Por Pepe Escobar [*]
26.08.2011
Viron a membros da familia real saudita bailando nos corredores do palacio en Riad. O herdeiro do trono libio, o príncipe Al-Senussi, sobriño do rei Idriss que foi deposto por Muamar Gadafi e outros nun incruento golpe militar en 1969, lanzouse a unha atarefada campaña de autopromoción, dicindo que está listo para volver a Libia e ata para "dirixir o país".
Nada no mundo podería ser máis doce para a Casa de Saud -profundamente desgustada pola maioría das repúblicas seculares árabes- que un emirato amigable totalmente novo no Norte de África.
Pero a OTAN -a verdadeira vencedora da guerra tribal/civil libia, pode ter outras ideas. Mahmud Jibril -o incerto primeiro ministro do Consello Nacional de Transición, falando en Qatar, agradeceu explicitamente polo seu nome aos vencedores: Francia, Gran Bretaña, EE.UU., Qatar e os Emiratos Árabes Unidos. Destes cinco primeiros, os tres occidentais principais poderían aceptar, en teoría, un emirato dócil -mentres non mostre tendencias ultra fundamentalistas ao estilo de Waziristán do Norte, como na área tribal de Paquistán.
Queda por ver, porque nesta etapa ninguén coñece realmente o grao de influencia que poderán ter os islamitas na Libia post Gadafi. Dentro dunha semana, en París, poderán pór sobre a mesa algunhas respostas: é cando os "amigos de Libia" (FOL, polas súas siglas en inglés) reuniranse co líder do Consello Mustafa Abdul Jalil e o primeiro ministro Jibril para falar en serio sobre o que preparan para que sexa un novo protectorado da OTAN.
Mentres tanto, de Bengasi ás capitais europeas báilase ao ritmo dun super éxito de Guns'n Roses rebautizado agora Sweet Crude of Mine (Doce cru meu). Francia e Alemaña xa están presionando á dirigencia dos "rebeldes da OTAN" para obter suculentos acordos, Italia comeza hoxe (o primeiro ministro Silvio Berlusconi reúnese con Jalil en Milán) e os británicos e estadounidenses están a piques de facer o mesmo.
Ata agora a Compañía Petroleira Nacional de Libia outorgaba os contratos de servizo para antigos e lucrativos campos petroleiros esencialmete ás subsidiarias nacionais libias. Pero o que queren realmente BP, Total, Exxon Mobil e a compañía petroleira de Qatar é unha participación seria en novos xacementos, e eses famosos acordos para compartir a produción (PSA) que permiten beneficios estratosféricos. Queren todo o auxe que non conseguiron en Iraq -onde algúns dos contratos máis suculentos entregáronse a protagonistas rusos, chineses ou malasios.
En canto aos protagonistas que xa estaban en chan libio, como Repsol de España e ENI de Italia, planifican volver operar antes do fin de Setembro. Ninguén sabe o que pasará cos investimentos chineses.
O que WikiLeaks xa revelara [1] certamente volverá ocorrer na forma de pelexas de cans, como entre compañías estadounidenses e ENI de Italia polos mellores contratos. En gran parte debido aos estreitísimos lazos de "bunga bunga" Berlusconi con Gadafi, ENI xa estaba bombeando case 200.000 barrís de petróleo ao día antes da guerra tribal/civil.
En todo caso, desde o punto de vista das corporacións vinculadas aos "vencedores" da guerra, a desaparición de Gadafi xa é unha garantía segura de contratos ultra doces e dunha serie de concesións.
Seguide a pista do diñeiro
Na fronte bancaria, unha vez máis, WikiLeaks xa revelara [2] que a privatización do banco central de Libia era considerada como unha "oportunidade" dourada para os bancos de EE.UU. É moi probable que o banco "rebelde" pantasma facilitada por HSBC se faga cargo -obviamente non independente como o previo Banco Central de Libia senón aliñado co Banco de Pagos Internacionais (BIS) baseado en Suíza, o banco central dos banqueiros centrais.
De modo que adeus ás "subversivas" ideas unificadoras de Gadafi como ser librarse do dólar estadounidense e do euro de modo que as nacións árabes e africanas comezasen a comerciar cunha nova moeda única -o dinar de ouro. É crucial sinalar que a maioría das nacións africanas -e moitas árabes- apoiaron a idea. Os únicos serios opoñentes na rexión foron Sudáfrica e a Liga Árabe (influenciada pola Casa de Saud). Obviamente Wáshington e a Unión Europea (UE) estaban furiosos -ata chegar a chamar á OTAN ao rescate.
