O Comité Cidadán de Emerxencia para Ría de Ferrol, promove que entidades e persoas a título individual presenten algacións ante a nova solicitude de avaliación ambiental, autorización de construción e de funcionamento de Reganosa, logo de cinco sentenzas do Tribunal Supremo que a tumban - Modelos de Alegacións - Até o martes 1 de outubro hai tempo para alegar

O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, perante estes últimos días está facendo un chamamento á poboación en xeral e en especial á veciñanza da contorna da Ría e as entidades veciñais, sociais, sindicais e políticas, para que participen na campaña de alegacións contra o novo intento da ilegal e perigosa Reganosa de conseguir novas autorizacións despois de fracasar no seu intento fraudulento de legalizar pola vía de feitos consumados a súa instalación no corazón da nosa Ría. O Comité quere poñer, unha vez máis, ao descuberto a corrupción política e económica (co apoio mediático e institucional) que subxace en todo este despropósito que despois de cinco sentenzas do Tribunal Supremo en contra da Planta de Gas, e está última ditada hai pouco máis de dous meses onde tumba a resolución do anterior Goberno Español de Mariano Rajoy, dun partido corrupto até o espiñazo, que eximiu a Reganosa de ter que someter-se a avaliación ambiental, intentando chulear deste xeito as sentenzas condenatorias que declaran ilegal, á perigosa planta regasificadora.

A sentenza núm. 1075/2019 do Tribunal Supremo, de 16 de xullo de 2019, anulou o Acordo do Consello de Ministros de 27 de maio de 2016 polo que se declaraban excluídos do trámite de avaliación de impacto ambiental aos proxectos da planta de recepción, almacenamento e regasificación de gas natural licuado en Mugardos [Sentenza].

Esta nova sentenza da que se deu conta en rolda de prensa por parte do Comité, declara ilegal a citada resolución gobernamental de exención da avaliación ambiental da planta regasificadora de Mugardos.

A planta mugardesa está funcionando cunha autorización anulada por sentenza firme, sen avaliación ambiental e cun plano de emerxencias exterior tamén anulado. Hai uns días, o 20 de agosto, que se publicou no BOE o anuncio da exposición pública do proxecto Básico da Terminal Gasista e do Estudo da nova avaliación ambiental.

Reganosa foi construída de xeito fraudulento ao amparo dun acordo confidencial, asinado o 20 de xullo do ano 2000, baixo o paraugas do goberno Fraga, con empresas multinacionais da enerxía, o Grupo Tojeiro e Caixa Galicia, entidade financeira corrompida pola súa directiva, hoxe moitos dos seus membros condenados por sentenza firme. Agora esta última Sentenza ven confirmar as demandas e denuncias do Comité Cidadán de Emerxencia que xa a está facendo valer ante os Tribunais, para que se proceda a anular os permisos de funcionamento concedidos ao amparo da ilegal exención de avaliación ambiental.

Como consecuencia da Sentenza, Reganosa como promotora solicitou á Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas do Ministerio, para a Transición Ecolóxica o inicio da tramitación do procedemento de avaliación de impacto ambiental, autorización administrativa e aprobación do proxecto de execución das instalacións da planta de recepción, almacenamento e regasificación de gas natural licuado de Mugardos. Parece paradoxo despois de máis de 12 anos funcionando fraudelantamente e moitos máis de denuncias, demandas e mobilizacións do Comité Cidadán de Emerxencia. Neste momento está en trámite dita solicitude, mais sigue funcionando, seguen entrando buques na Ría para descargar miles de toneladas de gas, sen os permisos pertinentes, nin plans de emerxencia, sen avaliación de impacto ambiental e cinco sentenzas do Tribunal Supremo que anulan os procedementos de construción e posta en funcionamento, como xa dixemos viña denunciando o Comité desde hai máis de 20 anos, en "mil actuacións", contra as manipulacións e mentiras de medios de comunicación e institucións que sempre defenderon a suposta "legalidade da planta", agora desmentida por cinco sentenzas do Tribunal Supremo.

Na actualidade someteu-se a información pública a solicitude de autorización administrativa previa, aprobación do proxecto de execución e estudo de impacto ambiental da planta de regasificación de Reganosa. O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, continua a súa loita contra este despropósito gasista, alegando contra esta solicitude, baseado principalmente en motivos de seguridade para a poboación e de incumprimento da normativa medio ambiental por parte de Reganosa, unha planta regasificadora construída no mesmo corazón da nosa Ría, contigua a un complexo petroquímico perigoso (Forestal del Atlántico, S.A. e IMEGASA) e que tamén necesita un plan de emerxencias exterior, para o cumprimento das normativas europeas de seguridade. A construción e funcionamento de Reganosa en Punta Promontorio, aumentou exponencialmente o perigo que supón todas estas instalacións que se localizan nesta zona da marxe sur da nosa Ría.

A sociedade civil, as institucións, e en especial os concellos de Mugardos e o Ferrol, teñen que pronunciar-se sobre a solicitude de Reganosa de "autorización administrativa previa, aprobación do proxecto de execución e estudo de impacto ambiental da planta de regasificación" no prazo de 30 días hábiles (Até o martes 24 de setembro) que hai para presentar alegacións ante este despropósito gasista, produto da corrupción política e económica, polo que se somete a información pública.

A información (Proxecto Básico, Estudo de Impacto Ambiental e Anexos) pode-se obter a través do seguinte enlace:

https://ssweb.seap.minhap.es/almacen/descarga/envio/b3eafc9a3dcadc06d3ac03390459e10c8e2952b7

O proxecto construtivo poderá ser consultado na sé da Delegación do Goberno en Galicia, sita na praza de Ourense, 11, A Coruña.

O Comité Cidadán elaborou un modelo de alegacións que está a disposición de quen quixer nos próximos días.

O Colectivo Ártabra 21, consecuente co seu apoio a este Comité e coa loita contra este despropósito gasista desde a súa constitución en maio 2006, quere contribuír á difusión destas alegacións que ademais conteñen un resumo dos procesos de denuncias e demandas legais, paralelos á loita social contra esta corrupción mediática, económica e política que sostén o proxecto gasista de Reganosa dentro da Ría de Ferrol, sen importar-lles a seguridade e a vida das persoas que moran na súa contorna, nin a sustentabilidade do ecosistema que a conforma, nin a propia legalidade. A loita continua, na memoria de todas as que xa non están, mais que o verán a través dos nosos ollos.

Saúde e Liberdade !

Onde entregar as alegacións:

Até o martes 1 de outubro hai tempo para alegar, pode-se facer nos diferentes rexistros xerais da Xunta de Galicia que hai en todas as cidades, aberto até as 7 da tarde e tamén nos rexistros xerais das catro subdelegacións do goberno de luns a venres de 09:00 h a 17:30 h.

Ficheiros de Modelos Alegacións:

⏩ Alegacións a Reganosa de persoas (en Galego). | 10 Páxinas en formato pdf (xa van incluídos os 2 anexos). | Acceder/Baixar.

⏩ Alegacións a Reganosa de persoas (en Castellano). 8 páxinas | Acceder/Baixar.

⏩ Anexos ás Alegacións Individuais (para o texto en Castellano). | 2 páxinas. | Acceder/Baixar.

⏩ Alegacións a Reganosa das Entidades  (en Galego). | Acceder/Baixar.

⏩ Alegacións a Reganosa das Entidades  (en Castellano). | Acceder/Baixar.

⏩ Anexos ás Alegacións das Entidades (tanto para o texto en Galego como en Castellano). | 8 páxinas. | Acceder/Baixar.


Exemplo de escrito de Alegacións, neste caso corresponde as alegacións dunha entidade


A atención da Área Funcional de Industria e Enerxía da Delegación do Goberno en Galicia.
Praza de Ourense, 11,
A Coruña, C.P. 15071

___________________________________, con DNI ________________ e domicilio a efectos de notificacións en, _____________________, CP ___________, en _________________, no nome e representación de: ____________________________________________, co número identificación fiscal_____________, comparezo ante esta Administración e como mellor proceda en dereito, DIGO:

Que temos coñecemento que o Boletín Oficial da Provincia da Coruña publicou o 20 de agosto de 2019 o anuncio da Dirección do Área de Industria e Enerxía da Delegación do Goberno en Galicia (Ministerio de Política Territorial e Función Pública) polo que se somete a información pública a solicitude de autorización administrativa, o proxecto de execución e o estudo de impacto ambiental da planta de recepción, almacenamento e regasificación de gas natural licuado no lugar de Punta Promontoiro. Tamén se publica no BOE nº 199 da mesma data.

Que, no marco do referido trámite de información pública, e a tenor do establecido na Lei 34/1998 de 7 de outubro do Sector de Hidrocarburos e no Real Decreto 1434/2002, polo que se regulan as actividades de transporte, distribución, comercialización, fornezo e o procedemento de autorización das instalacións de gas natural, procédese a presentar, en tempo e forma, o presente escrito de:

ALEGACIÓNS

PREVIA.- Para ter unha visión completa de todas as circunstancias que se dan neste sorprendente caso da regasificadora de Mugardos, convén facer historia de todas as vicisitudes deste proxecto. Reganosa realizara a súa primeira solicitude de autorización administrativa o 11 de marzo do ano 1999, cando presentou e someteu a información pública un proxecto básico, redactado a fume de carozo co fin de evitar a entrada en vigor da Lei de Avaliación Ambiental, tres días despois. Dita autorización non se concedeu ata o 2 de xuño de 2002, asinado pola entón Directora Xeral de Política Energética e Minas, Carmen Becerril Martínez. A tardanza nesta aprobación inicial debeuse a demóra de case dous anos da empresa solicitante para completar a documentación necesaria: adendum ao proxecto básico xa que o inicialmente presentado apenas describía o proxecto en escasas 18 follas, incluídas as portadas (de data 11 de marzo 1999) e Estudo de Efectos Ambientais realizado por AMBIO, S.A. (fechado en abril do 2001).

Posteriormente, obtivo a autorización de construción en 13 de febreiro de 2004, por resolución da dirección Xeral de Política Enerxética e Minas, asinada polo Subdirector Xeral de Hidrocarburos.

En total, estes trámites de aprobación leváronlle cinco anos.

En mayo de 2012 o Tribunal Supremo en sentenza firme ANULA a modificación do Plan Xeral de Urbanismo de Mugardos que servía de sustento á concesión de construción da Planta de Gas. Resposta da administración: no canto de paralizar a actividade da planta, a Xunta de Galicia aproba unha modificación do Plan de Urbanismo de Mugardos en xuño de 2012 (dous meses logo da sentenza do Supremo), que modifica o uso deses terreos permitindo o almacenamento e regasificación de gas natural.

