"Debería ser un día de festa e converteuse nun día de terror"

10 febreiro 2009
Testemuños

Testemuño recollido en Doruma, 30 de decembro de 2008

Os feitos ocorreron o 24 de decembro de 2008, nunha aldea na zona de Batande, a sete quilómetros ao norte de Doruma, en Haut Uélé. Este testemuño foi recollido en Doruma o 30 de decembro de 2008.

Ese día, un gran número de persoas da aldea reuniuse para compartir a cea de Noiteboa na capela do CK20, un movemento evangélico moi popular nesta parte da República Democrática do Congo. Entre 60 e 70 persoas fixeran a viaxe sen saber o que lles esperaba.

M.B. non puido deixar o seu traballo no campo. El foi testemuña do ocorrido:
_______

"Atopábame aproximadamente a un quilómetro da aldea cando de súpeto escoitei berros que en pleno día procedían da igrexa. Enseguida deixei as miñas ferramentas e fun a ver o que estaba ocorrendo.

O pesadelo empezara.

Avancei polo camiño que conduce ao centro da aldea, escondido entre as altas matogueiras. Sentinme impotente para intervir e impedir a morte do meu propio pai. Dous homes armados esmagaron o seu cranio cun pau a uns poucos metros de onde eu estaba, matándolle case ao instante.

Quedeime totalmente paralizado polo horror e permanecín escondido entre os arbustos. Os homes fóronse e avancei entre a maleza cara á aldea. Un gran número de homes armados, quizá 60, rodearan a pequena igrexa. Todos os habitantes da aldea atopábanse dentro. Non sabía quen eran eses homes.

Aínda que a maioría dos homes rodeaban a igrexa, moitos outros sacaban ás persoas fose do edificio unha por unha, levándollas precipitadamente ás matogueiras para sistematicamente executar á maioría esmagándolles o cranio pero ás veces cunha machada ou un coitelo.

Isto durou o que pareceron horas. Non se salvou ninguén. Nenos, bebés, mulleres embarazadas, anciáns, todos foron asasinados. Máis de 60 persoas.

Non puiden facer nada".
_____________

M.B. non puido seguir falando. Máis tarde soubemos que permanecera escondido todo o tempo. Cando os homes armados fóronse, descubriu o cadáver da súa esposa. Foi asasinada a pesar de estar embarazada. Máis tarde atopou o corpo sen vida do seu único fillo.

Outros dous sobreviventes reuníronse con el máis tarde. O primeiro, un neno de sete anos, conseguiu fuxir cando a súa choza foi atacada. O seu pai foi asasinado diante dos seus propios ollos. O segundo sobrevivente era un ancián que vivía fóra da aldea.

M.B. púxose a enterrar á súa esposa, ao seu fillo e ao seu pai. Durante os cinco días seguintes cavou unha fosa común e enterrou a 50 persoas, incluíndo a máis de 20 nenos.

Cada noite, el e os outros dous sobreviventes permaneceron escondidos entre as matogueiras.

Non foi ata o 29 de decembro cando un habitante de Doruma foi a visitar ao seu tío en Batande. O seu tío tamén fora asasinado. Tras axudar a M.B. a enterrar os cadáveres que quedaban, todos dirixíronse a Doruma.

O neno de sete anos quedou ao coidado dunha familia de acollida. Pasou varios días xunto aos corpos dos seus pais e o día da entrevista aínda estaba traumatizado polo que presenciara.

Un grupo local apoiado por MSF, a AJDI (Asociación de Mozas para o Desenvolvemento Integral) que axuda nenos que experimentaron incidentes traumáticos parecidos, estalle axudando.

M.B. non pode durmir pola noite. sente mal e non sabe se algún día poderá regresar a Batande.

Hoxe unha nena de catro anos foi ingresada no hospital de Doruma. Homes armados intentaron estrangulala pero sobreviviu. Outra nena de sete anos tamén sobreviviu a pesar de varias puñaladas no seu corpo. Outros nenos sobreviviron ao ser dados por mortos polos homes armados que aterrorizan a rexión e que moitos creen están afiliados ao Exército de Resistencia do Señor (Lord's Resistance Army en ínguas).

http://www.condition-critical.org/es/
___________________