28.12.2014
Existe un descoñecemento xeral ao redor do pensamento anarquista e só esta palabra produce certo pavor a quen a pronuncia, debido á escasa información que posúe sobre ela. Pero este descoñecemento non é reprochábel, porque durante moitos anos esta ideoloxía quedou secuestrada pola ditadura deste país e, xa que logo, invisíbel na historia e libros de texto.
A CNT (cun millón de afiliados no seu día) xunto coa esquerda formaron goberno neste país, até que a dereita dese un golpe de Estado o 18 de xullo de 1936. A nosa intención non é contar esa parte da historia, que sen dúbida coñecemos, pero si vemos necesario contar o que se ocultou durante moitos anos, para que non nos sigan enganando. E o que parece prudente é coñecer un pouco mellor o pensamento anarquista, ou polo menos, para que cando se refiran a alguén en particular, non se poña por diante a palabra "presunto" coma se dun crime tratásese, e o que é máis grave, que non se persiga a ninguén por iso.
Pero existen demasiados intereses por medio para que siga sendo a anarquía a gran temida e, polo tanto, descoñecida. Este verán dirixirnos nos á RAE pedíndolles que fixesen unha revisión da definición desta palabra, porque as acepcións que recolle o dicionario non corresponden á verdade e creemos que, como institución, debe ser honesta e rigorosa e, ademais de preservar a lingua, debería ensinar e non confundir. Pero contestáronnos que eles reflectían a historia e non a ían a cambiar.
Pois remitíndonos á historia, no século XIX, esa versión de anarquía, relacionada co caos e a desorde, viña dos gobernos corruptos e explotadores que, ante o auxe que espertaba esta ideoloxía, sobre todo entre intelectuais e a clase obreira, utilizaron de forma inxusta todo tipo de adxectivos despectivos, para desprestixiar e frear esa corrente. Durante ese século e o seguinte, foron vítimas de múltiples acusacións pagando ata coas súas vidas, atribuíndolles, moi habilmente, episodios violentos que xamais cometeron, como posteriormente quedou demostrado, así acababan cos seus líderes, transmitían o temor e lanzaban a mensaxe que os anarquistas eran xente perigosa.
Hoxe, desde a transición española, nos momentos máis difíciles, os gobernos tamén recorreron aos anarquistas como chivos expiatorios, para identificalos cos peores males e así distraer á cidadanía respecto de os verdadeiros problemas que eles mesmos xeran.
A Lei de Seguridade Cidadá (disfrazada con eufemismos) vai dirixida a perseguir, atemorizar e criminalizar a unha poboación cada vez máis empobrecida, para inhibir a súa rebeldía e presenza nas rúas, ante o Goberno con máis casos de corrupción coñecidos na historia da democracia. Tamén pretende perseguir ás ideas, como na madrugada do 16 de decembro, que coma se dunha película de acción tratásese, patrullas policiais entraron en domicilios e ateneos libertarios dos barrios de Barcelona, rompendo portas con cámaras en man, para vincular ao terrorismo, as accións culturais que se veñen desenvolvendo nestes centros, e atribuíndolles atentados con explosivos. Como debe ser a magnitude destes atentados que nin sequera nos decatamos. Tamén din atopar "libretas e libros". Con estas probas? vai ser que, efectivamente, eran anarquistas.
Outro exemplo: o pasado venres, nun barrio de Alacante, unha patrulla de 7 policías irrompeu nunha praza procedendo a identificar e cachear a 16 persoas que se atopaban charlando en pequenos grupos. Ao preguntar por que, un policía contestou: "Identificación aleatoria". E coma se de delincuentes se tratase, estas persoas foron cacheadas, identificadas e sometidas a esta humillación en plena vía pública.
O Goberno sabe que a cidadanía demanda outra forma de facer política, non agresiva coas persoas e máis participativa en democracia directa. Que moita xente, vén organizándose en colectivos e cooperativas auto xestionadas para evitar que especuladores metan os seus partes e arruínen máis vidas. Pero este movemento soñador e libertario, alleo ao capitalismo non lles interesa que prospere, por iso, como en tempos pasados, non tardarán en crear algunha inventiva para frear este avance. Os instigadores iranse de rositas, e até, até recibirán algún solemne e distinguido premio por tal fazaña.
A represión pretende poñer á defensiva á coherencia, e vai ser que non. Como dixo Simone de Beauvoir "só é libre quen desexa a liberdade dos demais".
[*] Puri Eisman, é Secretaria de Comunicación CGT-PV. | @eismanpuri |
Fonte: Blanco y Rojo.
Enviado por:
André M. Ces
-andre.martinez.ces@gmail.com-
28 de dezembro de 2014 14:37
______