eldiario.es. | 13.10.2014
Enviado por:
Alexandre Carrodeguas
-republicadetraballadoras@gmail.com-
14 de outubro de 2014 19:24
___________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon