Artigos de André Abeledo - Verdades incómodas sobre o conflito entre Rusia e Ucrania - Pacto social sen xustiza social

Verdades incómodas sobre o conflito entre Rusia e Ucrania

O 2 de maio de 2014, decenas de opoñentes do Goberno NAZI-FASCISTA de Kiev morreron nesta cidade ucraniana de Odessa, abrasados por un incendio provocado na Casa dos Sindicatos, trás protagonizar violentos enfrontamentos con extremistas do grupo radical Pravy Sektor e os seus simpatizantes.

Os NAZI-FASCISTAS queimaron o edificio sindical con máis dun centenar de persoas dentro, a maioría morreron queimados, entre eles un neno de corta idade, os que se tiraban polas fiestras para fuxir das chamas eran rematados a paus polos NAZIS que apoian ao goberno Ucraniano.

Os EEUU, a OTAN e a Unión Europea apoiaron a aquel goberno NAZI-FASCISTA Ucraniano no seu enfrontamento coas provincias rebeldes, provincias cunha maioría de poboación rusa, e  no enfrontamento coa mesma Rusia.

Alimentar ao monstro e fortalecelo como bo burgués asustado leva a que agora o FASCISMO e o racismo tamén sexan goberno, ou poidan selo, en outros países de Europa.

Aqueles crimes e outros moitos teñen quedado impunes en Ucraína.

A oligarquía nacionalfascista, incluíndo aos seus mamporreros políticos e periodistas, defenderon ao asasino Sternenko.

Aqueles crimes que Occidente non quixo ver, aquel fascismo que Occidente apoiou, aquel conflito onde a OTAN tomou partido por un goberno NAZI e golpista que había tomado o poder en Kiev, é o mesmo que agora ameaza ao mundo como pandemia ideolóxica tan perigosa como calquera coronavirus para toda a humanidade.

O actual conflito na fronteira entre Ucraína e Rusia ten unha historia, un contexto, e uns motivos, que Occidente esconde a súa opinión pública.

Existe unha campaña antirrusa que se guía por "a máxima de Goebbels de que unha mentira repetida mil veces convértese nunha verdade", onde o obxectivo do mantra de que 'Moscú é culpable de todo' –dende a crise enerxética en Europa, ata todo tipo de ataques informáticos, pasando pola súa 'man' detrás do independentismo catalán–, e facer crer a cidadanía occidental de que Rusia é un inimigo a bater.

Unha campaña que non se limita a desinformación, senón que acompaña feitos ben concretos, como o golpe de Estado en Ucrania e a imposición dun Goberno de ideoloxía nazi, ao tempo que a OTAN non deixa de acumular tropas nas proximidades do territorio ruso.

Que faría EEUU si nas súas fronteiras potencias estranxeiras acumulasen tropas e armamento como medida de presión e ameaza?.

Porque iso está facenda a OTAN, ameazar as fronteiras rusas e tentar de desestabilizar a súa economía e tamén aos  seus aliados, como no caso de Bielorrusia, ou Kazajistán.

Podemos escoitar a opinadores falando da liberdade de Ucraína e da OTAN para aliarse, poñer mísiles na fronteira con Rusia, ou para armar ao exército Ucraniano.

Pero que pasaría si Rusia e Cuba decidisen poñer mísiles na illa?, supoño que outra crise dos mísiles e unha nova ameaza de terceira guerra mundial. Ese é o dobre raseiro dos medios Occidentais a hora de informar.

Como sempre a verdade é la primeira vítima da guerra, neste caso da nova guerra fría.

Como sempre dicir a verdade segue a ser un acto revolucionario.

---

Pacto social sen xustiza social

Pobres máis pobres e ricos máis ricos, traballadores máis pobres e multimillonarios noxentamente ricos.

Aumentan as desigualdades coa crise do COVID-19, os 23 mil millonarios que hai no Estado español son agora un 30% máis ricos, namentres aumenta a miseria, a pobreza e a desigualdade a pasos axigantados. Libre mercado o chaman, capitalismo en estado puro. E ante isto os gobernos dedícanse á caridade e esquecesen da xustiza social.

Os 10 homes máis ricos do mundo teñen duplicado as súas sus fortunas, namentres o 99% da poboación ve como a pobreza a distintos niveis arruína as súas sus vidas.

No Estado español os que ían a asaltar os ceos agora nos din que temos que ter os pés na terra, os que falaban de utopía agora nos falan de pragmatismo.

Fai xa moito tempo que os chamados axentes socias ao servizo do poder non defenden os nosos intereses de clase.

Non me sinto representado polos chamados "axentes sociais", nin pola patronal, nin por CCOO e UXT, como traballador non me representan.

Creo na necesidade dos sindicatos, de que as traballadoras e os traballadores deben estar organizados.

Pero CCOO e UXT UGT fai tempo que teñen deixado de defender os intereses da clase traballadora, fai tempo que teñen deixado de representar a maioría das traballadoras e dos traballadores.

Aqueles que temos coñecido o seu funcionamento interno, que temos visto como son os seus tratos e os seus sus acordos coa patronal en primeira fila, sabemos ben ata onde chega a traizón a clase traballadora de estes supostos representantes.

Sabemos que eses aparatos sindicais dos supostos "axentes sociais" están podrecidos ata a medula e que os mortos non son recuperables, CCOO e UXT son agora parte do problema e polo tanto non poden ser parte da solución.

Tamén sei que nas súas sus bases e entre os seus sus afiliados queda xente honesta, que como eu o fixen un día, estanse a equivocar ao pensar que se pode resucitar a un morto, ou que se pode cambiar o rumbo dun barco en mans de piratas, de mercenarios ao servizo do poder, desgraciadamente non se pode, pero supoño que cada un debe darse conta por si mesmo da triste realidade.

Foto: Masacre en Odesa, na Casa dos Sindicatos - Maio de 20214

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
20 de janeiro de 2022 13:57
17 de janeiro de 2022 16:08
_______