O xerme do fascismo, ... Por Ilka Oliva Corado - Estruturalmente o fascismo está nas aulas escolares, como mofo nas paredes, na linguaxe do docente, nos libros de universidade, na mensaxe subliminar dos anuncios televisivos, na liña de espera dun hospital público, nas mans do médico... nos dereitos negados, nas árbores que se arrincan para que xamais regrese a primavera e sigan invernando en cuartos escuros as xeracións que son alimentadas polo xerme do fascismo

Por Ilka Oliva Corado [*]
09.10.2018

Como un mal hereditario nas novas xeracións reprodúcese con facilidade porque son xeracións desvalidas, deixadas á intemperie, acarunchadas que como bagazos son lanzadas ás urnas, ás rúas, á vida.

A ONU condenou o franquismo e prohibiu o ingreso de España ao seu sistema polos seus principios ligados ao fascismo.

Infestadas dese xene que acaba co cerebro nun abrir e pechar de ollos, estas xeracións non coñecen de primaveras, viviron invernando en cuartos escuros desde sempre, non coñecen a calor do sol nin a alegría do trilar das aves, son incapaces de sentir algo que estea fose da marxe do seu radar de fascistas. Inclusive non saben que o son, porque carecen de raciocinio.

Estas xeracións son como vultos apiñados que cargan e descargan nos seus lombos os obreiros do mundo, como bloques de cemento, como quintais de ferro que forman columnas nas que se segue cimentando o xerme do fascismo. Non teñen vida, non cheiran o cheiro das flores e non senten a dor do outro e moito menos o seu propio fedor.

Estruturalmente o fascismo está nas aulas escolares, como mofo nas paredes, na linguaxe do docente, nos libros de universidade, na mensaxe subliminar dos anuncios televisivos, na liña de espera dun hospital público, nas mans do médico. Estructuralmente está no arquitecto que deseña mansións na outeiros, na sentenza dun xuíz, nas decisións da Corte Suprema de Xustiza, nos barrotes dun cárcere, nas corredores dun centro de detención para menores.

Está nos dereitos negados, nas árbores que se arrincan para que xamais regrese a primavera e sigan invernando en cuartos escuros as xeracións que son alimentadas polo xerme do fascismo. Unha malnutrición que crea seres humanos insensíbeis, egoístas, preguiceiros, machistas, racistas, homofóbicos, arrogantes e cachurecos que á menor oportunidade tratan de eliminar a como de lugar a quen represente un perigo para o seu cautiverio e intente abrir as portas deses cuartos escuros e móstrelles a frescura do vento, a calor do sol e a brétema das madrugadas.

A quen se atreva a mostrarlles as cores do arco da vella, das árbores no outono, o aleteo das bolboretas, a suave brisa do mar. O palpitar dun corazón feliz, o sorriso dos nenos, a quen os invite a sentir os abrazos curadores dos avós.

Por dita, sempre están os inadaptados, os tolos, os soñadores. Por sorte sempre están os atrevidos, os necios, os imprudentes que se lanzan de cabeza ao baleiro sen recurso algún máis que o dun corazón libre. Son eles os que milenariamente nutriron a resistencia, e é a resistencia a que segue embelecendo as primaveras.

[*] Ilka Oliva Corado, naceu en Comapa, Jutiapa, Guatemala, o 8 de agosto de 1979. Escritora e poetisa. Graduou-se de mestra de Educación Física para logo dedicarse ao arbitraxe profesional de fútbol. Fixo estudos de psicoloxía na Universidade de San Carlos de Guatemala, carreira interrompida pola súa decisión de emigrar a Estados Unidos en 2003, travesía que realizou como indocumentada cruzando o deserto de Sonora no estado de Arizona. É autora de catro libros. | Ir á Web.
__________