A crise en Ucraína, nun par de imaxes, ... Por Atilio A. Boron

A crise en Ucraína, nun par de imaxes

Por Atilio A. Boron [*]
28.01.2022

Invítoos a mirar este mapa elaborado pola BBC. Nel compróbanse os alcances das mentiras nas que incorreron os líderes das "democracias occidentais" que cando se desintegrou a Unión Soviética aseguráronlle a Mijail Gorbachov que "a OTAN non se movería unha polgada en dirección ao Leste". O que fixeron, en cambio, foi rodear a  Rusia con 14 novos membros da OTAN, cercando a ese país desde o Báltico ate o Mar Negro.

Que países forman a OTAN

A OTAN foi creada en plena Guerra Fría (1949) e orixinalmente integraba a 12 países: Estados Unidos, Canadá, Reino Unido, Francia, Italia, Dinamarca, Noruega, Luxemburgo, Islandia, Bélxica, Países Baixos e Portugal. En 1952 o seu suman Grecia e Turquía, e en 1955 a República Federal de Alemaña. En 1982, traizón de Felipe González mediante, España incorporouse á organización. En 1999 sumáronse Hungría, Polonia e República Checa. En 2004 tivo lugar a quinta expansión da OTAN coa incorporación de Bulgaria, Eslovaquia, Eslovenia, Estoniana, Letonia, Lituania e Romanía. En 2009 continúa o proceso coa entrada de Croacia e Albania; en 2017 faio Montenegro, en marzo do 2020, xa en plena pandemia, Macedonia do Norte. Deste xeito, esta benemérita organización ten acurralada por completo a Rusia ao longo de toda a súa fronteira occidental, coa salvidade de Bielorrusia e Ucraína.

Que reclama Rusia

Non fai falta ser un experto en cuestións militares para calibrar os moi graves alcances desta situación e a ameaza á seguridade nacional rusa. Por exemplo, os mísiles cargados con oxivas nucleares emprazados en Polonia e Romanía poden alcanzar un obxectivo como Moscova en 15 minutos. Os que se instalarían en Ucraína, no caso de que este país sexa fagocitado pola OTAN, faríano en tan só 5 minutos imposibilitando calquera tipo de defensa. Por iso asícheslle a razón ao presidente Vladimir Putin cando preguntou que é o que non se entende? A cuestión é a seguridade nacional dun país como Rusia, que foi agredido sen pausa nos últimos vinte anos con sancións económicas, diplomáticas, estigmatización mediática e ameazas de todo tipo, incluíndo unha groseira campaña de difamación en contra de Putin e que agora se exacerba coa crise ucraínana.

Crise, hai que dicila, inventada polas "democracias occidentais", en realidade sórdidas oligarquías ao servizo do gran capital e a industria armamentística dos seus países, comezando por Estados Unidos. Desgraciadamente a maioría dos países europeos resignáronse a ser obedientes eunucos dos presidentes de Estados Unidos. Por iso calaron cando nun dos seus discursos Putin preguntouse cantas bases militares tiña Rusia na fronteira con Estados Unidos, sexa desde o sur, México, ou desde o Norte, Canadá. Ou cantos portaavións rusos estaban en fronte á baía de San Francisco ou nas inmediacións de Manhattan. A resposta foi contundente: nin unha base, nin un portaavións, ¡nada!. Como xustificar entón tamaña asimetría, onde unha poderosa coalición de países ten cercada a Rusia e o xefe desta organización criminal (porque non hai outro modo de cualificar á OTAN), Estados Unidos a través do seu presidente e os seus líderes políticos, (que irresponsablemente están arrastrando a Europa a unha posible guerra onde nin un dos millóns de refuxiados chegará a pedir auxilio aos norteamericanos pero destruirá o equilibrio social e cultural europeo) estimulan unha espiral de violencia que pon en risco a paz mundial.

Non hai xustificación posible para esta agresión que impulsa Estados Unidos. Só a inocultábel declinación da súa poderío global é o que o leva a apostar a unha aventura militar en Ucraína -que podería desencadear unha confrontación termonuclear- co estúpido argumento de que unha guerra vitoriosa permitiríalle recuperar un liderado mundial erosionado irreparablemente e que os seus líderes resístense a admitir. Desgraciadamente o único estadista neste macabro xogo é Putin; o resto, comezando por Joe Biden e o pallaso de Boris Johnson (seguindo polos demais) son politiqueros de cuarta que irresponsabelmente colocan ao mundo ao bordo dun holocausto nuclear, como tantas veces veuno advertindo Noam Chomsky.

Fonte: Pagina12 | Web de Atilio Boron | 26.01.2022

[*] Atilio A. Boron, Sociólogo, politólogo, catedrático e escritor arxentino. Doutorado en Ciencia Política pola Universidade de Harvard. | Artigos en Página|12.  | Web. | Twitter.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
27 de janeiro de 2022 16:17
_______