Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
Nota.- Por un erro na edición, o nome da persoa participante Xoán Antón Perez Lema, figura como Xosé pedimos desculpas polo noso erro e agradecemos a súa colaboración.
_______
A día de hoxe, e pese a calquera incerteza que poida persistir en torno á súa duración e magnitude, é innegábel que os efectos da crise do coronavirus (COVID-19) sobre o crecemento e o emprego serán considerábeis e faranse patentes ao longo de, polo menos, todo o ano 2020, cunha caída do PIB que alcanzarán os dous díxitos e unha destrución de emprego elevada e, sobre todo, moi concentrada no tempo. Con máis de 7 millóns de persoas cubertas por diversas medidas de sostemento de rendas, acelerouse a posta en marcha, por parte do Goberno, dun sistema de renda mínima estatal, baixo a denominación de "Ingreso Mínimo Vital" (IMV).
En España, tal e como sinalou a Autoridade Independente de Responsabilidade Fiscal (AIReF) no seu informe sobre rendas mínimas, o sistema de garantía de ingresos está moi fragmentado, cubríndose distintas necesidades mediante diversas prestacións xestionadas polo Estado (por exemplo, a prestación por fillo a cargo), as Comunidades Autónomas (fundamentalmente a través das rendas mínimas, sobre as que pivota o sistema) e os concellos. Aos grandes problemas das prestacións do goberno central (a súa ulterior fragmentación, a súa baixa contía e o feito de que deixan fóra do sistema a determinadas categorías da poboación) súmanse uns evidentes problemas de desigualdade territorial, derivados da diferente evolución do gasto entre CC. AA. e dunhas cuantías e índices de cobertura moi baixos nalgunhas delas. Desde fai varios anos, como consecuencia da baixa cobertura do sistema de protección social, tanto estatal como autonómico, veuse contemplando o establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito da Seguridade Social.
A pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos conxunturais
O desenvolvemento dunha prestación deste tipo, prevista desde 2015 nos distintos programas electorais tanto do Partido Socialista como de Unidas Podemos, foi incluído no acordo de goberno entre ambos partidos, aínda que no seu momento non se suscitou como algo inminente. Con todo, a situación de forte crise económica na que nos atopamos provocou que se adiante o seu deseño definitivo e implantación. Así, ao longo destas semanas, xerouse un intenso debate non só sobre a oportunidade, senón tamén sobre a natureza dun sistema deste tipo.
Por exemplo, discutiuse, ate dentro do propio Goberno, si a prestación debía nacer como unha "renda ponte" de carácter temporal, ao estilo das "rendas de emerxencia" para facer fronte á crise do COVID-19 defendidas por algúns autores, ou si debía ser desde o principio un esquema permanente. Ademais, xerouse una certa confusión (en ocasións, deliberadamente buscada) entre o IMV e outros sistemas de rendas públicas. Por unha banda, volveu a rexurdir o debate sobre a "renda básica universal", pese a que esta, básica e universal como o seu propio nome indica, sería máis un "punto de referencia normativo" no ámbito da filosofía política que un instrumento de política pública económica e politicamente factíbel. Tamén se aproveitou para atribuír a defensa do IMV a quen, como Luís de Guindos, soamente defenderon unha "renda de pandemia" claramente temporal.
Con todo, o feito de que o debate avivouse durante estas semanas non debería supoñer unha vinculación entre a crise actual e o IMV. Por unha banda, non parece poder adaptarse áxilmente ás urxentes necesidades actuais de quen perderon o traballo ou sufriron graves minguas de ingresos pola crise. Por outra, a necesidade dunha rede última de seguridade económica que ofreza protección aos fogares cuxos recursos son insuficientes, é (ou debería ser) independente da situación excepcional de crise económica na que nos atopamos.
De feito, a pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos coxunturais no noso país, como leva mostrando a Enquisa de Condicións de Vida do INE desde fai anos. En 2018, último ano para o que temos datos, unha de cada catro persoas en España atopábase en risco de pobreza ou exclusión social: é dicir, tiveron ingresos inferiores ao 60% da renda mediana, viven en fogares con carencia material severa (non poden facer fronte a unha serie de gastos considerados básicos) ou en fogares con moi baixa intensidade de traballo, derivada da parcialidade laboral ou de traballar de xeito intermitente ao longo do ano. Esta situación é especialmente grave no caso dos fogares monoparentais, cun ou máis menores dependentes, o 82% dos cales está encabezado por unha muller.
