[Sende tratou de hipnotizar onte os oíntes co seu péndulo. (J.Chávarri)]
Sechu Sende, profesor e escritor.
Utiliza a hipnose como "unha burla" e como un modo de denunciar o "absurdo" dos prexuízos que se crearon ao redor da súa lingua, tanto os que xera un mesmo, como os que fomentan quen gobernan en Galicia, que están ocasionando unha perda de falantes.
Gasteiz. Sechu Sende puxo a nota de cor á segunda xornada do Encontro Europeo de Mozos Falantes de Linguas Minoritarias/Minorizadas que se celebra estes días en Vitoria cunha intervención na que botou man dos seus coñecementos en parapsicología e hipnose. O escritor adiviñou palabras en galego, eúscaro ou bretón escritas dentro dun sobre e atreveuse ata a ler a mente dos participantes, que non daban crédito. Así, tratou de convencerlles de que o humor é unha boa forma para achegarse ás linguas.
------
Resulta que os mozos levan días traballando duro para atopar estratexias que permitan preservar as linguas minorizadas e vostede chega cun método infalible.
A hipnosis? Ja, ja, ja... . Cando era neno falaba castelán e nun momento da miña mocidade empecei a falar galego. Foi entón cando me dei conta de que moitos dos problemas para que a xente nova dea o paso para empezar a falar unha lingua minorizada son psicolóxicos. É dicir, hai unha serie de condicionantes sociais que a comunidade xera e que moitas veces fai que a nosa propia imaxe crenos inseguridades. A hipnose é un método surrealista, con moito humor, onde o que realmente se pretende é ridiculizar ese medo a falar nas nosas linguas minorizadas.
É un antídoto contra os prexuízos, entón.
Si, realmente podemos chegar a ser tan ridículos como para non falar galego porque temos medo a que nos identifiquen cunha determinada ideoloxía política ou non falar asturiano porque a xente pode pensar que somos paletos. A mellor forma que temos de destruír eses prexuízos, eses estereotipos, é rirnos deles. E o método de hipnose é unha burla e un modo de levar todo isto ao surrealismo e ao absurdo a través do humor galego, da retranca.
Un dos problemas cos que se atopan as linguas minorizadas é a poboación nova, que parece que se resiste a falalas. Diría que eses prexuízos cúranse co paso do tempo?
A mocidade é unha época na que a xente quere cambiar o mundo, non quere vivir como os maiores. E é onde hai máis valentía e rebeldía precisamente contra algo que fai que o futuro sexa conservador e siga unha inercia, que son os prexuízos. A xente nova ten os motores máis preparados para superar os prexuízos, non ten medo a cambiar. Cando en Galiza a xente decide porse a falar en galego é precisamente nestas idades, cando senten seguros de que queren axudar a construír o camiño do seu propio idioma.
Entón ocorre o contrario que en Euskadi, onde o coñecemento do eúscaro entre a mocidade é maior que nunca, pero a lingua non chega á rúa na mesma proporción.
Non, en Galiza tamén sucede, pero é diferente porque alí nin sequera asegúrase a aprendizaxe do galego na escola. Alí o galego está máis minorizado que noutros lugares. Aínda que é certo que aumentou o coñecemento como en Euskadi, tamén o é que non se fala tanto como nos gustaría a moitos. Alá onde hai máis protección, onde hai máis respaldo político, quizá non se gañen falantes pero polo menos estase conseguindo que non se perdan. En Galiza, en cambio, ao haber unha desprotección e unha desigualdade tan grande, estase dando unha perda masiva de falantes, sobre todo nas cidades. Hoxe en día só fala galego un 4% da mocidade de Ferrol e menos do 5% en Vigo. Se a política lingüística fose por outros camiños seguramente o panorama sería distinto.
As políticas lingüísticas son tan importantes para preservar unha lingua minoritaria ou se pon demasiadas esperanzas nelas?
Para que haxa un cambio social ten que haber unha base xurídica mínima de igualdade. As políticas lingüísticas non só son inevitables, senón absolutamente imprescindibles. O que ocorre é que en Galiza o PP tomou varias medidas desde a súa posición institucional que van facer moito dano ao futuro pero tamén ao presente. Trátase dun decreto, que chama de plurilingüismo, que marxina ao galego e que condena aos nenos de 0 a 6 anos a non ter ningún contacto con esta lingua na escola, e a reducir a presenza tanto en Primaria como en Secundaria.
Diría que o Goberno é un obstáculo para fomentar o galego?
Absolutamente. Ademais, o PP non só está atacando a lingua de todos os galegos a nivel lexislativo, tamén a través dos seus vehículos de comunicación, cos que está institucionalizando os prexuízos lingüísticos. Estamos volvendo escoitar en boca dos propios responsables políticos que o galego limita. Díxoo o conselleiro de Cultura, que tipo de valores están transmitindo á sociedade?
Recomendaríalle un pouco de humor, entón?
Desde logo. Nós rímonos moito deles, lles ridiculizamos e botamos man da retranca. A política lingüística do PP en Galiza é realmente absurda e surrealista, penosa e triste. Que imos facer? No camiño do sufrimento ten que haber espazo para rirse porque a risa atópanos e sácanos á rúa para que nos xuntemos e sexamos así máis creativos. Necesitamos moito diso, xuntarnos e sentir que estamos todos defendendo os nosos dereitos.
Elena Arteagoitia - Xoves, 21 de Xullo de 2011.
Fonte: noticiasdealava.com
Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
24 de julho de 2011 12:33
http://lupeces.blogspot.com/From: Alexandre Carrodeguas
-republicadetraballadoras@gmail.com-
2011/7/24
________________
