Amosando publicacións coa etiqueta Nawal El Saadawi. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Nawal El Saadawi. Amosar todas as publicacións

martes, febreiro 08, 2011

Derrúbase un aliado, ... diante da resposta a unha pregunta feita á escritora exipcia Nawal El Saadawi -feminista, activista, médica e psiquiatra, Carolina Escobar Sarti escribe este artigo

Derrúbase un aliado

Nawal El Saadawi [1], unha famosa escritora exipcia de 80 anos, feminista, activista, médica e psiquiatra, foi entrevistada pola revolución que se vive hoxe en Exipto.

Por Carolina Escobar Sarti [2]
08.02.2011


Á pregunta: Deberiamos estar preocupados polos fundamentalistas musulmáns? Aquí, en Occidente advírtese da súa ocupación do poder potencial?, ela respondeu:

"Non! Non temos medo dos fundamentalistas islámicos. Deben de saber que millóns de homes e mulleres están nas rúas. Isto non se trata da dereita ou esquerda, dos islamitas ou de calquera outro movemento político. A xente está frustrada pola pobreza e o réxime de Mubarak. Ningún partido político comezou esta revolta. Trátase dun movemento espontáneo. (...) Agora, cando as persoas están fóra e o cambio é un feito, tanto dereita como esquerda queren participar. Por fin a xente logrou gritar xunta pola liberdade, a xustiza social, a integridade, independencia e a igualdade. O que está pasando agora pertence aos mozos e a ninguén máis. É evidente que os EE. UU. e Israel que apoiaron a Mubarak coas súas políticas neo-coloniais queren asustar á xente. Queren facernos crer que se demandamos o cambio, dominarannos os fundamentalistas. Son trucos deles. Estou na rúa todos os días. É certo que en Exipto hai xente que cre, musulmáns e cristiáns. Pero non vexo a Irmandade Musulmá nas rúas. (...) Irmandade de feito nin sequera quería apoiar a este movemento desde o principio. A xente na rúa é consciente. Protexen a súa revolución".

Con todo, hai que seguir de cerca os resultados das revoltas sociais en Exipto, porque non integran unicamente coordenadas locais e a mesa está servida para moitos. A cuestión medular aquí non é sacar a un caudillo senón refundar unha nación e, aínda que, é inédita unha oposición que integra tal diversidade e asepsia ideolóxica, non hai que perder de vista os variados intereses en xogo. Esperaríase que nin o cultísimo liberalismo secular árabe, nin a ríxida irmandade musulmá ancorada nas grandes maiorías, nin certos grupos de poder que manexan a política exterior de EE. UU. e os seus aliados en Europa, privaticen esta revolución que é de todo un pobo.

Non é un segredo, e menos despois do Wikileaks-gate, que o Wáshington dos dous Bush's e os seus tradicionais aliados, así como a ultradereita estadounidense, traducida hoxe no Tea Party, quixeron "democratizar" o mundo árabe, especificamente os países que bordean o Golfo Pérsico e o Medio Oriente. A uns gobernantes fixéronos incondicionais aliados e a outros lles declararon a guerra, e o único criterio que privou foi o da amizade. Recordemos que Mubarak é "presidente" de Exipto desde 1981, e que por manter a "estabilidade política" recibiu axuda financeira e militar do goberno de EE. UU. e unha lombeirada de Israel. E como el, outros "presidentes": Biya en Camerún quen goberna desde 1982; Omar Bongo Ondimba no territorio petroleiro de Gabón, desde 1967 ata a súa morte no 2009; José dous Santos, en Angola desde 1979. Todos aliados de Wáshington, como Abdullah, en Arabia Saudita, onde hai unha monarquía absolutista que á forza convocou a eleccións municipais no 2005. A eses gobernos quen os chama tiranías.

Obama, expón a "Innovación produtiva" no canto da guerra destrutiva. Ben por el e polo que o mundo necesita, pero, como sinala Juan Francisco Coloane [3] (argenpress.info) "... prodúcese esta aceleración das protestas sociais en momentos en que o principal tema de discusión política en EE. UU. é o orzamento fiscal para o Departamento de Defensa. Os republicanos oponse á redución dun 10% durante cinco anos -hoxe ascende a US$708.2 mil millóns- e que o enorme déficit fiscal de cerca 1.5 trillones de dólares, sexa reducido noutras áreas menos en defensa cando se enfrontan dúas guerras. Non se pode descartar a loita cega dos lobbies da industria do armamento presionando a redes políticas para desatar conxunturas desestabilizadoras nos países que xustifiquen un alza nos orzamentos para armamentos". Onte, mentres escribía este artigo, vivíase o Día da Saída en Exipto, en alusión ao clamor popular por sacar a Mubarak do poder. Se cadra hoxe, a historia xa cambiou.

Fonte: prensalibre.com



[1] Nawal El Saadawi -27 de Outubro de 1931, é unha feminista exipcia de renome internacional, médico e escritora, cuxas obras feminista ampliaron as fronteiras da novela árabe. Nawal El Saadawi os seus escritos falan principalmente da opresión das mulleres e das mulleres "desexo de auto-expresión". Os seus libros foron prohibidos en Exipto e así como noutors países.

Sitio na rede de Nawal El Saadawi:

http://www.nawalsaadawi.net/

[2] Carolina Escobar Sarti -Guatemala 11 de Decembro de 1960. Escritora. Licenciada en Letras, conta cunha mestría en Literatura Hispanoamericana. O seu traballo profesional inclúe máis de 25 anos dedicados á docencia, á comunicación, a proxectos de desenvolvemento, á cultura e á investigación social en diferentes campos. Desempéñase como catedrática en dúas universidades guatemaltecas, como columnista de prensa.

[3] Juan Francisco Coloane, profesor, escritor, analista político, xornalista e sociólogo chileno.
________________