En sentenza do 28 de Marzo de 2016 o Tribunal Supremo, ANULA a Autorización Administración Previa concedida pola Dirección de Política Enerxética en 2 xuño de 2002.

O 25 de Abril de 2016, O Tribunal Supremo anula o Proxecto de Execución outorgado pola Dirección de Política Enerxética e Minas no 2004.

O 26 de xuño de 2016, outra sentenza do Supremo anula o Plan de Emerxencia Exterior, ao que a planta está obrigada a desenvolver e someter a aprobación por ser unha actividade catalogada como perigosa segundo Real Decreto 840/2015, de 21 de setembro, polo que se aproban medidas de control dos riscos inherentes aos accidentes graves nos que interveñan sustancias perigosas.

Malia estas catro sentencias do máis alto tribunal en España, as administracións e o Goberno, no canto de acatalas e paralizar a actividade da planta mentres non se resolvesen os seus posibles futuras autorizacións, convoca un Consello de Ministros extraordinario, o 27 de maio de 2016, co goberno en funcións, onde resolven excluír ao proxecto do trámite de avaliación de impacto ambiental.

Con esta resolución, vólvenlle a conceder novas autorizacións en data 7 de xullo de 2016. Sorprendentemente, un trámite que na primeira ocasión que o solicitou levoulle cinco anos, agora concédenllo en pouco máis de dous meses.

Contra esa resolución do Consello de Ministros en funcións, promóvese outro contencioso, que resolveu o Tribunal Supremo en sentenza firme do 17 de xullo de 2019, que declara contraria a dereito a exención do trámite de avaliación de impacto ambiental aprobada polo Consello de Ministros de 27 de maio de 2016.

Nesta situación, en que a planta de regasificación carece de calquera tipo de autorización, parece que o razoable sería paralizar a actividade antes de comezar calquera trámite de futuras autorizacións, sobre todo porque non se pode saber a priori o resultado da avaliación ambiental.

No canto disto, o Goberno, admite a trámite unhas novas solicitudes, por segunda vez consecutiva en tres anos, sen paralizar a actividade da planta. Si agora están no trámite de solicitar novas autorizacións, significa que as que tiñan desde o 2016 están definitivamente anuladas. Si a calquera outra empresa lles anulasen as autorizacións que permitían a súa actividade, as administracións correspondentes non dubidarían en paralizar a súa actividade. En cambio, Reganosa parece que ten patente de corso e continúa impunemente a súa actividade malia non contar coas autorizacións necesarias para poder facelo. Parece unha burla maiúscula a todo o noso sistema xudicial e unha irresponsabilidade por parte de todos os políticos dos que depende, cada un dentro das súas competencias, tomar algunha decisión respecto a paralización e peche definitivo de Reganosa.

Estas novas solicitudes, incluíndo Proxecto Básico, Proxecto Construtivo, Estudo de Impacto Ambiental e toda a inxente documentación anexa (3.701 páxinas de anexos ao EIA, máis 522 páxinas do EIA) preparouse no breve prazo dun mes e 3 días desde a sentenza do Supremo. Como se irá demostrando ao longo destas alegacións, esta rapidez leva a cometer graves erros na documentación presentada. Erros que invalidan de raíz estas solicitudes.

Malia isto, e visto o sucedido en ocasións anteriores, é posible que un goberno, outra vez en funcións, poida conceder as novas autorizacións (xa serían as terceiras) nun prazo récord, quizá inferior aos dous meses das do ano 2016. Si finalmente isto fose así se demostraría que nin sequera tivo tempo material para ler a información e que a decisión é tomada con antelación a calquera tipo de análise da solicitude.

Reganosa pretende acollerse á Lei 9/2018 que modifica a Lei 21/2013 e en concreto á máis que cuestionable disposición adicional décimo sexta.

Esta modificación inclúe unha disposición adicional décimo sexta, no punto 34 do artigo único, sobre “Avaliacións en execución de sentenza firme”.

En poucas palabras, esta disposición facilita emendar a posteriori un proxecto xa construído na súa totalidade hai máis de 12 anos e que non pasara polo trámite de avaliación ambiental malia as numerosos requirimentos e alegacións realizadas desde o inicio da súa tramitación, no ano 1999.

A imposibilidade de adoptar medidas preventivas, pois a planta está xa construída, e tampouco de adoptar medidas compensatorias eficaces que reduzan os riscos á poboación e ao medio ambiente, implica que esta disposición non é de aplicación á planta de regasificación de Reganosa. O principio fundamental e obxectivo da lei de avaliación ambiental, é a acción preventiva: prever os efectos antes de iniciar a construción.

Todo iso sen prexuízo de que a tramitación deste procedemento, sen proceder á paralización inmediata da instalación, pode ser constitutiva de senllos delitos de prevaricación, de risco evidente contra o medio ambiente e de exposición a un risco para a seguridade colectiva de toda a poboación nas inmediacións da planta e instalacións militares, nos que podería estar incorrendo esta Subdirección Xeral.

Neste sentido solicítase que se dea traslado á Abogacía do Estado co fin de que informe sobre si por razón das sentenzas do Tribunal Supremo, por primeira vez en 2016 e por segunda vez en 2019, dispón de autorizacións válidas para manter a súa actividade ou non. Si non se quere incorrer na comisión dos delitos anteriormente mencionados.

NOTA.- Para facilitar a súa análise, as alegacións agrúpanse en catro apartados: alegacións xerais ao procedemento, alegacións ao Proxecto Básico, alegacións ao Proxecto de Construción e alegacións ao Estudo de Impacto Ambiental.


ÍNDICE DAS ALEGACIÓNS

1. ALEGACIÓNS XERAIS

2. ALEGACIÓNS AO PROXECTO BÁSICO

3. ALEGACIÓNS AO PROXECTO DE CONSTRUCIÓN

4. ALEGACIÓNS AO ESTUDO DE IMPACTO AMBIENTAL


1. ALEGACIÓNS XERAIS


1.1.- Sobre os efectos das Sentenzas do Tribunal Supremo: paralización das actividades da Planta.

Como ben coñece esta Administración, por canto está compelida por Lei a levar a bo término o seu cumprimento, o Tribunal Supremo ten ditado varias Sentenzas polas que se declarou a nulidade de pleno dereito da Autorización Administrativa Previa e de Construción da Planta, obxecto da presente, así como declarou fóra da lei o acordo do Consello de Ministros de 2016, que exoneraba de someter o proxecto á súa avaliación ambiental.

Así pois, o principio de legalidade determina que a anulación dunha licenza implique a obriga de proceder á demolición do ilegalmente construído ao seu amparo, aínda cando iso non sexa declarado no fallo da Sentenza do Tribunal en cuestión.

O fundamento de que a nulidade ten que implicar a demolición da construción desenvolvida ao amparo da licenza ou plan ilegal, devén do imperioso deber legal de restitución da orde urbanística infrinxida polo proxecto, e obra executada ilegalmente.

Agora ben, no caso de que o acto anulado, sexa dunha natureza distinta á de ordenación urbanística, como é o caso obxecto da presente, no que se declararon nulas de pleno dereito tanto a autorización administrativa previa como de construción da Planta de Regasificación de REGANOSA, situada en Punta Promontoiro, o certo é que o efecto directo de tal nulidade, aínda cando se entenda que non debe ser a demolición directa, o que non hai ningunha dúbida é que ha de ser con total seguridade, a inmediata paralización da actividade desenvolvida pola Planta, sen prexuízo da súa ulterior demolición axiña que se declaren nulas as novas modificacións aprobadas en fraude de lei, tras ser ditada a Sentenza do Tribunal Supremo de xuño de 2012.

Tal paralización, susténtase, ademais, no propio mandato da Lei do Sector de Hidrocarburos, quen a través do establecido nos seus artigos 109 e 113.4, vénse a reputar como unha Falta moi Grave, que un determinado proxecto ou plan se poña en marcha sen as preceptivas autorizacións administrativas nela contidas, polo que, ante tal gravidade, hase de proceder “ipso facto” á paralización das actividades desenvolvidas pola instalación en cuestión.

A non paralización inmediata da planta supón un acto de desviación de poder e de posible desacato e comisión dos delitos anteriormente mencionados.
De feito, desde a sentenza de 17 de xullo de 2019 ata a data, descargaron 5 gaseros, o que demostra que continúan a súa actividade coma se as sentenzas do Supremo non existisen.

1.2.- Sobre os efectos das Sentenzas do Tribunal Supremo, en relación coa obrigación de que as futuras autorizacións se sometan ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

Doutra banda, os efectos da declaración de nulidade de pleno dereito, tanto da autorización administrativa previa, como de construción da planta de regasificación obxecto da presente, implica, tal e como o expón expresamente a Sentenza do TS de 28 marzo de 2016, que no caso de que se presenten unhas novas autorizacións, estas han de ser sometidas ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

E habemos de dicir xa neste trámite de alegacións, que o réxime xurídico existente no momento da presentación, nin prevé que unha instalación de regasificación poida ser autorizada polo trámite de urxencia, nin que ademais, se lle exima de algo tan importante como é a avaliación ambiental.

De feito considerar tal cousa é tan peregrino desde un punto de vista xurídico que é polo quen asina esta alegación, considera que o organismo substantivo do que dependen estas autorizacións podería cometer un delito de prevaricación, en tanto que deben ser conscientes de que están ditando un acto manifestamente inxusto en beneficio exclusivo dun Grupo Empresarial.

1.3. A localización da planta ten que adecuarse ao Réxime de Ordenación do Territorio legalmente vixente

Aínda que é certo que na actualidade a planta está situada nunha superficie coa ordenación urbanística adecuada a esta actividade, hai que ter en consideración que esta cualificación urbanística foille outorgada partindo dunha realidade: que a planta estaba xa construída e que dispoñía das autorizacións necesarias. Esta realidade cambia radicalmente tralas sentenzas do Tribunal Supremo que esixe a realización dunha avaliación de impacto ambiental.

Neste sentido temos que lembrar de novo a contorna na que se atopa a instalación.

A instalación está rodeada de múltiples núcleos de poboación nos que habitan miles de persoas, nos que hai unha base naval e un arsenal militar, outras industrias perigosas coa que REGANOSA pode facer efecto dominou, e ata colexios. As vivendas máis próximas atópanse a escasos 100 metros dos terreos de REGANOSA. Dentro dun radio de 500m dos tanques, hai máis de 75 vivendas unifamiliares e tamén abarca todas as instalacións de Forestal do Atlántico con case 300.000 m3 de almacenamento de derivados do petróleo, disolventes e colas. Si aumentamos a 1000 m, superan as 180 vivendas, si aumentamos a 1500 m, aumentan ata case 300 vivendas máis, gran parte do núcleo central do pobo de Mugardos, con milleiros de habitantes. En ANEXO 1 achégase foto indicando radio dos primeiros 500 m.

