Artigos de André Abeledo Fernández - A conciliación unha quimera, tamén en Mercadona - O libre mercado nada ten que ver coa liberdade - Non é o mesmo derogar que matizar

A conciliación unha quimera, tamén en Mercadona.
Redución de xornada por coidado de menor ou persoa a cargo.

O aumento de idade dos 12 aos 15 anos para as reducións de xornada por coidado de menor debe ser unha das prioridades para que as traballadoras e traballadores poidan conciliar e coidar dos seus fillos. Non podemos falar de conciliación si non se dan as ferramentas.

Outro dos cambios necesarios e volver a priorizar realmente a necesidade do menor ou da persoa incapacitada que precisa coidados por enriba das necesidades da tenda, ou da empresa, sen ter en conta as quendas de traballo e si as necesidades horarias de quen precisa os coidados.

No caso de Mercadona, onde son delegado de persoal da CIG, vimos denunciando dende fai anos o sistema de "grellas" horarias asinado por Mercadona con UXT e CCOO que atenta dun modo moi grave contra o dereito a redución de xornada por cuidado de menor ou persoa a cargo, unhas grellas horarias que poñen límites a un dereito das traballadoras e traballadores xa insuficientemente garantido pola norma.

Ademais da apostila de revisión dos horarios periodicamente, nunha negociación desigual entre traballadores e empresa, tamén asinada e negociada entre Mercadona, CCOO e UXT.

Tamén dende a Sección Sindical da CIG en Mercadona levamos esixindo a empresa en cada reunión que os horarios de redución de xornada sexan asinados e os traballadores teñan unha copia, como en calquera empresa sería e normal, pois ese é o único xeito de dar seguridade as traballadoras e traballadores, e tamén de facer respectar os horarios de redución de xornada, que son un dereito, e como tal ten que ser respectado.

A baixa natalidade, o envellecemento da poboación son un problema, pero as empresas non están pola labor e o Goberno tampouco.


O libre mercado nada ten que ver coa liberdade

Si o noso salario non aumenta a par do prezo dos produtos de primeira necesidade, si os prezos aumentan máis que o noso soldo, iso quere dicir que nos baixaron o soldo.

Encarecer a vida sin aumentar os salarios é un xeito de fabricar traballadores pobres e de converter pobreza en miseria.

O libre mercado ten demostrado con creces que é unha fábrica de miseria e desigualdade, as leis do mercado son inxustas, terroristas e atentan continuamente contra as traballadoras e os traballadores.

O Estado debe ter un deber para co pobo e non cos "lobbys económicos", os intereses da clase traballadora nada teñen que ver cos intereses das multinacionais.

A democracia non é real cando quen gobernan realmente non foron elixidos, cando quen manexan os fíos son multinacionais, oligarquías e poderes fácticos que entenden que os seus privilexios son un dereito.

Non podemos seguir deixando en mans do raposo o galiñeiro, porqué o futuro e o presente da clase traballadora depende de que a clase traballadora tome conciencia e faga valer a súa su maioría en tódolos sentidos para poñer a riqueza e os recursos ao servizo da cidadanía.

Os sectores estratéxicos, os servizos básicos para un pobo non deben ser convertidos nun simple negocio, os seres humanos non somos cousas, ou mellor dito no debemos permitir que nos sigan tratando como mercadorías.

O Estado debe intervir a economía ou será sempre unha gran mentira, a nosa vida está ligada a economía, as decisións políticas son tamén económicas, porque o prezo da enerxía, da auga, do pan, depende de decisións políticas e de modelo económico.

O Estado do benestar depende da xustiza social, non hai xustiza social sin igualdade, non hai igualdade sin democracia, non hai democracia cando unha minoría impón os seus intereses a maioría.


Non é o mesmo derogar que matizar.
Reforma laboral e lei mordaza.

Non é o mesmo derogar que matizar, a reforma laboral debe ser derogada, o obxectivo debe ser recuperar tódolos dereitos arrebatados as traballadoras e traballadores cunha reforma laboral feita polo PP ao ditado da patronal.

Non podemos admitir desculpas de mal pagador, a reforma laboral do PP foi un ataque a liña de flotación da clase traballadora, fíxose a medida dos poderes económicos, fíxose sin ter en conta máis intereses cos da patronal e os poderes económicos.

Agora non se trata de buscar un punto intermedio, tratase de recuperar un certo equilibrio entre beneficios económicos e o dereito a dignidade das traballadoras e traballadores.

Un goberno de esquerdas non pode ser un árbitro dun pacto social xa escachado, un pacto social que se rompía o día que a dereita e a patronal decidiron facer un novo marco laboral sin contar coa maioría, cos maioritarios en tódolos sentidos, con a clase traballadora.

Sinto vergoña allea e indignación cando a patronal di que non atopa persoal porque os traballadores non estamos preparados, pois non, para ser escravos nin o estamos, nin o estaremos.

E o mesmo pasa coa lei mordaza, tamén debe de ser derogada, sin matices, nin modernizacións, nin eufemismos. Xa basta de prostituír a linguaxe.

O dereito a folga non pode ser cerceado en democracia, a lexítima protesta non pode ser amordazada.

Que existan leis, como a lei mordaza, que tentan converter en criminais as traballadoras e traballadores que esixen os seus dereitos e defenden os seus sus intereses, é algo propio de ditaduras, que un traballador poida ser condenado por manifestarse é un ataque directo a todas e todos os traballadores.

O verbo derogar debe ser conxugado con dignidade e de verdade.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
16 de novembro de 2021 15:45
14 de novembro de 2021 12:33
12 de novembro de 2021 19:45
_______