Ante as medidas de axuste do orzamento público anunciadas onte no Parlamento Español polo Goberno, a esquerda económica, sindical e política expón alternativas

[Unha mesma política económica neoliberal ?]

Polo seu interese, transcribimos unha recolpilación feita por Rebelión de dúas reportaxens publicados nas edicións dixitais dos xornais españois: Tercera información e Público, referentes á resposta da esquerda  política, sindical e económica española e a nivel galego transcribimos a reportaxen publicada no xornal dixital Avantar da  Confederación Intersindical Galega - CIG.

Por Gonzalo Sánchez
12.05.2010

Absoluto rexeitamento da esquerda ás medidas neoliberais do PSOE

A esquerda política, social e sindical sitúase contra o paquete de medidas do goberno

O Goberno do Partido Socialista Obreiro Español (PSOE) anunciou un Plan de Axuste seguindo as indicacións do Fondo Monetario Internacional (FMI), do mesmo xeito que fixo fai uns meses o Goberno de Grecia.

Estas novas medidas reducen substancialmente o gasto social, cargan sobre as costas dos traballadores e pensionistas o enorme peso económico da crise que provocaron os grandes banqueiros e empresarios, quen non sufriron ningún recorte económico nin en dereitos desde que comezou a crise.

O Goberno que dirixe José Luís Rodríguez Zapatero foi dinamitando os dereitos laborais cambiando a lexislación para que as grandes empresas e bancos privados estivesen protexidos fronte á crise que eles mesmos provocaron. Mostra diso represéntana a flexibilización da situación laboral dos traballadores, a eliminación do Imposto de Patrimonio que aforrou 2.200 millóns de euros aos que máis teñen, o ataque flagrante ao Sistema de Pensións e o recorte en 45-000 millóns de euros no gasto social. Ademais non se impuxo un salario máximo nin se puxeron en marcha mecanismos para que os billetes de 500 euros non declarados deixen de ser diñeiro negro e paguen impostos quen os posúan.

A regresividad do sistema fiscal impide recadar máis diñeiro para as arcas públicas, sendo ao final os cidadáns os que cargan cos problemas financeiros derivados desa situación.

Fronte a esta situación sindicatos e partidos políticos de esquerda opuxéronse a estas medidas. Desde Comisións Obreiras (CCOO), o seu Secretario Xeral Ignacio Fernández Toxo non descartou ningunha medida para frear esta iniciativa do executivo. Toxo declarou que "o Plan presentado por Zapatero merece o noso rexeitamento máis absoluto. Non compartimos nin as medidas nin a orientación". Ademas o líder sindical acusou ao Goberno de "encartarse ás esixencias dos sectores que provocaron a crise e que agora marcan o camiño de saída".

O sindicato Confederación Xeral do Traballo (CGT) chamou á mobilización contra estas medidas que cualifica como antidemocráticas, "hai que seguir a loita, hai que ocupar a rúa, hai que mobilizarse, hai que participar na manifestación do 16 en Madrid, hai que demostrar que o sindicalismo segue vivo, que non se ha arrodillado ante o Goberno e a patronal, que a loita sindical é o camiño elixido para recuperar os nosos dereitos como traballadores e traballadoras, que a folga xeral e mobilización social é posible e necesaria".

O Partido Comunista de España (PCE) mediante un comunicado mostrou a súa preocupación porque "agora si empezamos a estar como en Grecia, pola política de recortes sociais e de facer pagar aos máis débiles os erros dunha política que só propiciou a acumulación de grandes riquezas e o aumento das diferenzas entre pobres e ricos, as medidas cargan sobre os traballadores/as o custo desta crise".

O PCE cualificou estas medidas como "antisociais e chamadas ao fracaso, claramente contrarias ao interese xeral", debido a que "en lugar de pór en valor a loita contra a fraude fiscal, e de cumprir os anuncios de eliminar os paraísos fiscais, recortar os grandes salarios e controlar os grandes beneficios da banca como medidas para superar o déficit, opta por unhas medidas dirixidas directamente a que sexan os mais débiles quen paguen o déficit e sufran unha saída da crise que vai xerar máis desemprego ao reducir o consumo e crear máis incerteza social".

