A vacinación quedou marcada de forma irremediable pola acumulación occidental da maioría das doses das vacinas norteamericanas "Pfizer e Moderna" e británica "AstraZeneca" ata alcanzar un nivel salvaxe "o 90%" mediante a lei do máis forte "o máis rico".
A desacertada posición egoísta occidental e a acertada posición cooperativa de Chinesa e Rusia, unidas ás dificultades que ofrecen as vacinas occidentais para a súa distribución mundial, un prezo máis alto e altas dificultades loxísticas, poden decantar a 'Guerra das Vacinas' ao lado das potencias eurasiáticas.
Por Luís Gonzalo Segura [*]
11.02.2021
Fai moitos meses que o virus contaxiou sen remedio aos políticos convertendo a política nun caso epidemioloxicamente positivo e clinicamente grave, tanto en clave interna como externa, ate o punto de ser, quizais, o ámbito máis afectado, en contra do prognóstico daqueles benaventurados que predixeron que a bondade sería "en términos positivos" a zona cero do impacto vírico. E é que a covid-19 non nos fixo mellores, nin tan sequera máis humanos, menos aínda máis humanistas, fíxonos máis maquiavélicos.
Donald Trump foi derrotado en Estados Unidos, en gran parte, polo seu ?nefasta? xestión da pandemia, un fracaso que, talvez, podería ser evitado si o anuncio da vacina de Pfizer sobre a súa efectividade do 90% produciuse só uns días antes. Isto non quere dicir que haxa que aliñarse necesariamente coa teoría da conspiración do extravagante expresidente norteamericano, pero sería desacertado obviar que o (non) anuncio dos resultados da vacina de Pfizer converteuse nun arma política? por non participar da política "intencionadamente ou por azar os positivos resultados da vacina comunicáronse días logo das eleccións de novembro".
Na outra parte do Atlántico, a xestión do impacto do coronavirus foi, igualmente, un poderoso artefacto político. De feito, a "tamén" nefasta xestión da pandemia de Boris Johnson en Reino Unido converteuse nun alicerce básico, xunto ao Brexit, para a reivindicación dun novo referendo en Escocia. E xunto á deficiente xestión atopamos, de novo, á vacina "e a vacinación", pois que os británicos se sitúen na terceira posición mundial de maior porcentaxe de cidadáns vacinados non é casualidade. Como tampouco resulta casual o enfrontamento do Reino Unido co súa exparella durante décadas, a Unión Europea, a causa do fornezo de dose. Un escándalo que revelou con nitidez a opacidade das negociacións da UE coas farmacéuticas e constatou, novamente, a posición subordinada da Unión Europea respecto de Estados Unidos "e agora tamén Reino Unido".
Vacunación mundial asimétrica, estratexia occidental egocéntrica
Igualmente, que a clasificación mundial de vacinados a lidere Israel, con case dous terzos da poboación vacinada, non parece ser fortuíta, pois nos atopamos cun proceso electoral o próximo mes de marzo "o cuarto en dous anos" ao que Benjamín Netanyahu acode en serios apuros, políticos e xudiciais "a clasificación dos países con maiores porcentaxes de poboación vacinada, a data 8 de febreiro, sería a seguinte: Israel, co 64,3%, Emiratos Árabes Unidos, co 43,6%, Reino Unido co 18,4%, Estados Unidos co 12,3%, Bahréin co 11,3%, Italia co 4,2% e Alemania co 3,9%".
Resulta evidente, pois, que a vacinación converteuse nun elemento esencial da política interior e das relacións internacionais desprazando nas últimas semanas o eixe da confrontación, que se emprazaba na xestión da pandemia, un escenario máis local. E non son poucos os que opinan que, quizais, a vacinación quedou marcada de forma irremediábel pola acumulación occidental da maioría das doses das vacinas norteamericanas "Pfizer e Moderna" e británica "AstraZeneca" ate alcanzar un nivel salvaxe "o 90%" mediante a lei do máis forte "o máis rico".
Esta monopolista e tiránica decisión occidental, máis aló do debate filosófico "que non é baladí, pois falecerán centos de miles de persoas que poderían ser salvadas seguindo criterios sanitarios a nivel mundial", terá consecuencias xeopolíticas, pois xerou, como se pode observar na clasificación de países por poboación vacinada, unhas taxas de vacinación asimétricas nas que Estados Unidos e os seus aliados atópanse en posicións privilexiadas e fano, curiosamente, case no mesmo orde que ostentan dentro da xerarquía norteamericana. Que Israel sexa o primeiro país, Reino Unido o segundo e EAU o terceiro non parece casualidade.
