Por Alexandre Carrodeguas [*]
02.06.2013
A proliferación do modelo de grandes superficies comercias chega a nosa cidade. Cando se fala de relocalizar a economía, de mercados de proximidade, de pequeno comercio. En Ferrol imos en dirección oposta, cara a nada. O impacto nas economías locais das grandes superficies esta mai que estudado e avaliando, sobre todo, os prexuízos que ocasionan nas economías local.
Este tipo de instalacións fomentan un tipo de cidade segregada e especializada, lonxe da cidade ideal de barrios multifuncionais; é dicir de barrios con comercios, servizos etc. Tamén nos alonxa do modelo de cidade compacta e estenden o que os urbanistas chaman cidade difusa, aumentando o uso do vehículo individual e disuadindo a necesaria utilización do transporte público.
O que é mais grave en Ferrol e o fomento da perda de urbanidade do espazo central do barrio da Magdalena, xa en grave proceso de degradación comercial e urbana, o propiciar o traslado masivo da actividade comercial a periferia mais lonxana . A actividade urbana e a forma da cidade "compacta" vese así gravemente danada, mermando cada vez máis a función urbana tradicional. E promovese así unicamente unha cidade amorfa: E dicir sen forma, sen personalidade, sen valor.
O espazo público é aquel que se goberna desde o público, e así cada vez que estas grandes áreas comerciais avanzan na nosa cidade, estase limitando o espazo comunitario e privatizando os espazos de relación social para deixalos en mans de grandes multinacionais alleas o noso país. E hoxe están aquí e mañá poder irse deixando un rastro de destrución.
Non se entende tampouco que nesta crise que vivimos que nos levou ao marasmo e caos actuais, se siga cos mesmos modelos fracasados. Modelos de especulación urbanística, que moitas veces levaron aparellados casos de corrupción e malversación do diñeiro público. Temos casos moi próximos de denuncias asociadas a este tipo de expansións comerciais como e o caso da veciña cidade da Coruña, onde se leva xa desde fai moito tempo denunciando a destrución que supuxo e supón para a cidade a implantación ilimitada destas grandes areas comerciais.
En cambio en Vigo parece, que van xa por outro camiño e os tres sindicatos mais representativos da cidade acaban de facer público o seu rexeitamento a instalación dunha multinacional do sector en terreos comunais. Saben que hai que mudar. Pero no noso Ferrol semella que non nos queremos darnos conta e en vez de pararnos a reflexionar sobre a cidade que queremos, de como poñernos a traballar para recuperar a nosa cidade histórica. Camiñamos no sentido contrario e apostamos por un modelo suicida que non leva mais que a empobrecer a cidade, a empobrecela e degradala tanto social como cultural.
E hora xa por tanto de pensar doutra maneira, de non fragmentar mis a cidade, de non seguir destruíndo o pequeno comercio, de non seguir degradando e desurbanizando a Magdalena e Ferrol Vello, de non seguir con expansións urbanísticas irracionais e ilimitadas como as do Bertón. Nunha cidade en regresión demográfica permanente.
De pensar en serio que facemos co antigo cuartel do Sánchez Aguilera. De ir pensando en abrir o Arsenal o uso e goce público de toda a cidadanía de Ferrol. De derrubar a muralla dunha vez. De apostar por unha economía relocalizada onde a rehabilitación xogue un papel fundamental. Onde a ría sexa vista como unha fonte de vida e non de morte. Onde recuperamos de vez unha función para Ferrol, unha función que lle dea unha nova forma a esa cidade perdida.
E a instalación suicida de grandes superficies vai en dirección contrario a ese Ferrol que anelamos e polo que loitamos.
[*] Alexandre Carrodeguas, activista social de Ferrol Terra, promotor de plataformas cidadáns en defensa do patrimonio urbanístico e cultural; defensor dos espazos públicos e da rehabilitación dos cascos históricos; membro de Verdegaia e do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.Enviado por:
Alexandre Carrodeguas
-republicadetraballadoras@gmail.com-
31 de maio de 2013 17:11
________________