Pese a todo este debate, ate fai uns días, só coñeciamos certa información sobre a medida a través das entrevistas e comparecencias dos diferentes membros do Goberno. Con todo, se ira-se coñecendo, por medio da prensa, detalles do contido dun borrador do Real Decreto-lei que regulará esta prestación, que o Goberno prevé que se atope lista no mes de xuño.
Contía: entre un mínimo de 462 e un máximo de 1.015 euros por unidade de convivencia
De momento coñecemos o seu contía base provisional, de 462 euros, algo máis do 80% do IPREM, o que sitúa ao IMV na órbita dos programas de rendas mínimas autonómicas. Tamén sabemos que se concederá á "unidade de convivencia", variando a súa cuantía en función da estrutura desta (é dicir, en función do número de persoas adultas e menores que compoñan o fogar), até alcanzar un máximo de 1.015 euros para fogares con dúas persoas adultas e máis de dous menores. Segundo os cálculos do Goberno, beneficiaranse do IMV o 20% da poboación en situación de pobreza severa, aproximadamente un millón de fogares (tres millóns de persoas), cun custo para as contas públicas duns 3.000 millóns de euros, un cuarto de punto de PIB. A súa cantía obrigaría, especialmente nas circunstancias actuais e dado que se trata dun incremento de gasto permanente, a "encadrar a súa posta en marcha nun plan orzamentario a medio prazo que permita compensar o incremento estrutural de gasto", como recomendaba a AIReF no seu informe sobre rendas mínimas.
Compatíbel e desexábel con ingresos adicionais
Por outra banda, o nivel destes limiares será unha peza crave do deseño, porque determinarán en gran medida a elixibilidade: de momento, sábese que o IMV cubrirá "a diferenza existente" entre os ingresos da unidade de convivencia e "o importe máximo da prestación". Isto, unido ao feito de que esta foi deseñada de tal xeito que non desincentive a obtención de ingresos (prevese que o Goberno dea "un incentivo a quen obteñan a renda básica pero logren ingresos adicionais"), non deducindo a totalidade destes ingresos da contía da prestación, achega o deseño do IMV ao dun "imposto negativo" ou un "complemento salarial".
Requisito de estar buscando activamente un emprego
Ademais, fixouse como requisito indispensábel que o solicitante estea buscando de xeito activo traballo, debendo seguir un "itinerario individualizado e personalizado de inserción" que supoñerá afondar nas actividades xa contidas na Carteira Común de Servizos do Sistema Nacional de Emprego, como o diagnóstico da empregabilidade e outras medidas de políticas activas de emprego dirixidas a mellorar esta. A nivel comparado, todos os países da UE esixen a disponibilidade explícita para a procura de emprego. E é que unha das críticas máis habituais a este tipo de esquemas é precisamente que poida desincentivar a procura de emprego ou incentivar o traballo na economía mergullada.
Sancionara-se a fraude
Outro dos argumentos en contra deste tipo de prestaciones é a posibilidade de fraude (da que non está exenta ningunha axuda, por outra banda). Neste sentido, o borrador da norma prevé a posibilidade de que o Instituto Nacional de Seguridade Social (como organismo supervisor) poida levar a cabo "comprobacións, inspeccións, revisiones e verificaciones". No caso de que fose necesario, poderíase ate suspender cautelarmente a prestación e ate establecer multas e/ou devoluciones do recibido.
Finalmente, se obxeta habitualmente que os beneficiarios do IMV poidan destinar o diñeiro a gastos non considerados "necesidades básicas". Aínda que parece, segundo o borrador de Real Decreto-lei, que isto foi previsto (deberase aplicar a prestación "á cobertura das necesidades básicas de todos os membros da unidade de convivencia"), un exceso de celo no destino da axuda non só pode supoñer un problema de xestión, que obrigaría a intensas comprobaciones ex post, senón que sería o reflexo dunha filosofía un tanto paternalista respecto das persoas en situación de vulnerabilidade, que xa foi denunciada noutras ocasións.