1.4. A planta non é imprescindible para a demanda galega

Reganosa pretende razoar que é unha infraestrutura fundamental para cubrir a demanda de Galicia, a realidade é que a demanda galega pódese fornecer polo gasoducto do norte e o da conexión de Tui, que case está permanentemente pechado desde que entrou en funcionamento a planta de Reganosa.
A demanda total anual de Galicia (informe do Xestor Técnico ano 2015, páx. 20), durante o 2015 foi de 14,8 TWh, que representa un 5% da demanda total nacional. Como queira que a produción de todas as plantas foi dun 25% da capacidade nominal total, quere dicir que o sistema gasista ten unha marxe do 75% de capacidade sen usar.

Isto significa que a demanda galega poderíase asumir sen problema polo resto das plantas, asumindo cada unha un 1% da súa capacidade nominal.

Esta circunstancia foi denunciada por D. Juan Ignacio Unda, conselleiro da CNE, e así o fixo constar no seu VOTO PARTICULAR durante o Consello de Administración da CNE de data 18 de abril de 2002, que o mercado galego estaría abastecido suficientemente sen a necesidade da planta de regasificación pois se dispoñía do seguinte fornezo de gas: polo Sur (Portugal) 150.000 m3/h e por Asturias 200.000 m3/h.

As capacidades técnicas máximas do Gasoducto noroeste-cantábrico é de 48,91 TWh/ano. Xa que logo, podería cubrir toda a demanda galega. Xa sexa no sentido entrante desde o Norte ou subindo desde Tui, a través de Portugal.
Galicia é excedentaria en xeración de enerxía eléctrica. Malia isto, para "xustificar” a barbaridade de Reganosa, o Goberno da Xunta de Galicia apoiou o proxecto de construción de 4 ciclos combinados, que consumirían o gas da citada planta, sen ter en conta a previsión, que xa entón existía, da adaptación das centrais térmicas das Pontes e Meirama para a utilización de hulla de importación, e sen analizar o crecemento exponencial das enerxías renovables.
Nin sequera en caso de parada de urxencia (non programado) da planta de gas de Reganosa e coincidindo co día de máximo consumo anual supoñería un problema importante para o sistema gasista. Así está reflectido no Plan de Urxencias do sistema gasista 2018-2023.

1.5. A planta non é imprescindible para a demanda dos ciclos combinados

Consultando o informe de ENAGAS sobre a “Necesidad y Repercusiones en el sistema gasista de la Planta de Regasificación solicitada por REGASIFICADORA DO NOROESTE S.A.”, de data 31 de maio de 2002, en resposta á solicitude da Dirección Xeral de Política Energética e Minas, indica que cunha potencia instalada igual ou menor de 800MW resultaría moi onerosa para o sistema gasista. Ata a data, os ciclos combinados de Galicia non traballaron, de media, máis do 15% de horas ao ano.

As centrais de ciclo combinado en Galicia son: a de Endesa en Pontes de García Rodriguez, con dous ciclos de 400 MW nominales cada un, e a central de Unión Fenosa en Sabón, cun só ciclo de 400 MW nominales. En total, a capacidade nominal anual sería de 1200 x 24 h x 365 d = 10.512.000 MWh/ano (10.512 GWh/ano).

Cos datos de Rede Eléctrica Española, actualizados a 23/02/2016, a evolución da produción eléctrica en Galicia en base ás centrais de ciclo combinado segue unha evolución descendente.

A importancia da xeración eléctrica en Galicia en base ás centrais de ciclo combinado é cada vez menor, alcanzando no ano 2014 un 1,6 % da produción total eléctrica en Galicia.

Con estes valores e a súa evolución nos últimos 5 anos, queda claro que as centrais de xeración eléctrica en base a centrais de ciclo combinado, representa unha cantidade moi pequena fronte á produción eléctrica total e xa que logo non son estratéxicas, nin necesarias, nin imprescindibles.

1.6. A planta non é imprescindible para o fornezo a plantas satélites con cisternas

Resolución de 27 de maio de 2016, da Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas, pola que se publica o Acordo do Consello de Ministros de 27 de maio de 2016, BOE 129 do 28 de maio de 2016 afírmase que, “podería afectar aos municipios e consumidores fornecidos a través de camións cisternas que cargan o Gas Natural Licuado (GNL) na planta de Mugardos”.

No Estudo de Impacto Ambiental que agora presentan, queren destacar o risco vial derivado do incremento de circulación de camións cisterna nas estradas nacionais no caso de que se tivesen que desviar a outras plantas.

Con isto estanse contradicindo, xa que por unha banda din que o tráfico de cisternas desde outras plantas representa un risco para a circulación, pero o tráfico actual desde Reganosa non representaría ningún perigo. A verdadeira razón do incremento de trafico de cisternas é que, ao constatar ao longo do tempo desde a súa posta en marcha a falta de contratos para regasificar e inxectar no gasoducto, que é o labor fundamental dunha planta de regasificación, a Xunta de Galicia (socio fundador de Reganosa) optou por promover a instalación de plantas satélite de GNL (cuxo fornezo depende das cisternas) no canto de promover ampliar a rede de gasoductos que reduciría o problema derivado da circulación de cisternas. Esta forma de actuar só xera clientes cautivos no canto de fomentar o libre mercado da competencia.

1.7. Outras consideracións

A planta de gas de Reganosa e o tráfico de buques gaseros, afecta negativamente e de forma permanente á Rede Natura concretamente ao Z.E.C “Costa Artabra”.

Ao contrario do que afirma a resolución do consello de ministros, esta afectación real foi documentada pola Xunta de Galicia nun documento: O informe da Xefatura Territorial da Consellería do Medio Rural de 23 de xullo de 2010 sobre as obras de dragado propostas onde conclúe: “considero que a execución do proxecto e ambientalmente incompatible coa conservación dos hábitats e das especies presentes na zona de estudo, tanto dentro como fora da Rede Natura 2000”. Este informe, feito no momento de realizar os dragados da canle de Ría de Ferrol, foi ocultado.

1.8.- Respecto ao cumprimento das condicións técnicas e de seguridade das instalacións.

De conformidade co establecido no artigo 67.2, a da Lei do Sector de Hidrocarburos, a solicitante REGANOSA, deberá acreditar de novo o adecuado cumprimento das condicións técnicas e de seguridade das instalacións, e que se concretan entre outros aspectos, no novo réxime contido no Real Decreto 840/2015, de 21 de setembro, polo que se aproban as Medidas de Control dos Riscos Inherentes aos Accidentes Graves nos que Interveñan Sustancias Perigosas e sobre todo, respecto de: I. As políticas de prevención de accidentes graves (artigo 8); II. Efecto Dominou (artigo 9); III) Informe de Seguridade (Artigo 10), e IV) Un Plan de Urxencia elaborado de conformidade coa Directriz básica de protección civil para o control e planificación ante o risco de accidentes graves nos que interveñen sustancias perigosas, aprobada por Real Decreto 1196/2003, de 19 de setembro.

Con respecto á regulación anterior, este Real Decreto presenta cambios importantes.

Refórzanse as disposicións relacionadas co acceso do público á información sobre a aplicación do real decreto, coa participación efectiva do público interesado na toma de decisións e cos dereitos do público a interpoñer recurso ante a xustiza.

Con respecto á anterior regulación, este Real Decreto 840/2015 potencia os mecanismos para a recompilación de información, o intercambio da mesma entre as autoridades competentes e a Comisión Europea e a súa difusión e posta a disposición do público e en canto aos procedementos de consulta aos industriais e de participación pública no marco das políticas de ordenación territorial. Tamén esixe que: “A información facilitada ao público debe estar formulada de forma clara e comprensible. Ademais de proporcionala de xeito activo, sen que o público teña que solicitala, e sen excluír outras formas de difusión, a información tamén debe estar a disposición do público de forma permanente e manterse actualizada electronicamente”.

Ata o momento, non houbo ningunha consulta á poboación no proceso de modificación do plan de Ordenación Municipal, nin en canto á localización da planta aos efectos da normativa SEVESO.

Cando se realice esa consulta que, por suposto non se refire a un mero publicar un bando municipal durante un mes, senón que esixe unha voluntariedade e aceptación de todos e cada un dos veciños e veciñas que podan estar afectadas.

No estudo de riscos que agora presentan (similar ao que presentou en 2002), chégase a un resultado sorprendente e é que os efectos do maior accidente coinciden xusto con valado perimetral da planta. ¡vaia coincidencia! Realmente habería que darlle un premio ao que no seu día decidiu que terreos debía comprar para a planta porque axustou ao centímetro, nin un de máis e todo iso moito antes de terse realizado o estudo de riscos.

A modo de contraste, na planta de Bilbao, coetánea e coa mesma tecnoloxía desta, o estudo de riscos determina unha distancia de afectación de 1450 m, 5 veces maior que nesta! Como poden explicar que, utilizando os mesmos programas de simulación de dispersión de gas e do seu combustión (DEGADIS e LNGFIRE), cheguen a resultados tan diferentes?

Con este dato de Bilbao e as distancias reais entre a planta de Mugardos e os seguintes núcleos de poboación podemos facernos unha idea do problema que xeraron:

- A Ferrol: 800 metros ao Municipio e 1.500 ao Centro Urbano.
- A Mugardos: 700 metros ao Municipio.
- Á zona de O Seixo: 1.200 metros.

Reganosa non contempla a posibilidade de ningún efecto dominó malia ter a escasos metros das súas instalacións grandes depósitos de combustibles, formaldehidos e outras sustancias perigosas pertencentes á empresa Forestal do Atlántico.


2. ALEGACIÓNS AO PROXECTO BÁSICO

2.1.- Sobre os efectos as Sentenzas do Tribunal Supremo, en relación coa obrigación de que as futuras autorizacións sométanse ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

Tal e como o expón expresamente a Sentenza do TS de 28 marzo de 2016, no caso de que se presenten unhas novas solicitudes de autorizacións, estas teñen que ser sometidas ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

Isto afecta a toda a documentación que se inclúa para presentar o EIA e para solicitar as novas autorizacións.

No caso do Proxecto Básico, aínda que é de data Xullo de 2019, copia literalmente partes do Proxecto de Construción de maio de 2016 en canto a descrición das instalacións e do proceso e iso lévalle a cometer erros nas referencias que inclúe.

Así, no seu apartado 9, sobre Normativa e Reglamentos de Aplicación di: “Para a execución do deseño, construción e distintos sistemas de protección e seguridade da Terminal de GNL aplicáronse as normas e reglamentos reflectidos no seu proxecto construtivo, concretamente, no seu Documento 2”.

Isto contradí á norma UNE 157001:2014 que, en canto ao contido, sección 6.2 e dentro dela, o seu apartado 1.4.1 sobre as Disposicións legais e normas aplicada di: “Neste apartado débense incluír as referencias das disposicións legais e das normas que se deben ter en conta para a realización do proxecto”. Neste sentido este proxecto debe ser autosuficiente posto que vai servir para conceder unha autorización administrativa. O feito de que se tramite coincidindo temporalmente coa solicitude de autorización de construción non permite que un proxecto faga referencias circulares co outro. Deste xeito queda inhabilitado como proxecto.

Consultado o Documento 2 do Proxecto Construtivo, en realidade denomínase Volume 2, compróbase que a data dese documento é de maio de 2016 e nel inclúense referencias a lexislación derrogada total ou parcialmente, entre outras, a Lei 21/2013, de 9 de decembro, de avaliación ambiental, que foi modificada.

É realmente contraditorio que, sendo a modificación de decembro de 2018 a esta Lei 21/2013, na que o solicitante fundamenta a súa solicitude da avaliación ambiental que tiña que realizar hai 20 anos (xunto co Proxecto Básico), isto é, antes de iniciar a construción desta instalación, non apareza entre a lexislación a aplicar.

O mesmo ocorre con normas técnicas igualmente derrogadas por outras versións posteriores.

Así, por exemplo, nalgúns informes dos ANEXOS ao EIA, fan referencia ao Real Decreto 1254/1999, que está derrogado polo Real Decreto 840/2015, de 21 de setembro, polo que se aproban medidas de control dos riscos inherentes aos accidentes graves nos que interveñan sustancias perigosas. Non se contemplan varios requisitos, entre outros:

- Artigo 7, Notificación ao organismo competente da Comunidade Autónoma. (Non consta que o presentou).

- Artigo 8, Política de prevención de accidentes graves, plasmado en documento escrito. (Non consta que o presentou).

- Artigo 9, Efecto dominou: Estudo realizado en base a información aportada polo industrial. (Non consta que o presentou. Desde 2007 houbo cambios nas instalacións de Forestal e non están contempladas para o estudo de riscos).

- Artigo 10, Informe de seguridade. (Inclúeno en Proxecto de Construción pero ten parte da lexislación de referencia derrogada).

- Artigo 12, Plans de urxencia interior ou de autoprotección. (Inclúeno en Proxecto de Construción pero ten parte da lexislación de referencia derrogada ao estar fechado en 2016).

- Artigo 13, Plans de Emerxencia Exterior. (Exixible para os establecementos de nivel superior, como é o caso de Reganosa).

Hai que recordar que a sentenza do Supremo 1966/2016 de 26 xullo 2016 declara o Plan “non axustado a dereito”. A Xunta aprobara en marzo de 2013 outro plan de emerxencia agrupado de Punta Promontorio; pero a setembro de 2019 está sen actualizar, cando o art. 13.3 do RD 840/2015, obriga á súa revisión periódica cada tres anos. Omitiron cando menos dúas revisións do Plan de Emerxencia logo da sentenza do Supremo 1966/2016 de 26 xullo 2016.

2.2.- Contradición nos datos sobre límites de tamaño de gaseros para operar nesta terminal

Na páxina 5 de 116 do proxecto básico di “A terminal deseñouse de maneira que dispoña de capacidade para a descarga e a carga de buques metaneros de ata 266.000 m3 de capacidade (Q-max)”.

Doutra banda, no proxecto de construción a exposición pública, en volume 1, apartado 6.1.3 di: Capacidade neta dos buques de 15.000 a 266.000 m3.

En contradición co anterior, a publicación do “Anuncio da Dirección da Área de Industria e Enerxía da Delegación do Goberno en Galicia polo que se somete a información pública a solicitude de Autorización Administrativa, o Proxecto de execución e o Estudo de Impacto Ambiental da planta de recepción”, tanto no BOE nº 199 do 20 agosto 2019 como o anuncio no BOP nº 156 da mesma data e asunto, fixan a capacidade dos buques de ata 270.000 m3.

Doutra banda, achéganse ao EIA catro informes de CEDEX, cando desde a solicitude inicial do 2001 realizáronse ata 10 estudos diferentes. Os que non achegan son os realizados antes do dragado efectuado na canle de Ría no ano 2011. A razón é ben sinxela, porque nalgúns deles conclúen que é necesario o dragado da canle de entrada.

No primeiro estudo do CEDEX que achegan coas solicitudes actuais, é de maio do 2005, o buque obxecto de estudo foi un transporte de gas licuado con tanques do tipo de membrana de 138.000 m3 de Capacidade. No segundo, é o estudo preliminar para dous buques, un de 176.300 m3 e outro de 216.000 m3 de capacidade.

O terceiro, é o estudo complementario ao anterior. Considéranse 4 tipos de buques, con capacidades entre 87.000 m3 (Norman Lady) e 216.000 m3 (Ao Ruwais).

O cuarto estudo, céntrase en buques tipo “Q-Max”, buque cunha capacidade de carga de 266.000 m3.

Xa que logo, hai unha contradición entre a publicado no anuncio do BOE e do BOP e os contidos do Proxecto Básico, Proxecto de Construción e os estudos do CEDEX presentados, que só inclúen buques ata 266.000 m3.

Por todo isto, deben rexeitar as solicitudes ata que non poñan de acordo os datos contidos na información a exposición pública, isto é, entre os anuncios en boletíns oficiais e o contido dos Proxectos Básico e de Construción.

2.3.- Faltan os informes actualizados das administracións implicadas

No trámite de Autorización Administrativa Previa, anteriormente concedida en xullo de 2002, pedíronse informes sobre as implicaciones da instalación da planta e do seu funcionamento (tráfico de gaseros cargados) ás seguintes administracións: Autoridade Portuaria, Capitanía Marítima, Ministerio de Defensa, Consellería de Industria, Consellería de Medio Ambiente, Demarcación de Costas, Dirección Xeral de Urbanismo.

Si na publicación da Autorización Administrativa previa de 2002, viuse necesario solicitar informes aos organismos antes citados “debido á contestación cidadá e ao elevado número de alegacións presentadas”, agora con máis razón, porque detrás destas alegacións hai unha historia de 20 anos de traballo, cinco sentencias firmes do Tribunal Supremo que anulan as autorizacións antes concedidas, polo que todos os organismos terán que comprometerse e argumentar no seu informe si REGANOSA cumpre coa legalidade vixente en 2019.

Ao solicitar en conxunto a autorización administrativa e a de construción impídese o dereito á información sobre o contido dos informes de contestación de devanditos organismos. Téñase en conta que ningún dos informes do 2004 e anteriores poden ser “aproveitados” no trámite actual, posto que os mesmos se ditaron nunha tramitación que foi posteriormente invalidada polo Tribunal Supremo, senón que ademais neste momento teranse que emitir adaptados á “lexislación vixente” de agosto de 2019.

Nestes momentos a normativa medioambiental vixente é a Lei 21/2013, de 9 de decembro, de avaliación ambiental, coas modificacións da posterior Lei 9/2018, de 5 de decembro, pola que se modifica a anterior. Así como toda a lexislación e normas técnicas que sexa derrogadas desde xullo de 2016.

Ademais, o solicitante en paralelo ás novas solicitudes debería de:

a) Ingresar na Caixa Xeral de depósitos a disposición da Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas unha fianza por un importe do 2 por 100 do orzamento das instalacións que figura no proxecto técnico das mesmas para garantir o cumprimento das súas obrigas, conforme ao previndo/prevido no artigo 67.3 da Lei 34/1998, de 7 de outubro, do Sector de Hidrocarburos. No expediente non figura como presentada. Nova autorización implica novas obrigacións.

b) Presentar todos os estudos, informes e plans necesarios, de conformidade coas observacións formuladas polos seis Organismos competentes consultados, con anterioridade á petición de autorización administrativa de construción. Ao tramitar á vez, descoñécense os requirimentos de cada organismo. Tampouco figuran no expediente.

c) Constituír unha conta de aprovisionamento de fondos para que, no momento de concluír as súas actividades, se póidam garantir adecuadamente a restitución do terreo ao seu medio natural. Analizando os depósitos de contas de anos anteriores, non se aprecia que a empresa faga este aprovisionamento de fondos, xa que logo, débese esixir e debe incluírse no expediente a exposición pública.

2.4.- A empresa Reganosa está cometendo unha infracción grave e xa que logo non pode ser autorizada

De acordo á Lei 34/1998, de 7 de outubro, do Sector de Hidrocarburos, Art. 109, son infraccións graves: “A realización de actividades incluídas no ámbito de aplicación da presente Lei ou a construción, ampliación, explotación ou modificación de instalacións afectas ás mesmas, sen a necesaria concesión de autorización administrativa, cando se poña en perigo manifesto ás persoas ou os bens ou o medio ambiente?”. A actividade desta empresa está clasificada como establecemento de nivel superior, segundo Real Decreto 840/2015, de 21 de setembro, polo que se aproban medidas de control dos riscos inherentes aos accidentes graves nos que interveñan sustancias perigosas.

Polos informes diarios do xestor técnico do sistema é notorio que a empresa, malia coñecer que, desde a sentenza do 17 de xullo de 2019, volve estar sen autorizacións (estamos alegando ás novas solicitudes, as terceiras!!), veu desenvolvendo a súa actividade con total normalidade. Consultada a web do Xestor Técnico do Sistema, obsérvase que logo da sentenza e ata agora, houbo cinco operacións de descarga.

Isto é, segue o seu normal funcionamento coma se non pasase nada.


3. ALEGACIÓNS AO PROXECTO DE CONSTRUCIÓN

Da visita realizada o día 06/09/2019 á Subdelegación do Goberno para revisar o Proxecto de Construción para solicitar a terceira autorización conclúese nas seguintes alegacións:

3.1. - O Proxecto de Construción presentado é claramente insuficiente.

O proxecto a exposición pública está presentado nun total de 8 volumes, mentres que o proxecto de construción presentado para a primeira autorización estaba constituído por 28 tomos, máis catro separatas. Alguén podería explicar semellante diferenza de volume de documentación?. Ou o primeiro proxecto estaba engordado artificialmente para que ninguén da administración fose capaz de analizar o seu contido, ou o presentado en 2016 era claramente insuficiente para poder definilo como proxecto de execución.

