Sesión de investidura no Parlamento Español - Primeira Parte

 Madrid - Parlamento Español - 19.12.2011 - Debate Investidura

Non concluíu aínda a comparecencia de Mariano Rajoy. Pero xa se pode facer un esbozo das liñas de actuación que pretende pór en práctica. Ata se podería resumir en: menos Estado e máis sector privado. Ou aínda máis: ímolo a pasar moi mal.

Comezou a súa comparecencia con conceptos vagos:

- Índice de confianza

- Esforzos moi esixentes

- Saneamento e reestruturación do sector financeiro

- Reforma laboral

- Reforma do sector público

Incidiu nas tarefas a curto prazo:

- Prórroga dos orzamentos de 2011 (ata o 31 de marzo)

- Actualización do poder adquisitivo das pensións

- Establecer o teito de gasto en xaneiro

- Pór en práctica a Lei de estabilidade orzamentaria

- Eliminar as duplicidades do sector público

- Establecer a taxa "0" na reposición do sector público

- Melloras fiscais para Pemes e autónomos

- Reforma da negociación colectiva

- Exención por venda de activos fixos

- Supresión das pontes festivas

Pero o mellor é o que se lle intúe dentro dun discurso pouco claro:

- Privatización da TV pública

- Copago sanitario

e? promoción da enerxía nuclear.

Ampliaremos segundo conclúa "aínda que as nubes oculten o ceo" (Rajoy dixit).

Segue o asununto ...

E ben, ata aquí chegou o que puidese ter algún interese, porque as intervencións agora mesmo de Rosa Díez e a de mañá do PNV, son tan emocionantes como observar a degradación por efecto da erosión nunha roca en tempo real. E sabemos que ao grupo mixto (no que se integra por imposición Amaiur), concederáselle un espazo de tempo moi limitado cando non nulo.

Do PSOE e CIU non faremos ningún comentario, pois as súas intervencións navegaron entre o anodino, o demagóxico, o impresentable e o hipócrita. Así que non perderemos o noso valioso tempo con eles.

Dos que nos ocupan, dicir que estiveron na liña esperada, e que Cayo Lara gaña moitísimo cando non le o discurso e exprésase directamente, a base de convicción.

Sensatos sería a definición, e argumentalmente poderosos tamén. Entre a quenda de intervención e os dous de réplica, pasaron por todos eses temas que debesen importarnos, nos que ademais de crítica achegaron construtivas solucións.

Falouse de redución do déficit en base a unha fiscalidade progresiva, e especialmente, dotando de orzamento e mecanismos á axencia tributaria para atallar a fraude fiscal e a evasión de impostos. A este respecto utilizáronse os datos do informe de Gestha que publicamos hai pouco nesta mesma páxina.

Tratouse un tema moi sensible como o dos desafiuzamentos e a dación en pago, falouse de xustiza, de sanidade e "repago", de devolver o poder adquisitivo ás pensións e tamén de política hídrica e territorial. En resumo, desde o grupo de EU-ICV-CHA, pasouse por case todo aquilo que merecía mención e que lles permitiu o tempo asignado.

A postura do candidato Rajoy, foi clarificadora das políticas que nos esperan. Tampouco se pode dicir que non sexa coherente, iso non sería xusto. foi educado, moderadamente conciliador nas formas, e digno representante da ideoloxía do seu partido. A pena é que moitos dos seus votantes non saben o que significa isto.

Rexeitou de plano todas e cada unha das propostas que teñan que ver con políticas sociais, e con todas aquelas que se acheguen minimamente a conceptos de igualdade, maior autonomía territorial ou de economía social. É lóxico.

As súas receitas son as contrarias: menos impostos, menos Estado e administración pública, e maior apoio ás entidades privadas.

Pero para que ninguén diga que a sesión vespertina non foi útil? si nos decatamos de cousas que non quedaran claras esta mañá. Desenmascarouse moito a súa postura en varios asuntos polémicos. Haberá máis privatizacións, impulsarase a enerxía nuclear, existirá a dación en pago ao gusto do chef (como opción e con requisitos moito máis duros e peores condicións, e xamais se exporá o carácter retroactivo destas medidas porque causaría inseguridade xurídica). Retomaranse as obras faraónicas de transvasamentos do plan hidrológico nacional, e apostarase polos contratos indefinidos pero absolutamente flexibles. Tamén se fixará o obxectivo "rescatador" no verdadeiro cancro da débeda deste país: a privada (unha débeda que aos cidadáns teríanos que importar un pito, e iso aplicando o propio credo da dereita, así que nin dicir ten aplicando o da esquerda). O propio Rajoy encargouse de recordarnos que "a débeda privada de España" é a segunda do mundo por detrás da de EEUU? (isto veu a colación de quedar sen argumentos para desmontar as propostas de EU para acabar coa débeda pública).

E pouco máis. Que moitos xa sabiamos o que significaba un goberno do PP, e outros moitos vanse a decatar agora. Esperemos que a poboación estea á altura das circunstancias á hora de facerse oír.

Fonte: Inciativa Debate.
________________