Antecedentes
En xeral, a proposta é relativamente similar en enfoque e finalidade (e en certo xeito debedora) á iniciativa legislativa popular (ILP) que se materializou en Proposición de Lei sobre establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito de protección da Seguridade Social, debatida ao longo da XII Lexislatura no Congreso dos Deputados e que decaeu co fin desta. Con todo, nesta nova proposta corrixíronse algúns aspectos que xa foron sinalados pola AIReF no seu informe de avaliación, cando o ministro Escrivá era Presidente deste organismo.
A articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas
En particular, clarificouse a súa articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas, aspecto que non estaba resolto e que xerou controversia xa no debate de toma en consideración da citada ILP. Neste sentido, o Deputado do Partido Nacionalista Vasco sinalaba que, aínda que a proposta se sustentaba no artigo 149.1.17.ª da Constitución (que atribúe ao Estado a competencia exclusiva sobre lexislación básica e réxime económico da Seguridade Social, sen prexuízo da ejecución dos seus servizos polas Comunidades Autónomas) producíase "un solapamento" e unha "certa desnaturalización do título competencial" recolleito no artigo 148.1.20.ª da Constitución (que sinala que as CC. AA. poderán asumir competencias en materia de asistencia social), abogando pola "existencia desta prestación" pero "no ámbito máis próximo posíbel ao cidadán".
Deste xeito, o IMV será compatíbel coas rendas mínimas autonómicas, ate o punto de que estas non computarían na determinación dos ingresos da unidade de convivencia. Isto introduciría un matiz importante respecto da ILP, non contemplado na análise da AIReF, que propoñía simplificar o sistema de rendas mínimas evitando o solapamiento entre as prestacións de diferentes administracións e que estimaba un aforro de 2.000 millóns de euros ao suprimir duplicidades, posto que contemplaba a sustitución das prestaciones existentes (nacionais e autonómicas), permitindo ás comunidades autónomas complementar a prestación tanto en términos de cobertura como de xenerosidade.
As transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza
Para rematar, que sabemos da eficacia deste tipo de medidas? Desde unha perspectiva xeral, sabemos que as transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza. Por outra banda, o impacto da renda mínima autonómica "canónica", a Renda de Garantía de Ingresos vasca, sobre a reincorporación ao emprego foi estudado (De la Rica y Gorjón, 2017), arroxando resultados moi positivos, constituíndo unha ferramenta efectiva para previr a exclusión social, á vez que non atrasa a incorporación ao emprego.
Finalmente, a avaliación ex ante da AIReF da ILP de rendas mínimas estimaba, para algo máis dun millón de fogares beneficiarios, unha pequena redución da desigualdade e unha redución considerábel da taxa de pobreza severa, cun custo de 7.200 millóns de euros anuais. Así mesmo, o organismo propoñía dous deseños alternativos da prestación, máis próximos á proposta actual, que, cun custo menor, de 3.500 millóns de euros, lograría alcanzar a máis fogares (1,8 millóns), reducindo máis a taxa de pobreza severa, ao estar mellor enfocada naqueles fogares de menor renda, os que se sitúan por baixo deste limiar.
En definitiva, de acordo ao que coñecemos, unha vez clarificado o deseño institucional e a coordinación do IMV co resto do sistema de rendas mínimas, estariamos falando dunha medida que podería reducir o risco de pobreza e exclusión social de centos de miles de persoas cunha eficiencia bastante alta, un custo fiscal moderado e os incentivos adecuados para transitar cara a un emprego. Recordemos que, aínda que España se atope na media da OCDE en canto á redución da desigualdade tras impostos e transferencias, atópase entre os países nos que unha menor porcentaxe de transferencias van parar ao quintil de poboación con menor nivel de renda.
[*] Carlos Victoria Lanzón é economista. Máster en Economía e Financias polo
Centro de Estudos Monetarios e Financeiros (CEMFI), actualmente é
consultor de Traballo e Protección Social no Banco Mundial e Research
Economist en Esade EcPol.
---
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7
da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR
DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para
asuntos urxentes: 645158113
_______
_______
Campaña: Nin RISGA, nin Ingreso Mínimo Vital ! RENDA BÁSICA XA!
Confinadas e empobrecidas estamos por mor dun virus. A moitas galegas esta crise pillounas núas, orfas de protección. Por iso o futuro albíscase complicado, en forma de despedimentos, ERTEs, precariedade, despexos, mortes...
Hai uns meses colectivos e asociacións do país reclamabamos facer da “RISGA UN VERDADEIRO DEREITO” para nos protexer da pegada do empobrecemento. Agora, á vista da continuidade das ineficaces e miserentas políticas sociais e da crise provocada polo coronavirus, esiximos RENDA BÁSICA, XA!
Malia os anuncios de medidas por parte do goberno central, polo momento non hai INGRESO MÍNIMO VITAL e descoñecemos o detalle da súa cobertura. Mais do que imos sabendo semella que vai beber das mesmas fontes que as políticas de rendas mínimas.
Cómpre implantar unha RENDA BÁSICA e desbotar medidas como a RISGA que cunhas contías miserentas, cun taxa de cobertura da poboación empobrecida ínfima e cun nivel altísimo de burocracia, que se traduce en obstáculos e atrasos, non serve para cubrir necesidades básicas. A RISGA non serve para erradicar a pobreza, nin antes da crise do COVID19, nin moito menos cara o futuro que entrevemos. Mais ben ofrece xestionar a miseria, ao igual que as medidas que propoñen.
Esiximos superar as políticas sociais vixentes e apostar dunha vez por dereitos fortes que estean dotados do persoal e dos recursos necesarios. Hai uns meses Philip Alston, relator sobre extrema pobreza e dereitos humanos da ONU, visitou o Estado Español e denunciou o pantano burocrático para acceder a unha prestación.Por isto urxen medidas transformadoras como a Renda Básica que permita unhas mínimas condicións materiais para garantir unha vida digna, desde as cales conquistar colectivamente outros dereitos.
A vida digna como dereito non se negocia nin pode agardar!
Galiza, abril 2020
Asinan: Foro Galego de Inmigración, Oficina Dereitos Sociais de Coia, Colectivos pola Renda Básica Universal de Compostela, Betanzos e A Coruña, Boa Vida, SOS Racismo Galicia, ONGD Viraventos, Colexio de Educadoras e Educadores Sociais de Galicia, Coordinación Baladre contra a precariedade, o empobrecemento e a exclusión social, Coordinadora de Crentes Galeg@s, Asociación Fuco Buxán, Vangarda Obreira da Coruña.
Email: foroinmigracionsantiago@yahoo.es
A RISGA non serve por:
1) contía miserenta: importe medio de 439 € en 2019.
2) camiño de obstáculos burocráticos: 4 meses de media para tramitala, nas grandes vilas, como Vigo, as esperas poden chegar aos 9 meses.
3) escasa cobertura: algo máis de 10.000 persoas cobran a RISGA en 2020, fronte as 470.000 que se atopan en situación de exclusión social, das cales 226.946 persoas malviven en situación de exclusión severa segundo Cáritas.
4) prestación por unidade de convivencia: que implica unha morea de atrancos se compartes vivenda con persoas que teñen ingresos ou con familiares que reciben axudas. Fronte a isto esiximos un novo dereito, a RENDA BÁSICA:
1) suficiente: cunha contía que permita vivir cuns mínimos de dignidade, nunca por baixo do limiar da pobreza.
2) universal: dereito a unha renda individual para todas as persoas.
3) incondicional: sen contraprestacións e ao marxe das circunstancias de cada quen.
4) a renda básica permitiríanos ter unhas mínimas condicións materiais para a conquista colectiva de máis dereitos.
