É algo máis que crise económica: é a agonía do petrodólar, ... Por Nekane Jurado Pérez - Ouvimos tantas veces que o sistema vai estalar que cando está estalando non o vemos, non recoñecemos os seus feitos - Ouvimos tantas veces que o sistema vai estalar que cando está estalando non o vemos, non recoñecemos os seus feitos

Por Nekane Jurado Pérez [*]
09.04.2020

É algo mais que crise económica: é a agonía do petrodólar. | Ouvimos tantas veces que o sistema vai estalar que cando está estalando non o vemos, non recoñecemos os seus feitos.

As dúas crises das "tecnolóxicas" da década dos 90, puxeron en evidencia o eminente colapso do dólar. O milenio estreaba-se con grandes estudos e debates sobre a non substentabilidade do petrodólar.

A crise de 2008 foi a crise dun sistema financeiro baseado en dita moeda que non daba máis de si, a súa burbulla pinchaba e no canto de aproveitar e poñer en marcha un novo sistema financeiro multipolar, se reparou o gran pinchazo e inxectáronse cantidades inxentes de diñeiro público, que foron retiradas dos orzamentos sociais e que seguimos pagando cos intereses dunha débeda pública crecente, e polo adelgazamiento do gasto social (en Euskadi desde 2008-2017 diminuíron o 11% das camas hospitalarias), mentres tanto o Goberno español en 2018 gastouse ao día 54,66 millóns de euros en Defensa, o custo duns nove hospitais medios equipados.

Ouvimos tantas veces que o sistema vai estalar que cando está estalando non o vemos, non recoñecemos os seus feitos. Aínda que é certo que nolo ocultan co COVID-19, coa inoculación de medo permanente e co exercito na rúa e nos partes diarios, polo si ou polo non tomásemos consciencia do que o estalido realmente significa. Crearon-nos tantas realidades virtuais, que cando a realidade máis crúa está aquí, non somos capaces de vela.

UN RESUMO DESDE O PRINCIPIO QUE É O PETRODOLAR?

Ao final da Segunda Guerra Mundial, EEUU se autoproclamaba potencia mundial e en xullo de 1944 cos acordos de Bretton Woods establece unha nova orde económica mundial baseado no dólar, USD, e do que era garante o FMI (que naceu nesta conferencia). As moedas quedaban suxeitas ao patrón ouro a unha taxa fixa e aproveitando as súas vastas reservas de ouro e a súa posición logo da guerra, o USD converteuse na moeda de reserva a nivel mundial (unha media das dúas terceiras partes das reservas de todos os Bancos Centrais estaban en USD, a inicios de 1970).

En 1971, debilitado polas guerras en Asia (Corea, Vietnam..), Nixon rompeu coa paridade ouro, e deu libremente á máquina de facer dólares. Ante a contestación de Francia, Alemania e outros países respondeu con algo sen precedentes, o acordo bilateral Arabia Saudi-EEUU, polo que a cambio de protección militar, Arabia Saudita comprometíase a vender todo o seu petróleo soamente en dólares, ningún país podía pagar coa súa propia moeda. Alemania por exemplo, debía de comprar papel de dólar a EEUU para poder pagar con el a compra de petróleo, nacía o petrodólar. Para 1975 todos os países productores de petróleo da OPEP, sumáronse ao tratado e vendían soamente en dólares. Co cal EEUU non estaba obrigado a crear riqueza material, bastáballe dar á máquina do dólar e exportar papel a todo o mundo ante unha demanda crecente de petróleo. E por suposto mandar o seu exército a quen se atrevese a cuestionarlo.

Coa caída da URSS e a "globalización" esta orde económica mundial perverso e antinatural converteuse nun deses axiomas incuestionábeis sobre os cales baséase o sistema enerxético, xeopolítico, financeiro e económico mundial.

AS GUERRAS DO PETRODOLAR

Coa entrada do euro a guerra monetaria intensificouse, e levar ao campo militar. No ano 2000 Irak comezou a vender petróleo en euros, e (casualidade?) as torres gemelas foron arrasadas en setembro de 2001. En 2002, Irak cambiou en euros todos os seus petrodólares nas súas cámaras acoirazadas. Algúns meses máis tarde, EE.UU. comezou a súa invasión de Irak, e as vendas de petróleo volveron realizarse en dólares.

En 2006, Irán atreveuse a desobedecer, isto dicía o xornal americano Bolpress en agosto de 2006, "Irán lanzou un arma moito máis letal que a guerra, unha Bolsa que vende o seu petróleo en euros en lugar de dólares. China, India e outros países xa indicaron que tamén están moi interesados na nova Bolsa Iraní do Petróleo". A partir do 2006, EEUU acusou a Irán de instigar a grupos terroristas como Al-Qaeda en Irak, impuxo novas sancións contra as súas institucións e ate levou a cabo unha redada na embaixada iraní de Irak.

En 2011 o líder libio Muammar al-Gaddafi foi derrocado e asasinado brutalmente trala súa decisión vender petróleo en euros e introducir o dinar-ouro. En 2014 de forma conxunta Irán, Venezuela e Rusia, inician a política de "desdolarización" . Pero o ataque final comeza en 2017, cando estes países asinan cos BRICS, encabezados por China a venda de petróleo en Yuanes, sustentados por Chinesa nun patrón ouro (o patrón que rompeu Nixon en 1971).