Para Esquerda Unida (EU) "quen van sufrir estas medidas son os de sempre, os de abaixo, é dicir os pensionistas, os parados, os traballadores en xeral, os traballadores públicos, precisamente todos aqueles que non xeraron esta crise. Ímolo a pagar todos menos os que se forraron en tempos de bonanza, os especuladores, os banqueiros, as altas rendas. Todos eles vanse de rositas", declarou Cayo Lara, Coordinador Federal da formación de esquerdas.

O máximo dirixente de EU anunciou que o PSOE non vai contar co apoio da súa formación, xa que se oporá radicalmente a elas. "Hai outras formas de abordar unha crise cuxa existencia o Goberno recoñeceu tarde e mal. Levamos moito tempo facéndolle propostas neste sentido e non atendeu ningunha".

Noticias relacionadas:
O Goberno rebaixa o gasto público e o salario dos funcionarios 12-05-2010
O Goberno de #España volve reducir o gasto público 11-05-2010

Fonte: tercerainformacion.es


Por Ana Tudela
13.05.2010

A esquerda económica expón alternativas: Políticos e intelectuais non liberais ofrecen outras opcións para equilibrar o déficit


Impactados polo anuncio das medidas de axuste do orzamento público do Goberno, políticos e economistas contrarios á doutrina económica liberal sacaron onte as súas calculadoras para demostrar que hai alternativa.

A principal sorpresa entre os intelectuais da esquerda económica radica en que o Executivo de José Luís Rodríguez Zapatero concentre todo o axuste no tijeretazo ao gasto público, o que afecta negativamente ao PIB e xa que logo ao crecemento, sen introducir fórmulas para equilibrar o orzamento pola vía dos ingresos.

A repercusión do Imposto sobre o Patrimonio, clave para recadar máis

Todos os consultados coinciden en bloque en considerar absurda a desaparición do Imposto sobre o Patrimonio. "A súa recuperación serviría para financiar o gasto de dependencia", apunta como exemplo Alberto Montero, profesor de Economía Aplicada da Universidade de Málaga. Na mesma liña, Alfredo Serrano, profesor de Economía da Universidade Pablo Olavide de Sevilla, propón que se recupere polo menos para niveis moi altos. Serrano recoñece que eliminar Patrimonio está en liña co que se fixo en toda a Unión Europea, pero recorda que a diferenza estriba en que "España ten establecido un tipo máximo para o Imposto da Renda das Persoas Físicas (IRPF) moi por baixo da media UE-15".

ICV propón un Imposto sobre a Riqueza que substitúa ao desaparecido sobre o Patrimonio e que gravaría "a tenencia de bens mobles e inmobles desde un millón de euros". Segundo os seus cálculos, permitiría recadar "2.250 millóns de euros máis ao ano".

Do que se trata, explica Miren Etxezarreta, catedrática emérita da Universidade Autónoma de Barcelona, é de "mirar onde está o diñeiro neste país e tomar medidas que obriguen a utilizar parte para reducir a débeda pública". Outro dos puntos para logralo sería a reforma do IRPF. "Nos últimos anos reducíronse sistematicamente os impostos ás rendas máis altas", comenta Montero. "Ata cando se vía que isto ía chegar", en referencia á situación actual de desequilibrio orzamentario, "non se fixo nada", engade. "Nunha década pasouse de gravar cun 56% as rendas máis altas ao 43%", recorda Serrano.

Proponse elevar a fiscalidade ás empresas con máis beneficios

ICV concreta nas súas propostas que a reforma do IRPF debería establecer "un novo tramo cun tipo marxinal do 50% para as rendas superiores a 8.000 euros mensuais", medida que permitiría recadar 2.940 millóns máis.

No IRPF, Serrano recomenda fixarse tamén no alto volume de gastos deducibles que se estableceron e que introducen "bastante arbitrariedade, porque non responden a criterios de redistribución da riqueza".

Carmen Torres, economista, apunta que o IRPF debería eliminar a fórmula da declaración conxunta, que desincentiva o acceso da muller ao mercado laboral. Suprimila suporía 2.000 millóns máis para a recadación.

A coincidencia é total tamén na necesidade de gravar cun imposto máis alto o beneficio que obteñen os grandes patrimonios a través das sicav, instrumentos de investimento que só tributan cun 1%.

