IN MEMORIAM DE CARLOS OROZA [1], O MESTRE E O AMIGO
Por Juan C. Valle (Karlotti), [*]
25.11.2015
Morreu?, Hai persoas que nos dan a vida, ata cando din adeus, e é que como todas ás que amamos, veñen habitar A ALDEA DO CORAZÓN de cada un de nós.
Até para os que non o tiveron en conta en vida, ou só dun modo oportunista, nos últimos anos, arrimáronse a el, vendo niso unha fonte de BENEFICIOS, non espirituais, nin de vida, nin de coñecemento ou experiencia existencial, ou só polo pracer magnífico de experimentar o que só os poetas de verdade son capaces de provocar, fan da súa morte un NEGOCIO NECRÓFILO.
Coñecinlle da man de Pinho, e sempre cando saíamos das madrugadas, indemnes a duras penas, e el sempre polas Avenidas do día, coa baía de Vigo enchendolle de beiras os petos, o encontrabamos nunha das varias cafeterías que abrían a primeiras horas da mañá, camiñaba recitando o mundo, sempre elegante como os antigos rapsodas, (Dixo Manuel Rivas, fai tempo, que Carlos era o mellor rapsoda de Europa) Anos despois, no 87, aínda compartimos máis horas, sempre mediados polo respecto que nos merecía, e sobre todo pola admiración.
Aínda teño, sempre ao meu lado, CABALUM, a primeira edición dedicada por el. Pasarían anos até que por terceira vez, e esta baixo os orgullosos guindastres en extinción, en as dobradas rúas de Ferrol, e nun estado de graza que tres tipos con ideas, e sobre todo, apaixonados pola palabra encarnada que a poesía pon nas nosas mans: MARCOS LORENZO, sen el é impensábel que o que hoxe é unha consolidada cita da POESÍA SALVAXE, fixésese real. Converxeron tres persoas, dicía, para as cales a poesía é O MODO DE HABITAR O MUNDO E DE FACELO EXPERIENCIA TOTAL: Guillermo Ferrandez, Karlotti, e Marcos Lorenzo.
Tivemos claro, sen a menor dúbida, que a idea fundacional da poesía na rúa, o levar a poesía ao seu medio natural, onde a palabra e a vida se aparean para facerse verdade, a cada instante, era CARLOS OROZA, era el, o seu dicir, o que mellor mostraba o que queriamos que fose esta cita.
E así foi desde o primeiro momento, o EMBLEMA DA SEMANA SALVAXE.
Era o mestre, o que ao escoitarlle, turbaba as certezas, e abría a porta que só os Chamans son capaces de ver, de abrir e de cruzar, e de alí volver e revelarnos a parte de o soño que só no insomnio aceso é capaz o home de facelo experiencia.
Estamos orgullosos de ser os seus amigos, de habelo dado a coñecer a moitos mozos, e desde a dignidade máis radical, axudar a que se lle tivese en conta como o que era, un dos grandes poetas destes tempos.
Longa vida a CARLOS OROZA, no corazón das persoas que lle coñecemos e admiramos, e das que, sen dúbida coñeceranlle, e saberán apreciar o poder da palabra encarnada para sobrevivir ao poder da miserable abundancia, e a súa mezquindade.
Hoxe somos afortunados.
ÁLBUM FOTOGRÁFICO
[*] Juan Carlos Valle (Karlotti), poeta ..., (En facebook).
http://karlotti.es/ | http://www.karlotti.com/ | https://twitter.com/karlotti. Socio de A.C. Fuco Buxán
[1] Carlos Oroza, nado en Viveiro o 13 de maio de 1923, e finado en Vigo o 21 de novembro de 2015, poeta [Galipedia].
Enviado por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
24 de novembro de 2015 14:26
___________________