Chinesa e Rusia, multilaterais.
Si a pandemia reforzou a Chinesa por encima do resto do mundo, pois controlou de forma eficaz a expansión do virus, durante o ano 2020 conseguiu crecer a un ritmo do 2% e alcanzou cifras récord de exportacións nos últimos meses do pasado ano, a posición multilateral de Rusia e Chinesa poden asestar un golpe ao taboleiro xeopolítico mundial. Un exemplo diso atopámolo en México, que debido á escaseza de vacinas norteamericanas non terá máis remedio que recorrer a Rusia e China, que lle fornecerán dous terzos das máis de 21 millóns de doses coas que vacinarán a 14 millóns de persoas nos dous próximos meses. Non é un caso illado.
Tanto Rusia como China optaron por unha concepción global da vacinación ao considerar as doses como un alfil do poder brando co que obter cuantiosos beneficios. E é que esta posición de ambas potencias, moito máis cooperativa, non só adecúase mellor coa xustiza moral, mellorando enormemente a visión mundial de ambas en gran parte do planeta e establecendo vínculos de maior confianza co resto de países á vez que fire de forma considerábel a perspectiva da contorna OTAN e os seus aliados, senón que supoñerá uns réditos comerciais formidábeis.
De feito, mentres a Unión Europea mantén unha agre, egocéntrica e desafortunada discusión pública polo fornezo da vacina, o Xigante Asiático está abastecendo "ou o fará pronto" a Brasil, Indonesia, México, Emiratos Árabes Unidos, Arxentina, Chile, Jordania, Perú, Turquía, Botsuana, Marruecos ou Congo. E Rusia non se queda atrás, tras anunciar un 92% de efectividade, ratificado pola prestixiosa revista científica The Lancet, foi autorizada en máis de vinte países e sitúase como subministrador esencial para o despechado Vello Continente. E é que a día de hoxe ninguén pode descartar que a vacina Sputnik V orbite Europa e aterre no considerado de forma despectiva por Estados Unidos como 'patio traseiro' "Arxentina, Bolivia, México, Venezuela, Paraguay, Panamá e ate Brasil xa autorizaron a vacina rusa".
En definitiva, a desacertada posición egoísta occidental e a acertada posición cooperativa de Chinesa e Rusia, unidas ás dificultades que ofrecen as vacinas occidentais para a súa distribución mundial, un prezo máis alto e altas dificultades loxísticas "chegando a necesitar en ocasións de refrixeración a temperaturas extremas", poden decantar a 'Guerra das Vacinas' ao lado das potencias euroasiáticas.
Unha decisión tan egoísta como letal
Si estaba no correcto Zbigniew Brzezinski "e non pecaba de inxenuo nin de pícaro" cando afirmou en 1997 que o fin último da política norteamericana debería ser formar "unha comunidade global verdadeiramente cooperativa, de acordo cunhas orientacións de longo alcance e cos intereses fundamentais da humanidade", a xestión da pandemia, que afectou economicamente máis a Occidente "e non por casualidade", e a actual posición respecto diso da vacinación, que está deterioranando a imaxe occidental a nivel mundial, están dinamitando este obxectivo e descabalgando a Occidente da 'Guerra das Vacinas'.
Ademais, a guerra branda pola consecución e venda da vacina na que se embarcaron as primeiras potencias tamén está demolendo o que, segundo Brzezinski, quen fose conselleiro de Seguridade Nacional de Jimmy Carter, debería ser o primeiro obxectivo da xeopolítica norteamericana: impedir o surdimento dunha gran potencia en Eurasia. De feito, a xestión das vacinas e a vacinación e a correspondente guerra planetaria para a súa venda parece que se pode converter nun episodio transcendental, nunha máis das rodas que cambien a orde mundial e, aínda que a Estados Unidos e aos seus aliados sempre lles quedará a forza, a coacción, probablemente, o dano xa sexa irreparábel en términos estéticos, morais, económicos e xeopolíticos.
[*] Luís Gonzalo Segura, ex tenente do Exército de Terra expulsado por denunciar corrupción, abusos e privilexios anacrónicos. Autor do ensaio 'O libro negro do Exército español' (outubro de 2017) e as novelas 'Un paso á fronte' (2014) e 'Código vermello' (2015) | @luisgonzaloseg.
Fonte: RT . | 9 feb 2021 12:22 GMT
_______