Nunca se recordará suficientemente que a fins de 2002, Iraq baixo Sadam Hussein comezou a aceptar pagos en euros en lugar de dólares de EE.UU. polo seu petróleo. Todos saben o que pasou a continuación. Non vos metades co petrodólar, ou xa veredes?
De modo que o petróleo e o fluxo de diñeiro estarán seguros en mans dos "vencedores". Agora, en canto ao propósito estratéxico. Africom do Pentágono -logo da súa primeira guerra africana exitosa- será recompensado coa súa primeira base africana, abandonando así o seu cuartel nesa adorable selva africana, Stuttgart. E a OTAN continuará na súa sacra misión de converter o Mediterráneo nun "lago da OTAN". Xa teñen ao Norte de África no peto; agora vai polo Mediterráneo Oriental, para darlles unha lección a eses molestos sirios.
Quen é dono desta bandeira?
Cualificar a repartición de personaxes do CNT de "incertos" é en realidade un eufemismo. Virtualmente todos son "invisibles". Poucos recordarán que Jalil do CNT foi o xuíz que condenou a esas enfermeiras búlgaras á morte -un caso tristemente soado en Francia que xustificou a intervención muscular do neo napoleónico Nicolas Sarkozy, quen ata dispuxo que a súa muller bandeira, Carla Bruni, seducise ao Gran Gadafi. Unha vez liberadas as enfermeiras, Jalil foi ascendido por Gadafi a ministro de xustiza, e durou desde 2007 ata a súa deserción oportunista en febreiro pasado.
É un espellismo se se cre que ese grupo variado de membros contrariados das tribos, islamitas radicais, "socialistas" falsos do tipo Tony Blair, oportunistas cínicos na nómina de xigantes petroleiros, desertores militares e vándalos totais, orará no altar da "democracia". Ademais de que invitasen á OTAN e a monarquías árabes regresivas a bombardear a súa patria -certamente non onde viven, senón "o outro lado", Tripolitania.
Queda por ver como a maioría da xente e das tribos en Tripolitania relacionaranse coa toma do poder polos de Cirenaica -que ven como baratos patanes campesiños. Xa están furiosos por ser degradados na nova bandeira libia -que é basicamente a bandeira de Cirenaica (rectángulo negro cunha media lúa islámica branca) con dúas franxas adicionais, vermello para Fezzan e verde para Tripolitania.
Ninguén sabe como se desenvolverá a próxima etapa desta guerra "cinética" que non é unha guerra (copyright: A Casa Branca). Con todo, hai motivos serios para crer que pode converterse nun remix devastador dos escenarios dos "talibán derrotados" en 2001 e de "Misión Cumprida" en 2003.
Beduinos e bereberes, na guerra, concéntranse en retiradas estratéxicas e emboscadas. É dicir: guerrilla. Ninguén sabe con que grao de apoio tribal pode seguir contando Gadafi non só ao redor de Trípoli senón no seu feudo de Sirte ou nos altos desertos. Pero é seguro que irá polo camiño da guerrilla. A pregunta dos 100.000 millóns de dólares (a cantidade de fondos libios que serán descongelados polos -vencedores) é se terminará como Sadam ou escenificará "a ruta sen fin" como os talibán.
[*] Pepe Escobar, Sao Paulo 1954, xornalista.
Asia Times Online
The Real News Network
Stories by Pepe Escobar
Notas.-
[1] Vexa-se cables de WikiLeaks mostran que todo tivo que ver con o petróleo
[2] Vexa-se Libia progresa na reforma bancaria.
Pepe Escobar é autor de “Globalistan: How the Globalized World is Dissolving into Liquid War” (Nimble Books, 2007) e “Red Zone Blues: a snapshot of Baghdad during the surge”. O seu último libro é“Obama does Globalistan<” (Nimble Books, 2009). Pode contactar-se con él en: pepeasia@yahoo.com>.
(Copyright 2011 Asia Times Online (Holdings) Ltd. All rights reserved.)
Fonte: http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/MH26Ak01.html
Traducido do inglés para Rebelión por Germán Leyens
Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.
Fonte: http://www.rebelion.org/noticia.php?id=134615
Outros moi interesanbtes artigos e análise de Pepe escobar en Rebelión:
http://www.rebelion.org/mostrar.php?tipo=5&id=Pepe%20Escobar&inicio=0
____________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon