España cae... en desgraza, ... Por Jordi Barbeta - Algún día os demócratas españois deberán agradecer a Carles Puigdemont os seus esforzos e sacrificios para poñer en evidencia a decadencia do sistema político-institucional do Estado español - O caso de Cristina Cifuentes non é un asunto menor, porque tamén fixo un dano irreparábel ao prestixio das universidades españolas - Ao desautorizar a Xustiza alemá a instrución do xuíz Pablo Llarena no que forma o núcleo esencial da acusación contra Puigdemont, afúndese a estratexia inculpatoria - Agora é máis claro que nunca que Oriol Junqueras, Joaquim Forn, Jordi Turull, Josep Rull, Raül Romeva, Carme Forcadell, Dolors Bassa, así como Jordi Cuixart e Jordi Sanchez están inxustamente en prisión

España cae... en desgraza

Algún día os demócratas españois deberán agradecer a Carles Puigdemont os seus esforzos e sacrificios para poñer en evidencia a decadencia do sistema político-institucional do Estado español. Só a verdade faralles libres. E a verdade é que a Xustiza europea ha desautorizado á Xustiza española nun feito sen precedentes de tanta transcendencia desde a ditadura do xeneral Franco. Tampouco esta vez a Armada Invencible estaba preparada para loitar contra os elementos...da democracia europea.

Non todo está resolto nin moito menos, pero suceda o que suceda a partir de agora, queda claro que a iniciativa do president Puigdemont de exiliarse para internacionalizar o conflito catalán e buscar unha intervención de xuíces imparciais resultou un éxito.

Difícilmente podería agora o rei Felipe de Borbón repetir o discurso que lle encargou Mariano Rajoy en Davos para proclamar que España é un estado de dereito e non só polo asunto catalán... España volve vivir unha crise política similar a unha tormenta perfecta. A Xustiza española quedou desacreditada en Europa. O Goberno español de Mariano Rajoy prometeu aos aliados estabilidade política e económica e non ten nin unha cousa nin a outra. Os casos de corrupción seguen pesando como sacos de plomo nun executivo incapaz de conseguir un acordo para aprobar os orzamentos. Só faltaba o escándalo do misterioso master de Cristina Cifuentes, a presidenta madrileña, que a descarta definitivamente como a sucesora de Rajoy que debía limpar a imaxe do partido máis sucio do continente.

O caso de Cristina Cifuentes non é un asunto menor, porque tamén fixo un dano irreparábel ao prestixio das universidades españolas. Un país sospeitoso ata na expedición dos títulos académicos non ten homologación posible en Occidente. É a imaxe de marca dunha monarquía bananera, onde precisamente agora o principal entretenimiento televisivo agrava a crise de Estado: a rifa en público das dúas raíñas disparou as audiencias.

En calquera caso, a decisión do tribunal de Schleswig-Holstein de descartar a extradición a Espanya de Puigdemont polo delito de rebelión marcará un antes e un despois da causa xeral contra o soberanismo catalán. Os xuíces alemáns consideran "inadmisible desde o principio" a acusación de rebelión precisamente porque non observan "violencia" nos actos atribuídos ao president catalán e que figuran na instrución xudicial, elaborada a partir de relatos falsos construídos por policías e xornalistas colaboracionistas.

Ao desautorizar a Xustiza alemá a instrución do xuíz Pablo Llarena no que forma o núcleo esencial da acusación contra Puigdemont, afúndese a estratexia inculpatoria. Así que a prisión preventiva que sofren en Estremera e Alcalá-Meco os que o 1 de outubro eran os seus subordinados no Govern da Generalitat convértese, desde o punto de vista europeo, nunha violación flagrante de dereitos que tarde ou cedo o Estado español terá que admitir e reparar.

Agora é máis claro que nunca que Oriol Junqueras, Joaquim Forn, Jordi Turull, Josep Rull, Raül Romeva, Carme Forcadell, Dolors Bassa, así como Jordi Cuixart e Jordi Sanchez están inxustamente en prisión, cando xuíces imparciais alemáns, belgas, daneses, británicos e suizos deixaron en liberdade a Puigdemont, e ao resto de consellers exiliados, Antoni Comín, Lluís Puig, Mertixell Serret e Clara Ponsatí. Velaquí unha proba clara da regresión democrática en España.

[*] Jordi Barbeta, iniciou a súa carreira profesional a finais dos anos setenta en Mundo Diario, Tele/eXpres e O Xornal de Catalunya. Foi subdirector de Avui e O Observador e xefe de información política en TV3. participou asiduamente como comentarista político en Televisión Española (TVE), Antena 3, Tele 5, Catro, TV3, 8tv, Euskal Telebista, Radio Nacional de España (RNE), COPE, Onda Cero, RAC1, Catalunya Ràdio e varias emisoras de América Latina.

Fonte: El nacional. |  Barcelona. xoves, 5 de abril de 2018. | Ir á Web.
_____________