Con este escueto proxecto é imposible que ningunha empresa do mundo sexa capaz de realizar a instalación e posta en marcha da complexidade desta. Faltan apartados imprescindibles nun proxecto de execución. Como se comentará en posteriores alegacións.

3.2.- O proxecto presentado non está actualizado.

O proxecto a exposición pública é de data maio 2016, máis de tres anos atrás, asinado por Rodrigo Díaz Ibarra, enxeñeiro Industrial. Trátase do mesmo proxecto que presentaron ao solicitar as segundas autorizacións en 2016, despois de que as concedidas inicialmente en 2002 e 2004 fosen anuladas polas sentenzas do Supremo de marzo e abril de 2016.

Tal e como o di expresamente a Sentenza do TS de 28 marzo de 2016, no caso de que se presenten unhas novas solicitudes de autorizacións, estas han de ser sometidas ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

Isto afecta ao contido do proxecto que acheguen á solicitude, que debería estar totalmente actualizado a data de xullo de 2019.

A modo de exemplo, no seu volume 7 inclúese unha “análise cuantitativa de riscos” de data maio de 2007 e dentro del, en apartado 2 “Normativa de referencia”, inclúen lexislación actualmente obsoleta. É o caso, entre outras, da Directiva 96/82/CE, derrogada pola Directiva 2012/18/UE.

Outras referencias aportadas son puro egocentrismo e autobombo, como cando cita “Publicacións de evidente interese técnico” unha publicación da que é coautor o asinante do informe de seguridade.

Asi mesmo, o Proxecto de Construción ten carencias no seu Volume 2 en canto ás normas principais de deseño. No apartado “Normativa e Reglamentos de Aplicación” hai normativa que non se inclúe e debería aparecer. Xusto a continuación da primeira que cita, ÚNEA-EN 1473, que establece requisitos de deseño para as instalacións en terra, pero esquécense de ÚNEA-NISO 28460:2011, relativa ao interface Terra-navío e Operacións portuarias.

Un feito que confirma a súa aplicabilidade, é que, no Proxecto Construtivo de 2003, no tomo 23 incluíase a normativa aplicable ao interfaz e nel incluíanse: UNE-EN 1532, UNE-EN 1473, NFPA 59A e NFPA 30. Si antes era de aplicación, por que agora non inclúen a norma UNE-NISO 28460:2011 que substitúe á anterior?

Só por estes defectos, deberían rexeitar o proxecto presentado e obrigar a refacelo actualizado ao momento da solicitude, agosto de 2019.

3.3.- Carencias nalgúns apartados do proxecto.

Segundo o índice do proxecto que aparece no Volume 1, debería incluír algúns documentos que despois non se atopan. Así ocorre con “Simulación de Manobras de buques gaseros (Qflex)”, que falta na documentación a exposición pública. Só hai o estudo de maniobrabilidade de Marín, que só cobre ata buques de ata 140.000 m3 e a Simulación de Manobras para buques Q-Max, que o fai ata 266.000 m3.

No apartado Presuposto, segundo a norma UNE 157001 dun proxecto, ten como misión “definir e determinar as unidades de cada partida ou unidade de obras e debe estar baseada na información do documento planos”. No proxecto a exposición só hai un resumo do orzamento por partidas, nunha soa folla.

Ademais, o orzamento debe incluír un índice que facilite a procura de diferentes partidas e debe indicar si inclúen ou non conceptos como gastos xerais e beneficio industrial, imposto, taxas, seguros, custo de certificación e visado, ensaios destrutivos e non destrutivos de unións de tuberías e estruturas, permisos e licenzas. Disto non inclúe nada.

En resumo, un proxecto construtivo ten que ter a información suficiente para poder acometelo con garantía. Aquí parece que están xogando un dobre xogo, por unha banda solicita unhas autorizacións que agora non ten e doutra banda, na presentación de documentación actúa considerando que a planta xa está construída. Si non ten licenza ten que partir coma se non tivese nada, e ten que demostrar que todo o instalado cumpre coa normativa en vigor en 2019, momento da solicitude.

3.4.- Falta de firmas en cada plano

Ademais, ningún dos planos ten firma do responsable que o aprobou e/ou modificou. Isto non se pode permitir nun proxecto técnico. Hai que saber quen asinou porque por eses planos é por onde se vai a construír, instalar, etc, todos os equipos e sistemas.

De acordo á norma UNE 157001, sobre “criterios para elaboración formal de documentos dun proxecto técnico”, no seu apartado 8.1 Planos, expón: “O documento Planos ten como misión definir de forma unívoca o obxecto do proxecto. Isto implica a necesidade dunha firma do autor ou do responsable do seu comprobación e dun control de cambios”. E continúa: “O documento planos débese iniciar cun índice con referencia a cada plano que contén, indicando a súa localización no documento, co fin de facilitar a súa utilización”. No posto a exposición pública ocorre todo o contrario, inclúe unha lista de planos que non segue unha numeración correlativa polo que, de abrir nunha folla calquera, nunca se sabe si o que se busca está antes ou despois. Quizá está feito á mantenta para alargar innecesariamente o tempo de revisión e lectura no breve tempo da súa exposición pública.

3.5.- O proxecto non inclúe o preceptivo Estudo de Seguridade e Saúde

Segundo se establece no Real Decreto 1627/1997, de 24 de outubro, polo que se establecen disposicións mínimas de seguridade e saúde nas obras de construción, o promotor está obrigado a encargar a redacción dun estudo de seguridade e saúde, que se debe aportar xunto ao proxecto de execución.

No proxecto de construción inicial do 2003, pódese comprobar que si se achegaba o correspondente estudo de Seguridade e Saúde.

3.6.- Carece de licenza de obras, nin a solicitou.

Si as autorizacións que lle concederon en 2016, agora anuladas pola sentenza firme do Supremo do 17 de xullo de 2019, son nulas de pleno dereito, á vez da solicitude de aprobación do proxecto de construción, terá que volver solicitar a licenza de obras ao Concello de Mugardos. Isto é así porque, cando no ano 2004 concedéronlle a licenza de obra en sesión do Goberno local do 29/03/2004 adoptouse esa decisión coa condición de presentar antes de comezar as obras:

• Proxecto orixinal visado incluíndo data de visado do mesmo
• Nomeamento dos directores de obras
• Nomeamento do técnico coordinador de seguridade e saúde

Como agora presenta un proxecto que non está visado, non poderían solicitar esa licenza.

Como no proxecto de 2019 non inclúen Estudo de Seguridade e Saúde, tampouco poden nomear ao técnico correspondente.


4. ALEGACIÓNS AO ESTUDO DE IMPACTO AMBIENTAL E AOS SEUS ANEXOS

PREVIA.- Case todos os anexos que achegan ao EIA non están actualizados. Hainos desde o ano 2003, gran parte do 2016 porque xa foran presentados para a solicitude de segundas autorizacións no 2016 e tan só dous deles están realizados a partir da sentenza do Supremo de xullo do 2019. Parece unha burla, a todo o sistema lexislativo e ás administracións, xa que a documentación que se presenta está obsoleta.

Ata nalgúns casos, por pasar moitos anos desde a súa redacción inicial, as referencias a normas ou lexislación están derrogadas, como se indicará no seu momento.

Tal e como o di expresamente a Sentenza do TS de 28 marzo de 2016, no caso de que se presenten unhas novas solicitudes de autorizacións, estas han de ser sometidas ao réxime xurídico aplicable ao momento da súa solicitude.

Por estes motivos a maior parte dos ANEXOS que presentan deberían ser rexeitados e ser actualizados.

A avaliación ambiental debería ser: “acorde cos principios e obxectivos desta lei”. A Directiva 2011/92/UE do Parlamento Europeo e do Consello, de 13 de decembro de 2011, relativa á avaliación das repercusións de determinados proxectos públicos e privados sobre o medio ambiente, recolle na súa consideración inicial nº (14), por certo non recolleitos na transposición ao estado español: “Os efectos dun proxecto sobre o medio ambiente deben avaliarse para protexer a saúde humana, contribuír mediante unha mellor contorna á calidade de vida, velar polo mantemento da diversidade de especies e conservar a capacidade de reprodución do ecosistema como recurso fundamental da vida”.

Xa que logo, permitir ou facilitar (eliminando trámites imposibles de cumprir na localización proposta) que continúe realizándose unha actividade perigosa, que é como está catalogado o almacenaxe e regasificación de gas natural licuado, non segue as directrices desta Directiva Europea.

4.1.- Non inclúen os efectos do dragado da canle de entrada

O Estudo de Impacto Ambiental que presentan coa solicitude non contempla a necesidade do dragado da canle de entrada. Está claro, ao facelo a posteriori no canto de facelo antes da construción da planta, tal e como deberían facer fai agora 20 anos, parece que as obras que se realizaron na canle non son efectos directos do proxecto da regasificadora e dos requisitos operativos derivados da súa actividade, que implica necesariamente o continuo tráfico de gaseros cargados. Pero como no EIA hai que avaliar todos os efectos derivados da súa construción, pero tamén da súa actividade, hai que estudar todos e cada un dos impactos: os realizados no pasado, os presentes e os efectos futuros.

Aínda que a Autoridade Portuaria de Ferrol afirmou no seu día que o dragado non era necesario para o tráfico de gaseros cargados senón para a mellora de acceso á canle para todo tipo de barcos, a realidade é que nin os maiores petroleros construídos en Astano (Arteaga e similares, que sempre saían descargados), nin o maior buque da Armada (Juan Carlos I, con 6,9 m de calado), nin os maiores cruceros de pasaxeiros (P6Ou Oriana, con 8,3 m de calado), nin os gaseros descargados que entran a reparar en Navantia, tiveron, nen teñen, ningún problema co calado da canle de entrada. porén, todos os grandes gaseros cargados con GNL teñen un calado que excede ampliamente os 10 m e son os que orixinaron o problema e a necesidade do dragado.

A realidade é que foi a partir do primeiro estudo realizado polo CEDEX de xullo 2006 de “Estudo da manobra de grandes buques gaseros en accesos a terminal de Reganosa” onde se viu a necesidade do dragado. Neste estudo concluían que:

“Na condición de ata 15 nós, independentemente da dirección analizada, o acceso do gasero considérase seguro en todas as zonas, excepto no Castelo da Palma, onde nunha sección puntual, 6350, o índice de risco é 0,75. Xa que logo, recoméndase dragar a zona do Castelo da Palma en devandita sección, desprazando a liña batimétrica -10 m e as súas proximidades un mínimo de 5 metros cara á beira sur”.

