#JeSuisBasque - Unha farsa que non garda as mínimas formas democráticas - A ultima operación represiva contra avodad@s vasc@s que pretende bloquear os esforzos para lograr unha paz xusta e duradeira en Euskal Herria - Vídeo a manifestación da 80.000 contra a dispersión

Unha farsa que non garda as mínimas formas democráticas

Si non tivese consecuencias tráxicas, si non fose real e si non se inscribise nunha axenda para bloquear os esforzos para lograr unha paz xusta e duradeira en Euskal Herria; é dicir, si non tivese consecuencias reais sobre persoas e na situación política do país, a última operación do Estado español contra avogados vascos sería simplemente unha farsa. A teatralidade que desprega o Estado español en terras vascas para demostrar a súa forza é vulgar, groseira e parva. Para empezar porque a súa forza debería ser evidente, non deberían alardear dela. Pero o seu problema non é a forza, é a razón ou, mellor devandito, a súa falta de razóns, a súa indixencia democrática. A súa razón de Estado, a que utilizou para exercer a guerra sucia, a tortura, as detencións masivas ou os xuízos políticos, o deslexitiman nestas terras e gran parte desta sociedade veo como un poder alleo, daniño para os seus intereses. Prexudicial para os obxectivos dos abertzales, que se senten con razón tratados como cidadáns de segunda, cando non como bestas. Pero a longo prazo nefasto tamén para os unionistas, que ven que o Estado que os representa afasta á sociedade vasca das súas posicións á forza, con crueldade e sen intelixencia algunha. Só légalles o privilexio do status logrado trala morte de Franco. Que non é pouco, claro, pero que non é apenas nada para debater fronte a quen che sinala que clase de estado defendes e como che "defende". Non están para dar leccións de ética.

Esta operación policial chega dous días despois da mobilización multitudinaria polos dereitos dos presos e un día logo da participación de Mariano Rajoy na manifestación de Parides -supuestamente en defensa das liberdades e do Estado de Dereito. A Garda Civil levouna a cabo a mesma mañá na que tres das avogadas detidas debían exercer a defensa de 35 militantes políticos en Madrid, deténdoas cando as podería chamar a declarar. A operación, sobre a que este xornal xa informara fai meses, chámase "mate", como xogo de palabras respecto de outra operación anterior denominada "xaque" -en serio, xa está?. Completárona máis tarde entrando á sé dun sindicato para arramplar co diñeiro recadado publicamente durante a marcha do sábado, difundindo imaxes dos axentes contando ese diñeiro na sé do sindicato, buscando cunha cifra ridícula reforzar a sensación de que estamos ante unha trama dedicada á fraude fiscal -unha fraude que non consta ás facendas vascas, difamando a activistas polos dereitos humanos que renunciaron a unha carreira profesional mellor remunerada por convicción, a cambio dun salario mínimo. Quen e eles, os que levaron ao seu país á bancarrota e son coñecidos en todo o mundo como un de países occidentais máis corruptos. Tamén decoraron o país de precintos e controis sen máis sentido operativo que advertir á poboación civil da súa tutela. As declaracións do ministro do Interior o mesmo poderían ser redactadas fai cinco, dez ou vinte anos? Non teñen vergonza.

Escusas ao servizo dun axenda demencial

Cando fai tres anos que ETA anunciou o cese definitivo da loita armada, cando recentemente informou do desmantelamento das súas estruturas militares, cando os verificadores internacionais avalan a súa vontade e pasos concretos cara ao desarme, cando leva todo este tempo intentando establecer os prazos e as fórmulas para solucionar os diferentes apartados das consecuencias do conflito ... a que demos se refiren cando desde o Estado falan da necesidade de que os presos vascos se afasten de ETA? Cara a onde que non sexa unha disidencia armada poderíanse afastar? É iso o que promoven, é ese o grado de irresponsabilidade do Estado español ante a oportunidade histórica de lograr a paz en Euskal Herria? Están aplicando á esquerda abertzale as políticas que tiñan reservadas para unha disidencia que, pese aos seus esforzos tanto durante o proceso de cambio de estratexia como desde a súa asunción por parte de toda a esquerda abertzale, non se deu.

Elixiron ao que denominan "fronte de macos" porque pensan que é o eslavón máis débil, porque os teñen reféns. Deberían aprender algo durante estas décadas de conflito.

Cidadáns de segunda

A reacción de onte do Goberno de Lakua é triste. Cando se detén a doce avogados, a dezaseis cidadáns en total, que a primeira reacción do máximo representante político da maioría deles sexa queixarse por non ser informado é patético. Non é unha cuestión de competencias, é unha cuestión de dereitos. E aínda que se adoite esquivar, tamén é unha cuestión de democracia, de fair play. Por exemplo, unha das detidas, Amaia Izko, é portavoz duns dos partidos que forman a coalición que é segunda forza no Parlamento de Gasteiz. Estaba en Madrid para defender, entre outros, a outro portavoz desa formación, Pernando Barrena. O xuízo é abertamente político. Ambos son militantes de Sortu, cuxo secretario xeral, Arnaldo Otegi, está no cárcere por abrir este novo escenario político. E logrouno, entre outros, xunto a Rafa Díez, tamén preso, que casualmente é o anterior secretario xeral do sindicato no que onte a Garda Civil confiscou o diñeiro recolleito para defender os dereitos humanos dos presos vascos, que tamén son na súa maioría cidadáns cuxo representante institucional é Iñigo Urkullu. Este, con todo, resístese a tratalos como cidadáns, a atender a violación dos seus dereitos, a exercer de lehendakari de todos.

Nesta farsa non se pode condenar á cidadanía vasca a ser actor secundario. Debe ser protagonista, porque esta é a clave dun escenario realmente democrático.

Editorial do xornal vasco Gara. | 12.01.2015

#JeSuisBasque

80.000 persoas iluminan Bilbo esixindo poñer fin á dispersión e o respecto aos dereitos dos presose presas


http://youtu.be/HA3xUQtN1P8
Unhas 80.000 persoas, segundo o reconto de Gara, tomaron parte na mobilización convocada por Sare para reclamar o fin da dispersión. A marcha desenvolveuse en dúas columnas que confluíron na praza Zabalburu, onde se celebrou o acto final, que tivo o seu punto álxido co aceso de sinais luminosos para reclamar a repatriación das presas e presos vascos.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
13 de janeiro de 2015 08:05
____________________