NACEMENTO DUNHA ORDE FINANCEIRA MULTIPOLAR

EEUU respondeu coa rápida desestabilización política de Brasil, e de Venezuela (segundo país exportador de petróleo a EEUU) pero xa nada podía contra China e Rusia, e a súa influencia imparábel. En 2018 China, no Cume de Shangai, asinou todos os contratos de futuros de petróleo e gas a 30 anos en yuanes-ouro, con todos os productores que lle quixeron vender.

E todo este desmonte do mundo unipolar do dólar, estase compaxinando co desenvolvemento desde 2013 da chamada "Nova Ruta da Seda", o plan chinés de investimentos e infraestructuras comerciais máis grande xamais suscitado. Non só inclúe estradas, rutas ferroviarias, portos, aeroportos e infraestructuras de transporte, tamén inclúe normas e estándares, aduanas, tribunais, comercio electrónico, e todos os países e continentes poden incluírse, desde o Ártico a América Latina.

EEUU vai como se estivese afundindo o seu sistema monetario e económico levando á destrución progresiva dos "vellos petrodólares" e a baixada brusca da "demanda de dólares". A resposta de Trump foi intensificar a guerra comercial-arancelaria, e a desestabilización política. A súa estratexia en 2019 arrastraba ás economías reais, falándose á pechadura do ano de "desaceleración" e "entrada en recesión" dos grandes países do G-20

Calquera país prefire yuanes-ouro, que dólar-papel, isto fixo que Arabia Saudita comezará a vender a Chinesa nesta moeda. O fin de semana do 6-8 de marzo de 2020 Arabia Saudita parou (parece ser con axuda do espionaxe ruso) un intento de golpe de Estado, organizado por unha facción da propia familia real, e acusou a EEUU de ser a instigadora. Nas súas declaracións dixo que rompe definitivamente co petrodólar e co acordo de Nixon de 1971, veremos ate onde leva esta declaración.

Os tiburóns financeiros están saqueando a economía real, afundindo as bolsas mundiais e comprando cunha depreciación total, mentres estamos en confinamiento, e só fálannos de COVID-19. O Banco Europeo fala de inxectar 750.000 millóns de euros e EEUU fala de 2 billóns de dolares (ampliables ate 2,5 billóns de dolares), o FMI pola súa banda di que vai sumar 1 billón de dolares máis; un montante que vai levar á débeda pública dos países a uns niveis non substentábeis e que volverá presionar non para recortes, senón para supresión de gran parte do sector público cando se mostra máis necesario que nunca. É unha transfusión urxente e desesperada para a burbulla do dólar que estalou e de forma colateral para os seus tabeiróns.

Todo isto mentres nos falan de pandemias (fortuitas ou interesadas), aplícannos a Teoría do Shock, quérennos habituar a partes militares diarios e afírmannos que é unha gran crise económica que a trouxo dunha forma tan veloz o Covid-19, a maior do último século, maior que a de 1929 afírmannos.

Non nos din que un novo sistema económico está vendo a luz, que o eixe económico desprazouse e que ao ate agora "xendarme" do capitalismo depredador só quédalle negociar de igual a igual novas regras para unha economía multipolar e máis comunal, ou seguir parapetado detrás do seu armamento. Si analizamos esta realidade económica e recordamos que o COVID-19 atacou a China no mesmo momento de que os estados da UE estaban suscitándose usar a tecnoloxía 5G da chinesa Huawei, ou que a Liga Norte de Italia estaba apoiando ao eixe Rusia-Chinesa en todos os cumes mundiais, ou que Italia comprara petróleo en petro-yuan; si atamos que a industria armamentística-biolóxica-farmacolóxica están fuertemente unidas e necesitan obter recursos urxentemente co dólar desintegrándose, si... nos facemos preguntas e en verdade buscamos respostas fóra dos partes militares diarios... Talvez todo arroxe unha nova luz, onde o centro é unha loita de clases da élite contra o pobo, que vai ser tan intensa que sexa necesario facer previamente este "debilitamiento vírico" e este "ensaio xeral de control social".

Desde a consciencia e o coñecemento dun diagnóstico real poderemos suscitar unha vía diferente a este capitalismo depredador, unha vía onde o social e comunitario autoxestionado por unha democracia directa poña a economía ao servizo do pobo e non aos pobos ao servizo da economía.

Fonte: La Haine. (Proxecto de Desobediencia Informativa) | 8 de marzo de 2020.

[*] Nekane Jurado Pérez, 1958 O Pont de Suert (Paisös Catalans). É licenciada en Ciencias Económicas e Empresariais, Ciencias Actuariales e Financeiras e Psicoloxía Clínica; Master en Facenda e Finanzas Públicas e traballou ininterrompidamente no Área Nacional de Socioeconomía da Esquerda Abretzale desde 1988. É, ademais, investigadora de xénero na achega oculta da muller na economía e leva traballando máis de vinte e cinco anos como economista no departamento de Economía do Goberno Vasco; é cofundadora da revista Ezpala, publicou Política Social e Vivenda en HEH, o Estado español e a UE coa fundación Ipar Hegoa en 2004 e é autora de numerosos artigos e de diferentes obras colectivas como A Europa, de quen? (Txalaparta, 2005) ou Conversacións nunha Euskal Herria en crise (Kimetz Kolektiboa, 2009).
_______