“E para a condición de ata 20 nós non se considera segura para o acceso de gaseros na canle da ria de Ferrol nas condicións actuais. Si se decíde o acceso con ventos do NE e SW de intensidade media en augas abertas de 20 nós, recoméndase dragar nas seccións críticas que superan o índice admisible das seguintes zonas: San Carlos-Punta Louridal, Castelo de San Felipe e Castelo da Palma".

Desde as primeiras entradas de gaseros cargados ocorreu que unhas veces porque as dúas mareas altas eran nocturnas (no inverno), ou as condicións de vento máis de 15 nós, demorouse en varias ocasións a entrada de gaseros. Con datos dos primeiros 4 anos de funcionamento (de novembro de 2007 ata 21 de febreiro 2011), descargaran un total de 85 buques gaseros. Destes, 24 non puideran entrar o día previsto, atrasando a súa entrada uno ou máis días na maior parte dos casos por excederse o límite de vento de 15 KN esixido nas Normas de Seguridade para manobras de grandes gaseros cargados no Porto de Ferrol vigente nesas datas.

Por esta razón seguiuse ampliando os estudos e modificando as Normas de Navegación para gaseros cargados para que puidesen facelo con ventos de ata 20 nós, ata operacións nocturnas e, sobre todo, que tivesen o resgardo adecuado ao seu calado en todo o percorrido pola canle. Isto último só se podía conseguir efectuando un dragado das zonas críticas, de acordo ao estudo do CEDEX de xullo de 2006.

Esta é a única razón e ningunha outra pola que se realizou o dragado da canle. Dragado que se efectuou en zona incluída en Rede Natura 2000.

Por encima destas razóns, hai un informe da Xefatura Territorial da Consellería do Medio Rural de 23 de xullo de 2010 sobre as obras de dragado propostas onde conclúe: “considero que a execución do proxecto é ambientalmente incompatible coa conservación dos hábitats e as especies presentes na zona de estudo, tanto dentro como fora da Rede Natura 2000”.

Na publicación da Asociación Española do Gas (Sedigas) “Manual de plantas de regasificación” ISBN: 978-84-87337-11-6, 2014, en apartado Selección do Emprazamento e relativo ás condicións batimétricas di claramente: “un buque metanero ten un calado aproximado de 12 m, polo que: na zona de atraque debe haber un calado mínimo de 14 m e para manter un resgardo, de 16 m na zona de manobras e uns 18 m nas canles de acceso”. No caso de Mugardos só cumpren co do calado nos peiraos de atraque. Do resto esquécense.


Xa que logo, o Estudo de Impacto Ambiental que presentan non é completo ao non incluír os efectos reais do dragado e debe ser rexeitado.

4.2 Alegación a recheos e dragados na zona de atraque

Trátase dun caso parecido. Como agora solicítase a avaliación ambiental para unha instalación que leva máis de 12 anos funcionando ilegalmente, calquera que repase a historia deste proxecto verá que os terreos nos que está instalada foran gañados ao mar en case o 50 % da súa superficie. E este non é o punto de partida como fan no EIA que agora presentan. O efecto deste recheo e dragado da zona de atraque deberíase incluír no estudo de impacto ambiental porque a razón primeira para efectuar este recheo e dragado, era o proxecto de planta de gas do grupo Tojeiro. Hai que analizar todos os efectos provocados por este proxecto, no seu conxunto e non intentando disgregar para que pareza mais inocuo.

O feito de que a empresa Forestal do Atlántico (grupo Tojeiro) enganase á administración facéndolle crer que eses recheos éranlle necesarios polo incremento dos seus propios fletes (que o tempo demostrou ser unha mentira total), non oculta a realidade, e é que esa obra de recheo fíxose pensando en venderllo á empresa que se estaba formando, na que o principal socio era o mesmo grupo Tojeiro, para instalar unha planta de gas. Separadamente do beneficio que para ese grupo empresarial supoñería a venda dos terreos e de parte da concesión marítimo-terrestre que xa tiña na zona. Como si non se explicaría, que o calado que propoñían era moitísimo maior que o necesario para os buques que atracaban en Forestal e que a disposición de defensas e chigres de tensión constante e disparo rápido, non eran necesarios para buques estándar senón deseñados específicamente para os requisitos en operacións con gaseros cargados de GNL?

Xa que logo, o Estudo de Impacto Ambiental que presentan non é completo ao non incluír os efectos do recheo e dragado da zona de atraque, xa que son efectos deste proxecto e debe ser rexeitado por incompleto.


4.3 Alegación a discrepancias nos contidos dos estudos do CEDEX do ANEXO II Informes CEDEX

No ANEXO II ao EIA ten catro estudos do CEDEX. O primeiro estudo que achegan de título “PORTO DE FERROL. ESTUDO DE MANOBRA DE GRANDES BUQUES GASEROS NO SEU ACCESO Á TERMINAL DE GNL DE REGANOSA, EN MUGARDOS (RÍA DE FERROL). Ten de Clave CEDEX: 21-404-9-287 e fechado en Madrid, xuño de 2005.

Con todo, non achegan a ADENDA AO ESTUDO...mesmo título. Ten a mesma clave e fechado en Madrid en xullo de 2006. Mentres no de xuño de 2006 aparecen as firmas do Director do Centro de Estudos e do Director Xeral do CEDEX. O aportado co ANEXO II ao EIA non ten a firma do Director Xeral do CEDEX. Isto anula a validez deste estudo, como así o indica o propio formato da folla de firmas: “só son informes oficias do Centro de Estudos e Experimentación de Obras Públicas (CEDEX, os referendados pola súa Dirección Xeral”

Separadamente achegan dous estudos de decembro de 2011 e outro do novembro de 2012. Entre esas datas houbo polo menos catro estudos que tampouco achegan.

Está claro que a razón de non achegar o estudo de xullo de 2006 é que nas súas conclusións deixa perfectamente claro que para ter un índice de risco admisible calculadas segundo a ROM 3.1-99, por baixo do recomendado EMAX = 0,15, era necesario o dragado en varias zonas da canle.

4.4.- Alegación a Vertidos e emisións

A planta de gas de Ferrol, lonxe de ser a solución para nosa deprimida industria local será realmente un problema, entre outras razóns, polos efectos que a planta de gas natural licuado (GNL) vai ter sobre a auga de Ría e a súa biodiversidade, ademais do perigo que vai supoñer aos habitantes da súa contorna.

Contrario ao manifestado na propaganda e documentación de autorización da construción deste proxecto (ano 2.001), o sistema para vaporizar o gas licuado será o coñecido como de tipo aberto (ORV-Open Rack Vaporizer) o cal necesitará inxentes cantidades de auga de mar (300.000 m3/día) “tinguida” con hipoclorito sódico -para previr as incrustacións biolóxicas na instalación- e que envelenará a todo organismo mariño que circule por este sistema de regasificación e que finalmente se verterá ao mar. Dependendo do volume de gas natural inxectado no gasoducto, o volume de auga de mar utilizado é variable, pero nas proximidades do vertido producirase o que se denomina como “zona morta” onde toda a auga desa zona de Ría estará esterilizada e máis fría debido ao proceso de regasificación.

Unha zona de ría, na que existen uns bancos marisqueros moi apreciados e dos que viven moitas familias de Ferrol e a súa comarca, e que agora mesmo xa está sufrindo as consecuencias dos anos que leva operativa a planta onde con frecuencia aparecen manifestacións dos mariscadores sinalando que as capturas diminuíron substancialmente ano tras ano.

No estudo de Impacto apréciase un querer vestir o santo e con pouca rigurosidade, con frases voluntariosas e/ou condicionais, pero nada tranquilizadoras, como:

“sempre que se cumpran as condicións”..., “...si o sistema funciona adecuadamente”.., “probablemente sexa mínima”..., “o impacto pode considerarse escaso”..., “previsiblemente con baixo impacto na ría”..., “non necesariamente importante”..., “en calquera caso, o recomendable é que se comprobe periódicamente”...,”non deberían producirse efectos negativos sobre as comunidades”..., “débese impedir a saída de iones cloro”..., , “o impacto directo sobre os bancos marisqueros pode vir definido pola redución das poboacións planctónicas das que se alimentan estes moluscos bivalvos”...

Outras expresións de varios apartados do mesmo estudo, contradin ou complementan ás anteriores:

“A utilización do antifouling provocará o empobrecimiento do plancton nas áreas circundantes, incluíndo as larvas presentes en este”..., “o único efecto importante podería ser o aporte de contaminantes (antifouling ou biocida) ao sistema que tería unha influencia negativa sobre as comunidades biolóxicas e os bancos marisqueros circundantes”, “... a emisión de iones cloro do sistema antifouling, o que tería un claro efecto negativo nestas comunidades biolóxicas”..., “a auga de mar de saída será estéril sen fitoplancton, larvas e outros zooplánctones”..., etc.

Doutra banda, en ANEXO XIV, páxina 2 di: “A diferenza de temperatura provocada por un vertido non poderá superar en máis de 20 ºC a temperatura dunha zona non afectada”. Sen dúbida débese referir a outro tipo de vertidos porque no de auga utilizada polos vaporizadores, só se permíte unha diferenza de 6 ºC máis fría. Isto recólleo o propio proxecto, tanto básico como de construción. Non sabemos en que están pensando ao facer o informe.

A discusión sobre os sistemas industriais que poidan producir danos importantes ao medioambiente débese centrar aplicando correctamente o concepto de “mellor tecnoloxía dispoñible” e que se regula en España pola Lei 16/2002 (Directiva Europea 96/61/CE), que nin sequera se cita no informe do Estudo de Impacto Ambiental de Reganosa (nos EE.UU. regúlase pola “Clean Water Act”).

Na planta de gas de Mugardos, os promotores e técnicos do proxecto “din” que é ecoloxicamente mellor utilizar a auga de mar para vaporizar o GNL porque coa combustión do gas natural no sistema SCV ou de “circuíto pechado” emítense á atmosfera os produtos típicos da combustión (NOx, CO₂, etc) e como os vertidos da auga de proceso que agora pretenden seguir a utilizar (máis fría e impregnada con hipoclorito sódico) ¡non contaminan! e ademais porque a enerxía necesaria para bombear a auga tómase “da rede”, entón optaron polo sistema ORV.