-- OFICINA DEREITOS SOCIAIS - COIA (ODS-Coia). | odscoia.arkipelagos.net | odscoia@riseup.net |@odscoia | tel: 696 618 732 - 679 758 663. | Estamos os luns de 10h00 a 12h00 en Coia, nos locais da parroquia do Cristo da Vitoria (rúa Baiona 9, Vigo)
Enviado por: Oficina Dereitos Sociais - Coia -dereitossociais@gmail.com- 21 de abril de 2020 10:00
______
Charla-Coloquio sobre as Rendas Básicas, coa participación de Manuel Saez Bayona, activista pola renda Básica das Iguais e membro da rede Baladre (Coordinación contra a precariedad, o empobrecimiento e a exclusión) e Bieito Lorenzo Panela,[2] activista pola renda básica universal o xoves 13 de xuño, ás 7 da tarde, no Centro Cívico e Cultural do Antigo Hospicio de Ferrol (Rúa Méndez Núñez, 11, nas inmediacións da Praza de Amboage) organizada pola Plataforma de Ferrolterra en defensa das Pensións Públicas - Modepen Ferrolterra.
---
[1] Manuel Saez Bayona, é um activista que desde hai décadas
participou en múltiples mobilizacións de carácter autónomo e
anticapitalista. A súa actividade en defensa da renda básica das iguais é unha das mais
coñecidas. Tamén participou da Asemblea de Parados de Gasteiz, as
campañas contra a Europa do capital, ... Igualmente é membro do
Colectivo Baladre e se encarga, entre de outros, de sacar materiais
para a reflexión crítica.
Algúns libros nos que participou:
➤Olham Etxezarreta, Ramón Fernández Durán, Manuel Sáez Bayona, Globalización capitalista. Luchas y resistencias. Ed. Vírus.
➤Enrique García Escamilla e Manuel Sáez Bayona (coord.). Vivir
donde quieras. Estudo sobre a viabilidad social y económica de La Renta
Básica de los Iguales en municipio de Alfafar (País Valenciano). Ed.
Vírus.
➤José Iglesias Fernández, Josep Manel Busqueta, Manolo Sáez Bayona,
L. P. R. (La Polla). Todo sobre La Renta Básica. Introducción a los
principios, conceptos, teorías y argumentos. Ed. Vírus.
➤José Iglesias Fernández, Josep Manel Busqueta, Manolo Sáez Bayona. Todo sobre La renta Básica II. Ed. Vírus.
[2] Bieito Lorenzo Panela, Vigo, 1956. Licenciado en Biología pola USC (1978) e en Ciencias Políticas e
Socioloxía pola UNED (2004). Secretario-interventor de administración
local. Membro do Colectivo pola Renda Básica de Betanzos (Colectivos
pola Renda Básica de Galiza).
Artigos de interese de, Bieito Lorenzo, en Praza Pública:
➤ Renda Básica Universal. Para acabar coa pobreza de vez. | 05.11.2018 | Ir á Web.
➤ Renda Básica e Eleccións Europeas. | 25.09.2018 | Ir á Web.
A finais de ano a Xunta penduraba o borrador do decreto que desenvolve a lei da RISGA. Xunto á publicación deste documento abren un período para presentar alegacións que finaliza o 19/01/2018.
Dende a ODS-Coia elaboramosuse unha proposta de alegacións, que animamos a presentar nos rexistros da Xunta antes do 19 de xaneiro a todas aquelas persoas comprometidas coa xustiza social (só tes que encher os teus datos e asinar).
Fronte a “esmola social” da RISGA e do resto de políticas sociais propoñemos a creación dun novo dereito que supere a política vixente prestacións e axudas sociais que non eliminan nin o empobrecemento nin a desigualdade. Fronte a isto propoñemos un novo dereito: a Renda Básica das iguais que garanta, xunto a outras medidas, unha vida digna para todas as persoas. Na transición cara ese novo dereito propoñemos unha serie de medidas de urxencia que detallamos nos seguintes puntos:
Contía digna: ninguén cobrando menos de 890 €/mes por persoa (metade da renda per cápita da Galiza, dividida entre todas as persoas residentes no país). Así como a eliminación do IPREM que leva 6 anos conxelado.
Dereito para aquelas que residan na Galiza, con independencia do seu pasaporte e situación administrativa.
Brevidade e simplicidade na tramitación: as resolución as fai a Xunta, sen pasar polos servizos comunitarios dos concellos, e ten que estar resolta nun prazo máximo dun mes dende a solicitude.
Compatibilidade con axudas e prestacións (PNC, Axuda familiar, RAI...) de contía inferior mentres non desaparezan.
Botade-nos unha man enchendo a alegación que podedes descargar. Formato pdf. | Acceder/Baixar.
