Un novo libro reformula o decrecemento como alternativa aos defectos do desenvolvemento sostible, percorrendo a súa historia e comparando definicións.
Calquera que asistira á Cuarta Conferencia Internacional sobre Decrecemento na cidade alemá de Leipzig, notou rapidamente que ninguén estaba facendo unha oda ao desenvolvemento sostible.
No entanto, o desenvolvemento por si mesmo e todo o que conleva si ocupou o centro da escena, mentres uns 3.000 participantes e oradores debatían sobre as tendencias actuais nas áreas de ambiente, política, economía e xustiza social.
Os promotores do decrecemento creen firmemente que o crecemento económico non cumpre o que promete: un maior benestar humano.
Como pode non quedar claro de inmediato por que unha multitude que promove os principios ecolóxicos reclamaría o fin do desenvolvemento sostible durante a conferencia realizada en setembro en Leipzig, faise necesario facer un par de aclaracións.
Os movementos sociais evolucionan e atravesan períodos de transformación. Cando o término "desenvolvo sostible" empezouse a usar nos anos 70 e 80, apoiou a presunción de que os principios ambientais xenerais e os límites ecolóxicos mínimos deberían respectarse á hora de abordar o desenvolvemento.
O concepto de "desenvolvemento sostible" rapidamente gañou aceptación a gran escala. A Comisión das Nacións Unidas sobre o Desenvolvemento Sostible é apenas una das moitas axencias (inter)gobernamentais ou verticalistas que se crearon nas últimas tres décadas para incluír obxectivos ambientais nos seus plans e políticas.
Con todo, segundo Federico Demaria, membro da organización Research & Degrowth en Barcelona, a idea do desenvolvemento sostible baséase nun falso consenso. Ao deconstruíla, descóbrese que segue tratándose do desenvolvemento, "e é alí onde radica o problema", dixo Demaria a IPS.
"Desenvolvemento" é unha mala palabra nos círculos favorables ao decrecemento. Desde a posición estratéxica do realismo económico, o desenvolvemento está inextricablemente conectado ao crecemento económico.
Con todo, os promotores do decrecemento creen firmemente que o crecemento económico non cumpre o que promete: un maior benestar humano.
"Por iso é polo que nos atopemos a nós mesmos nun lugar no que necesitamos reabordar os defectos do desenvolvemento sostible desde unha nova perspectiva", dixo Demaria.
Foi coa esperanza de facer precisamente iso que Demaria, Giorgos Kallis e Giacomo D'Alisa escribiron o libro "Degrowth: A Vocabulary for a New Era" (Decrecemento: Vocabulario para unha nova era), que acaba de ser publicado pola editorial Routledge.
Definicións e historia
Ademais de aportar varias definicións, o libro percorre os antecedentes históricos do movemento polo decrecemento.
Conta que nos anos 70, cando se publicaron libros como "The Limits to Growth" (Os límites ao crecemento), de Dennis e Donella Meadows, non se falaba doutra cousa que os límites dos recursos. Agora, no que pode considerarse unha segunda etapa, saltan ao primeiro plano as críticas á idea hexemónica do desenvolvemento sostible.
Foi Serge Latouche, un antropólogo económico, quen definiu ao desenvolvemento sostible como un oxímoron. Fíxoo en "A bas le développement durable! Vive la décroissance conviviale!" ("¡Abaixo o desenvolvemento sostenible perdurable! ¡Longa vida ao decrecemento amigable!"), nunha conferencia da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (Unesco) realizada en 2002 en Parides.
Latouche e outros empezaron a dar forma ao movemento francés, que se autodenominou "décroissance" e logo se expandió a outros países, chamándose "decrescita" en Italia e "decrecemento" en España. Aproximadamente en 2010 acuñouse o término en inglés, "degrowth".
Aínda que en Leipzig se cuestionó o nome do movemento, Latouche e Demaria sosteñen que a palabra "decrecimiento" é a que mellor define o obxectivo clave: a abolición do crecemento económico como obxectivo social.
Talvez sexa François Schneider, outro dos pioneiros deste postulado, o que aporte a definición máis exacta do decrecemento, sinalándoo como "a redución equitativa da produción e o consumo que reducirá o procesamento de enerxía e materias primas das sociedades".
Segundo os autores do novo libro, o obxectivo de todo isto non é simplemente ter unha sociedade que poida arranxarllas con menos, senón reorganizarse de xeito diferente e cunha calidade distinta.
Aínda que ninguén pode predicir cando e como terá lugar a transición cara ao decrecemento, Demaria destacou que xa hai exemplos en marcha, como o Movemento Social Bo Vivir en América do Sur.
El e outros esperan que, trala conferencia de Leipzig, se repolitice o ambientalismo.
"Unha vez que decidamos que non temos medo de falar sobre as plenas implicacións do desenvolvemento, sexan económicas, sociais ou políticas, empezaremos a ver que é en realidade utópico pensar que as nosas sociedades poden basearse no crecemento económico para sempre", dixo Demaria.
"O decrecimiento, por contraste, realmente ofrece o sentido máis común de todos", engadiu.
Editado por Phil Harris.
Fonte: decrecimiento.info | Sábado, Xaneiro 24, 2015
_________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon