Manifesto para o Festival da Poesia do Condado: Galiza sitiada

De: Alexandre -mpoulo@teleline.es-
Para: artabra21@gmail.com
Data: 6 de setembro de 2008 01:00
Asunto: Manifesto para o Festival da Poesia do Condado.

Manifesto para o Festival da Poesia do Condado

Galiza sitiada

¿Qué é o mundo? ¿Unha canteira para explotar os sus minerais con beneficio, ou un belo e fráxil xardín que coidar e mellorar ?

Na Galiza estamos sumidos nunha crise ecolóxico política que pon de manifesto o desfase existente entre as institucións políticas "representativas" que únicamente funcionan como axentes dos grandes poderes económicos e a povoación que sofre a depredación do territorio que habita. No noso país, trinta anos despois da chamada "transición" vivimos instalados no paraíso da corrupción político financieira que provoca un "desencanto" xeral e un desprezo pola legalidade vixente que nos converte no país do todo vale e todo se vende. Vivimos ata agora na economía dos "pelotazos " que ten propiciado unha degradación do territorio sen precedentes.

PÉNSASE QUE ESTE PAÍS, DE NATUREZA PRIVILEIXADA, O AGUANTA TODO. PERO XA NON. DAS SUXAS RÍAS, DO INFLAMABLE EUCALIPTAL E DAS FERIDAS MONTAÑAS AGROMA UN BERRO DE ALARMA QUE, POR MOITO QUE TURREN, NON PODEN CALAR.

Esta economía baseada na pura especulación é froito da connivencia dos poderes públicos cos "emprendedores" de turno sexan os Tojeiros, Joves, Caixas e tutti cuanti poidera facer negocio a costa de "poñer en valor" o noso territorio. Segundo estes, todos os recursos naturais son reducibles a mera condición mercantil, todo é pura mercancía, desde as nosas rías, os nosos montes, o noso vento etc. Todo serve para alimentar a máquina infernal do capitalismo, este capitalismo salvaxe que necesita expropiar os territorios para seguir acumulando, nun remedo daquela acumulación primitiva da que xa falaba o vello Marx. 1)

Todo este novo SUPOSTO milagre económico faise a costa do novo "deux machina" da producción, a base de "poñer en valor" os recursos naturais que són patrimonio do noso povo. Este novo saqueo a imitación do saqueo das antigas Indias e o resultado último do sistema economico capitalista que unicamente "produce" apartires da expoliación da terra, esquencendose daquelo que sabían os clasicos de que a Terra nai era a única que producia cos seus ciclos naturais.

Frente a todo iste xurden iniciativas como Galiza Non se Vende que articula a defensa do territorio galego como forma de opoñerse a este neomodelo de capitalismo delincuente que está a ser impulsado polas novas clases depredadoras. Loitando contra a ideoloxía dos megavatios, das regasificadoras, das canteiras, das piscifactorias, Aves; contra esta nova barbarie do chamado "progreso". O movemento que supón este povo organizado, construindo en compaña un novo mundo mellor. Contra este estilo de vida derrochador. Contra a obsesión das grandes megainfraestructuras que esquencen sempre que o pequeno é o fermoso.

Loitando contra este sistema baseado no consumismo sen freno e no individualismo máis atroz. Todos xuntos, o que antes se chamaba povo, loitando por unha nova economía moral da multitude no que non sexa necesario destruir o noso fogar común para poder vivir.Para vivir en paz coa terra. Non aspiramos a que este novo capitalismo galego se faga amigo da nosa terra, sabemos que iso non é posible, aspiramos a que a coartada dos "postos de Traballo" non sirva para seguir arrasando, para que non nos sigan vendendo as súas iniciativas como desenvolvemento cando o úneco que lles preocupa e o diñeiro.

Estamos xuntos para traballar por unha terra na que a nova oligarquia non logre impoñer o seu modelo corrupto, que xera desigualdade e fallas de liberdade real. Estamos contra esta falsa democracia dirixida por empresarios e politicos que dominan os chamados medios de comunicación e que funcionan como meros intermediarios dos grandes intereses corporativos.

Podesenos acusar como outrora se acusaba a algún partido do actual goberno como "os do non". Pero non, en evocación Celsoemilián, nos somos os do si, decimos sí a mellorar a calidade de vida das nosas xentes, Sí o Courel, Sí a Ría de Ferrol, Si os nosos Montes, Sí Quilmas, Corrubedo, Si a Laxe Brava, Si a Seiruga limpa. En fin sí a os nosos rios limpos, a nosa paisaxe, as nosas costas, a terra nai chea de vida… E por iso tomamos a rúa, para visibilizar o conflicto, para que se vexa como se pisotean as leises fundamentais do estado de dereito, como domina a arbitariedade, para que o conflicto nos interpele a todos. Para que a lei do minimo esforzo que é a lei dos cobardes non se faga popular. Nos paises onde prima a lei do silenzo o mais probable é que prime a inxustiza do orden antigo ou sexa o desorden que denunciaba o grande comunista italián. Acabemos cos que prefiren a inxustiza a un novo mundo compartido.

Este ano o festival de poesía do Condado adícase o Movimento Galiza Non se Vende e conflue nesa loita común de compartir as nosas soedades para que desemboquen nesa grande marea de alegría compartida que supón a loita colectiva. Os verdadeiros poetas sempre estiveron o lado dos que sofren, dos que són explotados, das xentes do común, e neste caso tamén están co país de nos. Decía alguén que o fascismo é o desprezo, que toda forma de desprezo prepara e instaura o fascismo. Acabemos xa co desprezo a nosa Terra e cantemos todos xuntos, poetas todos co grande Uxio:

Galicia
Será a miña xeneración que te salve?
Irei un día do Caurel a Compostela por terras liberadas?
Non, a forza do noso amor non pode ser inútil
UXIO NOVONEIRA 1957

Quixera para rematar honrar a memoría de Carmelo Teixeiro, morto en Febreiro deste Ano. Este Militante da terra morreu de pé loitando pola Ría de Ferrol en contra da planta de Gas, fixo sempre o que puido para que o fogar de Breogan despertara do seu sono. Que a terra che sexa leve Carmelo.

Alexandre Carrodeguas

Membro da Rede Galiza Non se Vende

1)"A acumulación por despoxo e o segundo eixe da expansión contemporánea do capital. Este proceso, que significa abrir ao capital novas áreas e territorios para a valorización, estase realizando através de duas vías: i) disolución de formas puras ou híbridas da comunidade agraria (como o ejido mexicano ou os koljoses e sovjoses soviéticos) e a conversión da terra en mercancía: un proceso que ten significado en México a afectación de 3.5 millones de campesiños, o traspaso de terras colectivas a proxectos de inversión privada en deserolos inmobiliarios e turísticos e, según cifras do Banco Mundial, un éxodo rural de mais de 6 millóns de campesiños mexicanos na última década e a ii) privatización de bens e servizos públicos"

Rina Roux

En Agosto na Ría de Ferrol
_______________