As podedes enviar de varias formas:
1- Enchendo o formulario na web da Xunta onde está subido o borrador. | Acceder/Baixar.
2- Meténdo-a a través do rexistro da Xunta.
3- Achegándo-a ao noso mail (odscoia@riseup.net) e dende aí as enviamos nós.
-- OFICINA DEREITOS SOCIAIS - COIA (ODS-Coia) odscoia.arkipelagos.net | odscoia@riseup.net |@odscoia | tel: 696 618 732 - 679 758 663. | Estamos os luns de 17h00 a 19h00 en Coia, nos locais da parroquia do Cristo da Vitoria (rúa Baiona 9, Vigo)
Enviado por: Oficina Dereitos Sociais - Coia -dereitossociais@gmail.com- 11 de janeiro de 2018 22:13 ____________________________
2 abril - Xornadas "Da RISGA á Renda Básica das iguais"
Prestacións de 400€ concedidas con meses de atraso e despois dunha morea de trabas burocráticas e controis por parte dos servizos sociais. No mellor dos casos, acceder a un contrato de sete meses de contía inferior ao salario mínimo interprofesional, tras o cal non está permitido renovar o cobro da prestación. Ou a caridade.
Estas son as respostas dispoñibles a día de hoxe para facer fronte á situación de emerxencia social que afecta a unha de cada catro persoas en Galiza (o 23,8% da poboación que se atopa en “risco” de pobreza ou exclusión). Para moitas máis, que sufrimos as dificultades de soster a vida cada día mais non cumprimos os requisitos de pobreza establecidos, as opcións pasan polo mercado laboral precarizado.
As xentes de Baladre deixamos a un lado os termos difusos (cambio, progreso, transversalidade, reformismo, benestar....) para abordar propostas concretas que garantan o dereito a unha vida digna e contribúan a procesos de transformación radicais.
Para iso organizamos unhas xornadas de reflexión e debate nas que partiremos dunha radiografía do actual escenario do capitalismo depredador, examinando o papel que xoga a pobreza e as consecuencias desta para aquelas persoas que se atopan nas posicións de maior vulnerabilidade e exclusión, poñendo o foco na situación das mulleres.
O contraste farémolo con propostas que xorden desde a economía social e da loita polos dereitos sociais e polo reparto da riqueza. Unha loita que pasa por informar, visualizar e denunciar. Mais tamén por deconstruír o empobrecemento como un fracaso individual e por crear vínculos políticos desde os que arrancar o dereito a vivir dignamente.
PROGRAMA
Xornadas: “Da RISGA á Renda Básica das iguais”. Sábado 2 abril - A Gentalha do Pichel (r/Santa Clara 21 - COMPOSTELA).
10:00 - Presentación da xornada.
10:15 a 11:45 - “Planeta carroña. O capitalismo actual e as súas consecuencias”, a cargo de J. M. Busqueta (Seminari Taifa).
12:00 a 14:00 - “O seu benestar e o noso malestar”:
- “A función da pobreza no capitalismo”, a cargo de Albert Sales (sociólogo e profesor de universidade Pompeu Fabra).
- “A Galiza máis excluída”, a cargo de Leticia Castro (educadora social).
Xantar
16:00 a 17:00 - “L'Olivera, 42 anos de economía social”, a cargo de Clara Griera (Cooperativa L'Olivera).
17:00 a 18:30 - “Da RISGA á Renda Básica das iguais”, a cargo de Mari Fidalgo e Manolo S. Bayona (Baladre).
18:30 a 19:30 - “Os Puntos de Información e Denuncia e Asembleas de empobrecidas-precarias”:
- Ruth López (Punto de Información Erletxea en Irún).
- Beatriz Lorenzo (ODS-Coia).
19:30 - Lectura das propostas recollidas na xornada.
-- OFICINA DEREITOS SOCIAIS - COIA (ODS-Coia) odscoia.arkipelagos.net | odscoia@riseup.net |@odscoia | tel: 696 618 732 - 679 758 663 Estamos os luns de 17h00 a 19h00 en Coia, nos locais da parroquia do Cristo da Vitoria (rúa Baiona 9, Vigo).
