Loa á dúbida, ... Por Bertolt Brecht

Por Bertolt Brecht [*]
07.04.2020

LOA Á DÚBIDA

Loada sexa a dúbida! Aconsello-vos que saudedes
serenamente e con respecto
a aquel que pesa a vosa palabra como unha moeda falsa.
Quixese que fósedes avisados e non désedes
a vosa palabra demasiado confiadamente.

Lede a historia. Vede
a exércitos invencíbeis en fuga toleada.
Por todas partes derrúbanse fortalezas indestrutíbeis,
e daquela Armada innumerábel ao partir
podían contarse
as naves que volveron.

Así foi como un home ascendeu un día á cima inaccesíbel,
e un barco logrou chegar
ao confín do mar infinito.
¡Oh fermoso xesto de sacudir a cabeza
ante a indiscutíbel verdade!
¡Oh valoroso médico que cura
ao enfermo xa desafiuzado!

Pero a máis fermosa de todas as dúbidas
é cando os débiles e desalentados levantan a súa cabeza
e deixan de crer
na forza dos seus opresores.

¡Canto esforzo ate alcanzar o principio!
¡Cantas vítimas custou!
¡Que difícil foi ver
que aquilo era así e non doutra forma!
Suspirando de alivio, alguén escribiuno un día no
libro do saber.

Quizá siga escrito nel moito tempo e xeración tras xeración

del aliméntense xulgando-o eterna verdade.
Quizá os sabios desprecen a quen non o coñeza.
Pero pode ocorrer que xurda unha sospeita, que novas
experiencias
fagan conmoverse ao principio. Que a dúbida espértese.

E que, outro día, un home, gravemente,
tache o principio do libro do saber.
Instruído
por impacientes mestres, o pobre oe
que é este o mellor dos mundos, e que a gotera
do teito do seu cuarto foi prevista por Deus en persoa.
Verdadeiramente, élle difícil
dubidar deste mundo.
Bañado en suor, se curva o home construíndo a casa
en que non ha de vivir.

Pero tamén súa a mares o home que constrúe a súa
propia casa.
Son os irreflexivos os que nunca dubidan.
O seu dixestión é espléndida, o seu xuízo infalible.
Non creen nos feitos, só creen en si mesmos. Si chega o caso,

son os feitos os que teñen que crer neles. Teñen
ilimitada paciencia consigo mesmos. Os argumentos
escóitanos con oídos de espía.

Fronte aos irreflexivos, que nunca dubidan,
están os reflexivos, que nunca actúan.
Non dubidan para chegar á decisión, senón

para eludir a decisión. As cabezas
só as utilizan para sacudir. Con aire grave
advirten contra a auga aos pasaxeiros de naves
afundíndose.

Baixo o hacha do asasino,
pregúntanse si seica o asasino non é un home tamén.
Tras observar, enfurruñando,
que o asunto non está do todo claro, vanse á cama.
A súa actividade consiste en vacilar.
A súa frase favorita é: «Non está listo para sentenza.»
Por iso, si encomiades a dúbida,
non encomiedes, naturalmente,
a dúbida que é desesperación.

De que lle serve poder dubidar
a quen non pode decidirse?
Pode actuar equivocamente
quen se contente con razóns demasiado escasas,
pero quedará inactivo ante o perigo
quen necesite demasiadas.
Ti, que es un dirixente, non esquezas
que o es porque dubidaches dos dirixentes.
Permite, polo tanto, aos dirixidos
dubidar.

[*] Eugen Berthold Friedrich Brecht, máis coñecido coma Bertolt Brecht, nado en Augsburgo o 10 de febreiro de 1898 e finado en Berlín o 14 de agosto de 1956, foi un dramaturgo e poeta alemán, un dos máis influentes do século XX, creador do chamado Teatro épico. [Galipedia] [EcuRed].

Foto: Vencer ao fascismo foi posíbel. Alzando unha bandeira sobre o Reichstag é o nome dunha histórica fotografía tomada o 2 de maio de 1945 polo fotógrafo Yevgueni Jaldéi en Berlín, Alemania nazi. Mostra a soldados do Exército Vermello alzando a bandeira da Unión Soviética sobre o Reichstag alemán, en ruínas, na Batalla de Berlín durante o fin da Segunda Guerra Mundial. A foto, que significaba a toma dun dos edificios nazis máis emblemáticos, foi moi popular, sendo reimpresa en centos de publicacións con fins propagandísticos. Chegou a ser considerada no mundo como unha das máis importantes e reconocíbeis da guerra, representando o fin da Alemania nazi.
_______