O seguinte foco dos economistas consultados diríxese ás empresas con maiores ganancias, que se beneficiaron da rebaixa no Imposto de Sociedades aplicada polo Goberno do PSOE, a primeira en toda a historia do imposto. Segundo ICV, "aplicar un 35% ás empresas con base superior a 1.000 millóns de euros, o que afectaría a 14 firmas, suporía 2.500 millóns adicionais de recadación". "Hai moita capacidade aínda de incrementar a presión fiscal", comenta Etxezarreta recordando que "a media europea está no 42% fronte ao 31% en España".

Para quen busca na tiranía dos mercados o argumento para meter tesoira, Montero, Serrano e Etxezarreta propón obrigar á banca a comprar máis débeda pública para mitigar os movementos especulativos.

Pola parte do gasto, pouco cren que se deba facer. Etxezarreta recorda que menos investimento é menos emprego e menos soldo (tamén o dos funcionarios) significa menos consumo. A idea máis repetida é a redución do gasto militar, incluída a retirada de Afganistán, que suporía 400 millóns ao ano, segundo ICV.


Noticias relacionadas:

O Goberno baixa o soldo aos funcionarios e quita o cheque-bebé


Fonte: publico.es


Por Avantar
12.05.2010

A CIG manifesta o seu máis contundente rexeitamento ás medidas propostas polo goberno para afrontar a crise

A CIG manifestou, desde o primeiro momento, que a vía para reducir o déficit público non era nin o incremento dos impostos indirectos nin o recorte do gasto público, porque isto levaría a deteriorar aínda máis as condicións de vida, reducir dereitos e mesmo paralizar en grande parte a actividade económica, dado o retraemento do capital privado, por mor da crise. En troques diso, a CIG afirmou a necesidade de incrementar o investimento público de carácter produtivo e o gasto social para contribuír a reactivar a economía, a xerar emprego e loxicamente a mellorar a calidade de vida dos cidadáns.

Xesús Seixo, secretario Xeral da CIG explica que para corrixir o déficit público, a CIG aposta por incrementar os ingresos modificando as políticas fiscais, incrementando os impostos directos sobre as rendas máis altas e sobre o capital, recuperando o imposto de patrimonio, eliminando os paraísos fiscais, combatendo a fraude fiscal centrada fundamentalmente no empresariado e nas profesións liberais. “Hai moitas cousas que facer vía ingresos para controlar o déficit público sen recorrer ao recorte do gasto público, fundamentalmente de carácter social”.

Seixo sinala en todo caso a posibilidade de recortar gasto público na administración eliminando a súa duplicidade e mantendo só a administración autonómica naquelas materias nas que estean transferidas as competencias e eliminando gastos superfluo que hai no ámbito dos ministerios e das consellarías, en materia de propaganda, entre outras.

Porén, a CIG denuncia que as medidas que se están a adoptar son xustamente as contratarias, redución dos salarios dos empregados/as públicos ou conxelando as pensións, cando o propio goberno ten recoñecido que son moi baixas e cando no caso galego son as máis baixas do estado. “É redundar no recorte de dereitos precisamente naqueles sectores que xa de por si son os que están pagando as consecuencias máis duras da crise económica”.

Control da economía especulativa

A CIG denuncia que, entre mentres non se fixo nada para controlar os mercados financeiros, permitindo que a banca privada -que recibiu fondos públicos e recursos dos bancos centrais a prezos de saldo- utilice agora eses recursos para especular nos mercados financeiros. Unha situación, afirma o secretario xeral da CIG, que “denota quen dirixe a política económica dos estados, que é ese capital financeiro e ese capital especulativo” e que pon de manifesto “a covardía deses gobernos que por unha banda anuncian ou recoñecen que a crise económica ten moito que ver con este papel que están a xogar o capital especulativo e o fomento da economía especulativa pero logo non adopta ningún tipo de medida para combatela”.

As federacións da área pública anuncian mobilizacións e non desbotan sequera a folga

As federación da área pública da CIG (Administración, Sanidade e Ensino), diante destas medidas fan ademais un chamamento aos empregados e empregadas públicas á mobilización e non desbotan ningún tipo de medida, incluída a convocatoria de folga.

Anxo Louzao, secretario nacional de CIG-Ensino denunciou que a crise se está a cebar cos empregados/as públicos que nunha grande porcentaxe non alcanzan sequera os 1.000 euros, que levan anos acumulando unha perda de poder adquisitivo, nun 12% de media, por mor das políticas de conxelación salarial e que agora, aínda por riba, verán recortados os seus salarios nun 5%.