Enviado por: Oficina Dereitos Sociais - Coia -dereitossociais@gmail.com- 31 de março de 2016 09:50
_________________
Seguen os problemas da RISGA. Polo momento o decreto que ten que desenvolver a Lei 10/2013, do 27 de novembro, de inclusión social de Galicia segue na neveira, mais ben no conxelador. Na consellería falaban de mediados de 2015 como posible data de publicación do mesmo. Polo momento non hai novas, e os tempos fixados na lei están amplamente superados.
Non é que pensemos que o decreto vaia a mellorar a situación actual. Sabemos que consolidará a restritividade na aplicación que sufrimos, porén a aprobación do mesmo pode ser unha oportunidade -se somos quen de xuntar forzas e loitas- para rematar coa indefensión que provoca non ter un marco legal claro e definido.
Mentres agardamos polo decreto, as delegacións provinciais van, paseniño, actualizando os expedientes á normativa vixente aproveitando as revisións anuais dos mesmos. A nova lei mantén moitos dos problemas antigos engadindo, a maiores, novas e máis duras restricións. Facemos unha pequena enumeración dos, vellos e novos, atrancos:
Un ano de espera pola RISGA. Na delegación de Vigo están a resolver solicitudes presentadas en decembro de 2014. Os atrasos na Xunta, engadidos á demora na tramitación por parte dos servizos sociais do Concello de Vigo fan que teñamos que agardar máis de un 1 ano para poder cobrar á RISGA. Tanto Xunta como Concello de Vigo están a incumprir os prazos máximos de resolución marcados por lei, que non poden exceder os 3 meses dende o momento da solicitude.
Como xa denunciamos varios colectivos, a nova lei deixa fóra da RISGA a cidadáns da Unión Europea que non acrediten “residencia legal”. Para poder acreditar esa residencia legal se esixe contar con ingresos económicos, incompatibles á súa vez, coa percepción da RISGA. O que, na práctica, está a supoñer que non se outorguen RISGAs a cidadáns da UE.
Imposibilidade de que varias unidades cobren a RISGA se viven nun piso compartido. A Xunta aplica agora o criterio: “unha RISGA por domicilio”. Aínda que sexan unidades familiares con nenxs a cargo.
Se tes un emprego precario non podes solicitar a RISGA. Se no momento de presentar a solicitude non estás desempregado non podes solicitar a RISGA. Da igual que sexa un emprego precario, a tempo parcial ou cun salario inferior á contía da RISGA.
Péchase a posibilidade de solicitar a RISGA se no momento de facelo percibes algunha axuda. Era moi habitual que perceptoras da RAI (=426€ x 11 meses) iniciasen a tramitación da RISGA con varios meses de antelación a que finalizase aquela, para tratar de no quedar ningún mes sen ingresos; o cal agora non é posible e polo tanto obrígannos a permanecer máis meses sen ningún tipo de ingresos.
A Xunta coas súas políticas sociais, lonxe de ir ás causas da desigualdade e da privación de recursos básicos que cada día sufrimos máis galegas (95000 fogares con todos os membros en paro, 37000 desempregadas en Vigo...), léanos no “labirinto da exclusión social”, avanza no control social das persoas empobrecidas e afonda en discursos que responsabilizan aos individuos de problemas sociais os cales precisan de respostas colectivas.
Fronte a isto tomamos o berro das compas de Alambique: Non tragamos máis ante a pobreza, a exclusión e a precariedade! Xa abonda de esmolas, de facer negocio coas nosas necesidades, de políticas de miseria, de controlarnos a vida, de precariedade... Fartas da súa cobiza seguiremos a traballar, a sumar forzas para superar os “salarios ou rendas para pobres” e dar paso á Renda Básica das iguais e moitísimo máis.
Coia, abril 2015
--
OFICINA DEREITOS SOCIAIS - COIA (ODS-Coia) | odscoia.arkipelagos.net | odscoia@riseup.net |@odscoia | tel: 696 618 732 - 679 758 663. | Estamos os luns de 17h00 a 19h00 en Coia, nos locais da parroquia do Cristo da Vitoria (rúa Baiona 9, Vigo).
Enviado por: Oficina Dereitos Sociais - Coia -dereitossociais@gmail.com- 26 de abril de 2015 09:33
___________