Cando lles interesa din que o gas natural contamina pouco ou nada, pero cando se trata de asuntos do diñeiro din que contamina e moito. Temos que resaltar que o primeiro deseño da planta contemplaba o uso de vaporizadores de tipo SCV pero tendo auga de mar á beira e abundante, preferiron usar o tipo ORV xa que o aforro económico é substancial. Segundo expertos do sector, o gas natural necesario para regasificar en vaporizadores SCV sería entre 1,5% a 2% do gas vaporizado. Evidentemente moito diñeiro. As razóns do cambio do tipo de regasificación na planta de REGANOSA foron máis ben de tipo económico que de tipo ecolóxico.

As plantas de regasificación en EEUU, cando están situadas en bahías pechadas ou próximas a zonas de alta produción marisquera ou pesquera, usan vaporizadores de combustión mergullada e só cando están en zonas máis abertas, onde o efecto da auga fría dilúese nun maior volume de auga, permiten o uso de vaporizadores de circuíto aberto, que usen a auga de mar como fonte de enerxía.

4.5.- Sobre riscos derivados da planta de regasificación

Continuamos enumerando problemas derivados dos efectos que a planta de gas natural licuado (GNL) produce sobre a auga de Ría e a súa biodiversidade, ademais do perigo que supón para os habitantes da súa contorna.

O principal problema desta instalación é a equivocada selección de localización e é o que xera os efectos máis preocupantes: riscos ás persoas, en primeiro lugar e ao medio ambiente, en segundo.

As normas NFPA 59 A, americana, a súa homóloga europea NE 1473 así como a Directiva SEVESO requiren que no proceso de selección da localización da planta de GNL, se téña en conta un estudo de riscos para determinar as distancias de seguridade específicas en cada caso antes de tomar a decisión de localización dunha instalación de gas natural licuado.

Para as avaliacións de riscos contémplase o peor caso por vertidos masivos de GNL nas conducións e mangueiras de descarga así como a posibilidade deste tipo de vertidos no buque durante a navegación de aproximación á terminal, ben por actos non esperados, encallamentos ou colisións. Estudos que botamos en falta na valoración de riscos presentado por REGANOSA.

O risco máis grave que contemplan é a rotura dunha mangueira na zona do peirao e tan só por un espazo de tempo moi curto, menos de 90 segundos, no canto de considerar a máis conservadora de 10 minutos de derrames, que adoptan normas norteamericanas NFPA 59 A, 49 CFR 193 e CSA Z276.

A Análise Cuantitativa de Riscos (ACR) presentado por REGANOSA, realizado no ano 2007, referencia 01548/PS21/RPT/ST/0000/0003, de maio 2007, Rev. 2.1, sinala que a normativa de referencia para realizar o ACR, é a que segue:

De xeito específico, o estudo baséase nos métodos de cálculo e modelos descritos nas guías holandesas:

CPR 18E. Guidelines for quantitative risk assessment. “Purple Book” e as súas asociadas, CPR 14E. Methods for the calculation of physical effects. “Yellow Book” e CPR 16E. Methods for the determination of posible damage. “Green Book”.

A norma CPR 18 E, é unha norma xenérica para a execución das análises de riscos de industrias químicas, pero non específica para as plantas regasificadoras de gas natural licuado. Esta circunstancia foi confirmada pola propia TNO (autora da norma). As normas requiridas para este caso son as propias antes citadas: UNE NE 1473 e NFPA 59 A.

Non contemplan zona de exclusión. É unha zona na que non pode haber ningún outro uso. Para estimar a súa dimensión débense utilizar normas NE 1473 e NFPA 59 A, que identifican dous tipos de riscos:

1) O provocado pola dispersión dunha nube de gas natural durante unha descarga accidental de gas licuado (GNL) que causaría a morte por asfixia a persoas e animais da zona de dispersión.

2) O provocado pola ignición posterior da nube de gas natural que causaría quemaduras severas ás persoas, polos efectos da radiación térmica da combustión do gas.

No caso do estudo de riscos presentado como ANEXO X faise en base ás guías holandesas xa citadas e que son específicas para gas natural licuado.

Ademais, é moi curioso que no estudo de riscos, os estudos que fan resulte que os círculos de alcance dos maiores efectos dos posibles accidentes que contemplan tanxenteen exactamente os límites da propiedade, menos de 300 m. É sorprendente que compraran exactamente os terreos que ían ser afectados por posibles accidentes e nin un metro máis. En estudos de riscos en plantas de instalación coetáneas, como a de Bilbao, a distancia de afección supera os 1400 m, cinco veces máis grande. Repetimos: como é posible que utilizando os mesmos programas de simulación de dispersión e combustión de gas, DEGADIS e LNGFIRE, se podan obter diferenzas tan grandes?

A modo orientativo, para a planta do proxecto de RABASKA (Canadá) as distancias mínimas a respectar defínense en relación con certos elementos da contorna da terminal, como:

Terreo adecuado para a construción; lugar de reunión para grupos de máis de 50 persoas; edificio ou construción existente (escola, hospital, centro comunitario, etc.) e edificios na liña de propiedade. E en consecuencia decídese unha zona de exclusión para esta planta de GNL da seguinte orde:

1. Unha zona de exclusión de 500 metros ao redor dos buques tanque de GNL atracados no peirao de descarga.

2. Unha zona de exclusión cun radio de 400 metros ao redor de tanques de almacenamento e plantas de regasificación.

No caso da planta de Mugardos, nos primeiros 400 m ao redor dos tanques hoxe en día hai máis de 75 vivendas. Ver ANEXO 1.

Tampouco hai que esquecer a depreciación das construcións que aínda se manteñen pola proximidade á planta e o desarraigamento que sofren os que tiveron que abandonar as casas onde naceron, se criaron e o contacto cos veciños que perderon.

Outro punto esquecido no estudo de riscos son as Zonas de Exclusión debido á navegación dos gaseros cargados. Do estudo de Delf Hidraulics de maio de 2003, que se achega nos volumes 7 e 8 do proxecto de execución a exposición pública, conclúense unha serie de medidas relacionadas coas operacións marítimas, tales como: non pode haber ningún outro tráfico en toda a canle; necesidade dun segundo práctico (non requirido para ningún outro buque distinto a gaseros cargados); necesidade de escolta de varios remolcadores (posteriormente, os estudos do CEDEX concretaron a necesidade entre 3 e 4 remolcadores de polo menos 50 t de tiro a punto fixo, dous deles con propulsión azimutal); axuda electrónica ao atraque; previsión meteorolóxica anticipada; mellora de iluminación en castelos (por ausencia de mareas diurnas no inverno) e, aboiar e balizas melloradas.

Durante a descarga, como actividade de maior risco: remolcador en espera, sistema e liberación automática; establecer unha zona de seguridade ao redor do gasero de 300 m e non se permite outro buque no peirao.

Está claro que a navegación de gaseros implica riscos elevados e necesita medidas extraordinarias. Malia isto, na historia da planta, comprobouse que se omite desde hai anos (desde 2012) o remolcador en espera e realizáronse operacións conxuntas no mesmo peirao. Ver ANEXO 2. Estas operacións están claramente prohibidas nas Normas de Navegación para grandes gaseros cargados con GNL, que ten aprobadas a Autoridade Portuaria, nas que se prohibe a presenza de calquera tipo de buque a menos de 300 m dun gasero mentres está descargando, así como que, durante toda a manobra de entrada pola canle, non pode haber ningún buque, de calquera tipo ou tamaño, en toda a canle de entrada. Estes requisitos son conclusións do estudo que fixo Delf Hidraulics de maio de 2003 e que están incorporados ao proxecto construtivo (Volume 7 e 8) que está en exposición pública.

4.6.- Alegación á localización da planta de regasificación

Lonxe de ser unha instalación inofensiva, a planta de gas de Reganosa almacena 150.000 Tons. de gas natural licuado (GNL) en dous tanques de capacidade unitaria de 150.000 m3, cun valor enerxético de 2.000 GW.h (equivalente a 1.800 kilotones ou 12 millóns de bombonas de butano).

Ao redor da planta, nun radio de 2.000 m, viven 7.000 persoas. As vivendas máis próximas, que pertencen ao núcleo de O Penedo (Mehá), están a uns 70 m da mesma. Neste núcleo viven 400 persoas. A distancia entre a planta e o casco urbano de Mugardos é de 900 m; con respecto ao Arsenal militar é de 1200 m, e ao centro urbano de Ferrol 1600 m, situando o gasero no fondeadoiro de Santa Lucía como propón a Capitanía Marítima.

A Planta de Gas Natural Licuado de Reganosa está situada á beira do Complexo Petroquímico de Forestal do Atlántico (Ver ANEXO 3) que almacena máis de 280.000 m³ de combustibles (fuel oil, gas oil, slops) e sustancias químicas (formol, fenol, metanol, sulfato amónico, sosa etc..) O que incrementa o risco polo efecto dominou citado no artigo 8 da Directiva 86/82/CE, derrogada pola Directiva 2012/18/UE.

A planta de gas (GNL) atópase illada do mar aberto por un angosto e tortuoso canle de acceso de máis de 4.5 Km de lonxitude e un ancho de 180 m. Por este longo, estreito e pouco profunda canle, os grandes buques gaseros teñen que realizar 5 cambios de rumbo (Ver as dúas follas do ANEXO 4). Só poden transitar con preamar diúrna, sempre que se dean as circunstancias de vento igual ou inferior a 15 nós; visibilidade superior aos 1.200 m e asistidos por catro remolcadores e dous prácticos.

Este tipo de industrias perigosas “susceptibles de provocar accidentes maiores” poden ser necesarias pero, polas súas características, débese coidar a súa localización para evitar danos materiais e físicos a persoas e á contorna natural. Por esta razón, os estados emiten unhas leis que regulan precisamente o uso do chan recollidas na Lei Seveso. A UE dispón dun protocolo de actuación tal como sucede en USA, pero en España parecen “non coñecelo” como se demostrou neste proxecto.

Non se explica como os tanques e planta regasificadora de GNL están case no patio de atrás dalgunhas casas, 4 fotografías do ANEXO 5 (con vistas aéreas, desde casas de Mehá, desde porto de Mugardos e desde Arsenal Militar).

4.7.- Alegación sobre a non necesidade da planta de regasificación de Mugardos

O último dos requisitos a que fai referencia a Lei 34/1998 do Sector de Hidrocarburos para que se poida considerar válido un proxecto de instalación dunha planta de regasificación é que este demostre a súa capacidade económico-financeira.

