Zapatero finca o xeonllo

Por Juan Torres López [*]

12.05.2010

O paquete de medidas que hoxe propuxo o presidente Zapatero no Parlamento é un paso máis e xa ben evidente da extorsión á que se enfronta o goberno e a sociedade española.

A xustificación do paquete foi o déficit orzamentario tan elevado que se está rexistrando e o tratar de evitar que en España suceda o que ocorreu semanas atrás en Grecia.

Con esa escusa anunciáronse recortes no gasto público, nas prestacións sociais que supón un roubo infame de dereitos e de diñeiro a miles de discapacitados e dependentes que nunca poderán saír á rúa a protestar contra esta medida, nas pensións e nos soldos dos funcionarios, ademais de retirar o cheque bebé que sendo en realidade unha medida moi liberal o presidente presentou no seu día como unha das grandes conquistas sociais do seu goberno, todo o cal será formalmente aprobadas no próximo Consello de Ministros.

A prema con que se anunciaron fai pensar que se trata de medidas moi improvisadas e que á hora de aplicarse en concreto sufrirán cambios significativos respecto do seu formulación inicial. Aínda que en todo caso hai que sinalar que nin sequera se pode considerar que se trate de medidas de gran envergadura. O maior aforro de gasto faise en investimentos que non se mencionaron e que como sinalarei enseguida representarán en última instancia diminucións de ingresos para as empresas.

E o que supón a redución salarial non pode considerarse tampouco dunha contía capaz de reducir significativamente o déficit, polo que máis ben hai que entendelo como unha ameaza, como a expresión dun pulso que os banqueiros e a patronal están dispostos a gañar aos traballadores e á sociedade en xeral.

Como o propio Zapatero tivo que recoñecer, aínda que coa boca moi moza, as medidas van supor un lastre para a actividade económica, xusto agora que parecía que se estaba recuperando. Sen dúbida van atrasar a xeración de actividade e de emprego e, xa que logo, de rendas, así que ao cabo pode resultar que en lugar de reducir o déficit fagan máis difícil facerlle fronte nos próximos anos. E por suposto traerán consigo unha perda neta de benestar grande para os sectores máis desfavorecidos.

No paquete tampouco hai mención algunha a vías alternativas para a obtención de ingresos, renúnciase a políticas impositivas máis xustas e eficaces que loiten contra a evasión e a fraude fiscal e que obriguen a que os máis ricos e, sobre todo quen ocasionaron a crise, acheguen tamén o seu esforzo.

Polo tanto, o máis relevante do paquete de medidas que propuxo Zapatero é que en realidade non buscan reducir o déficit e mellorar a marcha da economía. Para reducir a débeda (supondo que iso fose de verdade o prioritario para a economía e ata para os acredores do Estado español) o mellor é reactivala e dinamizar a actividade, non freala e limitar a forza dos motores que poden pola definitivamente en marcha. Sobre todo, garantir o fluxo de financiamento que se cortou pola bancarrota bancaria e do que Zapatero non di nada e, ademais diso, recadar máis impostos sobre os beneficios extraordinarios que están obtendo os especuladores e as grandes corporacións e entidades financeiras.

O que hai detrás das medidas de Zapatero non é, xa que logo, outra cousa que o que el mesmo recoñeceu implicitamente ao responder aos dirixentes de Esquerda Unida: trátase dunha imposición dos poderes financeiros que o que buscan verdadeiramente é limitar a acción dos gobernos e dos estados e establecer mellores condicións aínda para rendibilizar a súa actividade. E o que fixeron en esencia é facer que o presidente do goberno español poña xeonllo en terra e se renda sen condicións ante eles.

Non asistimos á posta en marcha dun plan de reactivación ou salvación da economía. Estase cometendo unha chantaxe, unha extorsión, e por iso o que verdadeiramente está en xogo é a democracia, é dicir, a posibilidade de que sexamos todos os cidadáns e cidadás quen poidamos decidir colectivamente sobre o noso futuro ou só os ricos e os poderosos.

A saída fácil é acusar unha vez máis a Zapatero de complicidade e debilidade. Non se se é cómplice ou vítima. Non podemos sabelo pero a realidade é que en lugar de empoderarse co apoio da cidadanía para facerlle fronte a eses poderes que el mesmo di que se impón aos gobernos lexítimos (ao "terrorismo financeiro" de que falaba o seu compañeiro de partido presidente da Xunta de Andalucía) asume as súas decisións e quérenolas facer pasar como saudables cando en realidade van afundir moito máis á economía española e a empeorar as condicións de miles de cidadáns e cidadás. E ademais estao facendo tan mal que ata no seu discurso de hoxe hai erros de vulto (como cando fai cronoloxía da crise) e comentarios que poden indignar, como cando di que "Son os mesmos [os cidadáns] que nada tiveron que ver coa orixe, o desenvolvemento e as fases da crise. Son, pola contra, os que sufriron as súas consecuencias. E son, agora, os que maioritariamente deben contribuír aos esforzos necesarios para corrixir os efectos da crise".

Moi pronto os mesmos poderes que presionaron para que se tomen estas medidas que son simplemente un modo de axeonllar aos cidadáns e cidadás e ao que á fin e ao cabo é o seu presidente libremente elixido, dirán que son insuficientes e pedirán máis esforzos. E ante iso podemos permanecer en silencio ou esixir dunha vez que a crise a pague quen a provocaron e que se peche para sempre o casino financeiro. Por iso é necesaria a converxencia máis ampla posible de sindicatos, partidos, organizacións e persoas que non queiran seguir sendo avasallados. Non hai outra solución.

[*] Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org.

Enviado por:

Ganas de Escribir

-juantorres@uma.es-

13 de maio de 2010 12:00

_____________________