Por Miguel Ángel Gago Pedreira [*]Agradecemento a Torrente
Hai persoas que pola súa loita nobre na vida, pola súa entrega á sociedade, por rebelarse ante a inxustiza merecen un monumento na súa cidade. Un recoñecemento ao seu labor, á súa humanidade. Hai persoas que aínda que xa non están neste mundo non merecen ser esquecidas. Merecen ser incluídas no ADN da cidade que lles viu loitar, para dar exemplo ás xeracións futuras e tomar boa nota de como debe comportarse unha persoa de ben. Santiago Torrente López. Demócrata, loitador infatigable, políglota recoñecido. Intermediario sindical, amante da súa terra e da súa cultura, comprometido cos perseguidos e os desfavorecidos. Así quedou reflectido nos seus escritos:
"Da nazón de Breogán, a nazón dos poderosos, deixando aos probes sen chan ..."
Como relata o seu irmán Xosé: Se charlabas dez minutos con Santiago xa che sentías o seu amigo de sempre, convertía algo que parecía dramático en alegría, insuflando optimismo, atopando sempre unha historia ou unha anécdota, que ilustraba a súa exposición para facela amena.
"Amigos de Breogán: cando a nosa voz pregoa, os bos, ónde estarán?"
Todos os días desaparecen unha chea de xenios, e nós sequera dámonos conta dunha mínima parte do que ofreceron á humanidade. A figura de Torrente pode considerarse a dun xenio, a súa entrega á loita obreira, ás melloras na calidade de vida dos traballadores termo pasándolle factura no último tramo da súa vida, perecendo de Asbestosis tras a súa prolongada exposición ao perigoso axente patógeno que é o Amianto, durante moitos anos traballando en Bazán (totalmente contrastado polos informes médicos posteriores ao seu falecemento). Un xenio porque compaxinaba varias loitas á vez, e como amante da súa terra non podía evitar que a súa alma fose ferida pola destrución da contorna no que creceu.
"Se fuches pai Breogán, e miras desde o Penedo a enorme planta de gas ..."
Un xenio por defender a liberdade de expresión, pola súa loita ante a prepotencia e a hipocrisía, por estar aí ao pé do canón achegando os seus coñecementos e o seu "don" de figura mediática. Un xenio por ser persoa sen andrómenas.
"De verdade, quénes son? Se nosa voz non entenden, nin o noso rouco son"
O próximo día vinte e oito (28) de marzo cúmprese un ano da desaparición dun xenio, e algúns nos vemos na obrigación de proclamar o recoñecemento que merece, porque Santiago Torrente sementou amigos por medio mundo, e ata os seus inimigos souberon recoñecer o seu valía. Se algunha vez en Ferrolterra faise un monumento á humanidade, o nome de Santiago Torrente López debería estar plasmado e ben visible formando parte del. Se algunha vez en Ferrolterra, aparte de recoñecer aos poderosos, recoñecésese aos loitadores, entenderíase que o nome de Torrente sería un deles. Se algunha vez fixésese un monumento aos falecidos por Asbestosis, o seu nome debería estar aí. Un loitador que pereceu loitando, que para moitos de nós nunca morrerá pois sempre estará no noso recordo."Xa nos roubaran as pedras, as pedras da nosa infancia..."
Versos de Santiago Torrente López.
Como relata Ramón Paz en honra ao seu gran amigo: Bágoas caen polas fazulas de todos. Familia, irmáns, amigos... Bágoas que saen do teu corazón cando che acordas dos momentos vividos con el. Bágoas de añoranza do que foi para todos un heroe. Santiago Torrente, sempre amigo.
[*] Miguel Ángel Gago Pedreira é o portavoz da Plataforma Cidadá pola Verdade na Fragata Estremadura.
____________
Enlaces relacionados:
_______________________________