Con todo, no marco da viabilidade financeira do proxecto de REGANOSA, a conclusión é igualmente controvertida, pois como expuxemos con anterioridade, xa desde o inicio sabíase que a planta por si era deficitaria, cuestión esta que se mantén na actualidade, a planta de regasificación de REGANOSA non ten importancia algunha para o sistema gasífero español.

É agora, no momento de solicitar a Autorización Administrativa Previa, o momento de valorar polo tanto a súa viabilidade económica, vista desde a perspectiva do ano 2019.

Cumpre lembrar que a Autorización Administrativa inicial do 2002 outorgóuselle baseándose no compromiso dos consumos dos socios promotores de Reganosa (industria química do grupo Tojeiro e os grupos de ciclo combinado de Endesa e Unión-Fenosa), que, no tempo transcorrido, demostrouse que foi unha mentira. O compromiso destes socios era consumir 2,5 bcm (29.520 GWh) cada ano e durante 20 anos, en base a contratos que dicían ter asinados. Na Figura 1, que achegamos, pódense apreciar os consumos reais durante estes anos de funcionamento comparados cos comprometidos e a sobredimensión da capacidade que obedece exclusivamente a que cobra as retribucións do sistema gasista en función da súa capacidade independientemente do seu grado de utilización. Nesa figura apréciase que nunca se alcanzou, nin de lonxe, a produción inicialmente comprometida.

Esta planta de gas é unicamente unha vía de enriquecemento para o Grupo Tojeiro e de empobrecemento para toda a cidadanía, incluíndo os grandes consumidores de gas que xa están pedindo a racionalización do sistema gasístico que arrastra uns custos pola inflación existente en instalacións imposibles de asumir.

Como se pode comprobar, nin acumulado co resto da demanda galega, non se alcanza nin de lonxe, o compromiso inicial dos socios. Apréciase a redución, ano tras ano, da produción de Reganosa a pesar que desde a súa posta en marcha en 2007, mantívose pechado o gasoduto de Tui que fornecía uns 150.000 (N)m3/h ou sexa 1.300 millóns de (N)m3/ano = 14 GWh/día.

Si non se pechase o gasoduto de Tui (un gas máis barato), Reganosa somente necesitaría fornecer uns 18 GWh/día (que recibiamos antes pola zona norte), o que significa que o seu funcionamento somente alcanzaría un 14,3 % da súa capacidade solicitada e comprometida para obter a APROBACIÓN da CNE.

A planta de gas de Reganosa forma parte da inflación de infraestructuras que encarecen as facturas do gas que pagan os cidadáns a as cidadás, incrementando deste xeito a pobreza enerxética. Dispóñense en total uns 104.000 MW de potencia de xeración eléctrica instalada, cando nos picos de determinados días do ano a demanda apenas supera os 40.000 MW. Entre o 2001 ao 2013 instaláronse no estado español 67 ciclos combinados a gas (CTCC cun total de 26.670 MW). A maioría deles traballan anualmente por baixo do 10 % da súa capacidade nominal. O xestor do sistema estima que se poderían hibernar ata unha ducia de CTCC, sen que a cobertura da demanda do sistema eléctrico se vise ameazado. De feito xa autorizou a pechadura dalgunha destas centrais.

A Consulta Pública da CNMC sobre a proposta de nova regulación dos servizos prestados polas plantas de regasificación de GNL (INF/DE/122/18) (Publicada 28 de setembro de 2018), indica que existen en no estado español, 7 plantas de gas cunha “utilización” media inferior ao 25 %. Os datos por planta indícanse na táboa seguinte.

Como se ve, o sistema gasista está moi sobredimensionado en plantas de regasificación e a planta de Mugardos é unha das máis prescindibles.

O esquema de retribución que se elixiu para as infraestruturas gasísticas garante aos propietarios a recuperación do seu investimento independientemente de que estas se utilicen ou non. Un caso extremo é o caso do almacenamento Castor, que nos custará en total 2.400 millóns de euros, sen que nin sequera chegue a estar en condicións de empezar a usarse. A planta de Mugardos cústanos uns 60 millóns de euros ao ano.

Un detalle que confirma a prescindibilidade da planta de Mugardos é o que sucedeu en decembro de 2016. Debido a traballos de mantemento imprevistos (Avería), a planta deixou de funcionar entre o 26 de decembro e o 2 de xaneiro (Nota de Operación do xestor do sistema nº 4/2016 de 23 de decembro). Lonxe de producirse un caos (si fixeramos caso aos razoamentos incluídos na memoria, tanto do proxecto básico, como do de construción) en todo o sistema galego, estatal e portugués, o xestor do sistema liquidou o incidente con dous breves comentarios:

- O GTS está adoptando as medidas e seguimento necesario para garantir a máxima cobertura de demanda na área afectada maximizando o transporte desde outras áreas, considerando que coa información actual podería abastecerse toda a demanda convencional e 18 GWh/día para consumo de gas de Centrais de Xeración eléctrica do tramo Llanera-Coreses.

- Respecto da carga de cisternas, o GTS está en coordinación cos operadores para xestionar os desvíos a outras plantas de regasificación.

E aí acabouse o problema. En pleno mes de decembro, vacacións de Nadal, con todo o mundo tirando da calefacción e o alumado para festexos navideños e toda a demanda de máis dunha semana arránxase con dúas frases. Sobran os comentarios.

4.8.- Alegación ao futuro do gas natural

Nalgúns dos informes dos ANEXOS ao EIA, argumentan sobre as bondades do gas natural e propóñeno como substituto doutros combustibles fósiles (carbón, gasoil, gasolina, etc.).

Presentar o gas natural como un combustible limpo é unha perversión interesada e moi utilizada polas empresas do sector, pois o gas natural é un combustible fósil e contaminante. A pegada climática do gas é moi importante, especialmente si se consideran as fugas de metano que se producen ao longo de todo o ciclo de vida desde a súa extracción ata o momento da combustión. O consumo de gas natural ten que diminuír tanto como o carbón si queremos reducir o efecto invernadoiro e consecuentemente o cambio climático. O cambio no MIX enerxético español destes últimos meses pechando as centrais de carbón e substituíndoas polas CTCC (a causa do baixo prezo do gas), supuxo que o pasado mes de agosto as Centrais de ciclo combinado en España emitiran máis CO₂ que as de carbón (fonte, diario digital O Xornal da Enerxía).

O gas natural está composto fundamentalmente de metano (ao redor do 98 %). Malia ser certo que a combustión do gas natural produce menos CO₂ e case nada de óxidos de azufre, respecto da do carbón ou outros derivados do petróleo, tamén é certo que no ciclo de extracción, licuefacción, transporte e regasificación prodúcense escapes directos á atmosfera. O metano é un gas de efecto invernadero relativamente potente que podería contribuír ao calentamiento global do planeta xa que ten un potencial de calentamiento global de 23. Isto é, cada kg de metano produce un efecto invernadero 23 veces que o CO₂. A medida que aumenta o consumo de gas natural, aumentan estas emisións á atmosfera. Dependendo da porcentaxe de fugas de metano ata puidese ser inútil o cambiar de combustible. Tamén hai que recordar que o gas natural é un combustible fósil e de existencia limitadas.

4.9- Alegación ao Anexo VIII: Estudo acústico da Planta de Regasificación en Mugardos

Neste anexo inclúen o informe de INERCO Nº de Informe: IN/É-16/0316-001/01 do 23 de maio de 2016. Na súa páxina 18 trae un apartado de asinaturas con “elaborado por”, “revisado por” e “aprobado por”, pero todos os espazos están en branco. Ninguén se fai responsable do que nel se di. Este feito é suficiente para considerar sen efecto o contido deste ANEXO VIII de estudo acústico.

Si as actuais solicitudes administrativa, de construción e de avaliación ambiental, fanse en xullo de 2019, é de esperar que o informe debería, debe estar actualizado. Ademais, xa que no informe de referencia IN/MA-15/0897-003/01 tamén din que se fan campañas de seguimento cada dous anos, (en informe de referencia IN/MA-15/0897-003/01) polo menos deberían incluír datos da campaña do 2018.

As valoracións dos índices acústicos nas vivendas, fanse mediante cálculos, utilizando un programa informático. Só este detalle anula este informe.

No Anexo IV do Real Decreto 1367/2007, de 19 de outubro, polo que se desenvolve a Lei 37/2003, de 17 de novembro, do Ruído, no referente a zonificación acústica, obxectivos de calidade e emisións acústicas establece sen dúbida:

"- Métodos e procedementos de avaliación para os índices acústicos

A. Métodos de avaliación para os índices de ruído

1. Introdución.

Os valores dos índices acústicos establecidos por este real decreto poden determinarse ben mediante cálculos ou mediante medicións (no punto de avaliación). As predicións só poden obterse mediante cálculos.

Aos efectos da inspección de actividades polas administracións públicas competentes, a valoración dos índices acústicos determinarase unicamente mediante medicións."

Como aquí se trata de demostrar ante a administración que os niveis de ruído nas vivendas non supera os límites establecidos, este informe non é válido.

CONCLUSIÓNS

Por todo o exposto,

Solicito, que tendo por presentado este escrito sírvase admitilo e, teña por presentado en tempo e forma o presente escrito de alegacións por parte de ___________________________________________, no marco do proceso de información pública da solicitude de autorización administrativa e de aprobación do proxecto de execución da planta de recepción, almacenamiento e regasificación de gas natural licuado da mercantil REGANOSA situada en Punta Promontoiro, Mugardos (A Coruña) e en mérito do exposto acórdese a nulidade da tramitación por razóns de forma; en tanto que nin obran no expediente, nin se nos deu traslado da documentación e informes necesarios que se mencionaron no corpo deste escrito; e de fondo, posto que REGANOSA nin cumpre, nin poderá cumprir xamais os requisitos do Art. 67 da LH, nin normas de obrigado cumprimento, que gran parte dos documentos e informes que anexa están obsoletos ou son falsos, que non demostran a necesidade desta planta ou fan referencia a lexislación derrogada. Todo iso sen prexuízo de que ademais gran parte da documentación que anexan a este expediente parte dun Acordo nulo como é o Acordo do Consello de Ministros de 27 de maio de 2016, declarado nulo en sentenza firme de xullo de 2019.

Outrosí solicito, que se ordene a paralización inmediata da instalación en cumprimento das sentenzas do Tribunal Supremo e que non se rehabilite a actividade en tanto non se obteñan as preceptivas autorizacións, tras acreditar o cumprimento dos requisitos do Art. 67 LH, cuestión esta que como dixemos é imposible no caso de REGANOSA.

En Ferrol, a 17 de setembro de 2019.

ANEXOS ÁS ALEGACIÓNS. | Acceder/Baixar.

______________