Por Javier Gallego Crudo [*]
03.02.2016
Europa será a tumba dos refuxiados. Os gobernos europeos decidírono así, que sexa a tumba, o campo de concentración, humillación e conxelación. Hai 10 días, unha nai de 35 e o seu fillo de só 5 anos, morreron de frío preto de Lesbos. Este fin de semana outros 39 refuxiados, incluíndo 10 nenos, morreron afogados nun novo naufraxio ao longo da costa de Turquía. As imaxes dos seus corpos mortos na costa repítense cada semana, incesante, como unha pingueira de sangue. Están deixando-os sangrar. Non só a súa morte non conta, senón que lles desconta problemas. Cada cadáver é un refuxiado menos para se preocupar. Cada neno morto, unha boca a menos para alimentar. Aylan non os fai chorar.
Axiña os líderes europeos esqueceron as súas bágoas de crocodilo polo neno sirio que se afogou, como unha boneca de pano, nas costas de Europa. Axiña comprobouse que as súas promesas de axuda, eran simplemente unha foto para calmar a alarma social. Nós tragámolo coa mesma facilidade con que o mar engole refuxiados. Non só o esqueceron e decidiron que eles non van facer nada sobre isto, é peor: eles tamén comezaron a perseguir os cidadáns, os voluntarios e organizacións que tentan axudar aos náufragos, a Europa está estudando acusalas de complicidade coa mafia. Europa quere cargar coa culpa, a quen lle está a quitar o morto de enriba.
Non queren nin iso. Quérenos mortos para non ter que preocuparse, e o que non queren é que a axuda da xente os poña en evidencia, que poña en evidencia que 309 persoas perderon a vida no mar só en xaneiro, e 3.700 afogaron no 2015. Morren coma chinches, que é o que son para Europa, un problema que laia e proe. Cústame utilizar á lixeira certas palabras, pero non se pode negar o que é: é xenocidio por omisión de socorro. Non é só unha inmoralidade humana, tamén é ilegal. Se tamén perseguen aos que dan axuda, deberiamos chamalo, xa sen cortarse, xenocidio activo.
Ás veces hai que utilizar as palabras tabú, esas polas que te chaman demagogo populista porque os sinalas. O que fai Europa aos refuxiados é fascista, é nazi. Temos demasiado recente a Historia para esquecela. Dinamarca envíaos a campos de concentración (que eles chaman "campos de internamento", de xeito que as palabras os oculten) e confisca os seus bens para subasta-los, excepto aqueles con valor sentimental. Como se sacarlles todo non afectara aos seus sentimentos. Países Baixos, Suecia e Finlandia anunciou deportacións masivas. Europa, pel ferida polas guerras máis brutais, os crimes máis crueis e o exterminio máis atroz, repite a súa historia negra. Heil UE!
A maiores untaron a Turquía con 3.000 millóns para conter aos refuxiados, mentres ameazan a Grecia con botala para fóra do espazo Schengen, se non impide que os refuxiados acaden as súas costas, como se iso fose posible nun país de cen illas. Nada dun programa de emerxencia para deter a sangría e resolver unha crise humanitaria de proporcións demenciais. Hai que conter a praga, expulsar ás ratas e lanzalas ao mar. Agardan que o mar os trague e borre os vestixios do crime. Pero o mar cúspelles unha e outra vez as probas do crime.
Tamén a nós. Non podemos facer como os bañistas italianos que seguían tomando o sol, aínda que as ondas deixaran un cadáver na praia. Debemos mobilizarnos para apoiar aos que están mobilizados para salvar vidas. Hai que volver a moverse, como se fixo cando morreu Aylan. Non podemos facer chorar a esta Europa, pero podemos facerlles sentir vergoña e preocupación. Avergoñarse de terlle perdido a pista a 10.000 nenos refuxiados, que poden estar en mans da mafia. Unha Europa que deixa 10.000 nenos afondar no nada, é unha Europa que naufragou.
Aylan non os fai chorar. Agora é Aylan o que chora por eles.
O autor no buscador libre DuckDuckGo.
Publicado en eldiario.es. ____________________