A Central Térmica das Pontes, as emisións de CO2, Kioto, o AVE,

De: calareo -calareo@yahoo.es-
Para: artabra212gmail.com
Data: 22 de marzo de 2007 0:59
Asunto: GALIZA REGALA ENERXÍA PARA O BENESTAR DAS REXIÓNS RICAS DE ESPAÑA


Ao fío de todo isto, non está nada mal a opinión de Couselo
(http://acentogallego.typepad.com/about.html)


GALIZA REGALA ENERXÍA PARA O BENESTAR DAS REXIÓNS RICAS DE ESPAÑA

A maior central térmica de España está no municipio galego das Pontes de García Rodríguez. Os seus 1.400 MW de potencia instalada multiplican por dez a media das 200 térmicas que deben funcionar en España. Nas Pontes existía unha mina de lignito pardo, moito azufre e escaso poder calorífico, 20 quilómetros cadrados de superficie, cunhas revervas estimadas en 154 millóns de toneladas. En 1949 comezou Encaso a súa explotación para alimentar unha térmica de 32 MW e dez anos despois tamén unha planta de fertilizantes. En 1972, o Consello de Ministros transferiu o patrimonio minero eléctrico de Encaso a Endesa. A crise do petróleo de 1973 deu valor aos lignitos pardos, o que fixo rendible queimalos para xerar enerxía eléctrica. Durante varios anos as extracciones superaron os 12 millóns de toneladas para alimentar o consumo dos catro grupos de 350 MW, así que ultimamente a térmica abastécese en maior medida de carbón de importación. A alta produción de enerxía da central das Pontes propiciou que en 1978 construísese a factoría de Alúmina-Aluminio, na costa lucense. O deporte preferido do Estado é succionar a Galicia, porque os galegos déixanlle, claro. A Galicia endosáronlle dous impactos ambientais de xeito extraordinario á grande. Seguro que se se organizasen competicións sobre contaminación, As Pontes en CO2 e San Cibran en lodos vermellos serían campións de Europa. Pero o provecho destas industrias básicas foise a outras rexións. Galicia, ademais de quedarse sen un recurso non renovable -lignito-, cargou e carga cos custos ambientais que permiten máis benestar ás comunidades ricas. ¿E que recibe como compensación? Incomprensión, marginación, agravios.. Un amigo madrileño que visitou Galicia en Semana Santa para atiborrarse de marisco de ... Irlanda, Escocia, Francia e Túnez (o bo marisco galego cómese en Madrid, pero é caro), espetoume que "os galegos estamos inundando España de CO2". Deume a risa mirando cara ás árbores que cobren palmo a palmo o monte Castrove. Os montes galegos alimentan unha inmensa fábrica de osíxeno. Pero non dan abasto. Sosteñen os investigadores que a contaminación das chemineas industriais expulsan tanto CO2, que se necesitaría unha superficie de absorción de 4,6 millóns de hectáreas e a superficie galega é só de 2,9 millóns de hectáreas. Entón, hai que deixar de queimar carbón e alimentar as centrais con gas natural.

O caso é que a Comunidade de Madrid produce o 0,1 por cento da electricidade de España, pero consome o 11,4, segundo Unesa. ¿De onde sae a diferenza? Pois de Asturias, Galicia, Estremadura e Castilla e León. Madrid non ten centrais nucleares nin xeradores eólicos. Só unha miseria hidráulica e outra pouca térmica. Pero goza dun bo fornezo, ao prezo único nacional. Non é milagre que o PIB per cápita dun galego sexa o 61,8 por cento do dun madrileño. Os residentes na vila do oso e o madroño alcanzan por este concepto 10.409 euros anuais máis que os habitantes da esquina occidental de Europa. O PIB por habitante de 16.870 euros de Galicia esperemos que non mengue por culpa do CO2 se hai que pagar plusvalías na bolsa de dereitos de emisión por esixencias do guión de Kioto e dos mercadores de Bruxelas. Resulta irritante que circulase o rumor de que o AVE a Galicia podía quedar para 2020 porque non hai suficiente enerxía eléctrica para tirar das máquinas. E Galicia, ademais da gran produción térmica, ten o 16,7 por cento da potencia hidráulica instalada e o 24,2 da eólica. (Galicia é campioa de España en produción de enerxías renovables). Ocorre que desde que chegou a democracia, no canto de gobernos autonómicos, temos como unha sucursal do Goberno central. É como correr cen metros lisos con muletas. Non se chega á meta.


Enlace orixinal do artigo


Saúdos