Louzao afirma que “estas medidas van deteriorar aínda máis a prestación dos servizos públicos” e que se está poñendo en marcha unha política gravísima de “adelgazamento da administración educativa”. Por iso, asegura que “non estamos dispostos a asumir estas medidas baixo ningún concepto” e anuncia que se emprenderán mobilizacións para paralizar a súa aplicación.

A Sanidade Pública será tamén unha das grandes prexudicadas. María Xosé Abuín, secretaria nacional de CIG-Saúde sinala que máis alá dos recortes salariais, “estanse cargando o sistema público en materia de prestacións sanitarias” e denuncia que non se busca nin a eficacia nin a eficiencia, “non se eliminan os gastos superfluos, non se estabelecen procedementos e protocolos que unifiquen criterios e procesos no sistema sanitario”.

Alén diso, manifesta que estas medidas están encamiñadas a desprestixiar a sanidade pública e a presentar aos seus traballadores/as como culpables dunha crise da que son vítimas polos salarios que perciben.

Abuín reitera que na sanidade pública non se trata de obter beneficios, senón de garantir a súa sostibilidade para manter unhas prestacións de calidade. Ademais demanda que se publiciten os salarios de todos os cargos públicos que non aparecen na orde de confección de nóminas porque a aplicación dunha redución dun 5% vai gravar as nóminas pero non os outros conceptos polos que si cobran os altos cargos: dietas, comisións en horario de traballo, asistencia a comités, consellos de dirección...

Canto ao gasto farmacéutico exixe que a administración asuma a súa responsabilidade e regule realmente o gasto farmacéutico dicindo que medicamento financia e cal non, porque até o de agora son os propios profesionais quen prescriben os medicamentos e en función diso a administración os financia. “Elude a súa responsabilidade para non ter que enfrontarse coas farmacéuticas”, afirma a secretaria nacional de CIG-Saúde.

A Mesa da Administración Pública advirte de novos recortes

A Secretaria Nacional da Federación de Administración da CIG, María Carme López Santamariña, denunciou a actitude mantida esta mañá polos responsábeis políticos durante a celebración da Mesa Xeral de Negociación das Administración Públicas, ao negarse a abordar as medidas anunciadas por Zapatero no Congreso até chegar ao punto “rogos e preguntas”. López Santamariña, que cualificou a xuntanza de “paripé”, subliñou que a CIG mantivo a súa presenza na Mesa “exclusivamente para manifestar a nosa total oposición a unhas medidas que non foron consultadas nin negociadas coas organizacións sindicais, cando, no caso das retribucións do persoal público, é a propia Mesa á que ten que tratar estas cuestións”.

Neste senso, a Secretaria nacional da CIG-Administración censurou este novo recorte dos salarios dos empregados/as da administración, que se ven sumar á conxelación da oferta de emprego público e que suporá unha maior externalización e privatización dos servizos públicos, nunha clara cesión ás demandas da dereita.

Durante a reunión, a Secretaria de Estado para a Función Pública, Consuelo Rumí, adiantou que estas son as primeiras medidas do goberno, pero que nun futuro próximo se adoptarán novas disposicións "imparábeis". Rumí tampouco aclarou como se aplicará este recorte salarial nin concretou como se fixará a proporcionalidade do mesmo. Non obstante, alegou que o goberno se acolle ao artigo do Estatuto Básico da Función Pública que anula os acordos en circunstancias excepcionais, tal e como no seu día fixo a Xunta para suspender os acordos da área pública asinados coas organizacións sindicais.

Así mesmo, a Secretaria da CIG-Administración criticou a postura mantida por CCOO, UGT e CSIF, organizacións sindicais que se negaron a secundar a proposta da CIG de abandonar a Mesa, aducindo que a orde do día está dentro dos acordos do chamado diálogo social. A este respecto, apuntou que aínda que os representantes destes sindicatos amosaron o seu rexeitamento ás medidas anunciadas, non se produciu unha ruptura clara do diálogo social na administración, a pesar de que até o momento o Executivo de Zapatero viu incumprindo todos os acordos adoptados no marco destas Mesas.

Ante esta perspectiva, Santamariña advertiu que a CIG non vai tolerar semellante ataque e anunciou a convocatoria de mobilizacións en toda a área pública.

Fonte: Avantar
________________________